P.O.V. Lena
Ik sta wat ongemakkelijk naast Jasper in de lift naar boven.
Wat doen we nu hier?
Ik durf het niet te vragen na wat hij had gezegd in de auto.
Beteken ik echt zoveel voor hem?
En waarom kan ik niet tegen hem zeggen dat ik net zoveel van hem hou?
Dan hoor ik een "pling" en schuiven de deuren van de lift open.
We staan in een gang met aan het uiteinde een deur.
'Kom.' Zegt Jasper en neemt me bij de hand en leid me naar de deur.
Daar haalt hij een sleutel uit zijn broekzak.
Ik sta ongeduldig naar de deur te kijken.
Ik wil zo graag weten waar we zijn.
als Jasper de deur heeft open gedaan kijk ik in een groot appartement.
Ik sta versteld.
De woonkamer en keuken zijn al even groot als mijn huis.
Het hele huis is meer waard dan dat van Rihanna en Beyoncé samen.
'Wauw, dit is prachtig.'
Ik ga met mijn hand over de leuning van de zwarte leren bank.
Het is zo modern en zo mooi.
De kleuren, rood, wit en zwart, geven geweldige contrasten.
Jammer geniet kan ik niet lang van het uitzicht genieten, want Jasper neemt me mee naar een lange gang.
'Alex, neem een stoel extra.' Zegt hij als we een grote bureau binnen gaan.
Er staat een langen glazen tafel.
Met vijf stoelen.
'Zit.' Jasper wijst naar de stoel die net door Alex is gebracht.
Ik kijk even naar de andere, maar die zijn met andere dingen bezig.
Max zit berichten te sturen, waarschijnlijk naar Ellen. Hij heeft de hele tijd een glimlach op zijn gezicht.
Ian zit een spelletje te spelen op zijn gsm.
Dylan en Alex zijn in een gesprek verwikkeld met Jasper.
Die zijn handen door zijn haar haalt.
'Prima, weten jullie al iets over een auto?' Vraagt hij dan.
'Nee.' Zegt Ian en legt zijn gsm op de tafel.
'Hoezo nee?' Vraagt Jasper kwaad.
'Ja man, weet je wel hoeveel blauwe rolls royce er zijn?' Antwoord Ian.
'En die man met zijn Europees accent?' Vraagt Jasper.
Ik volg dit gesprek op de voet. Ik onthoud elk woord dat ze zeggen. Misschien komt het nog van pas.
'Wel we hebben een vermoede, maar we zijn het aan het natrekken voor de zekerheid.' Zegt Dylan en kijkt kort naar mij.
'Jullie denken Taylor?' Zegt ik meer als een antwoord.
Hoe kunnen zij nu denken dat Taylor iemand achter mij aan zou sturen om me misschien te vermoorden.
Waarbij Jasper hem dan voor was en hem eerst vermoordde.
Denk ik er nog achter en zie het lijk van de man terug op mijn netvlies gebrand.
'Oké, hij is dan een klootzak en een rijke zak, maar hij zou niet iemand sturen om mij te vermoorden.' Zeg ik dan.
'Lena, we kunnen niets uitsluiten.' Zegt Jasper kalm.
'Maar hij kan dat niet doen. Hij heeft nooit maar ook iets van criminele dingen gedaan. Hij durfde zelfs niet eens snoep te stelen.' Zeg ik dan.
Jasper kijkt me dan fronsend aan.
'Wel wel, heeft ons lief meisje al snoep gesloten?' Vraagt Max grijnzend.
'Hou je mond toch, iedereen heeft dat al gedaan.' Zeg ik en draai mijn hoofd weg.
Jasper kijkt me met gespleten ogen aan.
'Oké, ik wil iedereen die Lena volgt of haar bedreigt. Dat jullie die onmiddellijk elimineert.' Zegt hij dan serieus.
'Wat?!' Ik kijk hem verbaasd aan.
'Lena hou je erbuiten. Dit is een beslissing voor jouw. Ik wil je alleen helpen.' Zegt hij en gaat de kamer uit.
'Wat, maar ik wil helemaal niet dat jullie dat doen.' Roep ik hem na.
Ik sta nu ook recht en kijk de andere aan.
'Jullie gaan niemand vermoorden voor mij.' Zeg ik en ga achter Jasper aan.
P.O.V. Jasper
Ik ga naar de kamer en slaag hard op de muur.
Wat heeft iedereen vandaag?
De jongens doe helemaal niet wat ze moeten doen en Lena.
Gisteren heeft ze me niet eens gebeld. Is ze bang van mij? Of wilt ze me niet meer? Heeft ze misschien iemand anders? Terug die Taylor?
Ik grom om de gedachte uit mijn hoofd te duwen.
Waarom verdedigd ze hem dan nog.
Ben ik zo een slecht lief tegenover hem?
'Jasper.' Lena komt snel mijn kamer in gelopen.
'Ga weg Lena. Ik wil alleen zijn en dat hou in zonder jou.' Zeg ik bits.
'Dat is heel jammer. Wij moeten praten aangezien je weer niet naar mij luistert.' Zegt ze kwaad en zet hij hand in haar zij.
'Wat is er dan zo belangrijk.' Zeg ik en loopt naar mijn kast en ik zoek een vest.
'Ik wil niet dat jij of weet ik veel wie iemand vermoord voor mij.' Zegt ze.
'Daar heb jij niets over te beslissen. Jij heb hier niets te beslissen dat doe ik.' Zeg ik geïrriteerd.
'Waarom moest ik dan meekomen. Als ik niet eens ik mag beslissen over iets waar ik bij ben betrokken.'
'Omdat je het moet weten en omdat ik wil dat je me vertrouwt. Zodat je me de volgende keer belt.'
'Gaat het nog steeds daarover? Ik het al sorry gezegd. En ik sta hier nu toch. Zonder een schrammetje.'
'Begrijp je het echt niet of zo. Wat die mannen doen zijn geen schrammetje, zij vermoorden je koelbloedig. Begrijpt je niet dat jou leven meer waard is dan dat van mij.' Zeg ik en kijk haar dodend aan.
'Maar dat is niet zo. Ik ben geen klein kind. Ik kan ook wel voor mezelf zorgen, zoals gisteren. Waarom vertrouw jíj mij niet?'
'Dat heeft niets met vertrouwen te maken. Vertrouwen gaat met woorden en daden. Zonder geweld of wapens. Dit.' Ik haal mijn zilveren pistool uit mijn broekriem, 'heeft maar 1 seconde nodig. Ik beweging en je bent dood.'
Ik zie Lena met veel afgrijzen naar het pistool kijken.
'Neem het.' Zeg ik.
'Wat?' Vraagt ze verbaasd.
'Je gaat het pistool vasthouden.' Zeg ik duidelijk.
'Ik raak dat niet aan. Nooit.' Zegt ze en doet een paar stappen achteruit.
'Prima, dan vermoordt ik iedereen waarvan ik nog maar vermoed dat ze een gevaar zijn.' Zeg ik en loop de kamer uit.
'Vraag maar aan Max of hij je naar huis brengt ik ga werken.' Zeg ik.
Ik merk dat ze me volgt.
'Lena, vertrek. Je hebt alles gedaan waarvoor je naar hier moest komen.' Zeg ik hard.
Oké misschien ben ik nu aan het overdrijven, maar ik heb pijn en ben geïrriteerd.
'Dan heb jij veel pech, want ik ga met je mee.' Zegt ze stug.
Ik lach, ik lach haar uit.
'Jij wilt me mij mee? En je durft niet eens een geweer vast te houden?' Vraag ik grijnzend.
Ze knikt dapper, maar ik zie de angst in haar ogen.
'Liefje, jij bent veel te slap en te nutteloos om met mij te gaan werken.' Zeg ik en ga dreigend voor haar staan en sluit haar in bij de muur.
'Ik ben niet nutteloos.' Zegt ze en schudt haar hoofd.
Ze gaat met haar handen over mijn zij.
'Of denk je soms dat ik dit niet gezien heb?' Zegt ze en drukt hard op mijn wond.
Ik zak in van de kracht dat ze op mijn wond zette en kijk haar kwaad.
'Waar was dat verdomme goed voor.' Roep ik kwaad.
En ik zet mezelf terug recht.
'Je hebt me nodig Jasper.' Zegt ze.
'Ik heb niemand nodig.' Sis ik en loop verder naar de voordeur van het appartement.
Als ik bij de lift ben komt Lena naast me staan.
Ik probeer niet al te kwaad op haar te zijn en haar niet uit te schelden.
Ze is druk bezig met op haar gsm te sms.
Ik kijk onopvallend naar het scherm en probeer te zien naar wie ze wat stuurt.
'Het is mijn moeder.' Zegt ze als ze me ziet kijken.
'Fijn.' Ik kijk terug onverschillig naar de liftdeur.
'Het is geregeld.' Zegt ze dan met een glimlach.
'Wat is geregeld?' Vraag ik fronsend.
'Dus nu ben je wel geïnteresseerd?'
'Nee, ik vind het gewoon niet leuk als ik iets niet weet.'
'Ik blijf deze nacht bij je slapen.' Zegt ze en kijkt me met haar mooie lach aan.
Als we in de garage aankomen stapt ze in de passagiers kant in.
'Lena, stap uit. Dit is niets voor jou.'
'Ik overleef het wel.' Zegt ze en haalt haar schouders op.
Ik wou haar voor de zoveelste keer duidelijk maken dat het kan dat ze het niet overleeft, maar ik geef het op.
Als ik het normaal vraag doet ze niets en als ik kwaad wordt doet het haar ook niets.
'Nu kun je terug normaal doen. Hier zal niemand je zien.' Zegt ze grijnzend.
'Lena, ik zet je bij je thuis af. Ik wil niet dat je hier iets mee te maken hebt.' Zeg ik serieus en start de auto.
'Nee Jasper, ik meen het. Ik laat je niet alleen. Je bent een wrak, ik wil niet dat je iets stoms doet.' Zegt ze en neemt mijn hand vast.
Ik zucht en laat mijn hoofd op mijn stuur vallen.
'Engel, het sp-' mijn zin wordt onderbroken door Lena die haar lippen op de mijne legt.
En als ik mijn hand op haar wang leg hoor ik iemand tegen mijn raampje tikken.
He lieve lezertjes,
Ik wil heel even meedelen dat het me heel erg hard spijt van de spellingsfouten. En dan nog iets. Ik he een vriendin hier op wattpad en ze schrijft ook een verhaal.
Haar naam is Xena_032 ze schrijft echt goed, maar ze wilt misschien haar herhaal verwijderen. Wat ik echt heel jammer vind want het is echt heel goed. En dat zeg ik nu niet omdat ze een vriendin is, maar omdat het echt goed is. Dus als jullie het willen lezen het heet "how I met him".
Oké dat was alles.
Lots Of Love
Hanna862x