Canlarım... Bayram da size iki cici (:) bölüm getirdim. Bayramımız mübarek olsun :))
Keyifli okumalar...
104. Bölüm
Bu kadardı hepsi... İki cümle... Ama o kadar etkiliydi ki Korhan sinirden kızarmış yüzüyle bir an da elinde ki kâğıdı hamura çevirmişti.
__ Pislik herifler...
Alper tıslarcasına konuşurken derin bir nefes almaya çalıştı içinde. Alenen belliydi, o adamlar kendilerine bir kurban seçmişti ve o da Selendi! Tarık Bey Korhan'ın elinde ki kâğıdı almış okurken sonunda Selen Korhan ve Alper'de ki değişimi fark etmişti.
__ Korhan... Neler oluyor, bir şey mi oldu?
Endişeyle sorulan o soru masada ki herkesi sessizleştirmişti. Tüm gülüşmeler ve dedikodular son bulurken Çağla oturduğu yerden kalkarak Alper'in yanına gitmişti.
__ Korhancım, doğruca karının yanına... Ve bir de açıklama istiyoruz evet!
Alper zoraki gülümsemeye çalıştı.
__ Yok bir şey aşkım! Sen de yani... Selen bir şey söyledi, sen de hemen aldın yürüdün.
__ Haksız mı oğlum, diye araya girmişti annesi.
Şu halinize bakın! Biriniz kızardı biriniz sarardı...
__ Yani anne...
__ Bir şey varsa söyleyin çocuklar!
Korhan Çağla'nın kaldırması üzerine tekrar Selen'in yanına geçerken Alper yardım istercesine bakıyordu Korhan'a ama o tamamen kitlenmişti. Yani... En azından dışarıdan o an için öyle görünüyordu ancak aklı hiç durmamacasına deli gibi çalışıyor, hiç durmadan ihtimalleri önüne seriyordu. Selen Korhan'ın elini tutup endişe dolu bakışlarıyla onu kendine getirirken Alper'in imdadına Tarık Bey yetişmişti.
__ Ohoo, hanımlar! Siz de açıkgözüz dersiniz ama neler oldu haberiniz yok.
__ Ne oldu ki?
__ şu yan masadan kalkan saplarla az kaldı kavga çıkacaktı.
__ Sap mı, hiç yakışıyor mu sana Tarık Amca?
__ İyi de ne kavgası, hangi ara oldu ayol!
__ Ne yapalım canım, derken Alper kendisine uzatılan dalı tutmamış resmen sarılmıştı.
Herifler gözlerini masamızdan bir an olsun ayırmadılar! Olacak iş mi, eğer onlar masadan kalkmasa biz kaldıracaktık az kalmıştı!
__ Aa, şu hale bakın! Hiç ar namus kalmamış...
__ Biz de fark etseydik hadlerini bildirirdik onlara oğlum...
Her kafadan bir ses çıkıyordu Korhan ve Selen haricinde... Korhan'ın Alper'i yüzünde gülümsemeyle seyretmesi Selen'in gözünden kaçmamıştı. Başka bir şey olmuştu... Hem de her ikisini de durgunlaştıracak, Tarık Beyi de o oyuna sokacak kadar ciddi bir şey... Selen kalbinin bir an hızla göğsüne vurduğunu hissederken bakışlarını hemen yanında ki küçük kızına çevirdi. Gülümsemeye çalışarak Ecem'i tekrar kucağına aldı ama aklı biraz evvel söyledikleri yalandıydı ve onları yalan söylemeye iten nedende...
Güzel başlayan akşamın sonunu getirmek Selen için oldukça zor olmuştu. Aklından türlü türlü planlar geçmişti, mesela tuvalete gidebilir ve kendisine eşlik eden Korhan'a arada sorularını yağdırabilirdi. Ya da dışarı da biraz nefes almak için çıkmakta isteyebilirdi ama sonrasından çekiniyordu. Ya gerçekten yine çok kötü şeyler oluyorsa... Orada yalnız değillerdi ve Selen rol gücünün iyi olmadığını biliyordu. Gerçi uyuyor numarasında fena değildi ama o sayılmazdı. En mantıklısı eve geçip Ecem'i uyuttuktan sonra konuşmaktı. Off, nasıl da olgun bir karardı bu! Hiçte Selen'e ve onun sabrına göre bir şey değildi ama yine de bir şekilde idare etmişti. Akşamın geç saatlerinde Ecem kollarında baygın bir halde derin bir uykuya dalmıştı. Selen hiç konuşmadan sadece kızını seyrederek araba da oyalanmış ve Korhan'ın dikkatini çekmişti. Hatta son iki üç saattir dikkatini çekiyordu ve eve girer girmez o geceye damga vuracak o soruyu bekliyordu ondan ama bir karar almıştı. Aralarında ne olursa olsun bir sırrın büyümesine izin vermeyecekti artık.
__ Dur güzelim, ben alayım fıstığımı...
Selen kapısını açan Korhan'a bebeğini teslim ederken Korhan on uyandırmama gayretinde yavaşça almıştı Ecem'i kucağına. Sonrasında hemen arka arkaya girdiler evlerine... Selen bilinçli olarak yavaş atıyordu adımlarını. Çünkü... Giderek endişesi artıyordu ama belki de paranoyak olmuştu ve her şeyi büyütüyordu. Olamaz mıydı? Avunamıyordu nedense... En iyisi sormaktı! O yüzden doğrudan yatak odalarına girdi, bir an oturmayı denedi ama yok olmuyordu. Derin bir nefes alarak tekrar ayağa kalkarken Korhan odaya Selen'in aksine oldukça sakin bir tavırla girmişti. Sakin ama gergin...
__ hayatım...
__ Bana hiç bu kelimeyi kullanmazsın.
Gözleri dolmuştu Selen'in... Bakışları tüm iç dünyasını öyle bir yansıtıyordu ki kalbi karıncalanıyordu sanki. Sevdiği kadının işkencesini bitirmek istercesine ellerini tutarak Selen'i yatağa doğru çekerek oturttu onu hemen yanına. Ardından uzanarak sıcacık öptü onu yanağından.
__ Korhan...
__ Her şeyi anlatacağım sana.
Selen'in duymaya ihtiyacı olan kelimelerdi bunlar. Tamamen Korhan'a dönerken farkında olmadan ellerinde ki elleri biraz sıkarak tutmaya başlamıştı.
__ Biliyorsun Gediz'in ölümü sonrasında sorgulanmıştık, dedi Korhan ama devamını onu daha çok endişelendirmeden nasıl söyleyecekti, bir yandan deli gibi onu düşünüyordu.
Benim de... Yani Alper'le şüphelendiğimiz biri vardı ve biz de... O kişinin ismini söylemiştik polislere.
Başını salladı Selen, oraya kadar her şey normaldi. Zaten bundan da haberdardı ama Korhan'ın neden konuşmakta iyice zorlandığını anlayamıyordu! Ya da anlıyordu...
__ Ve seni tehdit ettiler... Bu akşam değil mi?
__ Evet... Tahminimizin doğru olduğu da kesinleşti çünkü garson bana bir kağıt verdi.
__ Görebilir miyim?
Selen'in biraz evvel ki o endişeli, gözleri dolan ruh halinden eser kalmamıştı. Korhan hayranlığına engel olmadan konuştu yavaşça.
__ Babam da... Neden görmek istedin?
Selen bir kaşını kaldırırken gözlerini ayırmıyordu gözlerinden.
__ Benden sakladığın neyse görmek için!
Sanki öylece söylemek, konuşmak çok kolaydı.
__ Onu da nereden çıkardın?
İç ve dış sesinin söyledikleri ne kadar da farklıydı! Selen ellerini ondan çekerek yavaşça ayağa kalkmıştı.
__ seni neyle tehdit ettiler, söylemedin. Ecem mi? Ben mi? Neden o kadar endişelendin?
Korhan uzanarak Selen'i elinden tutmuş ve tekrar yanına oturtmuştu onu. Selen yatağa düşercesine otururken Korhan sevdiği kadının yüzünü elleri arasına hapsetmişti.
__ Herkesin bir sırrı vardır, bizim de öyle... Ve güçlü bir düşman o sırrı öğrenmekte çok zorlanmaz.
__ S-sır...
Ne demekti bu, bir an aklı karışmıştı Selen'in. Korhan'ın bir sırrı mı, hiç zannetmiyordu. Korhanların yaptığı iş zaten ortadaydı. Onun öyle tehdit edilecek... Lanet olsun! O beyninde ki "klik" sesini bile duymuştu sanki!
__ Şştt, sakin ol!
Selen'in bakışlarında ki panik kızgınlığa doğru yön değiştiriyordu.
__ Seni benimle tehdit ediyorlar ha! Gediz'e yaptıklarımla!
Korhan bir an gözlerini kapatırken Selen çoktan ayağa fırlamıştı bile. Kafatasına doğru yükselen o ateş nefes alışlarını düzenlemesine bile engel oluyordu ama... Düşünebiliyordu hala!
__ Kahretsin! Daha en başta, o ilk gün gidip teslim olacaktım!
Buydu işte... Ne olursa olsun saklamak istemesinde ki amaç buydu! Konunun dönüp dolaşıp o noktaya geleceğinden adı gibi emindi. İçinden verdiği söze küfrederken o da ayağa kalkmıştı. Mavi gözlerinde kopan fırtınalar eşliğinde odada oradan oraya yürüyen Selen'i kolundan yakalayarak durdurdu.
__ Selen... Sen bir suç işlemedin, sadece beni kurtardın!
__ ama şimdi bununla seni köşeye sıkıştıracaklar.
Korhan başını sallarken Selen'in o çaresiz bakışları yüreğini bir mengene gibi sıkıştırıyordu.
__ Aşkım... Senin dışında kimse beni köşeye sıkıştıramaz. Yani... Başkasına izin vermem.
Korhan'ın gülümsemeye hazırlanan dudakları ve o sözler küçücükte olsa Selen'i gülümsetmişti.
__ Aptal... Bu ciddi bir konu.
__ Tamam, ne yapacağım biliyor musun? Sevgili babam bu işi halledebileceğini düşünüyordu. Konuyu ona havale edeceğim.
Selen ihtiyatla Korhan'a yaklaşırken şaşırmıştı. Gerçekten bu konuyu üstlenip kendisini tehlikeye atmayacak mıydı? Sıra dışı bir durumdu ama ne değişecekti ki? Hepsi kendi suçuydu... Gidip itiraf etmeliydi, kendi yüzünden sevdiklerinin zarar görmesine izin veremezdi! Selen yüzünü buruştururken dolmaya çalışan gözlerini kapatarak yüzünü bir an Korhan'ın göğsüne yapıştırdı. Korhan hafif bir iç çekerek Selen'e belinden sarılırken o huzur kokan saçlara yumuşacık bir öpücük kondurdu.
__ Merak etme sevgilim... Bu son, bunu da atlatacağız. Kimse sana dokunamaz. Kimse bize dokunamayacak.
__ Ya baban, dedi Selen de Korhan'a sarılırken.
Benim yüzümden adam kimlerle uğraşacak?
__ Tek suçlu sen değildin. O gece hepimiz fiyaskoyduk sense... Fazla iyiydin!
Selen başını kaldırdığında Korhan o güzel yüzde beliren gülümsemeyi izliyordu.
__ Gerçekten mi?
O kadar tatlıydı ki Selen! Birkaç dakika da üç ruh hali değiştiren sevgili karısının her halini çok seviyordu.
__ Gerçek tabii... Ayrıca babam seni çok seviyor, korumak istiyor. Bunu kendisi teklif etti bana.
Mutluluk... Sevinç... Endişe... Üç duyguyu aynı an da hissediyordu Selen. Bunu söylemese bile tahmin edebilirdi. Tarık Bey bambaşkaydı, gerçekten babası gibiydi. Kendi babasını düşünürken hala bir acı hissediyordu ama yüreğinde ki o boşluğu dolduramasa da çok iyi geliyordu Tarık Beyin varlığı...
__ iyi misin bir tanem?
Selen düşüncelerinden koparak baktı Korhan'a.
__ Bilmiyorum... Yorgunum. Bazen en başından beri sürekli başınıza bela açtığımı düşünüyorum. Belki de... Şu tehdit sırasında aramız bozukken gitmeliydim diyorum kendime ama sonra kıyamıyorum.
Ahh Selen! Neredeyse yüreğine indiriyordu Korhan'ın! Son dakika düzeltmeseydi eğer o sözleri Korhan'ın kalp atışları uzun bir süre kendine gelemezdi mutlaka.
__ K-Korhan dur... Nefes alamıyorum!
O sözlerin sebebi Korhan'ın Selen'e ceza niteliğinde sımsıkı sarılmış olmasıydı.
__ Seni pataklamadığım için şanslısın küçük hanım! Bir daha ağzından öyle laflar duymayacağım. Evet... Bize kıyamayacaksın anlaşıldı mı?
Korhan'ın endişeyle karışık korkusunu Selen yüreğinde hissetmişti.
__ Tamamkıymam... Asla kıyamam bize.xL=