Η Νέλη πριν πάει σε εκείνο το ραντεβού υποδέχτηκε με χαρά στο σπίτι της τον Κλάιν.Είχε να τον δει μερικές μέρες και πραγματικά της είχε λείψει.Μαζί όπως πάντα είπαν τα νέα τους και εκείνη του διηγήθηκε τι συναίβει στην εκδρομή της με τον Έρικ ''Τον χαστούκισες?''τη ρώτησε έκπληκτος και εκείνη το επιβεβαίωσε γελώντας.Οι στιγμές που η Νέλη περνούσε με τον Κλάιν τη γέμιζαν και τις θεωρούσε πλέον πολύτιμες και απαραίτητες.Συζήτησαν για τις πωλήσεις του βιβλίου που πήγαινε ανέλπιστα καλά και έπειτα της μίλησε για το καινούριο που ετοίμαζε ''Αυτή τη φορά παιδί μου θέλω να εκδοθεί με το δικό σου όνομα''της δήλωσε και εκείνη τον κοίταξε γλυκά ''Θα δούμε.Θα ήταν χαρά μου αν γίνει αυτό''του απάντησε και άγγιξε το χέρι του.
Φυσικά για το ραντεβού που είχε δεν είπε κουβέντα και όταν έφυγε ο Κλάιν εκείνη άρχισε να ετοιμάζεται.Δε θα άφηνε τη ζωή του Έρικ σε κανενός τα χέρια,δε θα επέτρεπε στον εαυτό της να μείνει άπραγη παρακολουθώντας τον να δυστυχεί.Έφτασε σε εκείνο το καφέ ένα τέταρτο νωρίτερα και προς μεγάλη έκπληξη είδε οτι ο πατέρας του ήταν ήδη εκεί.Καθόταν σε ένα τραπέζι στο τέρμα του μαγαζιού με γυρισμένη πλάτη ''Χμ!φοβάσαι''είπε η Νέλη στον αέρα και τον πλησίασε.Στάθηκε λιγάκι πίσω του ''κύριε Έμερσον''πέταξε και κάθησε αμέσως απέναντί του.Μόλις εκείνος συνειδητοποίησε απο ποιον είχε λάβει το μήνυμα, μαρμάρωσε.''Εσυ?''είπε έχοντας ακόμα το στόμα ανοιχτό.
Η Νέλη βολεύτηκε στη θέση της και δε μίλησε μέχρι να της φέρουν το καφέ.Ήθελε να τον βασανίσει και το κατάφερνε μια χαρά.Γινόταν νευρικός και το ύφος του άλλαζε κάθε τόσο.''Δεν έχω χρόνο γι αυτό λέγε!''της δήλωσε απότομα.''Κακώς,για τα παιδιά σας πρόκειται.Είναι πιο σημαντική η δουλειά απ'αυτά?''του πέταξε στη μούρη με ανασηκωμένο το φρύδι της.Αυτός φούντωνε μέσα του αλλά συγκρατούσε τον εαυτό του καθώς ήξερε πως είχε βρεθεί σε μειονεκτική θέση.Η Νέλη ένωσε τα χέρια της και τα ακούμπησε απαλά στο τραπέζι ''Λοιπόν επειδή ούτε εμένα μου είναι ευχάριστο να σε βλέπω...''άρχισε να λέει καταργόντας τον πληθυντικό αφού μέσα της δεν υπήρχε πια ίχνος σεβασμού προς το πρόσωπό του.''...ξέρω την αλήθεια.Ξέρω πως το παιδί είναι δικό σου...''είπε ευθαρσώς και τον είδε να γουρλώνει για άλλη μια φορά τα μάτια του και έπειτα το πρόσωπο μαζεύτηκε σε μια άμορφη μάζα γεμάτη ρυτίδες και κακία ''Είσαι τρελή!''απάντησε μισοφωνάζοντας έξαλος ''Μην εξάπτεσαι άλλωστε το τέστ θα γίνει, αλλά εύκολα μπορώ να πείσω τον Έρικ να κάνει ένα δεύτερο κάπου αλλού,εκεί που δε θα υπάρχει κανείς πληρωμένος αλήτης απο εσένα.Τέστ συγγένειας λέγεται''εξήγησε στον ίδιο επιβλητικό και γεμάτο σιγουριά τόνο ''Και για να μη μακρυγορούμε,άκου με προσεκτικά.Θα κρατήσω κρυφές τις βρωμιές σου αν κάνεις αυτό που θα σου πω.''μπήκε αμέσως στο θέμα γιατί άρχισε να αισθάνεται την ίδια φρικτή αηδία όσο τον έβλεπε ''Θα τον αφήσεις ήσυχο,μαζί και εμένα.Δε θα προσπαθήσεις να τον κάνεις να τη παντρευτεί και δε θα ανακατευτείς ξανά στις δουλειές του με αυτό τον απαίσιο τρόπο.Όσο για το μωρό,θα είναι τυχερό που θα ασχοληθεί ο Έρικ μαζί του γιατί οι πραγματικοί γονείς του είναι εντελώς άχρηστοι''στο άκουσμα των λέξεων, το χέρι του σηκώθηκε απότομα στον αέρα,έτοιμο να καταλλήξει στο πρόσωπό της.Η Νέλη γέλασε αφού εκείνος τελικά δε τόλμησε.Σηκώθηκε απο τη θέση της ''Δεν έχω συναντήσει χειρότερο άνθρωπο απο εσένα.Είσαι ένα ανθρώπινο μίασμα,σκουπίδι σκέτο''του πέταξε με το ανάλογο στυλ και προσπερνώντας τον, έφυγε.Ο πατέρας του Έρικ έμεινε με το ποτήρι στο χέρι,το έσφιγγε μέχρι που έγινε θρίψαλα κόβοντάς τον ''Θα σε θάψω''μονολόγισε και κοίταξε το αίμα που έσταζε.Σχεδόν τον γοήτευε το κόκκινο χρώμα του και έτσι το άφησε να τρέχει πάνω στο γυάλινο τραπέζι παρακολουθώντας εκστασιασμένος τη λίμνη που έφτιαχνε.Μέσα της,έβλεπε τα επόμενα σχέδιά του.
Η Νέλη βγήκε στο καθαρό αέρα και έκλεισε μια μεγάλη δόση απ'αυτόν μέσα της.Ένιωθε υπέροχα και φάνηκε στο πλατύ χαμόγελο που δεν άργησε να σχηματιστεί στο πρόσωπό της.Τις επόμενες μέρες μια μικρή αγωνία την ενοχλούσε αλλά όσο παιρνούσε ο καιρός και επικρατούσε ησυχία, άρχισε να χαλαρώνει.Με τον Έρικ τα πράγματα κυλούσαν ονειρικά και εκείνος σύντομα της πήγε το μωρό στο σπίτι.Το σήκωσε στα χέρια της και η καρδιά σκύρτισε.Τι όμορφο και αθώο πλάσμα...σκέφτηκε.Ο Έρικ τη παρακολουθούσε να ασχολείται μαζί του και ένιωσε για πρώτη φορά ευτυχία για εκείνο το παιδί.Ο πατέρας του δε τον ενοχλούσε και ενώ του φάνηκε παράδοξη εκείνη η αποχή αποφάσισε να την απολαύσει.
Απο την άλλη,η μητέρα της Νέλης πήγαινε όλο και καλύτερα.Οι γιατροί την ενημέρωσαν πως σε μερικές μέρες θα ήταν ικανή να ενταχθεί επίσημα στη κοινωνία,καθαρή και έτοιμη για μια νέα ζωή.Η χαρά δε περιγραφόταν και η μητέρα της την αγκάλιασε λέγοντας με χίλιους τρόπους ευχαριστώ.Την είχε σώσει πραγματικά και όσο καιρό έμεινε στο νοσοκομείο η ψυχή της καθάρισε και της έδειξε το δρόμο που έπρεπε να πάρει.Το δρόμο κοντά στη κόρη της.Είχε άπλετο χρόνο για να σκεφτεί και το έκανε,το έκανε με προσοχή και αγάπη.Πόνεσε για τα λάθη της,έκλαψε αλλά ένιωσε τυχερή και ευγνώμων για εκείνο το πλάσμα που είχε φέρει στο κόσμο.Μετάνοιωσε για πολλά και έδωσε υπόσχεση για άλλα τόσα.
Ο Κλάιν είχε ξεκινήσει το νέο βιβλίο του και η Νέλη αποφάσισε να ξαναδουλέψει.Ο Έρικ δέχτηκε αμέσως δίνοντάς της κιάλλες αρμοδιότητες.Θα μιλούσε με νέους συγγραφείς και έπειτα κάνοντας ξεκαθάρισμα θα πρότεινε τους καλύτερους.Οι πωλήσεις απο εκείνο το βιβλίο που επέμενε να μην εκδοθεί,έδειξαν πόσο δίκιο είχε και έτσι απέκτησε αβίαστα το 31% του οίκου της.Αυτή την αποτυχία τη γιόρτασε με τον Έρικ όπως μόνο εκείνοι ήξεραν.Περίεργο να νιώθει κανείς χαρά για κάτι που δε πήγε καλά,αλλά κάποια κακά φέρνουν στη ζωή χίλια άλλα υπέροχα πράγματα και αυτά ήταν που οι δυό τους γιόρταζαν.Δούλευε αρκετά αλλά χαιρόταν και τον έρωτά της μαζί του.
Χωμένη στις χιλιάδες προτάσεις παρατήρησε μια που έδειχνε ενδιαφέρουσα.Τη πήρε στα χέρια της και ξεκίνησε να διαβάζει,πάντα το έκανε ακούγοντας μουσική και περπατώντας με την ιστορία στο χέρι.Απο τις πρώτες κιόλας γραμμές εντυπωσιάστηκε απο το τρόπο γραφής και τα συναισθήματα που της δημιούργησε,έτσι χωρίς να χάνει χρόνο έκλεισε ραντεβού την ίδια μέρα με τη συγγραφέα.Ετοιμάστηκε και θα ξεκινούσε για το μπαρ που ήταν η συνάντηση.Ο Έρικ ζήτησε να τη πάει εκείνος και την έκανε να χαμογελάσει.Υπήρχε ακόμα μέσα του ένα ίχνος αμφιβολίας και φόβου αλλά η Νέλη θα το έσβηνε και αυτό.''Φυσικά μωρό μου''του απάντησε κάνοντάς τον χαρούμενο και έτσι σε πολύ λίγο την αποχαιρετούσε έξω απο την είσοδο του μαγαζιού.Η κοπέλα τη περίμενε σε ένα ψηλό τραπέζι σχεδόν στο κέντρο του χώρου.Ήταν νέα και γλυκιά,τα μάτια της έβγαζαν καλοσύνη και μια σπιρτάδα που η Νέλη θαύμασε.Αφού συστήθηκαν,η κοπέλα προθυμοποιήθηκε να πάει μέχρι το μπαρ για να πάρει τα δυο ποτήρια κρασί που είχαν παραγγείλει.Όταν επέστρεψε άρχισαν να μιλούν για το έργο της.Η Νέλη εξέφρασε ενθουσιασμό και της έκανε ερωτήσεις πίνοντας κρασί και μαγικά έκλεισε τα μάτια.
Όταν τα άνοιξε ξανά,ήταν ήδη στο κρεβάτι της και αμέσως αναρωτήθηκεγιατί δε θυμόταν απολύτως τίποτα.Μα μόνο ένα ποτήρι κρασί ήπιε και ένιωθε λεςκαι είχε κατεβάσει ένα ολόκληρο μπουκάλι.Το μόνο που μαρτυρούσε την έξοδό τηςήταν μερικές απο τις κουβέντες με εκείνο το κορίτσι.Ήταν οι μόνες που θυμόταν,οιμόνες!