Merhaba arkadaşlar ilk hikayemle karşınızdayım. Biraz amatör olabilir bunu ilk hikayem olmasına maruz görün lütfen . Bu benim için bir deneme ya da heveslendiğim bir şeyi yapmak için başlangıç olacak. Zamanla daha iyi yazacağımı düşünüyorum. Hikayede olan hersey hayal ürünü yani böyle birşeyin gerçekte olup olmadığıyla ilgili bilgim yok ancak sevdiğim bir kurgu onun için yazıyorum. Şimdiden okuduğunuz için teşekkür ederim. Oylarsanız ve yorum atarsanız beni çok mutlu edersiniz. Neyse çok uzatmadan başlayalım hadi ☺ ♡♡♡
Multimedya ; Nefes Yağmur KUTAY
Ben ; o hani manikürü, pedikürü bozulunca zırlayan veya zayıf, güçsüz kızlardan değilim. Ben ; ülkesinin bulunduğu durumları takip eden , savaşçı bir ruha sahip, futbol manyağı , Fanatik Galatasaraylı , öyle sevgi cümlelerini pek sevmeyen çünkü yapmacık olduğunu düşünen aynı zamanda 'seni seviyorum' cümlesinin çok ağır olduğunu savunan ve kolay kolay söyleyemeyen Nefes Yağmur KUTAY' ım.
Odamın sessizliğini , yan odadan yükselen ve duvarları aşıp benim odamı esir alan sesler kapladı. Yine bir gece , yine annem ve babam ve yine kavga. Anne baba olmanın zor olduğu gibi evlat olmak da zor bu saçma dünyada. Benim sözde iyiliğim için , psikolojim için boşanmayan ve bana 'mutlu aile tablosu' çizmeye çalışan annem ve babam , gece olunca bu planlarının patlak vermesinden habersiz bir şekilde kendilerini kandırıyorlardı son 8-9 aydır. Cözülebilecek bir sorun olup olmadığını bilmiyorum çünkü ısrarla bana anlatmamayı tercih ediyorlar ne yazıkki.
Odamdan emin adımlarla çıkıp hemen yan odaya girdim. Kapıyı çalmaya bile tenezzül etmediğimden olsa gerek annem ve babam aynı anda kafalarını bana çevirip şaşkınca yüzüme baktılar.
Sakince karşılarına geçtim. Anlamayan gözlerle beni seyrediyorlardı.
"Benim için iyi yaptığınızı sandığınız ancak büyük zarar verdiğiniz bu evcilik oyununuza bir son verin artık. Son 8-9 aydır duyduğum bu kavgaların bir sonunun gelmesini bekledim hep ancak hiç son bulmadı. Ha belki daha fazla zamandır böyledir bilmiyorum fakat ben bu kadar süredir farkındayım. Bana neler olduğunu anlatmak ve gerekirse boşanıp daha fazla etkilenmeme izin vermemek yerine bunu gizlediniz. Bana zarar veriyorsunuz ve ben bundan sıkıldım. Bu yıl lise bitti nede olsa ve ben artık 17 yaşındayım. Kendi kararlarımı verebilecek olgunluktayım o yüzden diyeceklerime itiraz etmeden dinleyin lütfen ."
Bu büyük ve beklenmedik isyanımdan sonra annem olduğu yerde sarsıldı babam ve ben hemen koluna girip onu yatağa oturttuk. biraz sakinleştiğinde hemen lafa girdi " bak kızım lütfen! Herseyi seni düşündüğümüz için senden sakladık."
Babam annem cümlesini bitirir bitirmez lafa atladı. " annen haklı Nefes. Lütfen bizi de anlamaya çalış kızım."
" Ben sizi anlamaya çalışıyorum ancak siz ? Ben her gece bu saatlerde sizin sesiniz yüzünden uyanıyorum ve bunu size farkettirmemeye çalışıyorum. Beni siz anlıyor musunuz peki ha ?"
Odayı annemin hıçkırıkları doldururken onlara arada babamın aldığı derin nefesler eşlik ediyordu. Hemen bir sonuca varmak istediğimden dolayı lafa girdim " bana bunun nedenini anlatacak mısınız artık ?"
Annem isyan eder gibi babama ölümcül bakışlar atıp bana döndü hemen " bu baban varya kızım ! İşte bu baban beni sekreteriyle aldatıyormuş. Hemde 2.5 yıldır. Ancak benim bundan 1 sene önce haberim oldu. Ne komik degil mi ?!"
Ben şok olmuş bir vaziyette annemden babama dönerken babam dirseklerini dizilerine koymuş kafasını elleri arasına almış bir vaziyette oturuyordu.
"Baba gerçekten ..... yaptın mı böyle birşeyi ?"
Babam usulca kafasını kaldırıp yüzüme baktı bir süre sonra sadece "yaptım " dedi sessizce.
Ben yıkılmış bir vaziyette yatağın karşısındaki tekli koltuğa kendimi atarken babam laflarına devam etti.
" Evet yaptım ancak bunda annenin etkisi de var. Bak kızım artık büyüdün o yüzden sana herseyi anlatacağım. Annenle biz biliyorsun ki görücü usulü ile evlendik , severek değil. Ve ben hayatımda ilk kez birini sevdim bundan 2.5 yıl önce böylece bir ilişki başladı aramızda. Annenle başta anlaştık fakat sonra zorlama bir evlilikte bulduk kendimizi. Tek dayanağımız senin küçük olmandı. Ancak sen büyüdün artık. Zaten suan annenin bu dediklerine bakıp da onu bişey yapmadı, beni sevdi sanma onun da başkalarıyla olduğunu duydum da birkaç kez gördüm de "
" Ne ? Nasıl olur ?! E peki neden bana birsey söylemedin ? Hem yok öyle bişey yanlış anlaşılmadır o !"
Babam ve annemin dedikleri üstüne bir kahkaha patlattım. Sonra gözümden bir sel misali akan yaşlarda koltuktan kalktım ikisinin de suratına iyice bakıp " bravo doğrusu çok sadakatlı bir çifmişsiniz. Resmen yalanlar üzerine kurulu bir ailemiz varmış da benim haberim yokmuş ! İnanamıyorum size cidden ! Artık sizin bu sahte tavırlarınıza katlanmak istemiyorum. Siz ne yaparsınız bilmem ama ben gidiyorum. Ha bu arada biraz önce sizden itiraz istemeden dinlemenizi istediğim şeye geleyim hemen . Ben askeri bir okulda eğitim almak istiyorum. Bunu size ne anlattım ne de buna hazırlandığını söyledim çünkü sizin bana ayıracak zamanınız ne yazıkki yoktu. Yeter artık daha fazla katlanmayıp hayallerimin peşinden gideceğim! "
Onların şoku üstlerinden atıp da birşey demesine kalmadan kapıyı çarpıp çıktım. Hemen odama girip eşyalarımı topladım. Odamda bulunan kıyafetten makyaj malzemesi ve bakım malzemesine ayakkabısından ayıcığına herşeyimi toplayıp , oluşan 2 bavul ayrıca sevdiğim kitaplarımı da koyduğum biraz daha küçük çantayla salona geldim.
Annem oturduğu yerde sarsılarak ağlarken babam da koltuğun arkasına kafasını yaslamiş gözleri kapalı bir halde oturuyordu. Yanlarına gidip sarıldım önce , sonra bu faslı daha da uzatmamaya karar verip kapıya gittim. Son kez onlara dönüp " sizi ne olursa olsun seviyorum. Siz benim annem ve babamsınız , en değer verdiğim kişiler .... Ancak bana ve birbirinize oynadığınız bu yalanlar dolu oyundan , bu palavra düzenden bıktım ve artık istemiyorum. Önüme bakıp hayallerime doğru ilerleyeceğim.... ileride evlenip de çocuğum olursa eğer ne senin gibi bir anne olacağım ne senin gibi bir babası olmasına izin vereceğim ! Ben bunun gibi bir aile kurmayacağım ! Kendinize iyi bakın."
Kendimi apartmandan atmamla göz yaşlarımı serbest bırakmam bir oldu. Hep gizli ağlardım ben . Kolay değildi 17 yaşındaydım ve evden ayrılıyordum. Hemen telefonumu elime alıp Zeynep'i aramam bir oldu. Saatin 6 ya geliyor olduğunu hatırlayınca biraz tereddüt etmeye başlamıştım ki Zeynep telefonu açtı. Ona kısaca olayı özet geçip evlerine gelip gelmeyeceğimi sorunca hemen gitmemi söyledi . Zaten evleri 2 sokak asagida olduğu için ortalama 10 dk sonra kapılarındaydım.
Kapıyı Zeynep'in annesi Hafize teyze açtı. Hemen beni içeriye buyur etti ve mutfağa yöneldi. Nirsey sormamasından anladığım kadarıyla Zeynep olayı açıklamıştı.
" Canım benim ya gel bi sarılıyım sana ."
Zeynep'in odasından gürültülü bir şekilde çıkmasıyla yüzümde gülücük belirdi. Deli dolu filandı ama kardeşim gibiydi o benim. Tertemiz bir yüreği vardı herseyin en iyisini hak eden .
Hemen kollarımı açıp sarılmasına izin verdim ve ben de ona sımsıkı sarıldım . Sanki ona sarılınca huzur buluyorum. Bu bir tek Zeynep' te oluyordu. Evet bir kardeşim yoktu ama Zeynep o boşluğu bayağı dolduruyordu.
Zeynep ; beyaz tenli , sarı saçlı , mavi gözlü , 1.65 boylarında bir kızdı ve çok güzel görünüyordu gerçekten. Kıskanıyordum bazen on o saçlarını ve gözlerini . Çok temiz bir kalbi vardı. Her daim yanımda olan tek kişidir o . Onunla lise 1. sınıfta tanışmıştık ve 4 yıldır beraberdik. Onun benim aksime düzgün bir aile hayatı vardı . Hafize teyze ve Sedat amca çok iyi insanlardı ve birbirine oldukça bağlıydılar. Zeynep'in bir de 8 yasinda erkek kardeşi vardı adı Sarp . Yani Zeynep'in aile hayatı benimkinin tam tersiydi. Gerçi Zeynep'le bizim çoğu şeyimiz zıt. Zeynep'in aksine benim kahverengi saçlarım ve buğday tenim var. Burda tek güzel şey yeşil gözlerim olmasi sanırım. Ben de Zeynep gibi 1.65 boylarındayım . Pek sevgili meraklısı degilizdir biz ikimizde .
Şimdiye kadar 1 sevgilim oldu onunla da 2 yıl çıktık sonra ayrıldık . Caner ...
Onunla lise 1 de tanıştık ve o zamanlar çok sevmiştim gerçi o da seviyordu hissediyordum. Böyle 2 yıl çıktık. Güzeldi herşey ancak Caner'in babası öğretmendi ve tayini Konya'ya çıktığı için taşındılar. Biz de böylece ayrılmanın en doğru karar olduğunu düşündük ve ayrıldık. Zeynep'in ise çok sevdiği bir çocuk vardı eskiden. Kerem di adı . Sonra Zeynep Kerem'in dikkatini çekti ve çıktılar. Kerem Zeynep'i çok üzdü ve terketti . Zeynep ondan sonra da kimseye güvenip çıkmadı.
Hafize teyzenin mutfaktan elinde kahvaltılık malzemelerle çıktığını görünce hemen yardıma kalktık. Saat 7.00 'ye geliyordu ve Sedat amcanın işe gitmesi gerekiyordu. Sedat amca bir şirkette çalışıyordu . Kahvaltıyı hazırladıktan sonra Sedat amca da geldi sofraya.
"Ooo kimler gelmiş .Günaydın benim ikinci kızım. Hoşgeldin nasılsın ?"
Hemen sedat amcama gidip sarıldım. Bana hep ikinci kızım derdi ben de ona ikinci babam derdim .
"Günaydın Sedat amca iyiyim sen nasılsın ? "
"Ben de iyiyim kızım . Gece mi geldin? "
Hafize teyze ve Sedat amca bilirlerdi ailevi problemleri. Bir iki kere daha gece çıkıp ağlayarak onlara gelmiştim.
" 1-2 saat oldu sedat amcacım. Rahatsız etmek istemezdim ancak bu sefer daha ciddi bir olay ve artık eve geri dönmeyi düşünmüyorum."
"Sen ne istersen öyle olsun kızım. Bizim kapımız her zaman sana açık. Burası senin de evin . Bak rahatına. " deyip içten bir gülümseme yolladı bana.
" Aynen kızım bak rahat ol tamam mı sen bizim ikinci kızımızsın. Hiç çekinme olur mu ?"
Hafize teyzeme "olur " dedikten sonra Zeynep'le birbirimize bakıp gülümsedik sonra kahvaltımıza başladık.
Güzel geçen bir kahvaltıdan sonra Zeynep'i de yanıma alıp askeri okul için işlemleri yaptırmaya gittik . Birkaç evrak işinden sonra mülakat için bir tarih verdiler. Eve döndükten sonra hemen gidip uyudum. Malum tüm gece uyuyamamıştım.