Durdum bir an. Ona baktım. Yalvarır gibi bir bakışı mı vardı yoksa bana mı öyle geliyordu?
Seslenişini hiç umursamamayı, yanına gitmemeyi düşündüm. Ama içimden geçenleri söyleme iç güdüsü daha ağır basıyordu.
"Sana benimle bir daha konuşma demedim mi?" dedim tek kaşımı kaldırıp.
"Deniz bak..."
"Bücürdüm hani, Deniz mi oldum? "
Yavru kedi bakışı hala yüzünden okunuyordu.
"Deniz bu akşam bir yere gitme. Evinde hatta odanda otur."
"Ben sana benimle konuşma hakkı vermedim sen bana emir veriyorsun, nasıl oluyo bu ya?"
"Emir vermiyorum Deniz sadece..."
"Sadece... Ait olduğum yerin evim olduğuna mı karar verdin. Süt kuzusu olduğum için hani."
"Hayır saçmalama başka bir durum-"
"Dinlemiycem seni. Tanıdığım en aptal ve dengesiz insansın. Hoşçakal."
Ne sanıyordu bu aptal çocuk kendisini? Bu gece çok güzel eğlenecektim onun inadına.
Aşağı sokağa yürüyüp şoförümüzün içinde beklediği arabaya baktım. Babam ısrarla yolluyordu bu adamı. Arabanın beklediği yöne değil tam tersine otobüs durağına doğru yürüdüm.
***
"Çok güzel olmuşsun Deniz."
Hala güzel olmam tuhaftı çünkü balkondan kaçıp gelmiştim buraya. Evdekilere hesap vermek onlarla uğraşmak istememiştim. Rahatsız etmeyin yatıcam diyip kitlemiştim kapımı. Zaten babam çok geç geliyordu Ezgi de duyarlı ve anlayışlı davranmak için kasıyordu..
Saçlarımı kulağımın arkasına attım "Saol." dedim.
"Arabam şu tarafta yürüyelim mi?"
Meydanda buluşacağız diyince arabayla geleceğini düşünmemiştim. Şaşırdım başımla onaylayıp yürüdüm.
Arabalardan ve markalarından anlamazdım ama parlak ve beyaz bir spor arabanın kapısını açtı Kerem. Geçip oturdum.
O da geçti kemerini taktı. Arabayı kaldırdı ve hızla ilerlemeye başladık.
Aklıma annemin bana kemer konusunda verdirdiği sözler geldi birdenbire. Kemer takmak hayatını kurtarır derdi hep. Oysa kendisi kemerine rağmen ölmüştü işte. Şimdi de ben kemer takmıyordum artık çünkü hayatımın kurtulması umrumda değildi. Hiçbir şey umrumda değildi.
"Ne dersin sana da uyar mı?"
"Anlamadım?"
"Dinlemiyor musun sen beni?" dedi çarpık bir gülüşle.
"Ya kusura bakma dalmışım. Ne demiştin?"
"Az önce arkadaşım bir mesaj attı da. Bu gece partisi vardı gelemeyeceğim demiştim ama çok ısrar ediyor. Bi gidip görünsek çok sıkıntı olur mu?"
Haydaaa... Ben tek bir insanla buluşmak için bile evleniyormuşçasına düşünmüştüm. Sosyalleşme fikri çok geriyordu beni.
Ama inadım ağır basıyordu tatsızlık çıkarmayacaktım sırf Ali'nin gıcıklığına bile oturmazdım evde.
"Olur ya."
"Güzel o zaman."
Yaklaşık 15 dk ilerledik ve geniş bahçeli evlerin olduğu bir semte geldik. Eski ben olsam şok olurdum ama babamın evinde alışmıştım bunlara.
"Burası." dedi.
Arabadan indik. Ben ilerlemeye başlamıştım ki baktım Kerem arabanın kapısına yaslanmış bir şeyler yapıyor.
"Napıyorsun?"
"Ot ya bi şey değil."
"Ot mu? Uyuşturucu mu yani?"
Kerem sandığım kadar iyi bir çocuk değildi anlaşılan.
"Ahaha hayır kızım saçmalama. Doğal basit bir şey bu. Sigaradan hallice."
"Sigara iç o zaman neden bu?"
"Biraz daha rahatlatıyor insanı sadece. Şimdi kalabalık falan orası kafam şişmesin diye sarayım bi tane dedim."
"..."
"Ya bakmasana öyle valla öyle bir şey değil Deniz. Hiç içmedin mi cidden o kadar süt kuzusu olamazsın?"
"Ya süt kuzusu falan değilim ne alakası var. Denk gelmedi ki hiç."
"Al çek biraz o zaman bak rahatlarsın."
Süt kuzusu muamelesi görmek çok sinirimi bozuyordu. Altı üstü biraz ottu, e madem de doğaldı...
"İyi ver bakıym..."
Birkaç nefes çektim. Biraz geniz yakıcıydı ve başım hafifçe döndü. Ama sahiden pek bir etkisi yoktu sanki
Kereme bakıp gülümsedim. O da bana güldü. O gülünce bana daha da komik geldi kahkaha atmaya başladım.
O da birkaç nefes çekti ve içeriden müzik sesi gelen eve doğru yöneldik.
Kerem zile bastı.
"Ya o değil de kimin bu parti?"
"Banu. Tanıyor musun?"
Gözlerimin pörtlemesi, Kerem'in kolunu omuzuma atışı ve açılan kapıda Banu'yu görmem peş peşe ve bir anda oldu.
Kırmızı mini elbisesi ve dalgalı harşka sarı saçlarıyla Banu bizleri karşıladı.
"Gelmene çok sevindiim." deyip Kerem'in boynuna atladı ve bana tuhaf bir bakış attı. Peşinden de tatlı tatlı "Haydi haydi geçin içeri." dedi.
Evin her yanı insan doluydu ve herkes baya eğleniyor gibiydi.
Kerem içeri girdiğimiz anda "Ooo Murat." "Oooo Ebru." "Oooo Harun." diye diye arkadaşlarıyla selamlaşmalara başlamıştı. Bense iyice ne yapacağımı şaşırmıştım. Banu'nun evinde olmam yeterince sorun değilmiş gibi kimseyi de tanımıyordum. Üstelik midem bulanmaya başlamıştı.
Bir fırsatını bulup Kerem'e durumu anlatmalıydım. Banu'yla aramızdakileri bilse buraya getirmezdi beni. Oysa o saf saf arkadaşlarıyka selamlaşıyordu.
Dakikalar sonra yanıma ancak gelebildi Kerem. Biraz bira kokuyordu.
"Kusura bakma Deniz biz Banu'yla orta okuldan arkadaşız. Şimdi de burada bir sürü eski arkadaş varmış seni ihmal ettim."
"Şaşırdım çünkü okulda takıldığınızı görmemiştim pek."
"Evet şey lise ortamlarımız biraz farklı gelişti işte öyle gerekti. Ama ben özür dilerim tekrar."
"Önemli değil anlıyorum. Yalnız Kerem söylemem gereken bir şey-"
"Eee eğleniyor muyuz gençler?" diye böldü konuşmamızı Banu. Ellerinde iki kadeh vardı.
"Ben iyiyim ama Deniz bir şey diyordu. Söyle canım." dedi ve bana döndü ikisi de.
"Keremciğim şöyle anlatayım, okula geldiğim ilk gün şu Banu denen kaltakla kavga ettim ve düşmanlık ilan ettik birbirimize. Herkes beni uyarıyor sana bir şey yapacak diye. Ama o hiçbir şey yapmadı henüz ve şimdi de partisine geldik. O yüzden hemen defolup gitmek istiyorum buradan."
diyemedim tabi ki.....
"Midem bulanıyor da biraz."dedim.
Kerem elini yüzüme koydu. "Ottan mı oldu acaba? İlk kez içtin sonuçta."
Midemin bulantısı artmıştı ama Banu'nun yine tuhaf bir bakış attığını görmüştüm.
"İstersen yukarı odaya çıkaralım Denizi uzansın biraz." dedi nezaketle Banu.
"İyi olur ya." Deyip belimden kavradı beni Kerem.
Mide bulantım iyice artmıştı ve hafif hafif başım dönüyordu.
Yukarı katta boş bir odada geniş bir yatağa uzandım. Müzikten uzaklaşmak iyi gelmişti. Bu ot Keremin söylediği gibi daha kolay değik daha zor yapıyordu partiyi.
Kerem yatağın yanına çöküp alnıma dokundu.
"Daha iyi misin?"
"E-evet."
"Ben de içecek bir şeyler getirmiştim size. Al iç istersen iyi gelir." dedi Banu yanında buraya kadar taşıdığı ve bana baya şüpheli görünen bardakları uzatıp.
"İyi olur ya." dedi Kerem ben ağzımı bile açmadan aldı Banu'nun elindekileri.
"Yok ben alkollü bir şeyler içmesem daha iyi."
"Yok zaten içecek bir kız gibi değilsin meyve suyu getirmiştim sana."
Yine aynı sen öyle bir kız değilsin benzetmesi. Böyle böyle delirecektim galiba.
"Bu arada Kerem sen Onurları gördün mü? Seni soruyorlardı."
"Aaa Onur da mı geldi?"
"Evet ya arka bahçedeydiler bi bak istersen. Ben beklerim Deniz'in yanında."
Keremle bakıştık bir an.
"Bir bakayım o zaman geliyorum hemen." dedi Kerem.
"İçkini de al bari." deyip Kereme uzattı . Kerem alıp bir dikişte bitirip komidinin üzerine boş bardağı bıraktı.
Banu'yla odada yalnız kalınca pis pis baktım ona. Midem bulanıyor olabilirdi ama kafam gayet yerindeydi.
"Gidebilirsin iyyim ben. Kerem de gelir çıkarız 5 dk içinde." Dedim.
Banu elindeki içinci bardağı da komidine bıraktı ve perdeleri yavaşça çekti.
"Sanmıyorum canım ya." dedi.
"Ne istiyosun Banu? Açıkça söyle." dedim yatakta doğrulup.
"Sadece..." dedi "O gün tanışmamız yarım kaldı sevgili Deniz Arkın. Tanışalım istiyorum. Ben de Banu Erçetin. Ve şimdi daha yakından tanıyacaksın beni."
Beni motive eden tek şey yorumlarınız *.*
O yüzden okuduğunuz her bölüme bir yorumcuk bırakın en azından lütfeeen ^.^