Ο Στηβ προσπέρασε τη Νέλη και στάθηκε μπροστά στη Νάντια που άρχισε ήδη να τρέμει.Αν τον κοιτούσες απο πίσω, το κορμί του την έκρυβε εντελώς.Ήταν αδύνατη πολύ και του έφτανε μέχρι το στήθος.Ένα τέτοιο πλάσμα εύκολα το έκανες οτι ήθελες,αν δεν ήσουν άντρας.Τα μάτια του χάθηκαν μέσα στα δικά της και αργά σήκωσε το χέρι του αγγίζοντας την στο πρόσωπό, προσεκτικά.Τη τράβηξε ελαφρά και την έφερε κοντά του.Δυο δάκρυα έτρεξαν απο τα μάτια της και εκείνος της ψιθύρησε ''Σσσσς,μη κλαις μικρή μου.Να μου πεις πως έγινε θέλω μόνο''.Η Νάντια δεν είχε μάθει να μιλάει,δε της το επέτρεπαν και οι λίγες κουβέντες που έλεγε ήταν μετρημένες.Πως να το κάνει τώρα?Τι να του πει?Έτσι αποφάσισε να δείξει.Πήγε ένα βήμα πιο μακρυά του και έπειτα έπιασε το ένα χέρι του Στηβ.Το έβαλε πίσω απο το λαιμό της και τυλίγοντάς το γύρω, τα δυο δάχτυλά του έπεσαν ακριβώς πάνω στις μελανιές.Η Νάντια όμως δε σταμάτησε εκεί και πολύ γρήγορα σήκωσε και το άλλο του χέρι.Απαλά του το έκλεισε και έβαλε τη μπουνιά του στη κοιλιά της.Τα μάτια του Στηβ πέταξαν σπίθες και το στήθος του φούσκωνε απο τις βαθιές και θυμωμένες ανάσες.Τραβήχτηκε άξαφνα αφήνοντας το σβέρκο της και με το άλλο έπιασε την άκρη της μπλούζας της.Η Νάντια έκλαιγε σιωπηλά και κούνησε αρνητικά το κεφάλι μα δίχως να αντιστέκεται.Ήταν καλά εκπαιδευμένη,ένα πλάσμα άβουλο με βία μαθημένο.Το αντρικό άγγιγμα τη πονούσε πάντα,η αντρική όψη τη τρόμαζε και έτσι φοβισμένα στεκόταν μπροστά στον Στηβ.Εκείνος ανασήκωσε λίγο τη μπλούζα της και όταν είδε το μελανό δέρμα, γύρισε τη πλάτη του και έσφιξε τις μπουνιές μπροστά του με δύναμη.Η Νέλη αγκάλιασε τη φίλη της που πλέον δε μπορούσε να συγκρατηθεί.Η Άννα έβαλε τη παλάμη στο στόμα της σοκαρισμένη και απομακρύνθηκε λιγάκι.
Ο Έρικ πλησίασε το ξάδερφό του,σώμα με σώμα ''Πρέπει να μάθουμε τι συμβαίνει''του ειπε και το μόνο που ακουγε ήταν τα πνευμόνια του Στηβ που άνοιγαν και έκλειναν άγρια μέσα του.Το μέτωπό του γέμισε ρυτίδες και οι γωνίες στο πρόσωπο έγιναν σχεδόν κοφτερές.Έγλυψε τα χείλη του και πέρασε άγρια το χέρι στο αξύριστο μάγουλό του.Κοιτούσε ευθεία λες και ο τοίχος απέναντι του έδινε οδηγίες ,λες και εκεί υπήρχαν οι απαντήσεις.
Και οι δυο τους ήταν ευαίσθητοι με αυτό το θέμα σε τραγικό σημείο.Και οι δύο είχαν ζήσει τη βία στα σπίτια τους.Ο πατέρας του Έρικ και ο πατέρας του Στηβ ήταν αδέρφια.Οι μανάδες τους αντιμετώπιζαν τη βία σχεδόν καθημερινά και τα δυο τότε πιτσιρίκια ούρλιαζαν μπαίνοντας στη μέση για να τις σώσουν με τα μικρά κορμιά τους.Ο Στηβ θυμάται τον εαυτό του να σκουπίζει τα αίματα απο το πρόσωπο της μητέρας του και εκείνη να παλεύει να σταθεί στα πόδια της.Ο Έρικ απο την άλλη προτιμούσε να προκαλεί το πατέρα του να ξεσπάει πάνω του με την ελπίδα πως δε θα άγγιζε κανέναν άλλον.Η Άννα όλα αυτά με έναν μαγικό τρόπο τα είχε διαγράψει απο τη μνήμη της ή έτσι έλεγε τουλάχιστον.Συναντούσε ο ένας τον άλλον και μέτραγαν τις μελανιές τους και έπειτα έπερναν τα ποδήλατα και έφταναν στο πιο ψηλό σημείο της πόλης.Κατέβαιναν και στέκονταν στην άκρη ουρλιάζοντας με όλη τους τη δύναμη.Απο τότε,απο τότε χτύπαγαν τις μπουνιές τους και έδωσαν όρκο να μην αγγίξουν ποτέ γυναίκα και πως όποιος άλλος το έκανε θα τον τιμωρούσαν όπως του άξιζε.Απο τότε εκείνα τα δυο μικρά αγόρια έκρυβαν έναν αλλιώτικο άντρα μέσα τους και τον όρκο το κράταγαν μέχρι και σήμερα.
''Όνομα!''ακούστηκε η φωνή του Στηβ και πάγωσε την ατμόσφαιρα.Η Νάντια δε μπορούσε να αρθρώσει λέξη και η Νέλη το τελευταίο που ήθελε ήταν να βρεθούν μπλεγμένοι.''Σταμάτήστε επιτέλους''δοκίμασε να επιβληθεί και τότε ο Στηβ με δυο μεγάλα βήματα βρέθηκε μπροστά στο κορίτσι που μαζεύτηκε γυρνώντας το πρόσωπό της απο την άλλη.Έτσι και η μάνα του,έτσι ακριβώς και όσο έβλεπε το δικό της φόβο τόσο οι μνήμες τον έκαναν θηρίο ''ΕΙΠΑ ΟΝΟΜΑ!''φώναξε και η βαριά φωνή του έκαναν τη Νάντια να τρέμει ''Α...Άνταμ Μπλα...Μπλάκ''κατάφερε να πει.Ο Στηβ πήρε μια βαθυά ανάσα και το ύφος του μαλάκωσε.Αμέσως έκλεισε το κορίτσι στην αγκαλιά του ''Δε θα σε ξανά αγγίξει κανείς''της είπε εννοώντας κάθε λέξη.Η Νέλη ένιωσε μια παράδοξη ανακούφιση.'Οταν απο τα στόματά τους έβγαιναν τέτοιες κουβέντες, ήταν σαν όλα να είχαν τελειώσει,να είχαν λυθεί.Εκείνο το βράδυ έμεινα όλοι μαζί στο σπίτι.Τα κορίτσια κοιμήθηκαν στο κρεβάτι και οι άντρες ξαγρύπνησαν στους καναπέδες.''Αν με δεις να χάνομαι,να με σταματήσεις''είπε στον Έρικ και η νύχτα γέμισε απο τις δικές τους πληγές που είχαν ανοίξει και πάλι.Ο Στηβ ήταν ικανός να σκοτώσει μόνο με τα χέρια του και πάντα ζητούσε απο το ξάδερφό του να τον σταματάει,αυτό έκανε και τώρα.Εκείνη η μικρή του άρεσε,του είχε κλεψει τη καρδιά με τη πρώτη ματιά και οι μελανιές πάνω της δε ταίριαζαν.Ένα τέτοιο σώμα μόνο χάδια του άξιζαν,μόνο χάδια.Βυθισμένος σε τέτοιες σκέψεις μέτραγε τις ώρες για να ξημερώσει.Ήξερε καλά τι θα έκανε και απλά βιαζόταν,βιαζόταν πολύ.
Το πρωί τα κορίτσια δε τους βρήκαν σπίτι και μέχρι να γυρίσουν οι καρδιές θα έτρεμαν.Η Νέλη προσπάθησε να καλέσει τον Έρικ, αλλά το κινητό του ήταν κλειστό.Το μόνο που επέμενε ήταν να περιμένουν ευχόμενες πως δε θα γινόταν κάτι κακό.Οι δυό άντρες λόγω της σχολής ήξεραν πολλούς μπράβους.Ο Στηβ τους προπονούσε και τον είχαν σε εκτίμηση.Έτσι εύκολα έδωσαν εκείνο το όνομα και γρήγορα πήραν τη διεύθυνση που χρειάζονταν.Έφτασαν έξω απο μια παλιά πολυκατοικία και έμειναν για λίγο στο αμάξι. ''Αυτό είναι δικό μου''δήλωσε ο Στηβ και ο Έρικ έγνεψε καταφατικά.Βγήκαν απο το αμάξι και παραβιάζοντας τη πόρτα της εισόδου, ανέβηκαν στον δεύτερο όροφο που έμενε ο παλικαράς.Στάθηκαν έξω απο τη πόρτα και τη χτύπησαν ρυθμικά.Τα βήματα του άντρα δεν άργησαν να ακουστούν και σίγουρος για τον εαυτό του, άνοιξε δίχως να ρωτήσει.Ήταν ημίγυμνος και φαινόταν αρκετά γυμνασμένος.Ούτε που πρόλαβε να δει καλά καλά ποιος ήταν, όταν ο Στηβ τον χτύπησε στο πρόσωπο και το σώμα έπεσε παραμέσα στο διαμέρισμα.Τα χείλη του σκίστηκαν και τα άγγιξε με τα δάχτυλα του.Ο Έρικ μπήκε αργά και κλείνοντας τη πόρτα τη διπλοκλείδωσε.Ακούμπησε το σώμα του πάνω της και στάυρωσε χέρια πόδια, έτοιμος να διασκεδάσει με το θέαμα.Ο Στηβ τον κλωτσησε στα πλευρά ''Σήκω''τον διέταξε και ο Άνταμ πετάχτηκε πάνω ανταποδίδοντας τη μπουνιά.Το κεφάλι του Στηβ γύρισε στο πλάι και ο θυμός του μεγάλωνε αλλά ακόμα δεν είχε ξεκινήσει.Χαμογέλασε και έστρεψε το βλέμμα ξανά σε εκείνον τον άντρα ''Δε βαράς σωστά''τον ειρωνεύτηκε ''η δύναμη της μπουνιάς πρέπει να έρχεται απο τον ώμο''τον συμβούλεψε ''Να έτσι''είπε γρήγορα και το χέρι του άγρια βρέθηκε και πάλι στο πρόσωπο του Άνταμ.Το αίμα πετάχτηκε παραπέρα καθώς το φρύδι του άνοιξε άσχημα.Και μέσα στη ζάλη έπεσε πάνω σε κάτι έπιπλα.Ο Στηβ τον ξάπλωσε κάτω και έκατσε στη κοιλιά του ''Μέτρα πόσες θα φας,δυνατά μέτρα.Όσες έριξες και στη Νάντια,μέχρι να μη μπορείς να μιλήσεις πια.''του δήλωσε και η οργή του ξέσπασε.Όσο και να πάλευε ο Άνταμ ήταν ανίκανος να ξεφύγει.Το μόνο που κατάφερε, ήταν να χτυπήσει τον Στηβ μερικές φορές όπως όπως.Ο Έρικ απλά παρακολουθούσε και τη κατάλληλη στιγμή έπεσε πάνω στο ξάδερφό του ''Αρκετά''του είπε και τον τράβηξε.Ο Άνταμ αναίσθητος, νόμιζες πως θα πνιγόταν με το ίδιο το αίμα του που έτρεχε ποτάμι απο το στόμα.Ο Στηβ έψαξε το μπουφάν που είδε κρεμασμένο σε μια καρέκλα και πήρε οτι στοιχεία μπορούσε, μαζί και τον αριθμό του τηλεφώνου του.Άρπαξε τον Άνταμ απο τη μπλούζα και τον σήκωσε μπροστά του ''Ακόμα και να σκεφτείς να πλησιάσεις τη Νάντια,εγώ θα σε βρω ξανά.Ακόμα και να το σκεφτείς''του δήλωσε και έπειτα παράτησε το κορμί του ξανά στο πάτωμα.
Ήσυχα ήσυχα κατέβηκα κάτω και μπήκαν στο αμάξι.Ο Στηβ τίναξε το δεξί του χέρι δυο τρεις φορές ''Άουτς!Σκληρή μούρη,δεν έσπαγε με τίποτα''πέταξε και έκανε τον Έρικ να γελάσει.Οι δυό τους πήγαν ξανά στο πιο ψηλό σημείο και μένοντας στην άκρη κοίταζαν το κενό.Ο Έρικ έβαλε το χέρι του στους ώμους του Στηβ και τον πίεζε πάνω του ''Σ'αρέσει έ?''ρώτησε και τον είδε να χαμογελάει.''Ναι''απάντησε κοφτά και ούρλιαξαν ταυτόχρονα όπως όταν ήταν πιτσιρίκια.Μόνο που αυτή η κραυγή δεν έκρυβε εκείνον τον πόνο!