Chapter 49
Friday
I blinked twice, thrice.. again and again. I think I lost my consciousness for a moment but I was still able to stand up like this. Wait, is this really going on? Ang alam ko lang hinahabol ko si Alex. Saying sorry endlessly. And I said something that made him stop then this happen.
His eyes closed before mine and lips that made me shut.
He's kissing me.
He’s kissing me for crying out loud!
I don't know where I get my strength to push him away from me. Napahawak ako sa labi ko. Were my lips really destined to have several unexpected kisses?! Like really?
"You," I pointed at him. "You.. didn't just do that. "
"Well, I wasn't expecting that kind of reaction." Napakamot siya sa batok niya. Expecting my reaction? Nahuli ko yung pagtingin niya sakin bago siya tumingin sa ibang direksyon at nagpamulsa.
He looks nervous.
"We-Wait!" I shook my head, clearing my thought. "This is the time that I should slap you, right?"
"Meh." Nagkibit balikat siya, trying to pull it off cooly pero halatang natataranta pa rin siya.
"I really should slap you right now!"
"Okay." Nagulat ako nung ibinaba niya yung ulo niya kalevel ko. A poker face planted on his. Serious eyes that I've never seen before.. "Hit me."
"What the hell is wrong with you?"
"Hm," Inayos na niya yung tayo niya. "Trade sa sinabi ko sa'yo last week."
"Trade?"
"What? You let me exposed the most ultimate Alex secret ever! At meron yung karapatdapat na kabayaran. You don't know how important that is to me?"
"And a kiss is the equivalent of that ultimate secret?"
Pareho kaming may sarcastic tone ngayon. Palakasan sa isang hindi ko malamang topic. We're back on debating again just like the first time I met him. But this is different, I believe. A kiss for a secret?
You’ve got to be kidding me!
I sighed, "Anyway, apology accepted. You're a very very hard and obvious stalker you know."
"I hate you." I shook my head while simply stating that. Tumalikod na ako at naglakad palayo. "I'm done here."
I wasn't expecting that after a week-long effort just for him to forgive me. Like hell. Did he really have to do that? Hinahabol ko siya lampas isang oras after PE, knowing the fact that hindi written ang exam! How cruel can he be?
"And yup!" (emphasizing the P.) "I'm not really expecting this as Gab's reaction."
"Don't worry." Humarap ako sa kanya at naglakad patalikod. "The feeling is mutual."
Nakatayo pa rin siya dun sa gitna ng hall. I was really lucky nobody's around to see that. I don't know what I can do to Alex kung may nakakita nun. Tumalikod na ulit ako at pinindot yung elevator button.
Pabayaan mo na, Gab.
But to my surprise, nakita ko na si Alex sa tabi ko. Like nothing really happened. How can he be so cool as of this moment? Di ba pedeng ipakita niyang guilty siya at hinalikan niya ako?
"I was really expecting to get hit."Bumukas na yung elevator. Pumasok na si Alex. "But not here."
"Ano bang pinagsasabi mo?"
"But here." Napatigil ako sa pagpasok ng elevator nung ituro niya yung crotch niya. Nanlaki ang mata ko dahil dun. Unti unti ng nagsara yung elevator. I did see a smirk. No! He's still smirking! "How does it feel kicking my balls, Gab?"
"I kick... You at the..."
Bago magsara yung elevator, "Summer, 2 years ago. I kissed a girl. Korea, remember?"
Ohmydee.
Siya yung... first kiss ko?
*
Pumasok ako sa apartment. Tuliro. Di malaman ang gagawin at walang sinuman ang makapipigil sa akin at walang sinuman ang makapagbabago ng aking isip, sayoo oh oh~
I'm getting more frustrated.
Ginulo ko ang buhok ko.I wanna shout badly.. Pero,
"Bebs!"
"Bakit ka andito?"
"Bahay ko din naman 'to ah!" Tumakbo na siya papalapit sakin at bago ako makailang, nakulong na niya ako sa braso niya. "Bebs!"
"That's not what I meant, wala ka na bang klase? And can you stop shouting?" Sinubukan kong alisin ang sapatos ko pero halos gawin na akong puno ng unggoy na si Dominique.
Hindi siya magaan, take note.
"Bebs naman e! Can you atleast show that you're concern?" Inalis na niya yung paglambitin sa akin. Nauna siya sa sofa kaya sumunod nalang ako.
"Fine." Umupo ako sa tabi niya. "My concern shouldn't be put into waste so this better be good."
"Si Mica." Tumungo si bebs. "Kuya and her broke up."
"Okay?"
"Ghad bebs. Really? What's okay with that?" She's glaring at me habang may tumutulong luha sa mata niya and don't forget the pouting. Wow. My bebs really can pull off three expressions at the same time. She's powerful!
"I'm waiting for the continuation, I guess?"
"Don't you get the point, bebs?! Break na sila. Split. We are never ever getting back together ang peg. Hello!"
I gave her a bored look. "And why is my concern included in here, again?"
"Bebs naman e!" Sumimangot siya. "Please don't be a heartless Gab now. I need a friend!"
Umiyak na talaga siya. I can't stand it. I sighed and patted her head. Napatingin siya sakin at ibinuka ko yung mga braso ko. Agad naman siyang lumapit sakin at niyakap ako.
Uhh. Don't get me wrong. I really don't like the mushy mushy stuff. This is just my way of calming my bebs down. She cries endlessly pag hindi siya napapatahan o pakiramdam niyang wala siyang kakampi.
Tinapik tapik ko yung likod niya, "I just don't get it. Bakit parang ikaw yung apektado, e si kuya Viniel naman yung kain a relationship nung Mica."
"Bebs," Lumayo na siya sakin at nag-indian sit siya sa tabi ko. "Ibig sabihin lang nun, there's bigger possibility na mag da moves na siya kay Love!"
"And? The contracts will end in two days."
"Bakit ka ganyan?"
Nagulat ako sa tanong ni bebs. Pero mukhang di niya napansin ang pagkagulat ko dahil humarap na siya sa TV at niyakap ang mga legs niya. Di ko alam pero parang may umalog nang ulo ko at hindi ko na alam kung anong iniisip ko.
"I just like him too much." Si Marcus. "Hindi lang naman sa dahil kay Mica e. I'm just wondering what will happen after this. Marcus... he's.. special you know."
Alam ko bebs. I won't see that twinkling eyes of yours kung hindi dumating si Marcus, with his twinkling teeth of course.
"Imagining him dating other girls. Treating other girls just like the way he treated me. Caring and loving others and knowing the fact that he's been like that to me before." Biglang pumasok sa isip ko si Lance. She sighed, "Hindi mo ba nararamdaman yun bebs?"
Nararamdaman?
"Yung feeling na gusto mo siyang ipagdamot?"
Napatingin ako kay bebs. Dun ko narealize na kanina pa pala siyang nakatingin sakin. Feeling na gusto ko siyang ipagdamot sa iba? sa magiging bago niyang kliyente?
Yung pakiramdam na gusto mo sayo lang siya ganun?
"Yung feeling na ayaw mong iparamdam sa iba yung pakiramdam na binigay nila sayo."
"Bebs, are we really getting serious about this?" I awkwardly laugh pero ako mismo rin ang sumuko.
"Who am I kidding? You're the Gab with no romantic bones." She weakly smiled at me. Humarap na siya sa TV pagkapunas niya nung luha niya.
I let her misunderstood me. Ngayon ko lang napansin kung gano ako makatago sa lahat ng tao, including my bestfriend. Ni ayokong makita niya ang kahinaan ko. Ayokong ipaalam kung anong totoong nararamdaman ko. Ayokong mabasa nila ako.
I really have a wall surrounding me.
"Please let your guard down.. Hindi mo man napapansin yun pero madaming taong gustong lumapit sayo."
"Pati ba yun nakita mo?" I smiled bitterly. Napatingin sakin si bebs. Umiling ako. "May romantic bone na ako bebs."
"What?" I shook my head and smiled at her. Nakita ko yung panlaki ng mata niya. "Ohmydee.."
"At oo bebs, alam ko yung pakiramdam na yun.." Biglang lumapit sakin si bebs. Niyakap niya ako. "Ayoko siyang ibigay sa iba. Pero... ano bang magagawa ko?"
With two days, wala na. Tapos na ang kontrata. Wala ng Lance Alexander Zamora.
Wala ng Monster Couple.
*
[Marcus Lau's POV]
"Rade! " Kumapit ako sa dulo ng t shirt niya. Pinadaanan niya lang ako ng isang bored look. "Heartless! "
"Shhh! Wag ka ngang maingay." ginawa na naman niya yung head shaker move niya. (Mannerism.)
"Eh di ko mapigilan e."
"Ang panget mong umiyak."
"Heartless! "
"Marcus!"
I pouted my lips.
Umupo kami dun sa doorway. Tumabi naman sakin si Gatorade. I sighed. After hearing that confession., hindi ko alam kung matutuwa o maiiyak ako.. Well, naiiyak na talaga ako. Si Love yun eh!
Sakto kasing papasok na kami sa apartment dahil kakatapos lang ng NSTP exam namin. Tapos ayun, hindi naman namin sinasadya na maririnig namin yung usapan nila. Tapos umiyak pa Love ko.
"Marcus." he whined.
"Pabayaan mo nalang kasi ako."
Sabay kaming napabuntong hininga.
"It's that time again." Bumuntong hininga na naman si Rade at ginawa na naman yung walang sawang head shaker. Ayokong gawin yun, magugulo buhok ko.
Believe it or not, ito yung oras na pinakamahirap samin. Second yung first week ng bagong contract. Ito kasi yung oras na dapat i-let go mo yung bago mong nakakasanayan.
Kahit kaming mga boyfriends nahihirapan din.
Hindi na bago samin ang prosesong 'to pero syempre iba pa rin talaga yung moment na makikita mong umiiyak yung partner mo dahil sa malapit na ngang matapos yung kontrata. Wala ka namang magagawa kung hindi sumunod sa patakaran. Wala talaga kaming magagawa dahil mga bayarang lalaki lang kami.
Aw. Parang dinown-grade ko ang mga kalahi ko.
Bayarang lalaki in a good way, please take note!
"Saktong birthday pa ni Gab."
"Alam ko."
"Pero mukhang di ka naman affected?"
Tumingin siya sakin at isang nakaka-annoy na bored look ang nakita ko. "Mukha ba akong hindi affected?"
"Oo na! Oo na! Affected na!"
"Psh?" Bigla siyang tumawa. "Gaya gaya ka sa psh namin ni Alexa."
"Ay. Kayo gumawa nung word?"
Sinamaan niya lang ako ng tingin. Hmp!
"Nahihirapan na ako dito, Rade." Iniba ko yung usapan. Gatorade shook his head, nahalata niya ako. "Anong gagawin mo sa dead end?"
Dead end = last day of contract
He shrugged "Di ko lam."
Pinanuod lang namin ang mainit na hapon. Madaming estudyante ang umuuwi ngayon, madami din kasing last day na pasok for this week. May mga barkada. May kanya kanyang grupo.
Unlike us, wala kaming normal na buhay tulad nila.
Hindi namin nararanasan na umuuwi pagkatapos ng week-long na pasok. Dahil sagot ng BFC ang bahay namin. Bawal kaming lumayo sa BFC. Wala kaming fixed na barkada, palipat lipat kasi kami ng school.
Madami kaming taong nakikilala but in the end, kelangan din namin silang kalimutan para sa bagong trabaho.
Laging ganun ang sistema.
Napatingin ako kay Gatorade. Iniwanan namin ang normal na buhay pagkagraduate namin ng High School. Di ko pa siya best friend noon. Naging magbest friend lang kami nung pumasok kami sa Boyfriend Corp. Kami na kasi ang laging magkasama.
Ako trip lang to pero Gatorade's has deeper reasons behind this. Kinelangan niya talaga ang BFC at si Madam lang ang makakatulong sa kanya.
Iniwanan namin ang barkada namin nung highschool, pinutol ang contact sa pamilya namin... iniwanan namin ang lahat.
"Gatorade, bakit ka sinuntok ni Lorenzo?" Naalala ko yung nangyari nung last Sunday na nandito si Andrei at Lorenzo.
"Nalaman niya."
"Akala ko ba alam na niya talaga ang tungkol sa BFC?" He shook his head. "Akala niya bagong gf mo si Alexa at niloloko mo si…"
"Parang ganun na nga."
Si Aly, Lorenzo at Andrei lang ang mga natira sa amin. Iniwanan din namin sila noon pero hindi talaga namin sila kayang bitawan. Kaya siguro we treasure every moment we have with them. Kaya kulang lagi ang isang araw.
"Pano si Russ at Alex?"
Alam kong alam ni Gatorade ang gusto kong parating. There are different stories with those two guys. Nakakatuwang isipin na lumiliit ang mundo namin ngayon.
"Bahala na."
"Wala na talaga akong matinong sagot na nakuha sayo."
Walang buhay na bumuntong hininga si Gatorade, na naman. Naisip ko na isang malaking palaisipan ang maiiwan naming sa mag-best friend na ‘to. Kahit ako naman nagulat na pare-parehong tao lang din ang umiikot sa mundo namin. Napakaliit pala talaga ng mundo.
*
[Alexa Gabrielle Delos Reyes's POV]
Naramdaman ko ang pagkawala ng tulog at antok ko sa naririnig kong katok. Ano bay un? Tinakluban ko ang magkabila kong tenga pero rinig ko pa rin yung ingay. Minulat ko ang mata ko at umupo sa kama. Sinong nagkasala at ginambala ang pagtulog ni Alexa Gabrielle Delos Reyes?
[Psst!]
Agad akong napatingin sa bintana. I thought he'll get a clue na bawal na siyang pumasok sa bintana pag ni-lock ko yun.. Pero wala, talo talaga ako sa kanya. He'll really do something para lang makapasok siya.
"Kalma, Gab. Kalma." Padabog akong tumayo sa kamay at tumingin sa orasan. "12:05AM palang!"
Kumatok na naman siya.
And it's obvious that he doesn't give a damn about it.
"What?" Binuksan ko yung bintana.
"Alam mo ba na saktong dalawang araw nalang ang kontrata natin?"
Sinarhan ko yung bintana at tumalikod na para bumalik sa pagtulog ko.
Ayan na naman yung katok!
Ugh.
Sinubukan ko siyang hindi pansinin pero mas lumakas yung mga katok niya sa bintana ko, [Alexa!]
"What!" Inis kong binuksan ko ulit ang bintana. Ano bang nainom niya at andito siya sa labas ng bintana ko ngayon?
"Di mo man lang itatanong kung bakit ko sinabi yun?"
"It's either nakadrugs ka o malakas lang talaga ang tama mo sa ulo."
"Aw."
"Bahala ka na dyan." Bumalik na talaga ako sa kama ko pero iniwan kong bukas ang bintana. I said to myself, "Meh. Malakas lang talaga ang tama nun."
Humiga na ako at pinilit na ibalik ang naputol kong tulog. I heard him going inside through my window. Papabayaan ko nalang. I bet namamahay na naman siya sa apartment niya. Lagi naman e. Sanay na ako sa pamamahay niya.
I suddenly heard weird sounds.
Ano yun?
Ayun na naman.
Di na ko nakatiis. Minulat ko na ulit ang mata ko at umupo sa kama. Nanlaki ang mata ko nung makita siyang may hawak na papel at lighter. Anong bang kalokohan 'to?
"May balak ka bang sunugin ang bahay namin?"
Tumingala siya at inok at mata sa palibot ng kwarto ko, "That's a better idea."
Tumayo siya at kinuha yung papel. Lumapit siya dun sa kurtina at pinasindi yung lighter. "Gatorade!"
"Sino?"
"Ugh. You're really impossible." Ohkay. Playful Gatorade alert on. Tumayo na ako at kinuha yung lighter sa kamay niya. "Ano bang ginagawa mo?"
"90th."
"Ha?"
Napaurong ako nung bigla niya akong hinalikan. He smiled at me at nag-sign na tumingin ako sa labas ng bintana. Ano bang.
"Kung sa accounting, tatlong buwan na." Binalik ko ang tingin ko kay Lance. "Happy monthsary, baby."
Tumingin ulit ako sa labas nakita yung mga nakastand by na lanterns sa labas. Maya maya lumabas na ulit si Lance sa bintana at kinuha ang kamay ko. Alam ko namang may pintuan pero what the hell. This could be fun.
Inalalayan niya akong makalabas ng bintana. Hindi ko man lang makuha yung reason niya kung bakit pinapahirapan niya ang sarili niyang pumasok at lumabas dito.
Ohwell, that's Gatorade.
Tinitigan ko yung tatlong lanterns.
Three white lanterns.
"Anong gagawin natin?" Hinila ako ni Lance papalapit dun sa unang lantern. May bumuka yung latern, meaning pede na siyang paliparin.
"Okay, first month. To tell you the truth, inis ako sayo nung first meet up natin. You slapped me remember? " Napatigil siya at natawa. "But you know what? Kung hindi mo ko sinampal, hindi siguro kita makikilala. Hindi siguro magbabago yung first impression ko sayo."
"First impression?"
"Yeh. Yung mataray at manang na Alexa."
"Anong sabi mo!"
"Seryoso. Feeling ko kasi ikaw yung mga madrasta na matataray. Yung mga nasa menopausal stage?" sinabi niya yun habang nagme-make face. Asar!
"And should I be happy now?" Gusto ko siyang hampasin pero nakahawak kami pareho dun sa lantern. Dahan dahan naming itinaas yung lantern.
"You should be. Mas magandang magkaroon ng panget na first impression." Tumingala siya kaya napatingin din ako sa taas. Maraming stars ngayon. "Mas maganda yun kesa naman good first impression nga pero it's the other way around. Mas nakakaturn off di ba? Negative isn't bad at all. Kasi yung ang nagbibigay ng reason para magbago ka, mabago o baguhin sayo ang tingin ng tao."
"So compliment yung sinabi mo kanina?"
He chucked, "Yeah. You can take it that way."
Sabay naming pinakawalan ang lantern. Pinanuod ko lang yun tangayin ng hangin hanggang sa maramdaman ko ang kamay ni Lance sa kamay ko. Nagpahigit lang ako sa kanya papunta dun sa next lantern.
"Well yung second month, masaya. I admit. Dito na tayo medyo nagiging close. Unexpected things happen but that just prove how strong person you are. I began understand why are you like this or not. I discovered a lot of things from you and learned from it."
"Wow. Another monologue."
"Wag mo namang sirain ang momentum ko." Natatawa at naiinis niyang sinabi.
I smiled habang tinititigan yung paglobo nung lantern.
"I feel the same way, Lance. Thank you."
"At yung ‘Nakakainis ka’ na magic word?" Biglang nanginit ang mukha ko. "Nakakanis, hindi ko man lang ata makikita ang drunk kissing monster version mo."
Hahampasin ko dapat siya pero pinakawalan namin yung second lantern. Sobrang layo na nung una. Naramdaman ko ulit yung kamay ni Lance at nagpahigit ulit sa kanya papunta dun sa huling lantern.
"Alam mo may kwinento sakin si Kitin." Pumunta kami sa magkabilang side nung lantern. "Sabi niya, alam ng mga element ng mundo ang destiny ng isang tao."
"Myth?"
Nagkibit balikat lang siya at tumingin sa lantern, "Hangin at apoy ang kumokontrol sa lantern, diba?"
Tumingala siya at pinanuod yung dalawang naunang lantern. Hinayaan kong lumobo yung huling lantern habang nakikinig sa kanya.
"Lantern symbolizes light. At may paniniwala siya na pagbumalik ang lantern sa pagkakalipad nito. Magbibigay liwanag to sa taong pamamagitan ng lantern." Clearer vision of someone? "Meaning there will be a good and clearer relationship between them. It's either friendship or love."
Magsasalita pa sana ako nung biglang itaas ni Gatorade yung kamay niya, ni-let go namin yung huling lantern.. humahabol sa unang dalawang buwan namin. "The third month. Deeper relationship, I guess? Deeper friendship for us."
Friendship?
Hindi ko nalang pinansin ang sinabi niya at pinanuod na lumipad yung huling lantern. Kung bumaba ang lipad ng lantern at pumunta sa pagitan namin, ano nga kanyang magiging meaning nun? Is it friendship or love?
"Alexa, I want a confession."
"What?"
"I like you, Alexa."
Kahit ilang beses ko ng narinig yan kay Gatorade, hindi pa rin pumapalya na magreact ang katawan ko. Pakiramdam ko ninenerbyos ako sa tuwing naririnig ko yun sa kanya. Those words kahit di niya sabihin.. Kahit yung simpleng tshirt.. kahit sobrang informal nung confession,
Di ko alam ang sasabihin ko. Nakita ko na naman yung seryosong mata niya. Ang isa sa pinakapaborito ko kay Gatorade. Ang magaganda niyang mata. Yung tipong ikukulong ka pag nahagip mo ang mga matang yon.
"I," Isang confession? "I lik—"
...yung lantern.
Nagulat ako nung biglang lumiwanag ang mukha ni Gatorade. Tumingala ako at nakitang bumababa ang lipad nung huling lantern.. Gustong sabihin yun kay Gatorade pero ayokong umalis sakin ang mga matang yun.
Tumigil ang lantern sa gitna naming dalawa.
Ibig sabihin...
"Teka, anong hawak mo?"
Iniwas ni Gatorade ang tingin niya sakin at ngumiti. "Busted."
"Madaya!" Itinaas niya yung isa niyang kamay, hawak hawak yung manipis na tali. Nakatali yun sa dulo ng lantern.
"Kung pede lang dayain ang destiny." Dahan dahan niyang pinakawalan ang tali sa kamay niya. "Gusto mo bang bitawan ko?"
Napatingin ako sa taling hawak niya at dun sa nakatali sa dulo ng lantern. Gusto ko bang bitawan niya? Kung bibitawan niya, sasama na yun sa dalawang lantern sa langit. Ilalayo ng hangin.
"Gusto mo bang bitawan ko, Alexa? Gusto mo bang bumitaw ako?"
Unti unti niyang pinakawalan yung tali. Nauubos na yung taling hawak niya. Pataas ng pataas yung lantern. Gusto niyang dayain ang destiny? Isang sagot kung gusto ko siyang bumitaw.
Pero bakit ayaw bumuka ng bibig ko.
Narinig ko ang pagbuntong hininga niya nung tuluyan na niyang bitawan ang tali. Lumapit siya sakin at hinawakan ang dalawang pisngi ko. "Please let me say it."
Tumango ako at pumikit nung lumapat ang labi niya sa noo ko.
"I love you, Alexa."
With those, there are still words from me left unsaid.
'Ayoko, Lance. Wag.'