Lumabas sila Eclipse para tawagin ang doktor. Agad namang nilapitan ni Alex si Alexa at ganun din ang mga kapatid niya.
“Alexa, are you alright?”
“Anong nararamdaman mo?”
“May masakit ba?”
Sunod-sunod ang tanong nila kay Alexa pero hindi naman siya sumasagot. Bakas naman sa mukha niya ang pagtataka. Hindi niya kasi maalala kung anong nangyari sa kanya at kung bakit siya nandito sa ospital. Pumasok naman ang mga doktor at nurse kaya lumayo silang lahat ng konti.
Check, check, check.
“Okay naman siya, wala naman masakit sa kanya so I guess she’s fine. Pero she sill still be under observation.” Sabi ng doktor kaya nakahinga silang lahat ng maluwag.
Nilapitan siya ni Alex at kinuha ang kamay niya. Nagulat naman si Alexa kaya kinuha niya pabalik ang kamay niya at binigyan ng ‘What-the-hell-are-you-doing look si Alex.
“Anong problema, Alexa?” tanong ng Mommy niya.
“Si … sino ka?”
Nagulat lahat. Hindi sigurado si Alex kung siya nga ang kinakausap ni Alexa pero dahil sa kanya siya nakatingin, malamang eh siya nga ang kausap ng pasyente.
“Alexa, hindi mo siya kilala? He’s Alex.” –Luna
“Alex who?” napayuko naman si Alex sa gilid. Hindi niya alam ang mararamdaman niya.
“Seryoso ka?” –Pem
“Bakit naman ako magbibiro? Tsaka ano bang ginagawa ko dito Unnies, Mommy?”
“Doc …” –Mars
Sa nakita ng doktor at tinawag niya si Mars, ang Mommy nila pati na rin si Alex sa labas.
“Bakit po hindi niya ako maalala?”
“It maybe because of her head injury. It could be a partial amnesia pero hindi rin naman yan magtatagal. Malamang naapektuhan lang ang ilan sa mga memory niya.”
“Gaano po kaya katagal?” –Mommy ^__^
“Hindi pa natin masasabi. Kailangan pa ng briefing at examinations. Pero we’ll do our best.”
“Thank you po, Doc.” The doctor just nodded.
Hindi pa rin alam ni Alex kung Masaya ba siya o malungkot. Kasi nagising na nga si Alexa, hindi naman siya maalala. :(
~ ~ ~
Sa loob, kinakausap ng magkakapatid si Alexa. Kinakamusta at pinapatawa. Pinaliwanag na rin nila ang mga nangyari at ang ilang alaala na hindi niya matandaan.
“Unnies, sino naman sila?” ang tinutukoy niya eh yung apat na lalaking nakatyo lang dun sa may gilid.
Medyo nagulat naman sila kaya ngumiti na lang. napayuko si Rain dahil sa tanong ni Alexa. Masakit kasi para sa kanya na isiping nakalimutan siya ng nag-iisang best friend niya.
“Ahm, sila sina Eclispe *kumaway* Storm *sumaludo* Sonic *ngumiti ng wagas XD* at si Rain *no reaction*. Yung lalaki naman na lumabas ay si Alex. Mga kaibigan natin sila sa school na nilipatan natin, Alexa.” Paliwanag ni El sa kapatid.
Lumapit naman si Rain sa kanya. Hindi na kais siya makatiis eh. Tumingin siya kay Alexa at iniabot ang kamay niya.
“Hello! ^___^ ako nga pala si Rain, ikaw?” tanong ni Rain, tulad ng ginawa niya nung araw na nagkakilala sila sa K.A.
“I’m Alexandrine. Alexa for short.” Kinuha naman ni Alexa ang kamay niya at ngumiti. Napangiti na rin naman ang lahat.
Lumapit na rin yung tatlo at nagpakilala.
“Hi bunso! Ako nga pala si Storm Oppa mo. Kuya ako ni Rain pero magkasing-edad lang din kami. Ewan ko ba diyan at kinukuya ako. Pero basta! ^__^” natawa naman si Moon. Ang daldal kasi Storm eh. Si Alexa kasi ang pinakauna niyang nakilala sa mga Star. Oppa nga agad ang tinawag sa kanya nito eh.
“Alexa, I’m Eclipse. Ako madalas makatlo sayo sa Wii. ^__^” Wala eh. Talo talaga siya kay Eclipse. Lalo na kapag Badminton ang laro.
“Bunso, nakalimutan mo na talaga ako? *pout* Ako si Sonic Oppa mo. TT^TT Naglalaro pa nga tayo ng taguan diba? Tapos lagi akong taya kasi dinuduga mo ‘ko. +____+” Kawawang Sonic. Nagpapauto din kasi eh. :P
Natgawanan ang lahat sa sinabi ni Sonic. Kahit si Alexa na walang maalala eh natawa din. Hindi niya lubos maisip na nakalimutan niya ang mga taong ‘to. Parang ang hirap kasi nilang kalimutan, then isang iglap wala na siyang maalala.
Pumasok naman sila Mars at Alex sa loob at nadatnan silang nagtatawanan.
“Unnie Mars! ^__^” masiglang bati ni Alexa.
“Kamusta ka na?” nakangiting tanong ni Mars sa kapatid.
“Okay lang. si Mommy?”
“She went down to settle your bills.”
“Ah.”
Napatingin naman siya sa lalaking nakayuko at nakasandal sa may pinto.
“Ahm, Hi Alex.”
Napatingin ang lahat sa kanya. Napataas naman siya ng ulo at tinignan ang nagsalita. Hindi siya makapaniwala eh. tinatawag siya ng taong hindi siya maalala. O.A ba? Eh mahalaga sa kanya si Alexa eh.
“Ahm, you’re Alex right? Sabi nila eh.” hindi pa rin pala.
Yumuko ulit si Alex at napangiti na lang sa pag-aakalang naalala na siya ni Alexa pero di pa rin pala. Masakit, pero tumayo ng ayos at pinuntahan si Alexa sa kamya. Umupo siya dito at ngumiti kay Alexa.
“Yeah. Ako si Alexander Neptune Villafuerte. Ang taong kinaiinisan mo nung first day kasi sabi mo ang sungit sungit ko at gaya-gaya pa ako ng pangalan. Hahaha. Welcome back, Alexa. ^__^ Can we start again?” Inabot niya ang kamay niya at tinanggap naman ito ni Alexa.
~ ~ ~
After two weeks ay pinayagan ng lumabas ng ospital si Alexa. Pero kailangan pa rin niyang bumalik sa ospital para sa check ups at rehab niya.
Ang sabi ng doktor nagkaroon siya ng Post Traumatic amnesia kung saan for weeks or months eh nawawala ang ibang bahagi ng memory niya. Pero sabi din ng doktor eh pwede niya itong maregain after the rehabilitation and stuffs.
Pinagsabay na nila ang celebration ng Christmas at birthday ni Gem kaya naman party party na sa bahay nila ngayon. Maraming tao. Mga relatives and friends. Tatlo kasi ang celebration eh. Christmas, Gem’s birthday at Alexa’s welcome party.
She lost her memory from the day na nalaman nilang magkakapatid na papasok sila sa Kingston Academy kaya wala siyang idea kung sino yung ibang mga tao ditto. Pero she’s trying hard to fit in.
“Enjoying the party?” sinamahan ni Alex si Alexa sa may staircase.
“Medyo marami lang akong hindi kilala.”
“It’s okay. You’ll recover soon.”
“Sana nga.”
“Nandito naman kami eh. We’ll support you anytime.”
“Thank you Alex.”
Alex smiled. He’s thinking maybe everything will get better soon. He prays and he hopes.