Η Νέλη σηκώθηκε αμέσως απο τα πόδια του και φαινόταν γεμάτη ζωντάνια ''Σήκωσέ το''απαίτησε με ύφος.Ο Έρικ κρατούσε ακόμα το τηλέφωνο στο χέρι που δε σταματούσε να χτυπάει ''Σήκωσέ το είπα''του τόνισε για άλλη μια φορά.''Νέλη''το μόνο που κατάφερε να πει,το όνομά της.''Άστο.Κατάλαβα''του απάντησε γελώντας θυμωμένα.Η θλίψη είχε εξαφανιστεί και η ζήλεια την έκανε θηρίο.Στο μυαλό τρύπωσαν περίεργες σκέψεις για το τι έκανε όσο καιρό ήταν χώρια.Τον προσπέρασε και κατέβηκε με έντονο βήμα στη τραπεζαρία.''Λοιπόν!δε θα φάμε γλυκό?''ρώτησε και όλοι τη κοιτούσαν άναυδοι.Άλλος άνθρωπος ανέβηκε και άλλος είχε κατέβει.Άνοιξε το ψυγείο με νέυρο στις κινήσεις και έβαλε το γλυκό στη μέση του τραπεζιού. Ωστόσο είχε έρθει και ο Έρικ.Ο Στηβ του έριξε ένα βλέμμα και εκείνος κουνώντας το κεφάλι αρνητικά του έδειξε πως τα πράγματα δε πήγαν τόσο καλά.Η Νέλη έβαλε ένα μεγάλο κομμάτι στο πιάτο της και απολάμβανε γεμάτες κουταλιές ''Παιδί μου είσαι καλά?''τη ρώτησε ο πατέρας της ''Φανταστηκά''απάντησε με το στόμα γεμάτο σοκολάτα.Άπλωσε το χέρι της και πήρε το κινητό.Κάλεσε έναν αριθμό και επιδεικτηκά είπε ''Έλα.Σε μισή ώρα πέρνα να με πάρεις...Φιλάκια''.Το κορμί του Έρικ σφίχτηκε και ο Κλάιν τον κλώτσισε κάτω απο το τραπέζι.''Τι ήταν αυτό?''τη ρώτησε με βλέμμα επιβλητικό.Η Νέλη τον κοιτούσε ρουφώντας το εσωτερικό απο τα μάγουλά της ''Ορίστε?Ανάκριση μου κάνεις?''του πέταξε και κανείς δε καταλάβαινε τίποτα.''Πολύ ωραία!''δήλωσε ο Έρικ και σηκώθηκε όρθιος ''Φεύγουμε''είπε στους άλλους και δειλά δειλά μαζεύτηκαν για να κάνουν ότι τους ζήτησε.Τα νεύρα της Νέλης σπασμένα και πέταξε με δύναμη το κουταλάκι που κρατούσε στο χέρι ''Ε ΒΕΒΑΙΑ...ΘΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Η ΕΜΙΛΥ!''φώναξε και εκείνος κοντοστάθηκε,έστριψε το κεφάλι πάνω απο τον ώμο του και χαιρετώντας τους γονείς της έφυγε μαζί με τους υπόλοιπους.Όταν έκλεισε η πόρτα εκείνη άρπαξε ένα ποτήρι και το πέταξε με μανία στο πάτωμα βγάζοντας μια κραυγή γεμάτη θυμό.
Η Νέλη είχε καλέσει τον Φίλιπ και έτσι ανέβηκε στο δωμάτιό της να ετοιμαστεί.Όλα τα έκανε απότομα και στο ενδιάμεσο παραμιλούσε ''Έμιλυ ε?και μου μιλάς για αγάπες και βλακείες.Θα σου πω εγω''.Έβγαλε το πιο κοντό φόρεμα που είχε και τα πιο ψηλά παπούτσια.Μόλις έμεινε με τα εσώρουχα ένιωσε εκείνο το κολιέ που της είχε πάρει και σηκώνοντάς το μπροστά στα μάτια της, το διάβασε.Τα συναισθήματα ανάμεικτα, ξαφνικά το τράβηξε και αυτό εύκολα κόπηκε.Ντύθηκε,έβαψε έντονα τα μάτια της και έβαλε ένα κατακόκκινο κραγιόν.Φωτιά,σκέτη μια φωτιά.
Ο Φίλιπ είχε έρθει με τη μηχανή του και όταν η Νέλη τον πλησίασε εκείνος τη κοίταξε με ανοιχτό το στόμα.Αυτή πήρε μια σέξυ πόζα και τον έκανε να γελάσει ''Πως θα ανέβεις?''τη ρώτησε κοιτώντας το μήκος της φούστας και τότε αυτή πάτησε στο ένα πατάκι της μηχανής και ανοίγοντας ελαφρά τα πόδια κάθησε πίσω του.Το φόρεμα άφησε τα πόδια της γυμνά τόσο προκλητικά που ακόμα και ο φίλος της σφίκτηκε με τη θέα τους.Το πρόβλημα ήταν οτι ο Έρικ στη πραγματικότητα δεν είχε φύγει.Τη παρακολουθούσε κλεισμένος στο αμάξι με τους άλλους δύο.Χτύπησε το χέρι στο τιμόνι ''Θα τη σκοτώσω''είπε μέσα απο τα δόντια του.''Και την είχα γαμώ τη τύχη μου.Πάνω στο φιλί βρήκε να πάρει και η Έμιλυ?''έλεγε μόνος του.''Πόσες έχεις αποθηκευμένες ρε ηλίθιε στο κινητό σου?''αναρωτήθηκε ο Στηβ ''Πολλές''απάντησε εκείνος αγανακτώντας με τον εαυτό του ''Και ποια είναι αυτή η Έμιλυ?''.Ο Έρικ ξεφυσούσε τρελαμένος όσο ακολουθούσαν απο πίσω τον Φίλιπ με τη Νέλη ''μια σερβιτόρα.Την έχει ξαναδει η Νέλη ρε γαμώτο.Και είχε ζηλέψει τότε''του εξήγησε αλλά τον Στηβ δε τον ένοιαζαν οι συστάσεις ''Τη πήδηξες ρε?''του πέταξε κοιτώντας τον απο δίπλα.Ο Έρικ νευρίασε ''Είσαι μαλάκας?Όχι,κάτι φιλάκια πέσανε και μερικά...''δε συνέχισε καθώς όλοι είχαν καταλάβει.
Έφτασαν έξω απο ένα μπαράκι και η Νέλη γεμάτη αυτοπεποίθηση πέρασε μπροστά.Ο πορτιέρης χαμογέλασε πονηρά κοιτώντας τη απο πάνω μέχρι κάτω και έπειτα έκανε το σώμα του στο πλάι για να περάσει,το βλέμμα του όμως δεν σταμάτησε να την ακολουθεί μέχρι να τη χάσει απο τα μάτια του.Ο Έρικ λίγο πιο πίσω δεν έπαιρνε τα δικά του απο πάνω της ''Της χαμογέλασε ή μου φάνηκε?''πέταξε στον αέρα ''Βασικά το χαμόγελο δεν ήταν ακριβώς χαμόγελο''του είπε ο Στηβ και εκείνος τον κοίταξε περιμένοντας να συνεχίσει ''Ήταν-σε θέλω-''είπε τελικά με λάγνα φωνή και πονηρό βλέμμα.Τον φούντωνε ακόμα πιο πολύ.''Κατεβείτε''διέταξε και ο Στηβ με την Άννα διασκεδάζοντας με το ύφος του,βγήκαν απο το αμάξι.Η Νέλη κάθησε σε μια γωνιά με το φίλο της και ο Έρικ την εντόπισε αμέσως.Το μαγαζί ήταν σχετικά μικρό και γεμάτο με κόσμο,οπότε θα μπορούσε άνετα να τη παρακολουθεί χωρίς να τον καταλάβει σύντομα.Ο Φίλιπ πήρε ένα ποτό και εκείνη νερό.Ο Έρικ απο την άλλη ζήτησε ένα μπουκάλι βότκα.Το φόρεμα αγκάλιαζε το κορμί της και τα παπούτσια την έκαναν να φαίνεται μια γυναίκα δυο μέτρα.Ξεχώριζε και έτσι αρκετά βλέμματα έπεσαν πάνω της.Τον Έρικ δε τον χωρούσε ο τόπος και γρήγορα δε θα τον συγκρατούσε τίποτα.Εκείνη άρχισε να κουνιέται στο ρυθμό της μουσικής,αισθησιακό κομμάτι,αισθησιακά λικνιζόταν.Χόρευε μπροστά στον φίλο της και εκείνος το απολάμβανε,τον χάιδευε,έκανε στροφές και έβαζε τα χέρια του στο σώμα της.
Ο Έρικ άρχισε να ιδρώνει και σε κάθε κίνηση της Νέλης οι μυς του φούσκωναν, μέχρι που απότομα κινήθηκε προς το μέρος της.Ο Στηβ τον άρπαξε ''Μη κάνεις καμιά μαλακία''του είπε για να τον συγκρατήσει ''Τράβα εσύ να τη μαζέψεις,χάνω το μυαλό μου''του δήλωσε με μάτια που πέταγαν φωτιές.Αλλά δε πρόλαβε.Ένας τύπος πλησίασε τη Νέλη και την έκλεισε στην αγκαλιά του με θράσσος.Εκείνη τρόμαξε και προσπαθούσε να ελευθερωθεί απο το άγγιγμά του.Ο Φίλιπ πάλευε να τον κάνει να την αφήσει αλλά η διάπλαση εκείνου του άντρα ήταν τέτοια που δε θα τα έβγαζε πέρα.Έτσι με μια απλή σπρωξιά τον κόλλησε στο τοίχο.Δε χρειαζόταν τίποτε άλλο.
Έρικ και Στηβ περπάτησαν δίπλα δίπλα.Το ίδιο ύφος,το ίδιο βήμα και το ίδιο ακριβώς βλέμμα.Βλέμμα που έλεγε –πέθανες-