Την επόμενη μέρα η ατμόσφαιρα παρέμενε ίδια.Αμίλητοι έπιναν καφέ και καθένας σκεφτόταν όσα είχαν γίνει το προηγούμενο βράδυ, απο τη δική του σκοπιά.Το κουδούνι δεν άργησε να χτυπήσει και ξύπνησε τη Νέλη που πετάχτηκε να ανοίξει.Ο Κλάιν μόλις την είδε αμέσως κατάλαβε πως κάτι είχε συμβεί και έτσι πιάνοντας τη απο τους ώμους ρώτησε τρυφερά ''Τι έγινε παιδί μου?''.Εκείνη λες και αυτό χρειαζόταν για να πνιγεί απο τα συναισθήματα και αμέσως ένας κόμπος στο λαιμό τη πόνεσε.Γύρισε τη πλάτη της και έτρεξε πάνω για να χωθεί στο δωμάτιο ακόμα μια φορά.Ο Κλάιν τη κοίταζε να φεύγει και κλείνοντας τη πόρτα ήσυχα,μπήκε στη κουζίνα.Ο Έρικ του έβαλε καφέ και έκατσε μαζί του.''Τι έγινε αγόρι μου?Γιατί είναι έτσι?''ρώτησε ξανά.Εκείνος έριξε το κεφάλι του κάτω και το έτριψε μερικές φορές ανακατεύοντας τα άστατα μαλλιά του''Ζήλεια''απάντησε με μια λέξη και ο Κλάιν κατάλαβε.''Τσακωθήκατε?''ήθελε να μάθει αμέσως μετά ''Περίπου.Η κολλητή της αδερφής μου και πρώην μου, γύρισε.''προσπάθησε να εξηγήσει ''Δε με εμπιστεύεται γαμώτο?''αναρωτήθηκε φωναχτά στη συνέχεια και σηκώθηκε όρθιος.Ο Κλάιν χαμογέλασε αχνά και έκανε το ίδιο.Στάθηκε μπροστά του ''Αγόρι μου αυτή η λέξη δεν υπάρχει στις σχέσης όπως η δική σας''του μίλησε θέλοντας να τον κάνει να καταλάβει ''τη μέρα που θα αρχίσει να σε εμπιστεύεται όπως λες και να είναι σίγουρη για σένα,τότε να ξέρεις πως η φλόγα θα τρεμοσβήνει μέσα της.Μέχρι το τέλος θα φοβάται.Θα σκέφτεται κάθε μέρα αν τη θελεις το ίδιο,θα ζει με την αμφιβολία αν σου αρέσει ακόμα, με το τρόμο μη ρίξεις τα μάτια σου αλλού.Έτσι είναι ο έρωτας σας και σ'αυτόν, η λέξη εμπιστοσύνη χάνει την έννοια της.Δες μέσα σου και πες μου αν κάνω λάθος''του είπε και στα μάτια του Έρικ φάνηκε να νιώθει ακριβως τι εννοούσε ο Κλάιν.
Η Νέλη κατέβηκε πάλι και δειλά μπήκε στη κουζίνα.Έκατσε θλιμένη στη καρέκλα βάζοντας το ένα πόδι της πάνω.Δαγκωνόταν και πίεζε τα χείλη σα κάτι να προσπαθούσε να ξεφύγει και εκείνη πάλευε να το κρατήσει.Και ενώ εκείνος ο τσακωμός είχε καταλλήξει σε παθιασμένα φιλιά και αγκαλιές, η αιτία υπήρχε ακόμα.''Γιατί δε μιλάς?''τη ρώτησε ο Κλάιν και αυτή ανασήκωσε τους ώμους ''δε καταλαβαίνω παιδί μου''της είπε αμέσως μετά την αντίδρασή της ''τον έχεις απέναντί σου.Αν δε ρωτήσεις καθαρά,με θάρρος αυτό που θες δε θα μάθεις ποτέ και μέσα σου ίσως γίνεις άδικη παιδεύοντας και εκείνον και εσένα''εξήγησε και τα λόγια του Κλάιν την επιρέζαν όπως πάντα.Ακούμπησε το κεφάλι της στο γόνατο και έβγαλε έναν καταπιεσμένο ήχο απο μέσα της ''Πόσο καιρό ήσασταν μαζί?''τον ρώτησε τελικά και έπειτα αργά έριξε το βλέμμα της πάνω του ''Τρία χρόνια''απάντησε ο Έρικ αμέσως.Ο αριθμός της φάνηκε μεγάλος, σα να τον είδε απο μακρυά και ξαφνικά να πλησιάζει στα μάτια της, γίγαντας έτοιμος να τη πλακώσει.''Πόσο καιρό έχετε χωρίσει?''συνέχισε με βαρυά καρδιά για τις απαντήσεις που θα έπαιρνε ''Πριν δυο χρόνια''είπε εκείνος.Και αυτός ο αριθμός της φάνταζε μια σταλιά ''Γιατί?''μια λέξη,μια μόνο και περίμενε να μάθει τις υπόλοιπες λεπτομέρειες.Ο Έρικ πήρε βαθυά ανάσα και έπεσε πίσω στη καρέκλα του.Θα της τα έλεγε ακριβώς όπως ήταν και η καρδιά του χτυπούσε γρήγορα ''η σχέση μας πήγαινε καλά.Περνούσα ωραία.Όταν η Λιάνα μου ανακοίνωσε πως ήταν έγκυος χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα να παντρευτούμε.Έτσι της έκανα πρόταση που τη δέχτηκε αμέσως...''ο Έρικ έκανε μια παύση καθώς βλέπωντας τη Νέλη, ένιωσε πως πνιγόταν και το ύφος της τον τσάκιζε.Εκείνη σηκώθηκε απο τη θέση της και περπάτησε παραπέρα,ένα κορμί τυλιγμένο με ένα πέπλο συναισθημάτων,βαρύ,ασήκωτο.Όταν σταμάτησε, ακούμπησε το πάγκο και αποφάσισε να φτάσει μέχρι το πάτωμα.Έκατσε κάτω με τη πλάτη σε ένα ντουλάπι και περίμενε τη συνέχεια.Ο Έρικ προσπάθησε να πάει κοντά της αλλά ο Κλάιν τον κράτησε κάνοντάς του νόημα.Σα να το ήξερε εκείνο το κορίτσι,σα να γνώριζε τι χρειαζόταν και για ποιο λόγο αντιδρούσε έτσι.Και ο Έρικ την άφησε στο κρύο πάτωμα ''...μετά απο μερικούς μήνες...τυχαία ανακάλυψα πως εκείνη η εγκυμοσύνη...ήταν απλά ένα ψέμμα!Ένα ψέμμα που στην αρχή δε κατάλαβα γιατί μου είχε πει.Τα πάντα μέσα μου έσβησαν σε μια στιγμή,οτι ένιωθα χάθηκε και χωρίσαμε.''αυτή η ιστορία, της ακουγόταν τόσο απλή,φρικτά εύκολη.Μια σχέση,ένας αρραβώνας,ένα ψέμμα και ένας χωρισμός και ενώ της είχε πει τη δική του αλήθεια, η Νέλη ένιωσε πως στη πραγματικότητα ούτε εκείνος γνώριζε τις προθέσεις αυτής της γυναίκας.Το μυαλό της έλεγε να χωρίσει και η καρδιά το χαστούκιζε δυνατά για να πάψει.Η ανασφάλεια και το βλέμμα της Λιάνας ήταν πολύ για τη Νέλη και ενώ αναζητούσε την ηρεμία ξαφνικά της τη κλεβανε μέσα απο τα χέρια.Ούτε το τρόπο να παλέψει δεν ήξερε,ούτε το τρόπο να σταθεί στα πόδια της.Ήθελε χρόνο μα όχι μακρυά του και βασάνιζε τον εαυτό της.Ποτέ δε πίστευε πως ο αλιθηνός έρωτας θα ήταν τόσο δύσκολος,πάντα τον σκεφτόταν με λουλούδια,χρώματα,χαμόγελα και ήλιο.Αλλά το οτι καμιά φορά τον κρύβουν τα σύννεφα, δε σημαίνει πως σβήνει!
Έκλεισε τα μάτια της και με τις παλάμες τα αφτιά της.Χάθηκε για λίγο και οι δυό άντρες τη παρακολουθούσαν.Ο Έρικ τρελαινόταν για όλα εκκείνα που φαινόταν η Νέλη να σκέφτεται και μέσα του παρακάλαγε να τελειώσει αίσια όλο αυτό.Ξαφνικά την είδε να ορθώνει το ανάστημά της και το κορμί φάνηκε γερό,δυνατό.Πλησίασε το τραπέζι και χτύπησε το χέρι της με δύναμη πάνω.Τον κοίταξε στα μάτια ''ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΘΑ ΤΗΣ ΒΓΑΛΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ''δήλωσε και έφυγε!Ο Έρικ χαλάρωσε και ξεφύσιξε ανακουφισμένος.Ο Κλάιν τον χτύπησε στη πλάτη ''Ωχ!''του πέταξε και οι δυό τους γέλασαν με τη καρδιά τους.Το θυμό και τη ζήλεια που ένιωθε η Νέλη αποφάσισε να τα ξεσπάσει πάνω σε εκείνη τη γυναίκα αν τη προκαλούσε ξανά.Κανείς δε θα της έκλεβε την ευτυχία,κανείς!Και κάπως έτσι απο τη ζωή ξεπηδάνε οι μαχητές,εκείνοι που δίκαια έχουν δυνατή ψυχή,εκείνοι που δίνουν την ενέργειά τους στο καλό και πως να το κερδίσουν.Αυτοί που χρειάζεται ο κόσμος για να γίνει μια στάλα καλύτερος!Χορευτές που όμοιους σπάνια συναντά κανείς!
Η Νέλη ετοιμάστηκε και φάνταζε φρέσκια,λαμπερή.''Πάμε''του είπε και μαζί ξεκίνησαν για τη δουλειά.Στο δρόμο ο Έρικ τη κοίταζε να έχει επίμονα το κεφάλι της ψηλά,ο κορμός της σε ευθεία γραμμή και μέσα του ένιωθε χιλιάδες πράγματα για εκείνη τη γυναίκα που στεκόταν σαν άντρας δυνατός.Μια επιβεβαίωση για την επένδυση που ο ίδιος είχε κάνει πάνω της.Όταν έφτασαν μπήκαν μαζί στο γραφείο του και η Λιάνα τον περίμενε ήδη μέσα.''Καλημέρα''της είπε η Νέλη με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά και την είδε να απορεί καθώς τους περίμενε τσακωμένους.Ο Έρικ κάθησε στη θέση του και η Νέλη τον φίλησε στα χείλη σκύβοντας απο πάνω του ''Καλή δουλειά μωρό μου''δήλωσε στη συνέχεια κρατώντας απαλά το πρόσωπό του.Αυτός της έκλεισε το μάτι και έτσι αποχώρησε με βήμα σίγουρο,σταθερό.
Η Λιάνα έκατσε σταυροπόδι αφήνοντας τα ψηλά πόδια της γυμνά σε κοινή θέα ''Εντυπωσιακό''του πέταξε ''ποιό?''τη ρώτησε χωμένος στην οθόνη του υπολογιστή του ''Βλέπω πως δεν είσαι πια τόσο σκληρός...''συνέχισε πικρόχωλα να λέει και τον έκανε να τη κοιτάξει άγρια ''...μη θυμώνεις απλά χτες το βράδυ γίναμε ρεζίλι και ενώ ένιωσες άσχημα σήμερα βλέπω πως το κορίτσι της αλληλογραφίας σε κατάφερε τελικά''εξήγησε με θράσος,αδίστακτα.Ο Έρικ χαχάνισε ειρωνικά ''Ρεζίλι το είδες εσυ?Και αυτό που ένιωσα δεν ήταν άσχημα, ζήλεια ήταν!''της απάντησε και συνέχισε αυτό που έκανε.Εκείνη σηκώθηκε και περπάτησε μέχρι το παράθυρο.Τα τακούνια της, θυλικά χτυπήματα στο πάτωμα.Χάζεψε λιγάκι έξω ''τόσο σε έχει τυφλώσει που ζήλεψες μια φτηνή παράσταση''επέμεινε και άρχισε να τον εξαγριώνει.Πετάχτηκε όρθιος και αφού την άρπαξε απο το μπράτσο απότομα τη γύρισε σε εκείνον ''Τι σκατά θες?''τη ρώτησε και οι γωνίες του προσώπου του τονίστηκαν ξαφνικά.Το στήθος της παλλόταν απο την έλξη που ένιωθε ''ξέρεις γιατί γύρισα?''είπε και απομακρύνθηκε ξανά ''Όχι αλλά πολύ θα ήθελα να σε ακούσω''της πέταξε κοφτά.''Γιατί αυτό που νόμιζες πως ήταν ψέμμα...''άρχισε να λέει ξανά και αργά γύρναγε στο μέρος του.Η στροφή εκείνη θα ήταν όπως η ζωή του που θα άλλαζε,ακριβώς έτσι ''...εγώ το γέννησα.''σα να έκανε ένα κλικ με τα δυο της δάχτυλα και η μέρα να έσβησε,το πάτωμα στα πόδια του σα θάλασσα φουρτουνιασμένη και ο αέρας γύρω του πυκνός καπνός να καίει τα σωθηκά του.Τι του έλεγε?Τα γκρι μάτια του πήραν το χρώμα του σκοταδιού,τρομακτικά!...