ALEX’S P.O.V
Teka, asan na ba si Alexa? Kanina ko pa siya hinahanap eh. I tried to call her loads of times pero ring lang siya nang ring at walang sumasagot. I also tried flooding her messages pero wala ring reply. Nasaan ba kasi yung batang yun?
“Yow.” Tapik sa akin ni Sonic.
“Nakita namin kanina ni Eclipse yang tinatawagan mo.” Yeah, tinatawagan ko na naman siya.
“Bibili lang daw. Medyo matagal na nga yun eh. Sundan mo na.” suggestion ni Eclipse.
“Sige, salamat pre.” Tinapik ko silang dawala at umalis na para hanapin ang nawawalang bata. =___=
Talaga yung babaeng yun. Bakit ko ba kasi nagustuhan yun eh? Responsibilidad ko tuloy. Si Alexa ay isip bata, slow, makulit, maingay, magulo tsaka parang mas green pa sakin minsan yun eh. =___=
Pero kahit na ganun, mabait, masayahin, positive, masunurrin at hindi nang-iiwan. Hay nako. =____=
Sapat na ba yung mga dahilan na yun para magustuhan ko ang brat na yun? May mga katangian siya na madaling makapagpahulog ng loob eh, kaya siguro ganun? Di ko alam. Pero, mahalaga siya … sa akin.
“Pare, nakita mo ba si Alexa?”
“Si bunso?” =___=’’’
“Oo.”
“Ah, nakita ko siya kanina papunta sa gate. May humihila nga sa kanyang malaking lalaki na nakaitim eh.”
“Ha?” o__O
“Oo, parang kinikidnap siya, ganun.” *toinks* “Aray naman!”
Binatukan ko nga. Kikidnap na pala ang kalmado pa ng pagkakakwento niya. Nakakainit ng ulo ah? Teka … shoot!!!
Tumakbo ako agad sa may gate at luminga linga sa paligid. Ayun!
“Alexa!”
Tumatakbo siya papasok sa school galing sa parking sa labas. Mabuti naman at ligtas siya …
*BANG!* O_____O bumagsak si Alexa …
“Alexa!” hinabol ng ibang nakakita yung lalaking may hawak na baril na malamang ay siya ring nagpaputok habang ako pinuntahan si Alexa.
Lumuhod ako at iniharapan ko siya sa akin. May dugo siya sa gilid ng ulo niya. Maraming dugo, dahil siguro sa pagbagsak niya ay tumama ang ulo niya ng malakas. Hinanap ko naman yung tinamaan ng bala and there, marami ding dugo sa tagiliran niya. Shoot!
“Alexa, Alexa wake up.” Tinatapik ko ng mahina yung pisngi niya pero walang response.
“Tumawag kayo ng ambulansya!” sigaw ko sa mga taong nakapaligid sa amin.
“Tatawagin ko sila Eri.”
“Tama! Tawagin natin ang Stars!” at nagtakbuhan na sila.
Natatakot ako. Hawak ko lang siya hanggang sa dumating yung iba. Hoy Uranus dito ka lang ah. Wag mo ko iwan. Hoy! Asar! Hawak ko lang yung kamay niya the whole time. Hanggang sa dumating yung ambulansya, hanggang sa makarating kami sa ospital, hanggang ipasok siya sa E.R.
Ayoko siyang mawala. Shoot! Shoot!
Hannah Uranus Alexandrine Star, please… wag kang mawawala… sakin.
Mahal kita, Alexa.
~ ~ ~
MARS’ P.O.V
Isinugod namin si Alexa sa ospital. Ang sabi ni Alex may nagtangka daw kumidnap sa kanya apos binaril siya. Aish! Sobrang nag-aalala na kaming lahat! Halatang halata din kay Alex na sobra siyang nag-aalala.
Nasa loob ng E.R si Alexa ngayon. Wala kaming alam kung ano ng nangyayari at sa kung ano pang pwedeng mangyari.
Dalawang oras na kaming naghihintay. Tatlong oras na, wala pa si Mommy. Apat, limang oras na. ang tagal!! Nakatulog na yung iba sa kahihintay, pero si Alex.
“Magpahinga ka muna Alex.”
“Hindi, hihintayin ko siya. Hihintayin ko siya.” Tumulo na ang luha niya. Nag-aalala siya, sobra.
“Alex, magiging okay lang siya.” Naiiyak na rin ako. Potek naman oh.
“Mars, ayoko… ayoko siyang mawala.” He clenched his fist. “Gusto kong magalit, gusto kong basagin yung mukha ng lalaking yun. Bakit kasi si Alexa pa? Ano bang kasalanan niya?”
Tumingin siya sakin, yung mga luha na nagpapatunay kung gaano kahalaga sa kanya ang kapatid ko. Alex …
“Magiging okay din ang lahat.”
Nasabi ko yun pero, kahit ako… hindi rin sigurado.
Di nagtagal ay namatay ang ilaw ng emergency room, bumukas ang pinto at lumabas ang doctor pati na rin yung mga nurse. Agad naman namin siyang sinalubong.
“Doc, kamusta si Alexa?” agarang tanong ni Alex.
“Nasaan ang magulang ng pasyente?”
“Galing pa po siya sa ibang lugar pero malapit na po siya. Mga kapatid niya po kami.” –Saturn
“Ganun ba? Sino ang panganay sa inyo?”
“Ako po.”
“Kailangan natin mag-usap.” I nodded.
“Sasama ako.” Prisinta ni Fallen at sumunod kami sa doctor na pumunta sa medyo kalayuan sa iba.
Kinakabahan ako sa mga pwede kong marinig. Pero hinawakan ni Fallen ang kamay ko at ngumiti sa akin.
“Doc, ano na pong lagay ng kapatid ko?”
“Sad to say pero, I think she will undergo a short term coma dahil sa head injury at sa dami ng dugo na nawala sa kanya.”
“S..short term C… coma?”
“Yes, maaring hindi siya magising for weeks at maaring umabot sa two to three months.”
Nahilo ako sa narinig ko kaya nag-out of balance ako. Mabuti na lang at nasalo ako ni Fallen.
“Te… teka po Doc, bukod po sa… sa coma state, kamusta na po siya?” –Fallen
“You don’t have to worry about her na rin naman. Actually, she’s fine na at ang kailangan na lang natin gawin ay ang hintayin siyang magising. Sa ngayon, let’s all pray for her quick recovery.”
Medyo nakahinga ako ng maluwag sa huling sinabi ni Doc, pero hindi ko pa rin maiwasang panlambutan ng tuhod. Nakakapanghina ang lahat, lahat ng mga nangyayari.
“Tara na, Mars.” at inalalayan na ako ni Fallen pabalik sa iba.
Nandoon na si Mommy pagbalik namin at sinabi ko na lahat ng mga sinabi ng doktor. Makikita naman ang konting tuwa sa mga mukha nila dahil sa balita. Pero kahit na ganun, hindi pa rin maiiwasan na mag-aalala.
Still, Alexa is in coma, hindi pa natin alam ang mga susunod na mangyayari. Pero alam ko, pipilitin naming kayanin lahat. Mahirap man. Kahit sobrang hirap man.