Μετά την εξομολόγισή της, η αγριάδα του Έρικ έμεινε αναλλοίωτη και οι ερωτήσεις που είχε στο μυαλό του έπρεπε να απαντηθούν και μάλιστα αμέσως.Πήρε τη Λιάνα σέρνοντάς την έξω απο το κτήριο και μπαίνοντας στο αμάξι, οδήγησε μέχρι το πατρικό του.Την έβλεπε να τρέμει στο διπλανό κάθισμα μα δε ένιωθε καμμιά απολύτως λύπη.Μόλις έφτασαν, τους μάζεψε όλους στη τραπεζαρία.Ο πατέρας του,η μάνα του,η αδερφή του και η Λιάνα.Τους ανακοίνωσε την αιτία της συγκέντρωσης και άρχισαν να μιλάνε.Ασταμάτητα,ακατάπαυστα έλεγαν τι έπρεπε να γίνει,πως και πότε.Μιλούσαν για τη ζωή του,τη κανόνιζαν σα να μην ήταν παρόν,σα να τους φαινόταν άβουλος και ανίκανος να αποφασίσει μόνος.Βοή αφόρητη στα αφτιά του και η καρδιά επέμενε να χτυπάει εν αγωνίως στη σκέψη της Νέλης.Θα τον άφηνε,θα τον παράταγε και δε μπορούσε να σκεφτεί πως να συνεχίσει χωρίς αυτή.
''ΣΚΑΣΜΟΟΟΟΣ!''φώναξε και σα κουμπί που τους έκλεισε αυτόματα, η φωνή του.''Τώρα μιλάω εγώ.Μην ακούσω άχνα απο κανέναν αν δε του δώσω το λόγο''δήλωσε αυστηρά.Ο πατέρας του σηκώθηκε πάνω έτοιμος να του επιτεθεί ''Και θα αρχίσω απο εσένα''του είπε ο Έρικ κόβοντάς του τη φόρα ''Που είναι τα λεφτά των μετοχών που πούλησες στη Λιάνα?''ρώτησε και τον είδε να παγώνει ''Σε προσωπικό μου λογαριασμό.ΜΕ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΣ?''επιτέθηκε τελικά κάνοντας τον γιό του να απορεί για το λόγο.Τον ρωτούσε κάτι απλό,κάτι λογικό και αναρωτιόταν απο που ερχόταν η οργή.''Καταρχήν πούλησες δίχως την έγκρισή μου και δεύτερον τα χρήματα θα έπρεπε να είναι στο λογαριασμό της εταιρίας για να δικαιολογούν τη μεταβίβαση των μετοχών''του απάντησε ήρεμα.''Δε του τα έχω δώσει ακόμα.Καθυστερούν το έμβασμα απο την Αγγλία.Σύ...σύντομα όμως θα τελειώσει''πετάχτηκε η Λιάνα θέλωντας να σώσει οτι μπορούσε.Ο Έρικ δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος με τις κινήσεις του πατέρα του και θα πάλευε για να ανακαλύψει το λόγο που έκανε μια τόσο αφελή κίνηση.''Και τώρα η σειρά σου''της πέταξε με την ευκαιρία της παρέμβασής της.Εκείνη ξεροκατάπιε και ένιωθε μια περίεργη ζέστη να τη τρελαίνει ''Πόσο είναι το παιδί?''ρώτησε κοφτά ''Ε..ε...ενάμιση χρονών περίπου''του απάντησε με τρεμάμενη φωνή σα να μην ήταν σίγουρη πόσο ήταν το παιδί της ''Μάλιστα!Και που είναι τώρα?''συνέχισε εκείνος με το ίδιο αυστηρό ύφος δίχως να αφήνει περιθώρια σε κανέναν να τον διακόψει ''Στην Αγγλία.Δεν...δεν ήξερα αν το δεχτείς και δεν ήθελα να τον πληγώσω''του εξήγησε και εκείνος τη κάρφωνε στα μάτια.Δεν ήξερε τι να σκεφτεί!''Θα τον φέρεις εδώ για να γίνει αυτό που πρέπει''ζήτησε και τα μάτια της Λιάνας άνοιξαν διάπλατα στο άκουσμα της τελευταίας πρότασης του ''Δηλαδη?''αναρωτήθηκε φωναχτά ''Χμ!Μ'αρέσει που απορείς!Θα τον φέρεις,θα κάνουμε τεστ και αν είναι δικό μου θα το αναγνωρίσω αμέσως αλλά ως εκεί.Αν οχι ψάξε μέρος να κρυφτείς.''της πέταξε και έφυγε χτυπώντας τη πόρτα πίσω του.Η αδερφή του δε πίστευε στα αφτιά της και έκλαιγε.Τον αγαπούσε τον Έρικ σα θεό και αμέσως σκέφτηκε τη Νέλη.Τους ήθελε μαζί και μετάνοιωσε για εκείνη τη χαρά που έδειξε στο αεροδρόμια με την άφιξη της φίλης της ''Είσαι απαράδεκτη''σχεδόν ψιθύρησε και έφυγε όπως ακριβώς ο αδερφός της.
Ο Έρικ μπήκε στο αμάξι του και έτρεξε.Σε εκείνη ήθελε να πάει αλλά ακόμα δεν ήταν έτοιμος.Δεν είχε τι να της πει,ούτε ο ίδιος είχε ξεκαθαρίσει τη κατάσταση ακόμα.Και έτσι κατέλληξε στη σχολή του ξαδερφού του.Έβαλε το σορτς,έβγαλε τη μπλούζα και τύλιξε τα χέρια του με επιδέσμους.Ο Στηβ τον είδε και αναστέναξε ''τι έγινε?''ρώτησε ''διώξτους απο το ρινγκ.Ετοιμάσου και έλα''του είπε και απομακρύνθηκε για να συνεχίσει τη προετοιμασία.Οι δυο άντρες αντικρυστά σε εκείνη τη βίαιη πίστα,θα χόρευαν έναν χορό αλλιώτικο,γεμάτο πόνο. Και έτσι τα χέρια άγρια σηκώνονταν για να συναντήσουν το σώμα τους.Ο Έρικ έχανε τον έλεγχο αλλά ο Στηβ ήξερε πως να του φερθεί και πότε τον άφηνε γερά να τον χτυπάει και πότε του έδειχνε την ένταση της οργής του,χτυπώντας και αυτός.Υπέφερε και νόμιζε πως ξαφνικά η γη γύριζε πιο γρήγορα, οτι η ζωή έτρεχε,τον προσπερνούσε και ποτέ δε θα την προλάβαινε.Τα σώματα έσταζαν ιδρώτα,το φρύδι και τα χείλη του σκίστηκαν,έβλεπες το αίμα να τρέχει σα τρελό λες και εκείνο υπέφερε στο σώμα του και ήθελε να το σκάσει απεγνωσμένα.Έπεσαν και οι δυό λαχανασμένοι,πληγωμένοι στο πάτωμα του ρινγκ και ο Έρικ μίλησε στον ξαδερφό του.Ο Στηβ σηκώθηκε εξαγριωμένος ''ΚΑΙ Η ΝΕΛΗ?''ρώτησε τον αέρα λες και εκείνος έφταιγε,λες και ο αέρας τα είχε κάνει όλα ''Αποκλείεται.Όχι ρε μαλάκα,όχι!''έλεγε και ξαναέλεγε μόνος του κάνοντας τον Έρικ κομμάτια.''Δηλαδή μέχρι να βγει το τεστ, εσύ θα προσποιείσαι...θα το παίζεις χαλαρός...θα τη κοιτάς,θα τη φιλάς και ύστερα...ύστερα αν είναι δικό σου θα της δώσεις μια να ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ!''ο Στηβ κατάλαβε εκείνη τη στιγμή τι ακριβώς ένιωθε για αυτό το κορίτσι που μιλούσε χορεύοντας,τη νεράιδα που είχε κάνει τον ξαδερφό του τόσο ευτυχισμένο.Ο Έρικ σηκώθηκε και τον χτύπησε ξανά στο πρόσωπο ''ΚΟΦΤΟ!''ούρλιαξε οργισμένος,δε τα άντεχε τα λόγια του,χειρότερα απο τις μπουνιές που πριν λίγο είχε φάει,χειρότερα!
Ο Έρικ εκείνη τη μέρα απέφυγε να δει τη Νέλη με μια δικαιολογία,δεν ήταν έτοιμος να παίξει έναν ρόλο ψεύτικο και προτίμησε να μη τη δει ακόμα.Εκείνη το δέχτηκε αν και της φάνηκε παράξενο καθώς θα ήταν η πρώτη νύχτα που θα έμενε σπίτι της, αφού η Λιάνα θα χρησιμοποιούσε το δικό του.Της τηλεφώνησε τη νύχτα και οι δυό τους μίλησαν αρκετά.Ήταν γλυκός,τρυφερός και την έκανε να νιώθει πως πετούσε στα σύννεφα.Το έκλεισαν και με χαμόγελο η Νέλη άνοιξε ένα μπουκάλι κρασί για να γιορτάσει τον έρωτα που ένιωθε για εκείνον τον άντρα.Ή μήπως ήταν αγάπη?Μπορεί,μπορεί να είχε γίνει αγάπη αλλά ακόμα και έτσι, άξιζε διπλά να γιορταστεί!Χαμηλός φωτισμός,μουσική και κόκκινο κρασί να της θυμίζει το πάθος της.Έκλεινε τα μάτια και σιγοτραγουδούσε.Η νύχτα όμως,η νύχτα κρύβει τα άσχημα της μέρας.Καραδοκεί για να βάλει τρικλοποδιές,εμπόδια και να σε πετάξει, μόνο, στο σκοτάδι της.
Η πόρτα χτύπησε και η χαρούμενη Νέλη σκέφτηκε πως ίσως ο Έρικ να της έκανε έκπληξη και έτρεξε να ανοίξει.
Η νύχτα έφερε στη Νέλη..τη Λιάνα που άκαρδα θα τα τελειώνε όλα.Τα λεφτά,τα άψυχα χαρτονομίσματα ήταν τόσο σημαντικά που θα πούλαγε τη ψυχή της για μερικά απ'αυτά.Έπρεπε να κλωτσίσει μακρυά όλα τα εμπόδια που πίστευε οτι θα της χάλαγαν τα σχέδια.Στάθηκε μπροστά της και χωρίς περικοπές είπε το υπόλοιπο εκείνης της ιστορίας και στο τέλος για το παιδί.Της μίλησε με τέτοιο τρόπο, κάνοντάς την να νιώσει εμπόδιο,περριτός άνθρωπος ανάμεσα σε έναν πατέρα και το παιδί του.Έκλαψε...ναι μέχρι που έκλαψε και τα δάκρυά της ήταν μεγάλα,φτιαχτά,κορκοδείλια.''Σε παρακαλώ, αν συνεχίσετε ο γιος μου δε θα έχει ποτέ το πατέρα του όπως πρέπει.Θα βρίσκεσαι πάντα ανάμεσα''της είπε στο τέλος και έφυγε αφήνοντας τη Νέλη,τη φτωχή Νέλη να στέκει ακόμα ακίνητη στην ανοιχτή πόρτα.Και μαύροι άγγελοι απο τα βάθυ της νύχτας ξεχύθηκαν πετώντας διαολεμένα πάνω απο το κεφάλι της,κακές μάγισσες την αγκάλιαζαν σε ένα παραμύθι με κακό τέλος.Μα γιατί?Γιατί?Εκείνη ήξερε πως τα παραμύθια έχουν χρώμα,μουσική,αγάπη και έναν πρίγκιπα που στο τέλος κλείνει την αγαπημένη του στη γλυκιά αγκαλιά του.Γιατί το δικό της παραμύθι να είναι κακό,τρομακτικό.Γιατί να θέλει τη σκοτώσει?Γιατί?