''Πήγαινε να ετοιμαστείς''της ζήτησε και εκείνη τον κοίταξε με απορία ''τι με κοιτάς?εκτός και αν δε θες να πας στη μητέρα σου'' είπε και η Νέλη χαμογέλασε.Έφυγε τρέχοντας για το δωμάτιο και σε κλάσματα δευτερολέπτου είχε κιόλας κατέβει έτοιμη.Τον περίμενε όρθια στη πόρτα και εκείνος τη συνόδευεσε στο αμάξι.Στο δρόμο για το νοσοκομείο τον κοίταξε με αγάπη ''μπορώ να σου ζητήσω κάτι?''τον ρώτησε ''για να ακούσω''της απάντησε κοιτώντας μπροστά του.''δεν ...δεν θέλω να μάθει κανείς άλλος για κεινη''του δήλωσε ντροπαλά ''εντάξη''είπε ο Έρικ και συνέχισαν για το νοσοκομείο.
Όταν έφτασαν κατέβηκαν μαζί και η Νέλη είχε αγωνία για το πως θα ήταν η μητέρα της και για αυτή τη γνωριμία μαζί του.Ανέβηκαν στο δωμάτιο και ήσυχα εκείνη έσπρωξε τη πόρτα.Η μητέρα της καθόταν στο κρεβάτι και όταν η Νέλη πλησίασε κοντά της, ξαφνικά της άστραψε ένα δυνατό χαστούκι.Το πρόσωπο γύρισε απο την άλλη και ύστερα απο λίγο, το βλέμμα της καφώρθηκε άγρια στη μητέρα της πάνω.Ο Έρικ τσίτωσε με την εικόνα αλλά έμεινε μακρυά παρακολουθώντας τη σκηνή.Η μητέρα της την άρπαξε απο τα μπράτσα και όσο τη ταρακουνούσε έλεγε ''τι έκανες παιδί μου?Τι έκανες?Ήρθαν εδώ αυτοί και μου είπαν πως δε χρωστάω τίποτα, εξαιτίας σου.ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ?''φώναξε στο τέλος και η Νέλη τραβήχτηκε απότομα απο τα χέρια της.Βάδισε θυμωμένα μέχρι το επιπλάκι που υπήρχε κάτω απο το παράθυρο.Έβαλε τις παλάμες της πάνω και έριξε το κεφάλι χαμηλά.''Νέλη σου μιλάω''της είπε άλλη μια φορά και θα ήταν η τελευταία.Έστριψε αγριεμένα το σώμα της και σήκωσε το δάχτυλό δείχνοντας τη μητέρα της ''ΣΚΑΣΕ!''απαίτησε και εκείνη σοκαρισμένη έπαψε να μιλάει αμέσως.Τη πλησίασε και έμεινε όρθια μπροστά της ''Γονατιστή να μου φιλάς τα χέρια έπρεπε να είσαι.ΓΟΝΑΤΙΣΤΗ!''ούρλιαξε.''Μη μου το παίζεις μάνα, γιατί άργησες.Άργησες πολύ.''η μήτερα της,τη κοιτούσε βουρκωμένη ''να μη γίνεις σαν εμένα παιδί μου,αυτό δε θέλω''είπε σιγανά τραυλίζοντας.Η Νέλη γέλασε κοροιδευτηκά ''Σαν εσένα?ΧΑ!Δε πρόκειται.ΔΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ και ξέρεις γιατί?Γιατί δεν υπήρχες πουθενά για να σε αντιγράψω.ΠΟΥΘΕΝΑ!''τα λόγια της μαχαίρια μα έπρεπε να τα βγάλει,να ξεσπάσει και εκείνο το χαστούκι ήταν η αφορμή.''Έφτυσες τον εαυτό σου.Με παράτησες για να γίνεις ΠΟΡΝΗ!και εγω σε βοήθησα και μου ζητάς τα ρέστα?θες να το παίξεις μάνα?οτι νοιάζεσαι?Σε γελάσανε,έχει πολύ δουλειά αυτός ο ρόλος.Αλλά άκου με προσεκτικά.Σε ξεχρέωσα και τώρα χρωστάς σε εμένα.Φρόντισε λοιπόν να γίνεις καλά.ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΠΑΛΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ και μετά θα τα ξαναπούμε.''της πέταξε στη μούρη τις λέξεις τόσο δυνατά που ακόμα και ο Έρικ ένοιωσε κάθε σημασία τους.Η Νέλη γύρισε τη πλάτη της και λίγο πριν βγει απο το δωμάτιο, στράφηκε στη νοσοκόμα και είπε αυστηρά ''Άμα δε κάθεται.Να τη δένεις,το κατάλαβες?''και το κορίτσι κούνησε θετικά το κεφάλι.Βγήκε απο το δωμάτιο και περπατούσε γρήγορα,πολύ γρήγορα.Έξω στο καθαρό αέρα έτρεχε να πάει,λίγο καθαρό αέρα χρειαζόταν.Ο Έρικ της έδωσε το προβάδισμα και πριν το αμάξι την έπιασε και τη γύρισε αγκαλιάζοντάς την.Δε μίλησαν,τίποτα δεν είπαν.
Μπήκαν στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν,εκείνος πήρε στο γραφείο και ζήτησε να του ακυρώσουν όλα τα ραντεβού και έπειτα σταμάτησε έξω απο ένα κατάστημα με κινητά.''Μείνε εδώ''της είπε και μπήκε στο μαγαζί.Όταν επέστρεψε, άνοιξε το κουτί που κρατούσε και έβγαλε μια καινούρια συσκευή τηλεφώνου.''Να το φορτίσεις και να βάλεις τη κάρτα.Ο αριθμός είναι άλλος.Θα τον δώσεις μόνο εκεί που θα σου πω εγώ.''της δήλωσε αυστηρά και ο Έρικ μόλις ξεκινούσε τις δοκιμασίες.Στο εξής θα είχε τον απόλυτο έλεγχο μέχρι η Νέλη να του αποδείξει πως μπορεί να την εμπιστευτεί ξανά.Κούνησε το κεφάλι συμφωνώντας και πήρε το τηλέφωνο στα χέρια της ''Μπορούσα να το αγοράσω και με δικά μου λεφτά''του είπε μετά απο λίγο δειλά.Εκείνος τη κοίταξε ενώνοντας τα φρύδια του ''Εκείνα που έβγαλες χορεύοντας στους μαλάκες?Τέλος τα αστεία.Οτι χρειάζεσαι θα το ζητάς απο μένα.''απάντησε και έβαλε μπρος.Τα μάτια της γύρισαν στο τζάμι και δάγκωνε τα χείλη της.Κατάλαβε πόσο δύσκολο θα ήταν να τον κερδίσει,να τον μαλακώσει και αναστέναξε.
Είχε κιόλας μεσημεριάσει και αφού έκαναν μια βόλτα, τη πήγε στο αγαπημένο του εστιατόριο για φαγητό.Είχε ωραία διακόσμηση που κυριαρχούσε το ξύλο και το γυαλί.Απλά φώτα και λυτές γραμμές.Τα τραπέζια στρογγυλά και ένα μεγάλο μπαρ επέβαλε τη παρουσία του στο χώρο.Κάθησαν μπροστά απο τη τζαμαρία και αμέσως μια σερβιτόρα έσπευσε να τους εξυπηρετήσει με δυο καταλόγους στο χέρι.''Κύριε Έμερσον πόσο χαίρομαι που σας βλέπω''τον χαιρέτησε και γυάλισε το μάτι της.Η Νέλη τη κοίταξε,ήταν πολύ νέα,σχεδόν 20 χρονών με οτι συνοδεύει την εμφάνιση μιας τέτοιας ηλικίας.Στραμένη ακόμα προς το μέρος του,έβαλε ένα απο τους καταλόγους μπροστά στα μάτια του ''Ευχαριστώ Έμιλυ''της είπε και η καρδιά της Νέλης χοροπήδησε μερικές φορές.Η πιτσιρίκα έδωσε και σε εκείνη το μενού αλλά δεν ήταν σίγουρη πως πεινούσε και έτσι ζήτησε απλά μια σαλάτα ''Μόνο?''τόνισε ο Έρικ και με ένα νεύμα του απάντησε θετικά.Αφού τους έφεραν το κρασί και μετά απο αρκετά λεπτά σιωπής η Νέλη έριξε το σώμα της στη καρέκλα ''Συμβαίνει κάτι?''τη ρώτησε αμέσως ''Ναι''του γύρισε απότομα και οι μυς του προσώπου του άρχισαν να πάλονται ''Έτσι θα είσαι απο δω και πέρα?''είπε το ίδιο απότομα και το βλέμμα του άστραψε.Έφερε το κορμί του κοντά στο τραπέζι ''Πως δηλαδή?''ζήτησε να μάθει και τα μάτια έγιναν λεπτές γραμμές ''Αυστηρός,σοβαρός,απόμακρος.Δε θα γελάς και μόνο θα διατάζεις?''του απάντησε και αυτή τη φορά η φωνή έκρυβε παράπονο.Ο Έρικ αναστέναξε και ήπιε μια γουλιά κρασί ''Κάτι δε κατάλαβες Νέλη.Μετά απ'αυτό που έκανες κανονικά θα έπρεπε να έχουμε χωρίσει.Το οτι δεν έγινε, δε σημαίνει πως το ξέχασα απο τη μια μέρα στην άλλη και θα είμαι όπως εσύ γουστάρεις για να νιώθεις καλά.Στο χέρι σου είναι και σίγουρα δε θα το πετύχεις με αυτό το ύφος.Αν πάλι ζορίζεσαι, είσαι πάντα ελέυθερη να φύγεις''της εξήγησε και εκείνη έμεινε σιωπηλή μα λυπημένη.Το φαγητό δεν άργησε να έρθει,η σερβιτόρα τον κοιτούσε στα μάτια και το χαμόγελό της εκνεύριζε τη Νέλη.Αφού έφαγε μερικές μπουκές παράτησε το πιρούνι της.Στο πρόσωπο φαινόταν η ταραχή αλλά ο Έρικ που γνώριζε το λόγο, την άφησε να βασανίζεται χωρίς να της μιλήσει.
Μόλις τελείωσαν, εκείνος πλήρωσε αφήνοντας ένα αρκετά μεγάλο μπουρμπουάρ στη πιτσιρίκα και της έκλεισε το μάτι χαμογελώντας.Η Νέλη ένιωθε διακοσμητική και ένα περίεργο συναίσθημα την έπνιξε.Άρχισε να σκέφτεται τα χειρότερα.Πως δε την ήθελε.Πως θα έμενε μαζί της για να διασκεδάσει.Οτι την έβλεπε όπως εκείνες τις φτηνές γυναίκες και πως τη πιτσιρίκα την εκτιμούσε πολύ περισσότερο απο αυτήν.Μπήκαν στο αμάξι και κάποια στιγμή δεν άντεξε,της ξέφυγαν μερικά δάκρυα και προσπάθησε γρήγορα να τα διώξει με τα δάχτυλά της.''Γιατί κλαις?''την είχε τσακώσει και εκείνη ανασήκωσε τους ώμους κοιτώντας απο το παράθυρο.''Νέλη κάτι σε ρώτησα''όσο τη πίεζε τόσο η λύπη μεγάλωνε.Εκείνος επέμεινε και τότε γύρισε πνιγμένη στα δάκρυα ''ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ?ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΩ!''του φώναξε στραμένη στο μέρος του και αυτός αμέσως έκανε δεξιά και τράβηξε χειρόφρενο.Έτσι η Νέλη άνοιξε γρήγορα τη πόρτα και πετάχτηκε έξω απο το αμάξι.
Τόσο παρορμητική,τόσο αυθόρμητη,τόσο ατίθαση.Δε σκέφτηκε,άφησε ξανά τα συναισθήματα να την οδηγήσουν,τα λάθος συναισθήματα.Δεν είχε μάθει οτι μερικές φορά ακόμα και αυτά θα πρέπει να θυσιάζουμε αν θέλουμε να κερδίσουμε δυνατότερα και ομορφότερα,ακόμα και αυτά!