Ο Έρικ άρπαξε τη πιτσιρίκα απο τα μπράτσα και τη ξεκόλλησε απο πάνω του ''Μη τολμήσεις να το ξανακάνεις''είπε αγριεμένος και έριξε το βλέμμα του στη Νέλη.Το κορμί της στράφηκε βίαια προς εκείνον και ο Στηβ μόλις που πρόλαβε να τη σταματήσει.Την έκλεισε στην αγκαλιά του ''Ήρεμα!''της είπε και έπειτα ζήτησε απο την Άννα να τη πάρει έξω.Στη συνέχεια, πλησίασε τον Έρικ ''Είσαι μαλάκας αγόρι μου''του πέταξε και τον έσπρωξε ελαφρα χτυπώντας το στήθος του ''Δε το περίμενα'' είπε εκείνος νιώθωντας ενοχές ''Τι δε περίμενες ρε ηλίθιε.Όλη μέρα σου τρίβεται και τώρα είναι τύφλα.ΤΗΝ ΑΦΗΣΕΣ!''του φώναξε κατηγορώντας τη συμπεριφορά του.Ο Έρικ χτύπησε μια μπουνιά στο μπαρ αγχωμένος ''Να δω τι θα κάνεις τώρα.Πάμε να φύγουμε γιατί η Νέλη είναι έτοιμη να σας κάψει ζωντανούς''του δήλωσε και αφού έκανε νόημα στον μπάρμαν,πλήρωσε το λογαριασμό.Οι μικρές ακόμα κουνιόντουσαν αδιαφορώντας για όσα έιχαν συμβεί και νευριασμένος ο Στηβ τις μάζεψε όλες για να φύγουν.
Η Νέλη μόλις βγήκε έξω απο το μαγαζί άρχισε να περπατάει γρήγορα προς το αυτοκίνητο, με την Άννα απο πίσω να πασχίζει να τη φτάσει ''Περίμενε κοριτσάκι μου,περίμενε''τη παρακαλούσε λαχανιασμένη.Μόλις βρέθηκαν στο πάρκινγκ, το δρομολόγιο δε τέλειωσε καθώς συνέχιζε να περπατάει πάνω κάτω.Δε μιλούσε,δε χρειαζόταν,το σώμα της τα έλεγε όλα.Ο Έρικ με τον Στηβ και τις μικρές δεν άργησαν να φτάσουν.Μόλις η Νέλη τους είδε γύρισε τη πλάτη και απομακρύνθηκε.Ο Στηβ ζήτησε απ'όλους να μείνουν εκεί και πήγε κοντά της ''Νέλη,πάμε''της είπε και εκείνη άγρια τον κοίταξε.Τίναξε το χέρι της δείχνοντας τους ''Πάρ'τους και φύγε.Εγω στο ίδιο αμάξι δε μπαίνω.ΤΕΛΟΣ!''δήλωσε και του έδειξε πόσο εννοούσε κάθε λέξη.Εκείνος αναστέναξε και έβαλε δειλά τα χέρια του πάνω της.Την ένιωσε τόσο σφιχτή,έτοιμη να εκραγεί ''Ωραία,θα μείνεις με την Άννα και θα γυρίσω να σας πάρω''ο τόνος του ήρεμος αλλά δε τη βοηθούσε αφού απότομα του γύρισε τη πλάτη.
Έτσι και έγινε,ο Στηβ άφησε τον Έρικ πρώτο, έπειτα τα κορίτσια και γύρισε πίσω για την Άννα και τη Νέλη που περίμενε δίχως να είχε ηρεμήσει καθόλου.Ο Έρικ μόνος στο σπίτι μέχρι να τη δει να έρχεται δε μπορούσε να σταθεί λεπτό.Μονολογούσε βρίζοντας τον εαυτό του.Το είχε παρατραβήξει και έβαλε τον ίδιο στη θέση της,εκείνη να φιλάει άλλον.Αμέσως αυτή η εικόνα του έκοβε τα πόδια και έβριζε ξανά.Ήθελε να της δώσει ένα μάθημα αλλά όχι να φτάσουν ως εκεί και ύστερα θυμήθηκε όλες τις κινήσεις που έκανε ο ίδιος μέσα στη μέρα.Δε την είχε αγκαλιάσει,δε την είχε φιλήσει,δε της είχε δώσει τη σημασία που έπρεπε, –είσαι πολύ μαλάκας-είπε δυνατά και έτριψε νευρικά το πρόσωπό του.Ο ήχος του αυτοκινήτου που μόλις είχε φτάσει, έκανε το σώμα του να μείνει ακίνητο μπροστά στη σκάλα.Η Νέλη μπήκε πρώτη και τα μάτια της τον τρύπησαν.Είναι πραγματικά θυμωμένη...σκέφτηκε εκείνος,για την ακρίβεια έτσι δε την είχε ξαναδεί.Τον προσπέρασε αμίλητη και ανέβηκε μερικά σκαλοπάτια, μα ξαφνικά σταμάτησε και γύρισε το σώμα της.
Ο Έρικ αποφάσισε να πλησιάσει και το έκανε αργά φτάνοντας μπροστά της.Αφού κοιτάζονταν για λίγο, μια κραυγή θυμού που βγήκε απο μέσα της δήλωσε την έναρξη του ξεσπάσματος ''ΕΙΣΑΙ ΣΟΒΑΡΟΣ?''φώναξε μπροστά στο πρόσωπό του ''ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΦΑΙΡΕΣΑΙ ΕΤΣΙ?''το κορμί της ακολουθούσε τα λόγια και τινάζονταν με νεύρο.Ο Στηβ με την Άννα παρακολουθούσαν λιγάκι παραπέρα αμίλητοι.''Δε χρειάζεται να φωνάζεις''τον άκουσε να λέει και εξαγριώθηκε ακόμα πιο πολύ.Ο Έρικ δε σκέφτηκε καλά αυτό που είπε και έκανε τα πράγματα χειρότερα ''ΘΑ ΦΩΝΑΖΩ ΟΣΟ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΕΣΥ ΘΑ ΑΚΟΥΣ''του γύρισε σε πιο έντονο ύφος με μια φωνή που θα μπορούσε να σπάσει ακόμα και τα τζάμια.''Όλη μέρα την άφηνες να σου τριβεται,της έδινες θάρρος και ΕΓΩ ΤΟ ΒΟΥΛΩΝΑ''συνέχισε.Χτύπησε παλαμάκια κοροιδευτηκά ''Μπράβο!!!!Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΕΛΕΙΟΣ!!!''δήλωσε ειρωνικά και ο Έρικ πίεζε τον εαυτό του αφήνοντάς τη να ξεσπάσει όπως ήθελε.''Τάισες τον εγωισμό σου?ΤΟΝ ΧΟΡΤΑΣΕΣ?ΠΗΡΕΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗ?''του έλεγε και το σώμα του γινόταν πέτρα.Τίποτα απ'όλα εκείνα δεν ήθελε και όσο την έβλεπε έτσι, οι ενοχές του τον έπνιγαν.''Έχεις πάει μαζί της?''τον ρώτησε μετά, ξαφνιάζοντάς τον ''ΤΙ?''είπε ''Σε ρώτησα κάτι''τόνισε η Νέλη ''Σύνελθε.Τι είναι αυτά που με ρωτάς?''της απάντησε απότομα ''ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ!Τι κρίμα που το έχασες το κορμάκι.''τον ειρωνεύτηκε για άλλη μια φορά και έπειτα δείχνοντας τη πόρτα φώναξε ''ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΚΌΜΑ ΝΑ ΤΟ ΠΗΔΗΞΕΙΣ ΑΝ ΘΕΣ''.Ο Έρικ πάλευε με τον εαυτό του,δαγκωνόταν,πέρναγε τα δάχτυλα απο τα μαλλιά του, πότε κοιτούσε κάτω και πότε εκείνη που τρελαμένη παραλογιζόταν.''Νέλη τώρα το παρατραβάς εσύ''της είπε και τότε αυτή σήκωσε το χέρι της και ο ήχος απο το χαστούκι που του έριξε έκανε τον Στηβ αυθόρμητα να αναφωνήσει ''Άουτς!''.Η Άννα έκλεισε το στόμα της και απο εκεί μέσα ένα ''Ωχ!''της ξέφυγε αβίαστα.
Το πρόσωπο του Έρικ επέστρεφε αργά στη θέση του και η Νέλη κοίταξε τα μάτια του που άστραφταν.Η καρδιά της χτύπησε γρήγορα και κίνησε το ένα της πόδι ανεβαίνοντας προς τα πίσω ακόμα ένα σκαλί.-Τρέχα- έλεγε μέσα της αλλά το σώμα δεν αντιδρούσε όσο γρήγορα ήθελε.Ο Έρικ χωρίς να παίρνει τα μάτια του απο πάνω της άρχισε να τη πλησιάζει.Ένα σκαλί αυτός,ένα σκαλί εκείνη και έτσι ξαφνικά απότομα έστριψε το σώμα της και άρχισε να τρέχει με αγωνία προς το δωμάτιο.Μόλις ο Έρικ την είδε, έκανε το ίδιο πηγαίνοντας πίσω της ''ΚΑΝΕ ΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΟΥ''της φώναξε και σε μερικούς δρασκελισμούς την είχε ηδη φτάσει.
Αυτή μπήκε στο δωμάτιο και μόλις προσπάθησε να κλεισει τη πόρτα,η παλάμη του Έρικ βίαια την εμπόδισε.Η Νέλη άρχισε να οπισθοχωρεί στη θέα του ανασαίνοντας γρήγορα.Εκείνος έκλεισε αργά και κλέιδωσε πετώντας το κλειδί.Τη κοιτούσε και πήγαινε προς το μέρος της ''Με χτύπησες?''μια ερώτηση που δε χρειαζόταν επιβεβαίωση.Εκείνη αποφάσισε να δείξει θάρρος ώντας ακόμα θημωμένη ''ΝΑΙ!Και θα το ξανακάνω άμα χρειαστεί.''του απάντησε.Το σαγόνι του πιεζόταν και το πρόσωπο χόρευε ''Για έλα''τη προκάλεσε σκύβοντας το κορμί του μπροστά.Και τότε δίχως σκέψη η Νέλη του άστραψε ακόμα ένα χαστούκι ''Για το φιλί που της έδωσες.ΘΕΣ ΚΙΑΛΛΟ?''ούρλιαξε.Ο Έρικ δε το πίστευε πως τις έτρωγε και άφωνος έτριψε το μάγουλό του.''Πόσο πολύ θα τα πληρώσεις αυτά τα χαστούκια.Αχ και να ξερες πόσο πολύ!''της απάντησε ήρεμος με ένα περίεργο χαμόγελο.Εκείνη έβαλε τις παλάμες της μπροστά σε μια προσπάθεια να τον σταματήσει ''Μη τολμήσεις να με αγγίξεις,θα φωνάξω''του δήλωσε απειλητικά. ''Γιατί,τόση ώρα τι κάνεις?'' της είπε με ένα βλέμμα που τη φόβιζε.''Αντί να ζητήσεις συγνώμη γονατιστός...εσύ...εσύ''προσπάθησε γεμάτη αγωνία να τον κάνει να το ξανασκεφτεί.Ο Έρικ γέλασε με τη στάση της και το πρόσωπο της που άρχισε να γλυκαίνει ''Έτοιμος ήμουν,αλλά το χεράκι σου μωρό μου είναι βαρή,πολύ βαρή.Με διέκοψε''απάντησε και συνέχισε να τη πλησιάζει.''ΣΤΑΜΑΤΑ''του φώναξε και πριν το καταλάβει την είχε αρπάξει δυνατά στα χέρια του.
Και σε εκείνο το δωμάτιο η μάχη θα συνεχιζόταν,ο καθένας θα τσακωνόταν για διαφορετικούς λόγους μα με κοινό παρανομαστή.Στο μυαλό τους όμως ποτέ δεν είχαν αν θα έβγαιναν νικητές ή χαμένοι.Στις μάχες αναμεσά τους δεν υπήρχαν ήττες,πάντα θα κέρδιζε ο έρωτας.Ακόμα και χώρια,ο έρωτας θα αγωνιζόταν γι αυτούς.