Ik was aan de lijn met Nourdin. Hij wilde naar me toe komen om te vieren dat ik aangenomen ben, terwijl ik al hetzelfde aan het doen ben met Hakim.
Shit. Wat moet ik nou zeggen? Gewoon eerlijk zijn of snel een leugen verzinnen? Dat laatste ben ik niet gewend. Maar ik heb geen keus.
Ik: uhm nourdin. Komt eerlijk gezegd niet goed uit. Ik moet wat dingen doen om dit alles af te ronden. En daarna ga ik bij die claudia eten. Ze heeft me uitgenodigt weet je.. ik kan echt niet afhaken nu bij haar
N: oke yallah zied. Ewa vanavond rond een uur of 8 ben je wel thuis toch.
Ik: uhh.. ja vast wel
N: saf is goed liefje ino. Doe je ding
We sloten het gesprek af en deed mijn telefoon weer terug in mn tasje. Ik bekeek mezelf in de spiegel en begon nu echt een naar gevoel in mijn buik te krijgen. Waarom doe je dit Lina?
Ik schudde de gedachten weg en keerde terug naar ons tafeltje.
"Sorry ging nog even gauw bellen." "Oh geeft niet joh. Ewa zullen we meteen doorgaan meh?" Ik knikte. Samen liepen we vervolgens weg van het tafeltje en betaalde bij de kassa. Na het afrekenen keerde we naar mijn auto. Eenmaal in de auto zei ik hem dat ik nu echt naar huis moet. Het was van zijn gezicht af te lezen dat hij het jammer vondt, maar dit kan niet wat ik doe. Ik hoor bij Nourdin te zijn.
Al ben ik met Hakim mee gegaan door schuldgevoel. Dit kan niet zo blijven..
Een halfuur later waren we niet ver meer van huis.
Een goeie romantisch nummer draaide. Dit was niet echt gepast, maar sorry hij is te mooi! Ik zette het wat harder en nurriede zachtjes mee.
"Ana bahibeeeekk.." zong Hakim plots mee. Ik had mijn hand op de schakelaar en voelde zijn hand op de mijne. Ik werd knal rood.
Hij zette de muziek wat zachter. "Lina, ik voel me op mijn gemak bij jou. Ik vind je stiekem leuk. Wat vind jij?" Nog had hij zijn hand op de mijne. Ik hield mijn hand zachtjes weg.. "uh.. hakim." Zei ik zachtjes.
"Lina.. voor je gaat praten. Ik wil niet te snel gaan. Ik open alleen mijn hart nu voor jou. Dat heb ik in geen tijden gedaan. Je bent speciaal.."
Hij maakte het me steeds moeilijker.
Ik besloot maar geen antwoord te geven. Het kon er toch niet normaal uitkomen. Of ik zou hem alleen maar kwetsen of hij snapt het niet.
Waarom ik op dit moment zo dacht weet ik niet.
Het was heel even stil.. en toen vroeg hij het weer. "Lina.. je hebt nog niks gezegd. Ik hoop niet dat ik je in verlegenheid heb gebracht."
" uh weet je nourdin. We praten hier een ander keer wel over oke."
" is goed." Antwoordde hij zachtjes terug.
Waarom een ander keer lina, dacht ik in mijn gedachte. Je kan toch zeggen dat je al beschikbaar bent? Wat ben je voor een nietsnut. A3oedoebillah. Waarom wees je niet gewoon eerlijk. Of.. wil je hakim stiekem niet kwijt raken.? Oef stop met nadenken lina.
Hij had de muziek inmiddels weer harder gezet.
We reden nu de parkeerplaats op waar hakim zijn auto staat. En wachtte tot Hakim zou uitstappen en we afscheid konden nemen.
Hij draaide aan mijn autosleutel en schakdelde de auto uit.
Hij bleef me aankijken, waardoor ik weer super rood werd.
"Ik zie je een andere keer weer. Was leuk." Kwam er nog net uit mijn mond. Hij pakte mijn hand en gaf er een kus op. "Ik vond het ook leuk. Maar niet alleen dat we samen wat hebben gedronken en bijgekletst.. nee ik vind jou echt leuk wollah. Sinds ik je ken van onze gesprekken met onze maatschappelijke werker. Je bent zo een goed meisje. Misschien omdat we het zelfde ongeveer hebben meegemaakt.. maar ik.. ik wil jou nooit niet kwijtraken. Ik zie jou als mijn moeder die er niet meer is. Ik.." hij slikte even. "Weet je Lina. Ik snap je wel. Geef maar antwoord zodra je er klaar voor bent. Ik wacht op je." Weer kuste hij mijn hand. En stapte direct uit, en liep riching zijn eigen auto.
Ik starte mijn auto en reed weg.
Wat een dag. Ik besef het allemaal niet. Zijn woorden. Dat ik uberhaupt met hem was. Bij het denken aan zijn woorden die rond bleven spoken in mijn hoofd voelde ik kriebels in mijn buik. Betekend dit dat ik verliefd op hem ben?
Ik kwam aanrijden in mijn straat en parkeerde de auto thuis. Ik zocht mijn huis sleuteltjes en opende de deur. Ik legde mijn tas neer en liep naar boven om mij om te kleden. Nourdin zou zo komen. Ik trok mijn pyama aan. Misschien dat hij zou snappen dat ik geen behoefte heb aan naar buiten gaan. Nee echt niet. No way.
Niet veel later klopte hij aan. Daar stond hij voor mijn deur, met honderden rozen. Het zag er zo schattig uit. Maar daardoor begon ik me nog naarder te voelen. "ja hoor, zijn die voor mij?" Zei ik met een grote glimlach.
"Nee voor de buurvrouw. Pak aan liefje ino. En hij drukte een kus op mijn wang." Ik trok hem mee naar binnen en ging wat drinken halen uit de koelkast.
"Ewa zina. Leidinggevende nu yek. Dus ik ga je in mooie zakelijke pakken zien en op hoge hakken enzo." Hij maakte van die gekke beweging met alleen zijn wenkbrauwen.
"Pff serieus hakim hou op hoor."
"Hakim?" Zijn gezicht was meteen veranderd. Tfoe
" huh hakim? Dat zei ik niet."
" ik hoor je toch. Je zegt gewoon hakim. Denk je zoveel aan hem ofzo?"
" wat praat jij nou allemaal. Ik heb zijn naam echt niet benoemt. En anders foutje sorry." Zei ik als of het allemaal niks betekende.
Gelukkig hield hij al snel op. "Het zal wel schatje.. het zal wel." Hij trok mij naar zich toe en knuffelde me. "Hoeveel hou je van me?" Voegde hij er aan toe.
Mijn gedachte ging weer naar Hakim en toen weer terug naar Nourdin.
" onwijs veel nourdin." Antwoorde ik.
"Zeker weten?"
" jup en jij?"
" wollah lina, ik hou kapot veel van je. Je bent van mij en blijft van mij. Klaar"
Hij ging zitten op de bank. Ik ging er naast zitten en leunde op zijn schouder.
Zo bleven we een tijdje zitten. "Lieverd heb je geen foto album. Dan kunnen we even fotos checkken." Vroeg hij.
" uhh.. jawel." Op dat moment dacht ik aan mama. Zij staat er natuurlijk ook in. Op bijna elke foto.
Ik moet sterk blijven. " Ik ga het even halen oke." Hij knikte. Ik stond op en ging naar boven.
Perspectief Nourdin.
Echt een schatje. Ik stond op om wat snacks te pakken uit haar voorraadkastje. Ik zag haar tas liggen bij de voordeur. Er stak een bon uit die mij opviel. Iets zei me dat ik er op die manier achter zou kunnen komen waar ze naar toe is geweest. Ik schudde de gedachten weg. Dat mag echt niet. Ik hoor haar te vertrouwen safi. Ik liep door naar de koelkast om wat water te pakken en liep terug naar beneden.
Ik hoorde Lina op de trap naar beneden komen. Ik ging vast zitten en gebaarde dat ze naast me moest komen zitten. Ze had het fotoalbum in haar hand. Ze ging zitten. Ik keek naar haar. Zoo verliefd en kon het niet laten. Ik pakte haar bij haar kind en gaf haar een intense kus op haar zachte volle lippen.
ik voelde dat ze me erg gemist heeft. We eindigde in een heftige zoenpartij. Ik beet zachtjes op haar lip en keek haar daarna diep in haar ogen. Ik zag verliefdheid, angst en gemis door mekaar heen. Ik onhelsde mijn vrouw die voor me zat en gaf haar nog een kus in haar nek. "Ik hou van jou" fluisterde ik in haar oor. "Ik ook van jou". Ik voelde een kus op mijn wang. Die steeds dichter bij mijn lippen kwamen. En daar eindigde een kus op mijn lippen.
Ze ging weer goed zitten en pakte de fotoalbum van tafel. Ze opende de eerste bladzijde.
Een foto van haar oma en zijzelf op de bank bij haar ouders huis.
Ik keek naar haar en zag dat er een klein glimlachje verscheen op haar knappe gezicht. Ze sloeg de bladzijden om en er waren fotos te zien van haar en wat vriendinnen en op andere weer nichtjes en neefjes. Echt leuk. En wat zag ze er mooi uit mashallah.
Ze sloeg de bladzijde om. En daar zag ik een foto staan van een vrouw die veel op Lina leek.
Ik keek weer stiekem naar Lina en zag dat ze niet zo goed wist waar ze kijken moest. Ze ging met haar hand over de foto. En plots zag ik een traan vallen op de foto. Ik sloeg een arm om haar heen en trok haar zachtjes naar me toe. "Liefje ino. Het is al goed. Ze heeft rust nu inshallah." Ze knikte.
"Het is dat we zoveel geleden hebben nourdin. Haar laatste dagen hoorde onvergetelijke mooie dagen te zijn, maar tevergeefs het was verschrikkelijk." Ik voelde een steek in mijn hart. Het raakte me. " Heb geduld lieverd. Het is goed nu. Het is voorbij." Ik probeerde haar wat moed in te spreken terwijl ze een traan weg veegde.
" ik weet nog dat ik op een dag thuis aankwam van school. Het was een klote dag, want ik wist toen al dat ik school achter me moest laten. Zodat ik voor mama kon zorgen. Ik kwam thuis aan. En ik hoorde hem schreeuwen tegen iemand. Ik rende naar boven om te kijken wat er aan de hand was. En toen zag ik mijn vader staan bij haar bed. Hij gooide met spullen wat van haar was. Hij lulde dat hij dit niet meer aan kon. Dat het teveel werd voor hem. Dat hij een normaal leven wilde. Zoals andere mannen. Ik bedoel. Hoe kan hij dat zeggen? Hij klaagt terwijl zijn vrouw.. mijn moeder daar op bed ligt doodziek. Haar laatste dagen. Zij is ook een vrouw uit miljarden. Zij had ook een normaal leven gewilt. Waarom hoor je haar niet klagen? En toen...
Hier barste ze in tranen uit.
"Sst lina ino safi. Als je het niet kan. Safi. Het hoeft niet lieverd. Ik begrijp je."
" nee nee nourdin. Ik moet het vertellen. Misschien dat ik mijn hart lucht en ik weer verder kan en dat achter me kan laten."
Ik knikte en keek vol medelijden naar haar. Ze brak letterlijk in duizenden stukken voor mijn neus. Ik kon niks anders doen dan een luisterend oor voor haar zijn en haar haar verhaal laten doen.
" hij zei dat hij geen eens meer aan zijn behoeftes kwam. Aan jou heb ik niks. Lina is mn dochter. Dus kun je het me niet kwalijk nemen als ik buitensdeur aan mn behoefte kom. Zei hij. Hoe kan hij zoiets zeggen. Terwijl zij daar ligt. Dat zeg je niet! Toch?"
Ze keek me met tranen in haar ogen aan. Ik voelde dat ik mijn tranen niet meer in bedwang kon houden en liet ze gaan.
"Later toen ze overleed en ik in het ziekenhuis beland was en naar huis mocht trof ik hem thuis aan met een slet. Het is idioot voor woorden."
"Sst.. safi lina. Het spijt me." Kwam er met moeite uit mijn mond.
"Nee, het spijt mij. Dat ik mijn zorgen nog toevoeg aan jouw eigen zorgen." Zei ze terwijl ze beschaamd naar beneden keek.
"Lina! Luister. Dat mag je niet zeggen. Hoor je me. Ik ben blij dat je me alles verteld. Dat wil ik ook. Je hoeft je nooit te schamen bij mij. Sinds we mekaar kennen hebben we nooit geheimen voor mekaar gekent. Laten we dat zo houden. Ik heb het natuurlijk een keer zwaar verpest, maar dat gebeurt nooit meer." Ik nam haar in mijn armen. En kuste haar overal waar ik bij kon.
" geen geheimen, stel je hart open voor mij lina ino. Wees nooit bang. Ik ben er voor je."
Stil bleef ze naar beneden kijken. Vol verdriet.
"Nourdin..... ik"..