Adam's POV
"BAKIT NYO HINAYAAN NA UMABOT SA GANITO??!"
The sound of my voice echoes the room. Kaharap ko sina Paris at Venice. Magkasalubong na ang mga kilay nang marinig ko ang sinabi nila.
We are about to lose our company.
"Adam, I did my best pero unti unting nawawala ang mga investors natin. Alam mo naman ang lagay ng market natin ngayon--"
"NO! How will I know?"
Busy ako sa pagaalaga ng kambal to the point na hindi ko na nalalaman ang mga nangyayari. Taking care of a baby is really hard, what more kapag dalawa pa?
At napakabilis naman ng pangyayari. Ganito ba talaga kabilis ang pagbagsak ng kumpanya na itinayo ni Daddy at Lolo?
"Hindi pwedeng mangyari ito! We can't lose our company. Alam na ba ito ni Dad?"
"Yes and maging siya hindi din makapaniwala. There's this new company and I don't understand why our investors want to invest on them", sabi ni Paris.
"This new company doesnt need an investment. In fact the CEO of that company has all the financial they will need. Its just that mukhang maganda talaga ang takbo ng kumpanya nila. At sino bang businessman ang hindi gugustuhing maging succesful? That's why doon sila nag-iinvest", paliwanag ni Venice.
"What company are you talking about?" tanong ko.
"Aragon Group of Companies", sagot ni Venice.
Aragon Group of Companies? Sounds new yet it is so familiar.
Gusto ko mang isipin kung saan ko narinig ang pangalang yon, mas iniisip ko on how to survive from losing our company.
**
I called Arkisha na baka abutin ako ng isang linggo o higit pa dito sa Manila. I miss her and my twins. Kung meron lang sana akong mahahanap na investor agad agad.
Until one day, Mom came in to my office. Nagulat ako na umuwi pala siya ng bansa. Nandito ba siya para tumulong? Ah. She needs to meet my family. Right after I found an investor.
"Your Dad found an investor", balita niya.
Napatayo ako sa excitement.
"Talaga po? I wanna meet them", sabi ko.
"Soon you will", sabi niya.
**
Scarlett's POV
It's been almost a year. Matagal din akong nanatili sa Europe and I was really bored, that's why I decided to come back.
Wala mang tiwala si Dad saken sa pagpapatakbo ng kumpanya pero mahal na mahal niya ako, kaya lahat ng gusto ko ibinibigay niya. Naglie low lang ako noong nakulong ako.
Because my Dad loves me so much, hindi niya ako hinayaang magtagal sa kulungan. I am not a criminal, am I?
When he ask me to go back to Europe, agad ko siyang sinunod. Pero ngayon, oras na para bumalik ako.
"Dad is it true na company natin ang tutulong sa company nina Adam?" tanong ko kaagad when I arrived.
"Yes hija, our company, Daily Routine, will help them in one condition", malamabing niyang sabi sa akin.
"What condition?"
"Kung magpapakasal siya sayo. I know how much you love Adam at hindi ba sinabi ko sayo na kaya ko namang gawan ng paraan?" sabi ni Dad.
Niyakap ko siya.
"Thanks Dad! I promise I'll be a good girl!"_
I am not surprised. These past few weeks, talagang maganda ang takbo ng Daily Routine Company at kayang kaya nga naming tulungan sina Adam.
"Nag-usap na kami ni Mr. Carbonel, my business partner at pumayag siya na tulungan ang mga Castrences", dagdag pa ni Daddy.
Daily Routine Company is owned by my Dad and Mr. Carbonel. Business partners na sila since forever.
"I admire Mr. Carbonel actually. Malaking pera na ang naipapasok niya sa kumpanya at ang galing niya talagang maghanap ng investors", sabi pa ni Dad habang tumatawa siya.
I know that laugh. That evil laugh.
Anyway, mas excited ako sa kasal namin ni Adam. Wala akong pakialam kung ano man ang tumatakbo sa isip ni Dad basta ikakasal kami ni Adam. Period.
**
Adam's POV
"WHAT!!??! NO WAY!" sigaw ko sa sinabi ni Mommy.
"Hahayaan mo bang mabigo ang Daddy mo? Sila lang ang makakatulong sa atin", sabi ni Mommy.
"Mom, hindi ako pwedeng magpakasal kay Scarlett. May pamilya na ako. Mahal ko si Arkisha at ang mga anak ko. Si Arkisha lang ang babaeng pakakasalan ko."
"Kung ganon hahayaan mo ngang bumagsak ang kumpanyang pinaghirapan ng Daddy at Lolo mo?"
"Gagawa ako ng ibang paraan to save our company but I WILL NEVER EVER MARRY THAT WOMAN!"