ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΑΦΙΞΕΙΣ

Ο Στηβ έβαλε στο αμάξι του τον Πολ και τον οδήγησε στο κοντινό νοσοκομείο.Έμεινε μαζί του περνώντας όλες τις διαδικασίες για να σιγουρευτεί πως εκείνος ο άντρας είχε πάρει σοβαρά τα λόγια του.Οι εξετάσεις έγιναν,ο νάρθικας στη μύτη μπήκε,τα ράμματα τέλειωσαν και ήταν έτοιμος να καταθέσει.

<Στο δρόμο μου επιτέθηκαν τρεις άντρες.Με έκλεψαν και με χτύπησαν.Δε πρόλαβα να δω τίποτα, ευτυχώς που με βρήκε ο κύριος και με έφερε εδώ.>τους είπε με απόλυτη φυσικότητα.Ο Στηβ είχε αδείασει τις τσέπες του Πολ απο νωρίς και όταν έδινε τα στοιχεία του στους αστυνομικούς εκείνος τα συγκράτησε καλά στο μυαλό του.Μόλις όλα τέλειωσαν τον πλησίασε και αφού έγυρε στο σακατεμένο πρόσωπό του μπροστά είπε ''μη προσπαθήσεις να με δοκιμάσεις γιατί δε θα έχεις άλλη ευκαιρία.Σε ξέρω πλέον και αυτό να το θυμάσαι.Μακρυά απο την Νέλη!''του έκλεισε το μάτι χαμογελώντας και αφού πλήρωσε τη νοσηλία,έφυγε.

Στο σπίτι ο Έρικ,η Άννα και η Νέλη περίμεναν μέσα στη σιωπή.Εκείνη η ηλιόλουστη μέρα είχε χαθεί πια και ο καιρός έμοιαζε μουντός,σκιερός να πέφτει πάνω τους.Ο Στηβ έφτασε και με αγωνία οι γυναίκες τον άκουγαν να περιγράφει όσα έγιναν στο νοσοκομείο.Η ανακούφιση δεν άργησε να έρθει και αφού πλέον ήταν σίγουροι οτι ο Έρικ δεν θα έμπλεκε έκατσαν στο τραπέζι για ακόμα ένα καφέ που τόσο χρειάζονταν.Η Νέλη κοιτούσε τη κούπα της και την έκλεινε μεσα στις παλάμες της.Λίγη απο τη ζέστη ήθελε να πάρει,να νιώσει τη θέρμη της πορσελάνης ελπίζοντας πως θα έφτανε σε όλο το παγωμένο κορμί της.

''Μη μπεις ποτέ ξανά στη μέση για να με σταματήσεις''είπε ο Έρικ και όλοι τον κοίταξαν ταυτόχρονα ''Ορίστε?''πέταξε η Νέλη με μια εκνευρισμένη απορία στο τόνο της φωνής της ''Αυτό που σου είπα.Μη με πλησιάζεις όταν είμαι έτσι''της απάντησε εκείνος απότομα.Τον ήξερε τον εαυτό του και ειδικά όταν μέσα του ξεσπούσε μια οργή σα και αυτή που πριν απο λίγο σακάτεψε τον Πολ.Όταν έφτανε σε τέτοιο σημείο δεν έβλεπε μπροστά του και η μεγαλύτερη αναστάτωση που ένιωσε ήταν οταν αντιλλήφθηκε πως η Νέλη βρισκόταν στα χέρια του.Απο το μυαλό πέρασαν χίλια πράγματα σαν αστραπές.Θα μπορούσε να τη χτυπήσει άθελά του άσχημα,θα μπορούσε να είχε σφίξει το λαιμό της παραπάνω,να τον σπάσει σα ένα μικρό κλαδί. Πιο πολύ αυτό τον τρέλαινε και όταν ηρέμησε ήθελε να το ξεκαθαρίσει,να τη κάνει να καταλάβει πόσο επικίνδυνη ήταν η κίνησή της.

Η Νέλη χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και πετάχτηκε απο τη θέση της ''Όσες φορές μπροστά μου θα γίνεσαι έτσι, ΤΟΣΕΣ ΘΑ ΠΕΦΤΩ ΠΑΝΩ ΣΟΥ!''φώναξε πεισματικά.Ο Έρικ παρέμενε ήρεμος, έτριψε σκληρά το πιγούνι του και τη κοίταξε ''Κάτσε κάτω''της ζήτησε αλλά εκείνη δε τον άκουγε και προχώρησε στο δωμάτιο εκνευρισμένη.''Υποσχέσου μου πως δε θα σε ξαναδω όπως σήμερα''του είπε με γυρισμένη τη πλάτη μα η απάντηση αργούσε να έρθει και απότομα εστριψε το κορμί της προς το μέρος όλων.Πλησίασε κοντά του και ακουμπώντας το ένα χέρι στο τραπέζι έγυρε απο πάνω του ''Υποσχέσου μου''επανέλλαβε και τον έκανε να πεταχτεί απο τη θέση του.Μαζί σηκώθηκαν και οι υπόλοιποι,ο Στηβ την άγγιξε στον ώμο ''Έλα Νέλη άφησέ τον, δεν είναι ώρα για τέτοια''είπε σχεδόν παρακαλετά και εκείνη έτρεξε στο δωμάτιό της.