ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ

Το πρωί ο Έρικ σηκώθηκε πιασμένος απο εκείνο το καναπέ και με το κεφάλι του να πονάει αφόρητα.Μακάρι να ήταν και ο μόνος πόνος που ένιωθε.Έκλεισε το πρόσωπο στις παλάμες και το έτριψε αναστενάζοντας.Ο Στηβ έβαλε μπροστά του μια κούπα καφέ και η μυρωδιά τον έκανε να σηκώσει το βλέμμα του.''Καλημέρα''του είπε με θυμωμένο ύφος.Ο Έρικ ήπιε μια γουλιά και έριξε τη πλάτη του στο καναπέ ''Συμβαίνει κάτι ξαδερφάκι και με κοιτάς έτσι?''ρώτησε με στυλ και ο Στηβ τον αγριοκοίταξε ''ΝΑΙ ΡΕ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ''του πέταξε και σηκώθηκε απότομα απο τη θέση του ''Τι μαλακίες κάνεις?Ήρθα και σε βρήκα χάλια πεσμένο έξω.Τι έγινε?''ζητούσε εξηγήσεις μα ο Έρικ δεν είχε σκοπό να μιλήσει σε κανέναν ''Μη με πρήζεις.Σου είπα,έμπλεξα''δήλωσε και σηκώθηκε και αυτός όρθιος.Ο Στηβ του όρμηξε αρπάζοντάς τον απο τη μπλούζα ''ΠΟΥ ΕΜΠΛΕΞΕΣ ΔΗΛΑΔΗ.ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΛΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΤΗ ΠΗΡΕΣ ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ?''του φώναξε στο πρόσωπο κοντά.Το σκληρό του χαμόγελο αναστάτωνε το ξάδερφό του που δεν ήξερε τι να σκεφτεί ''Χαλάρωσε.Με τη Νέλη δε γουστάρω άλλο.Δε γουστάρω να έχω κανέναν πάνω απο το κεφάλι μου.Βαρέθηκα''του απάντησε και ο Στηβ τον ελευθέρωσε αργά κοιτώντας τα μάτια του που αράδιαζαν τις αλήθειες και όχι τα ψέμματα που το στόμα έλεγε.Μετά απ'αυτό,ο ένας άφησε στην ησυχία του τον άλλον και έπειτα απο ώρα ο Έρικ ξεκίνησε για τον εκδοτικό οίκο.Δεν είπε καλημέρα σε κανέναν και με τα μούτρα σκληρά να φτάνουν ως το πάτωμα κλείστηκε στο γραφείο του.Έβγαλε το κινητό απο τη τσέπη και το ενεργοποίησε.Γρήγορα ο ήχος απο αναπάντητες κλήσεις άρχισε να κουδουνίζει ξανά και ξανά.Δέκα απο τον Στηβ και πενήντα απο εκείνη.Γέλασε ειρωνικά ''Ανησύχησες ε?''μονολόγισε και το πέταξε σε μια άκρη.Ο θυμός είχε μόλις ξυπνήσε μέσα του, αλλά ο Έρικ δε γνώριζε πως αυτός, είναι το πρώτο στάδιο και πως τα επόμενα δε θα ήταν διόλου εύκολα.Έτσι πονάει η αγάπη,σε στάδια!

Η Νέλη που δεν είχε κοιμηθεί καθόλου, με το πρώτο φως της μέρας,έκανε ένα μπάνιο,ήπιε στα γρήγορα ένα καφέ και ξεκίνησε και εκείνη για τη δουλειά.Στη πραγματικότητα τον Έρικ ήθελε να δει και κλεισμένη στο γραφείο, μόλις κατάλαβε πως είχε φτάσει προετοίμασε τον εαυτό της.Πρώτη φορά έκανε κάτι τέτοιο και ενώ στην αρχή ήθελε να διαπιστώσει αν ήταν καλά, μετά είχε ανάγκη απο εξηγήσεις.

Βάδισε στο διάδρομο και φτάνοντας έξω απο τη πόρτα του χωρίς να χτυπήσει την άνοιξε και μπήκε.Ο Έρικ γύρισε απότομα το κεφάλι του και στη θέα της, πετάχτηκε απο τη θέση του.Η Νέλη τον πλησίασε με μια ανακούφιση στο πρόσωπο ''Μωρό μου!''είπε γεμάτη απο το άγχος της προηγούμενης νύχτας.Εκείνος έμενε ακίνητος και αυτή αφού στάθηκε μπροστά του, τα μάτια έπεσαν στα σημάδια και έτσι σήκωσε το χέρι απαλά να τον αγγίξει ''Τι...τι έπαθες?''ρώτησε ταυτόχρονα μα εκείνος άρπαξε το καρπό της βίαια και τη σταμάτησε ''Τίποτα που να σε αφορά''απάντησε και το κορμί της μούδιασε.''Τι συμβαίνει?''αναρωτήθηκε δειλά και εκείνος άφησε το χέρι της και αφού τη παραμέρισε απομακρύνθηκε νευριασμένος.