Excited ako for today's trip. Pero panira lang tong gamit ni Pao. I have to hand it to him before I leave. Alam mo yung masaya kang gumising, masaya kang bumangon and for the first time, natutunan mo ulit kung paano maging tunay na masaya? ako yun eh. :)
"Nate, tara. May laro kami ngayon nila Karl sa baseball camp. It's been a while since we had a game."
"Pao, pass muna ko ha. I have an urgent trip eh. I'm leaving this morning na rin. Bawi ako when I get back."
"Ikaw ha. Pansin ko iba na yan. Naka-move on ka na pare no? Ibang-iba na yung mood mo ngayon compared to the last time we saw you."
"Baliw. Paranoid ka naman. Basta okay ako. O sya, aalis na ko. Dinaan ko lang yang naiwan mong watch sa unit ko."
"Okay. Ingat ha. Pakilala mo kami kung sino man sya."
"Sira ulo!"
Ibang-iba na nga siguro ang mood ko this past few days. I feel so much better, mali man ang dahilan but Monique helps me a lot.
Actually, she'll be with me. Nahirapan akong mag-decide about this pero wala akong ibang gustong makasama sa araw na to kundi sya lang. I cannot think of anybody else.
Sinundo ko sya sa basement ng condo niya and she welcomed me with a smile on her beautiful face.
"Tara?"
"Oo ba. Sobrang gusto kong mapuntahan yung lugar na yun. Thank you for thinking of me to drag in."
Pupunta kami ngayon sa Sky Lantern Festival. Romantic ang event na yun pero sya pa rin ang naisip kong yayain.
Pagdating agad dito sa event, pumasok agad kami sa hotel. It's a small hotel na cottages ang style but we'll be comfortable enough. Magkatapat ang kwarto namin at napapagitan lang ng isang maliit na garden.
Matapos mag-ayos ng gamit, dumiretso kami sa isang restaurant para kumain.
Tawanan, kwentuhan, minsan we punch jokes kahit corny. But her laughter tickles my heart. Iba syang kasama, she's not pretentious and she's always true.
Ang cute din niyang kumain, hindi sya pahinhin. Basta nasarapan sya sa food niya, she'll eat fondly and with all her heart.
"What's that look for Mr. Go?"
"Wala, may dumi ka kasi, teka punasan ko."
I wiped the dirt beside her mouth and I know we both blushed. Nabigla din ako sa ginawa ko pero napangiti ako dun.
It's not hard to like her, or should I say love her?
Ah ewan! Magpo-focus nga muna ko sa kung ano ang pinunta namin dito.
*****************************
Hindi pa ko makaget over dun sa parang date namin sa cliff then sa gift niyang bracelet tapos heto magkasama ulit kami ngayon.. :) I can't utter the right words to explain how happy I am.
"Nate here's our lantern, sabay tayo mamamaya ha. I'm afraid kasi na baka hindi to lumipad."
"It will surely do. Don't worry."
(SKY LANTERN ulit guys. I mentioned this sa His One-Sided Love. Wala lang, andun kasi nun sila Sasa and Jiro. Favorite scene ko. Eh sa dream ko din kasing mag-ganon. lol. )
Okay I trust Nate. Ahhhhh ang cute! Ang daming lanterns. Thank God nakisama yung weather. Sky seems to be so colorful. It's so pleasing to my eyes.
"Like it?"
"So much. Tara, paliparin naman natin yung atin."
"Okay. But let's make a wish."
Pagkasabi noon ni Nate, I closed my eyes and let my heart do the talk..
If I could have a wish, then it would be that whenever and whever he is, he will always find his happiness. And I wish to be part of it. I wish in my own little way, I woud be able to make him happy.
Then in the count of three, we released the lantern.
"I hope our wishes do come true."
"I know it will happen. God grants wishes too. hehe" Totoo naman eh, He answered my prayer when I wished na maging maayos kaming dalawa.
I had so much fun. Nate really made me happy. Kung exclusive or friendly date man lang to, I don't mind. Basta ang mahalaga magkasama kaming dalawa.
Magkahiwalay ang kwarto namin pero halos magkatapat. Pero sana magkatabi na lang para mas at ease ako. Medyo takot kasi ako ngayon. Nahihiya lang ako magsabi sa kanya. Wala kasing katabing room tong tutulugan ko kaya feeling ko sobrang isolated ako ngayon.
Pero okay lang, I know I'm safe because he is around.
Naligo ako, nagbihis at naghandang maligo. I should get enough rest because we'll go back home tomorrow. Pero sana parating ganito, yung magkasama kaming dalawa. Kahit parang patago, kahit palihim pa.
Humiga na ako sa bed ko pero iniisip ko pa rin sya. Ni hindi ko nga nasagot yung tawag nila Mia. Hindi sa gusto kong maglihim, pero para kasing ayoko muna ipagkalat na nagkakasama kami ni Nate. Tama na siguro na kami lang muna ang may alam. Besides, pure friendship lang naman to diba. Ni hindi ko alam kung may patutunguhan. Ah ewan. Basta ang present ang mahalaga sakin ngayon.
*knock knock*
Nagulat naman agad ako sa kumatok na yun. Si Nate ba to? Pero bakit?
"Sandali lang."
Nag-ayos muna ako ng suot ko bago ko buksan ang pinto.
"Nate anong----Teka sino ka ho? You might knocked on the wrong door."
"Hi Miss, mag-isa ka lang. Sakto oh mag-isa lang din ako."
Oh My God! Anong gagawin ko. Sobrang takot na takot ako na napasigaw na lang ako bigla!
"Nathan!!!!!! Help!"
Nagsisigaw na ko pero pinwersa pa rin ako ng lasinggero na to. Hinatak niya ako malapit sa veranda ng kwarto at pinwersang hawakan. Takot na takot ako. Gusto kong umiyak.
***********************
Naligo at nagbihis na rin ako, gusto kong puntahan si Monique to check if she's okay. Pero bago yun, naghanda muna ako ng snacks para kung sakaling magutom sya, I have something in my hand. I'm preparing a sandwich for us too and a microwave popcorn.
"Nathan!!!!!! Help!"
Did somebody just call my name?
But I don't wanna think deeper, agad akong lumabas dahil naisip ko si Monique.
Fck! Monique is crying because this zombie intends to rape her!!!
Hinablot ko agad ang gagong yun para suntukin at gulpihin. Galit na galit ako sa kanya because of what he did to Monique na wala akong pakielam kahit mapatay ko pa to.
"Sir tama na po. Kami na po ang bahala."
"Nate. Tama na. Hayaan na natin yung police."
Kung hindi pa ko pinigilan ni Monique malamang pinaglalamayan na tong hayop na to.
I looked at her and I felt relieved to see that she looks okay now. Wala naman syang galos o kung anuman.
Humingi na rin ng pasensya ang may-ari ng hotel resort na to dahil sa pagpapabayang nangyari.
"Are you okay? Hindi ka ba napahamak? Gosh you got me so worried."
"Oo Nate, I'm okay. Wag ka ng mag-alala."
"From now on, I'll take care of you. Hindi kita iiwan. Lagi lang ako sa tabi mo."
Sobra na yung nakita ko kanina. It made me realize how important Monique is to me. Ayoko siyang mapapahamak. Ayoko siyang masasaktan. Ayoko siyang mawala sa akin.
"Nathan.."
"Yes Monique. I want to give US a shot. I want to take risk. I'm starting to like you too. I know Karl will despise this, but the hell I care. Ikaw ang importante, tayo."
I don't care anymore. Ang mahalaga sakin ngayon ay maalagaan sya at masigurong hindi na sya mapapahamak kailanman lalo na kung ako ang kasama niya.
**************************************
"Yes Monique. I want to give US a shot. I want to take risk. I'm starting to like you too."
When he said that, he hugged me... He hugged me so tight and a tear fell from my eye.
------------------> THE HUG!
God must have answered my prayer.. The impossible seems to be possible now.
"Hindi kita mamadaliin Nathan. I will always be willing to wait for you."
Wala akong pakielam kung parang ako pa ang lalaki samin ni Nate, I don't care kung mas matimbang ang feelings ko sa kanya kesa sa feelings niya para sakin. What important is he's starting to want me back.
"Thank you, Monique. Thank you for choosing me despite of how cruel I was to you. Let's get inside now. Let's rest. I'll sleep in your room. I'll watch over you."
Magkawak kamay kami ni Nate habang papunta sa tinutuluyan kong kwarto. Sobrang nag-alala talaga sya para sakin.
He lets me sleep on the bed habang nasa couch lang sya. Seryoso talaga sya na babantayan niya ako.
Alam ko hindi ko pa sya boyfriend pero masayang masaya ko kung ano man ang relasyon namin ngayon, yung espesyal kami para sa isa't-isa. Okay na ko dun. :) <3
A/N:
UPGRADED NA NAMAN SI NATE AND MONIQUE! IT'S INDEED A START OF SOMETHING GOOD BETWEEN THE TWO!