NANG magising si Winona ay kinamusta ko ang pakiramdam niya, ang sabi niya'y ayos na. Nagyaya akong lumabas upang mananghalian. Tinatamad daw siya pero sa pagpupumilit ko'y napapayag ko rin. Nagpaalam siyang maliligo muna. Lumabas muna ako ng kuwarto at naupo sa sofa na nasa sala ng dormitoryo. At doon siya hinintay.
"Hi," bati ng isang babae sa akin. Pag-angat ko ng tingin ay agad kong napansin ang pulang bestidang suot niya na tila kinapos sa tela. Maputi ang babae, balingkinitan, hindi ganoon kaganda ang mukha niya, at may awra siyang flirt.
"Hello," tugon ko at agad na nag-iwas ng tingin. Naupo siya sa tabi ko. Umurong ako nang kaunti mula sa kinauupuan upang magkaroon siya ng sapat na espasyo. Nag-de-kuwatro siya dahilan upang lalong lumantad ang mapuputi niyang hita. Dumampot siya ng magasin sa mesa at dahan-dahang binuklat ang pahina nito. Muli akong napatingin sa kanya. Nagkasalubong ang tingin namin. Ngumiti siya at kumindat. Napalunok ako. Is she flirting with me?
"You know what," umpisa niya, "may resemblance kayo ni Xian Lim."
Iniharap niya sa akin ang magasin na may larawan ni Xian Lim. Napangisi na lamang ako at yumuko. Marami na ring nagsabing kamukha ko si Xian Lim pero kapag ako ang titingin, hindi ko makita ang pagkakahawig namin. Sabi nila, pareho kami ng mata lalo na kapag ngumingiti. Naitanong ko na ito kay Winona nang minsa'y mapanood namin ang trailer ng Bride for Rent. Sandali niya akong tinitigan at saka seryosong sinabi na mas kamukha ko si Empoy.
"Pero mas lalaki kang tingnan sa kanya," dugtong ng babae with a smirk on her face.
"Well, thanks. I'll take that as a compliment," sagot ko.
Pilya siyang ngumiti. Inalis ko na ang tingin sa kanya. Maya-maya'y napaigtad ako nang maramdaman ang kamay niya sa hita ko. Tumukod siya sa hita ko at ibinalik sa mesa ang magasin. Nang mapansin niya ang naging reaksiyon ko ay nakangiti siyang nag-sorry. Pakiramdam ko'y biglang uminit ang paligid. Napapunas tuloy ako sa aking sintido sa pag-aakalang pinagpawisan ako. Buti na lamang, bago lumabas si Winona ay umalis na ito sa tabi ko.
Subalit hindi nakalagpas sa tingin ni Winona ang babae. Kunot-noo niya itong sinundan ng tingin na noo'y papasok na ng kuwarto.
Tumingin sa akin si Winona. "Kinausap ka?" she mouthed.
Nag-aalangan akong tumango.
Lumapit siya sa akin at nang makapasok na sa kuwarto ang babae ay inusisa ako. "Ano'ng sabi sa'yo?"
"Wala naman. Bakit?"
"Ahh wala," umiiling niyang tugon.
"Sino ba iyon?"
"Si JR, anak ng may-ari nitong dormitoryo."
"JR?" kunot-noong tanong ko.
Natawa siya. "Francisco Jr. kasi siya."
Muntik na akong mapamura sa gulat. "Bakla iyon?" pabulong kong tanong.
Natatawa siyang tumango. "Napeke ka ba?"
"Hindi naman," tanggi ko.
"Tara?" tanong niya at tumayo na. Magkasunod kaming lumabas ng dormitoryo pero hindi pa rin ako maka-move on. Muntik na ako doon.
***
NAGTUNGO kami sa Southmall dahil ayaw ni Winona na lumayo masyado sa Las Piñas. Dito na lamang daw sa malapit kami mananghalian. At ewan ko ba kung bakit ipinipilit niya sa akin na tikman ko ang paborito niyang bibimbop o bibimbob? I don't remember the exact name but it sounds like that. Korean food daw at healthy ito dahil maraming gulay. Ayaw ko sana dahil maselan ang taste buds ko sa pagkain, lalo pa't hindi ito pagkaing Pinoy pero dahil mapilit siya, sige pagbigyan.
Nang ilapag sa harap ko ang pagkain, bigla akong natakam dahil mukha nga itong masarap pero nang maamoy ko na ay parang ayaw ko nang kainin. Hindi ko mapigilan ang mapatakip sa ilong. Iyong kanin at itlog lang siguro sa gitna ang makakain ko rito.
"Ang arte mo naman, masarap kaya ito," sabi niya at hinalo iyon. "Sige na. Kumain ka na! Masamang mag-inarte sa harap ng pagkain."
"Bakit kasi dito mo pa nagustuhan kumain eh?"
"Ito nga ang sadya ko rito."
"Ano ba'ng nagustuhan mo sa pagkain na 'to?" tanong ko at inumpisahan na ring paghalu-haluin ang lahat. "Mas masarap pa yata rito 'yong pagkain sa Jollibee eh. Hindi ba sasakit tiyan ko rito? Ano'ng mga gulay ba 'to?"
"Bakla ka ba? Ang dami mong satsat. Kumain ka na lang."
Natahimik ako. Bakla raw. Baka kapag hinalikan ko siya sabihin niya tiyamba. Sinimangutan ko siya at saka tahimik na lamang na kumain. At oo, aaminin ko, masarap nga. Sa una lang pala hindi dahil nakakapanibago ang amoy pero na-enjoy ko naman ang lasa at tila ba na-immune na rin ang ilong ko sa amoy. At kahit na pinagpawisan ako sa sobrang anghang dahil sa dami ng hot sauce na nilagay ni Winona ay naubos ko naman ito.
"Masarap, hindi ba?" nakangiti niyang sabi.
Tumango ako. Tiningnan ko ang mukha niya, sinuri kung may bakas pa ng pagkain na naiwan dito pero wala akong nakita kahit na isang butil na kanin. Akala ko pa nama'y magkakaroon ako ng dahilan upang hawakan ang mukha niya.
Tumuro siya sa may baba niya. Pinunasan ko ang baba ko at sinadya na sa maling parte ito.
"Sa kabila."
"Ha?" tanong ko at pinunasan ulit ang parehong parte na napunasan ko na.
Umirap siya at dinampot ang tissue sa mesa. Akala ko'y pupunasan na niya pero idinuldol lamang niya iyon sa baba ko. "Dito po oh!"
"Wow! Ang sweet mo, ha?" sarkastikong sabi ko at natawa pa siya.
Pero ang pinakanagustuhan ko ay nang hawakan niya ang kamay ko at ang pagngiti niya na sinundan ng malambing niyang, "Sorry!"
Para akong kandilang natunaw sa kilig at hindi ko naiwasan ang mapangiti.
***
TUMAYO na kami at naglakad-lakad. Pumasok kami sa National Bookstore at wala siyang ibang ginawa kundi ang magpaikot-ikot sa mga bookshelves doon. May nakita siyang libro ni Mitch Albom. Binuklat niya iyon at binasa ang ilang parte. Maya-maya'y tiningnan niya ang presyo ng libro at napasimangot.
"Gusto mo?" tanong ko.
"Oo, kaso ang mahal. Next time na lang."
"Pero gusto mo?"
Tumango siya.
Kinuha ko ang libro. "Eh 'di bilhin natin."
Binawi niya iyon sa kamay ko at ibinalik sa shelf. "Hindi na. Hindi naman mahalaga 'yan eh."
"Sigurado ka?"
Tumango siya.
"Huling tanong, sigurado ka?"
"Oo nga! Ang kulit mo!" nakangiting sabi niya at hinampas ako sa braso.
"Kinikilig ka na naman. Iyan ka na naman sa paghampas mo eh."
"Baliw!" natatawang sabi niya. Tumalikod na siya at naglakad. Pagtalikod niya'y muli kong dinampot ang libro at tumaliwas ng daan. Binayaran ko iyon sa cashier at pagkatapos ay muli ko siyang hinanap. Nakita ko siyang tumitingin sa mga art materials. Itinago ko ang librong binili sa likod at dahan-dahang lumapit sa kanya. Ginulat ko siya pero hindi siya nagulat.
"Gago, nakita na kita," seryosong sabi niya.
"Grabe. Gago lang tawag mo sa'kin?"
"Hala! Sabi ko gwapo," sabi niya at nakangiting tumingin sa akin.
"May bibilhin ka pa ba?" tanong ko.
"Gusto ko sanang bumili ng sketch pad. Ubos na sketch pad ko kaso ang mahal. Lahat na lang mahal."
"Parang ikaw, mahal... ko."
Kunot-noo siyang tumingin sa akin. "Baliw!"
"Pero kinilig ka?"
"Dream on!" tugon niya at tumalikod na. Pagtalikod niya'y napatingin ako sa mga sketchpad. Puwede pa bang ibalik 'tong libro?
***
INABOT ko kay Winona ang libro paglabas namin ng Bookstore. Nakangiti pa ako ng iabot ito. Tinanong niya kung ano iyon at ang sabi ko'y buksan niya. Nang makita niyang iyong libro ang laman ay ipinalo niya iyon sa balikat ko. "Hindi ko naman sinabing bilhin mo ito, ah? Baliw ka talaga!"
"Aray naman!" daing ko at hinimas ang balikat. "Hindi ba puwedeng magpasalamat na lang? Hindi iyong nanakit ka pa!"
Tiningnan niya ako nang masama. Grabe talaga itong babaeng ito. Siya lang ata ang babaeng nagagalit kapag nireregaluhan.
"Uy, Roj!" tawag ng isang lalaki. Hinanap ko ang pinanggalingan ng tinig habang iniisip kung nakita ba nito ang mga pangyayari. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang isang kakilala.
"Uy, Pat!" nakangiting tugon ko. Si Patrick, common friend namin ni Claire. Sinalubong ko ito at kinamayan. "Kumusta?"
"Ayos lang. Congrats nga pala, p're!"
"Congrats saan?"
"Ikaw, ha! Naunahan mo pa 'ko. Kailan ba--" natigilan siya at napatingin sa likuran ko kung saan naroon si Winona. "May kasama ka pala?"
"Ahh oo," sagot ko at inakbayan si Winona. "Si Winona, girlfriend ko nga pala."
Siniko ako ni Winona sa tiyan subalit hindi ko ininda ang sakit at nakangiti pa ring hinarap si Patrick. Kinamayan nito si Winona matapos kong ipakilala.
"Nice meeting you, Winona!" nakangiting sabi nito at ibinaling muli ang tingin sa akin. "So paano ba iyan, p're? Maiwan ko na kayo, ha? Magkikita kasi kami ni Abby ngayon."
"Oh talaga? Tara! Gusto ko ring makilala ni Abby itong si Winona. Tiyak magkakasundo sila."
"Hindi na, p're! Wala pa naman siya eh. Maghihintay pa ako. Baka mainip kayo sa paghihintay, nakakahiya naman kay Miss Winona," saad niya at saka kumaway. Hindi na niya hinintay ang isasagot namin at nagmamadali nang umalis.
"Ano'ng problema ng kaibigan mo?" tanong ni Winona.
"Natakot ata sa'yo? Mukha ka kasing mason!" natatawang sabi ko.