Η Νέλη βγήκε απο το κτήριο με το κεφάλι ψηλά και τα βήματα σταθερά να πατούν το έδαφος.Είχε δώσει τη δική της μικρή μάχη,όχι μόνο για τον εαυτό της αλλά και για τον Έρικ.Όσα είπε ήταν μια αποκάλυψη για αυτό που, ο πατέρας του, είχε κάνει τόσο ύπουλα πίσω απο τη πλάτη τους.Ένα πράγμα μόνο την προβλημάτιζε,να μπόρεσε εκείνος να δει τον πραγματικό σκοπό της και να μη το θεώρησε πονηρή στρατιγική.Πήγε στο σπίτι νιώθωντας πιο δυνατή και μέσα της το κουράγιο είχε αποκτήσει τη θέση που έπρεπε.Όλα τα εννοούσε και ήθελε να δείξει και στον Έρικ οτι δε θα τον άφηνε μόνο να παλεύει για τη σχέση τους ενάντια σε όσους ήθελαν να τους χωρίσουν.Αυτό που σκεφτόταν όμως συνέχεια,ήταν το λόγο που ο πατέρας του έκανε κάτι τέτοιο.Επιχειρηματίας απο τους καλύτερους,όπως και ο ίδιος υπερηφανευόταν, μα ξαφνικά χάρισε έτσι απλά ένα μεγάλο ποσοστό απο μέρος της περιουσίας του.Περιέργο! σκέφτηκε αλλά δε θα σπαταλούσε άλλο το χρόνο της για εκείνον.Προς το παρόν.
Όταν έφτασε, έξω απο το σπίτι περίμενε ο Κλάιν.Η Νέλη έτρεξε χαρούμενη στην αγκαλιά του.Λαχταρούσε να μοιραστεί μαζί του αυτό που σήμερα είχε καταφέρει.Η επιθυμία να του μιλάει για όλα, ήταν πλέον μια ανάγκη,ένα συναίσθημα που τον έκανε απαραίτητο στη ζωή της.Και έτσι, σα κόρη προς τον πατέρα,του είπε υπερήφανα για το πως στάθηκε σε εκείνον τον σκληρό άνθρωπο με το κεφάλι ψηλά, στριμώχνοντάς τον όσο κανένας.Τον εξέθεσε όπως του άξιζε και του έδειξε πως ακόμα και ένα μικρό γατάκι μπορεί να βγάλει νύχια αν χρειαστεί.''Πρόσεχε παιδί μου.Αυτό θέλω μόνο''της είπε ο Κλάιν στο τέλος της περιγραφής και εκείνη απλά χαμογέλασε ''Μην ανησυχείς''απάντησε τρυφερά και τον φίλησε στο μάγουλο.Αποφάσισε να μαγειρέψει και του ζήτησε να μείνει μαζί της.Πιο πολύ για να κρατήσει το μυαλό απασχολημένο το έκανε.Μέχρι να επικοινωνήσει με τον Έρικ ,μέσα της θα υπήρχε μια αχνή αγωνιά να τη βασανίζει.
Εκείνος,μετά την αποχώρηση της Νέλης απο την αίθουσα,σηκώθηκε αργά απο τη θέση του.Υπέδειξε σε κάποιους συναργάτες να αποχωρήσουν και αυτούς που χρειαζόταν τους κράτησε μέσα.Πήρε μερικά λεπτά χρόνο για να σκεφτεί και ύστερα κοίταξε τη Λιάνα που άχρωμη καθόταν στη καρέκλα της.Τα μάτια συνέχισαν προς το πατέρα του,βρισκόταν όρθιος παραπέρα και διατηρούσε ένα σκληρό ύφος.Μέσα του ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί.Η βολή της χορευτριούλας,όπως την αποκαλούσε,είχε βρει κέντρο και για λίγο θα τον κρατούσε άπραγο.''Θα κάνετε τη πρόβλεψη που ζήτησε η Νέλη''έδωσε εντολή ο Έρικ,αποφάσισε με τους συνεργάτες του τη διαδικασία και με ένα νόημα τους έδειξε την έξοδο.Έμεινε με τους δυό τους για άλλη μια φορά.Δεν έβαζαν μυαλό σκέφτηκε και αμέσως στο δικό του τρύπωσε το ίδιο βασανιστηκό ερώτημα που είχε και η Νέλη.Γιατί ο πατέρας του να κάνει κάτι τέτοιο?αναστέναξε ''Δεν ακούω να μιλάει κανείς''τους είπε απότομα με ύφος που πρόδιδε θυμό.Ο πατέρας του βάδισε κοντά ''Κόψε αυτό το ύφος σε εμένα.Τα ρόπαλα και οι απειλές σου δε με τρομάζουν.Μάζεψέ την, αυτό σου λέω μόνο''του πέταξε και αν τον παρατηρούσες θα ορκιζόσουν πως εκείνος ο άνθρωπος δεν είχε τίποτα μέσα του.Οι γραμμές του προσώπου του σκληρές και ο ίδιος φτιαγμένος απο πέτρα.Τίποτα δε του είχε δείξει η ζωή?Κανένα μάθημα δε πήρε απ'αυτή?Για να μπορεί να κάνει τέτοια πράγματα σε βάρος του γιού του,τότε ήταν ικανός για πολύ χειρότερα.Ο Έρικ τον ήξερε,μαζί του μεγάλωσε αλλά ο πόλεμος που κύρηξε εναντίον του φαινόταν τόσο παράλογος,τόσο άκαρδος.Τότε μισογέλασε ειρωνικά,φάνταζε απίστευτη η εμμονή που είχε με τη Νέλη.''Περιμένω εξηγήσεις.Γιατί χάρισες έτσι απλά τις μετοχές λέγοντάς μου ψέμματα?''ρώτησε ήρεμος.Ένας τσακωμός μέσα στην εταιρία θα έδινε δικαιώματα και αυτό ήταν κάτι που ο Έρικ δεν ήθελε.Ο πατέρας του το γνώριζε και έτσι θα το εκμεταλλευόταν,χτύπησε το χέρι στο τραπέζι ακριβώς μπροστά στον Έρικ ''Θα δώσω εγώ σε εσένα εξηγήσεις?Το γεγονός οτι σε άφησα να παίζεις με την εταιρία, δε σημαίνει οτι έχω χάσει τα δικαιώματά μου.''δήλωσε με χαμηλωμένη αλλά βαθυά οργισμένη φωνή.Οι μπουνιές του γιου του έσφιξαν ''Γιατί χάρισες τις μετοχές?''ξαναρώτησε παλεύοντας με τον εαυτό του να μη ξεσπάσει.Πόσο ήθελε να τον αρπάξει,πόσο πολύ.''Για το παιδί σου ρε μαλακισμένο!Ήξερα οτι έχεις μπλέξει με τη μικρή όταν ήρθε η Λιάνα.Σε σέρνει απο τη μύτη και εγώ δε θα αφήσω το εγγόνι μου ξεβράκωτο.Αλλά ούτε και εσένα να σκορπίσεις τα λεφτά επειδή σου κουνάει το κώλο της η πιτσιρίκα''το θράσσος του δεν είχε όρια.Του πέταγε ακριβώς εκείνες τις λέξεις που τον ενοχλούσαν,εκείνες που τον πλήγωναν και τον έφταναν στα άκρα.Και δε σταμάτησε μόνο σ'αυτές ,επέκτεινε το δάχτυλό του μπροστά στο πρόσωπο του Έρικ κουνόντας το επιδεικτηκά''Μάζεψέ τη''είπε τονίζοντας τις λέξεις και έφυγε.Η Λιάνα καθόταν ακόμα εκεί αμίλητη αλλά η ματιά της έδειχνε πόσο ικανοποιημένη ήταν.Σηκώθηκε και πήγε κοντά του.Εκείνος ίσιωσε το κορμί και βρέθηκαν σε απόσταση αναπνοής.Έβαλε τη παλάμη της στο πρόσωπο του και εκείνο έσφιξε ''Καλέ μου.Είμαι σίγουρη οτι και εσύ αυτό θες για το μωρό μας''είπε με τρυφερή φωνή.Τα μάτια του Έρικ άστραψαν και αυθόρμητα βούτηξε το λαιμό της.Άγρια τη τράβηξε δίπλα στο πρόσωπό του '' Τα κόλπα που κάνεις με το πατέρα μου...εγώ θα τα ανακαλύψω και τότε αυτό που θα πάθεις δε θα σου αρέσει καθόλου.Μη τολμήσεις να απλώσεις τα χέρια σου πάνω μου ξανά''της δήλωσε και χαλάρωσε τα δάχτυλά του.Το δέρμα της αποκάλυψε αμέσως το σημάδι απο τη πίεση που της ασκούσε και εκείνη το έτριψε με μανία.Τα μάτια στένεψαν καθώς η Λιάνα, μπορεί να αποσκοπούσε στο χρήμα αλλά όσο έβλεπε την επιμονή του Έρικ να στέκεται δίπλα στη Νέλη τόσο πιο πολύ το αίσθημα του ανταγωνισμού μεγάλωνε μέσα της.Τώρα ήθελε και κάτι ακόμα εκτός απο λεφτά,να τον πάρει απο την αγκαλιά της.
Εκείνος μετά απο όλα αυτά το μόνο που λαχταρούσε ήταν να πάει κοντά στη Νέλη και έτσι έφυγε δίχως να χάνει χρόνο.Όταν εκείνη άκουσε το κλειδί στη πόρτα παράτησε οτι έκανε και και στάθηκε κοιτάζοντας την είσοδο.Ο Έρικ μπήκε και αμέσως το βλέμμα έπεσε πάνω της.Για λίγο έστεκαν έτσι,ο ένας απέναντι απο τον άλλον.Τα συναισθήματα ανάμεικτα και δυνατά.Ήταν τρελή για εκείνον,ερωτευμένη, με μια καρδιά που γέμιζε αγάπη κάθε φορά που τον έβλεπε,κάθε φορά που τον άγγιζε.Έπαιζε τη γνωστή μελωδία πάθους αγκαλιάζοντας όλο το κορμί της.Και όταν το χαμόγελό του άρχισε να αχνοφαίνεται έτρεξε σε εκείνον πηδώντας πάνω του.Ο Έρικ τη σήκωσε και τυλίχτηκε ολόκληρη γύρω απο το σώμα του.Τον χάιδευε και τον φιλούσε ''μωρό μου''έλεγε και ξαναέλεγε στα μικρά διαλλείματα που τα χείλη έκαναν.Ο Έρικ τη κρατούσε με το ένα χέρι και το άλλο το πέρασε στα μαλλιά της πιέζοντάς την προς το πρόσωπό του.Όταν τον ένιωσε να ξεφεύγει και να παρασύρετε, γλυκά του ψιθύρησε ''είναι ο Κλάιν εδώ''.Εκείνος κοίταξε προς το ταβάνι μονολογώντας ''γαμώτο'' και την άφησε να πατήσει στο έδαφος.Πήγαν προς τη κουζίνα μαζί και οι δυό άντρες χαιρετήθηκαν θερμά.Έκατσαν και η Νέλη σε πολύ λίγο σέρβιρε το φαγητό που είχε φτιάξει.Κατα τη διάρκεια του δείπνου, για άλλη μια φορά, δε κατάφερε να τους πείσει να την αφήσουν να γευτεί έστω ένα ποτήρι κρασί και σα παιδί που κρατάει μούτρα παράτησε το φαγητό στη μέση.Δε της έδωσαν όμως καμιά σημασία και συνέχησαν αφοσιωμένοι στα πιάτα τους.Μόλις τελείωσαν ο Έρικ ρώτησε ''γιατί δε μου το είπες αμέσως?''.Η Νέλη τον κοίταξε πηγαίνοντας τα πιάτα στον πάγκο της κουζίνας ''Ποιό?''είπε με απορία ''Αυτό με τις μετοχές.Γιατί δε μου το είπες αμέσως?''της εξήγησε εκείνος.Τον πλησίασε και έκατσε στα πόδια του ''Δε γινόταν να στα πω όλα μαζί.Εξάλλου κάθε αποκάλυψη πρέπει να έρχεται στην ώρα της και σήμερα νομίζω πως ήταν η σωστή.Άλλωστε έμεινες δέκα μέρες μακρυά μου, το μόνο που μ'ένοιαζε ήταν να μη μ'αφήσεις''εξομολογήθηκε και ο Έρικ την έκλεισε στην αγκαλιά του.Η εικόνα τους πάντα προκαλούσε συγκίνηση στον Κλάιν που αμέσως άρχισε να βουρκώνει.Έμεινε λιγάκι ακόμα μαζί τους και ύστερα, αφού τους καληνύχτησε,φίλησε τη Νέλη και έφυγε.Μόνοι τους στο σπίτι πια και ο Έρικ τη κοίταξε περίεργα.Εκείνη στεκόταν μπροστά στη σκάλα και μόλις κατάλαβε τις πονηρές προθέσεις του έτρεξε ανεβαίνοντας στο δωμάτιο.Έδειχνε να θέλει να του ξεφύγει αλλά αυτό ήταν ψέμμα.''Νέλη έρχομαι και δε φαντάζεσαι τι έχω να σου κάνω μόνο και μόνο επειδή έτρεξες μακρυά μου.Αχ,δε φαντάζεσαι''έλεγε καθώς πλησίαζε.Και έτσι έγινε,έμεινε υποταγμένη στα χέρια του και απολάμβανε τη δήθεν τιμωρία της πνιγμένη απο τα φιλιά και τα χάδια του.
Στη μέση της νύχτας διψούσε πολύ και κοιμησμένη ανακάθησε στο κρεβάτι,σκεφτόταν αν μπορούσε να σηκωθεί ή προτιμούσε να συνεχήσει τον ύπνο της.Η δίψα όμως τη νίκησε και έτσι τύλιξε το σεντόνι γύρω της και κατέβηκε στη κουζίνα.Ήπιε στο ημίφως με λαχτάρα ένα ποτήρι νερό και γύρισε για να ανέβει πάλι στο δωμάτιο.Μόλις πρόλαβε να πατήσει το πρώτο σκαλί και ο ήχος μηνύματος απο το κινητό της τη ξάφνιασε.Γύρισε το κεφάλι προς το τραπέζι και αμέσως κατάλαβε πως δεν άκουσε λάθος.Εκείνο άναβε και έκανε τη καρδιά της να χτυπήσει περίεργα.Έριξε μια ματιά στη σκάλα να σιγουρευτεί πως δεν σηκώθηκε ο Έρικ και το πήρε στα χέρια της.
-Αύριο στις 10 στο Κουινς.Θα δεις κάτι που σε ενδιαφέρει σίγουρα-
Κανένα όνομα,άγνωστο νούμερο και ένα μήνυμα όλο μυστήριο.Πέταξε το κορμί τη σε μια καρέκλα και στήριξε το κεφάλι με τα δυό χέρια σχεδόν απελπισμένη.Λίγη ηρεμία ήθελε,ηρεμία να ζήσει όμορφα μαζί του.Τόσο δύσκολο ήταν,τόσα πολλά ζητούσε?Και έμεινε σε εκείνη τη καρέκλα μέχρι να ξημερώσει.Τα μάτια καρφωμένα στη πρόταση που την αναστάτωσε και την έκανε να σκέφτεται αν έπρεπε να αγνοήσει αυτό που έλεγε ή όχι.