Ο πανικός έσφιξε τη καρδιά της Νέλης και τα πόδια είχαν καρφωθεί στο πάτωμα.Ο Πολ προχώρησε με ειρωνικό χαμογελάκι προς τη κουζίνα.Εκείνη τον ακολούθησε και σε πολύ λίγο στον ίδιο χώρο βρισκόταν και ο Έρικ.Ήταν ήσυχος,απλά κοιτούσε με τα χέρια δεμένα στο στήθος, λιγάκι παραπέρα.Η Νέλη του είχε ζητήσει να την αφήσει μόνη της να τον διώξει και έτσι αποφάσισε απλά να της δώσει μια ευκαιρία, με εκείνον πιστό φρουρό κοντά της.''Τι θες εδώ?''τον ρώτησε αμέσως.Ο Πολ επέβαλε το ανάστημά του μπροστά της και τα μάτια γυάλισαν στο φως της μέρας ''Αυτό που μου ανήκει''της απάντησε σκύβοντας μπροστά στο πρόσωπό της.Η Νέλη ζάρωσε τα φρύδια της και έγνεψε ανήξερα ''Δε σε καταλαβαίνω''του είπε σε μια προσπάθεια να μάθει περισσότερα ''Τα λεφτά που μου έκλεψες μικρή''της πέταξε.Εκείνη έκανε δυό βήματα πιο πίσω κοιτώντας τον με απορία ''Τι λες?Για ποια λεφτά μιλάς?''ρώτησε αφού ειλικρινά δε πίστευε στα αφτιά της ''ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕΣ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ''της φώναξε κάνοντας το κορμί της να τιναχτεί απότομα.Ο Έρικ ζοριζόταν αλλά έμενε ακόμα στη θέση του.Η Νέλη έσκυψε το κεφάλι και χρειάστηκε μερικά δευτερόλεπτα.Έπειτα το βλέμμα καρφώθηκε πάνω του και η οργή την είχε πλυμμιρήσει καθώς κατάλαβε για ποιο πράγμα της μιλούσε .Απότομα έβαλε τα χέρια της στο στήθος του και τον έσπρωξε όσο μπορούσε ''Τι λες ρε?''είπε στην αρχή σιγά ''ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΨΑ ΜΙΛΑΣ?''ούρλιαξε και η φωνή της ακουγόταν πρώτη φορά τόσο δυνατά στα αφτιά του Πολ που νόμιζες οτι έβγαζαν καπνούς.''ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΛΕΦΤΑ?''τόνισε εκείνη ξανά και το κορμί φώναζε μαζί της ''Εξαφανίσου απο μπροστά μου ΤΩΡΑ!Είσαι οτι χειρότερο έχω γνωρίσει και αν τολμήσεις να ξανάρθεις θα σε κάνω να καταλάβεις ΠΩΣ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΦΥΛΑΚΙΣΕΙ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ!''τα λόγια τα είχε σκεφτεί καλά,τα έλεγε πότε σιγανά και πότε με ένταση.Ο Πολ τη πλησίασε ξανά ''Τα λεφτά αυτά βγήκαν εξαιτίας μου.Εγώ έκλεινα τις δουλειές,άρα μου ανήκουν.Αλλά ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΑΖΩ ΝΑ ΣΕ ΠΗΔΑΝΕ ΚΙΟΛΑΣ, ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΟ!''είπε στο τέλος και το χέρι του με δύναμη χτύπησε το πρόσωπό της.Πάντα έτσι έκανε,πάντα πέταγε το κορμί της στο πάτωμα άνανδρα,άγρια και την άφηνε ώρες εκεί κάτω.Το ίδιο είχε κάνει και τώρα χωρίς όμως να σκεφτεί.Τον Έρικ τον είχε ξεχάσει κιόλας μέσα στο θυμό του και εκείνη η λάθος κίνηση ήταν η μεγαλύτερη της ζωής του.
Η σκηνή άλλαξε τα μάτια του Έρικ μόνο με ένα κλείσιμο.Το γκρι σκοτείνιασε και θα απορούσε κανείς πως ένα ζευγάρι μάτια μπορούν να μεταμορφώσουν ολόκληρο άνθρωπο.Μαύρα,σκοτεινά έκαναν το πρόσωπό του άγριο,σκληρό και άκαμπτο.Μπροστά του έβλεπε εκείνον να χτυπάει τη Νέλη ξανά και ξανά.Ακριβώς αυτό το πράγμα συνέχεια και αναρωτιόταν πως γίνεται το μυαλό μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα να εμφανίζει το ίδιο και το ίδιο.Δεν άκουγε κανέναν ήχο πια και χρειάστηκε μόνο δυό βήματα για να φτάσει μπροστά στον Πολ που δε πρόλαβε ούτε να κουνηθεί.Το χέρι του Έρικ σηκώθηκε και το σχήμα του στον αέρα νόμιζες πως έπαιρνε φωτιά.Όταν άγγιξε το πρόσωπο του Πολ σταγόνες απο αίμα το έσκασαν και πετάχτηκαν στο χώρο.Εκείνος έπεσε σχεδόν αναίσθητος κάτω μα ο Έρικ δε θα σταμάταγε έτσι απλά,ποτέ δε σταμάταγε έτσι απλά.'Εκατσε πάνω του και εκείνο το φλογερό χέρι, τον χτυπούσε ανεξέλεγκτα.Το πρόσωπο του Πολ δε φαινόταν,κόκκινος καμβας απο το αίμα, που δε σταματούσε να βγαίνει απο παντού.Μια μηχανή ο Έρικ που κάποιος την είχε ξεκινήσει και τώρα δεν ήξερε πως να τη κλείσει.Μια μηχανή!
Η Νέλη αργά γύρισε στο μέρος τους και όταν τον είδε έτσι, νόμιζε πως εκείνη σκότωνε.Δίχως να φοβηθεί σύρθηκε γρήγορα κοντά του και έπεσε στο σώμα του,κόλλησε εκεί.Το ένιωσε σκληρό,παγωμένο και τρόμαξε όσο ποτέ ''Σταμάτα''του είπε με σταθερή φωνή νομίζοντας πως ήταν αρκετό ''Σταμάτα''επανέλλαβε αλλά ο Έρικ ούτε άκουγε ούτε ένιωθε ''ΣΤΑΜΑΤΑ''ούρλιαξε και έπιασε το μπράτσο του πριν προλάβει να φτάσει ξανά στο πρόσωπο του Πολ.Απότομα εκείνος την άρπαξε απο το λαιμό και τη κράτησε μπροστά του.Τα δάκρυά την έπνιγαν και παραδόθηκε στο χέρι του.Τα μάτια του έκλεισαν και μόλις τα άνοιξε ξανά είχαν πλέον εκείνο το γκρι που η Νέλη λάτρευε.Χαλάρωσε το χέρι του ταραγμένος και γρήγορα την έβαλε στην αγκαλιά του, μαζί σύρθηκαν μακριά απο το κορμί του Πολ.Χωμένη στο λαιμό του, έτρεμε,έκλαιγε,ζητούσε συγνώμη.Τον εαυτό της κατηγορούσε,τον μισούσε.Απομακρύνθηκε και έμεινε να τον κοιτάει.Εκείνος τη κάρφωνε στα μάτια και νόμιζες πως ακόμα βρισκόταν βυθισμένος στο δικό του κόσμο.Η Νέλη χάιδεψε τις γωνίες του προσώπου του ''μωρό μου''ψυθήρισε και τον άγγιξε με τα χείλη της μέχρι να τον φέρει ξανά κοντά της.Ο Έρικ της έπιασε το σαγόνι και το έστριψε στη πλευρά που ο Πολ την είχε χτυπήσει,ροζ δέρμα με τα δάχτυλά του να έχουν αποτυπωθεί πάνω της.Εκείνη το τράβηξε απότομα και κόλλησε ξανά το στόμα της στο δικό του.Της έσφιξε τα μαλλιά μέσα στα δάχτυλά και τη πίεσε σε εκείνον ''όποιος σε ξαναγγίξει...θα τον σκοτώσω...στο υπόσχομαι''της δήλωσε και το φιλί του είχε την ένταση του κορμιού του.Τη πονούσε μα εκείνη δε έβγαλε κουβέντα.
Το άλλο χέρι μέσα στα αίματα και ακόμα ήταν πεσμένος στο πάτωμα με την Νέλη πάνω του.Έβγαλε απο τη τσέπη το κινητό και κάλεσε έναν αριθμό.Έδωσε τη διέυθυνση του σπιτιού και αφού το έκλεισε, απλά περίμεναν.Ο Στηβ με την Άννα δεν άργησαν να έρθουν και έσπρωξαν τη μισάνοικτη πόρτα μπαίνοντας βιαστηκά στο σπίτι.Το σκηνικό εύκολα πρόδοσε τη κάθε κίνηση που εκει μέσα, βήμα βήμα διαδραματίστηκε.Ο Στηβ σκάναρε τα πάντα και το βλέμμα του έμεινε στο αναίσθητο σώμα του Πολ.Ήταν ψύχραιμος άνθρωπος και έτσι παρέμεινε.Η Άννα,αυθόρμητα έκλεισε το στόμα με τη παλάμη της σε μια προσπάθεια να μην ουρλιάξει και έπειτα κοίταξε τον αδερφό της που ακόμα καθησμένος στο πάτωμα κρατούσε γερά τη Νέλη στην αγκαλιά του.Ο Στηβ έσκυψε και προσπάθησε να τη τραβήξει απο πάνω του ''Άφησε την Έρικ''του είπε ήρεμος και τα χέρια του χαλάρωσαν.Τη σήκωσε και κοίταξε το πρόσωπό της που μαρτυρούσε τρόμο,πόνο και βία.Έκανε νόημα στην Άννα να τη πάρει και εκείνη άπλωσε το χέρι φέρνοντάς την Νέλη κοντά της.Ο Έρικ σηκώθηκε και ο Στηβ του έκλεισε με τις παλάμες το λαιμό,του χτύπησε ελαφρά το πρόσωπο μερικές φορές λέγοντας''χαλάρωσε μεγάλε,χαλάρωσε''.Ανέπνεε βαθυά και ξαφνικά μια αγριεμένη κραυγή βγήκε απο μέσα του,έδειξε τον πεσμένο Πολ απότομα ''Κάντον να μη ξανασηκωθεί!Αν σταθεί στα πόδια του θα τον τελειώσω''δήλωσε σχεδόν μέσα απο τα δόντια του.Τα πόδια της Νέλης λύγισαν στο άκουσμα και το κορμί ανατρίχιασε.Δεν ήθελε να το δει αυτό,δεν ήθελε να το ζήσει.Η Άννα την αγκάλιασε και την άφησε να κλάψει ξανά.Ο Στηβ υπέδειξε στον Έρικ να κάτσει και εκείνος το έκανε.Έμεινε σε ένα σκαλοπάτι με το πρόσωπο μέσα στα χέρια.Νερό,πανιά και ο ξάδερφός του άρχισε να καθαρίζει το πρόσωπο του Πολ.Ο αέρας μύριζε αίμα και θυμό,βαρύς,αποπνηκτικός.Οι γυναίκες πήγαν προς το σαλόνι και η Νέλη άρχισε να γίνεται νευρική.Περπατούσε σιγομιλώντας ''και τώρα τι θα γίνει?θα τρελαθώ.Τον σκότωσε,είμαι σχεδόν σίγουρη πως τον σκότωσε''έλεγε και απότομα τα γόνατά της έπεσαν στο έδαφος.Η Άννα την αγκάλιασε ξανά ''σταμάτα να σκέφτεσαι έτσι.Ο Στηβ ξέρει τι να κάνει.Σε παρακαλώ ηρέμησε''της είπε και τη κράτησε σφιχτά.Και έτσι τόσο γρήγορα η Νέλη είχε γίνει κομμάτι όλων,πλεον θα υπήρχε και εκείνη στα δικά τους μάτια, όπως και αυτοί στα δικά της.
Το πρόσωπο του Πολ καθάρισε και αμέσως εμφανίστηκε αυτό που ο Έρικ είχε πει στη Νέλη,<σπασμένα μουτρα> ακριβώς έτσι ήταν.Άρχισε να κουνιέται και ο πόνος ήταν τόσο αφόρητος που δεν άργησε να φωνάζει σπαρακτικά.Ο Έρικ δε τον άντεχε και το σώμα του βίαια πετάχτηκε ξανά εναντίον του.Ο Ξάδερφός του τον συγκράτησε ''Σταμάτα.Τελείωσε''του είπε.Εκείνος έτριζε τα δόντια του και απομακρύνθηκε.Όλοι είδαν το Στηβ να κάθεται πάνω στον πεσμένο άντρα και πλησιάζοντας κοντά στο αφτί του να του ψιθυριζει.Κανείς δεν άκουγε τα λόγια που έβγαιναν απο το στόμα του αλλά δε χρειαζόταν.
<Θα σε πάω στο νοσοκομείο,θα πεις ακριβώς αυτά που θα σου υποδείξω.Θα πληρώσω για να σου φτιάξουν τη μάπα και έπειτα θα φύγεις ήσυχα.Αν μάθω οτι εμφανίστηκες ξανά, τότε αυτό που έπαθες σήμερα θα είναι πολύ λίγο σε σχέση με οτι σου κάνω.Στο λόγο μου,δε θα σε βρει κανείς για να σε σώσει>
Αυτές τις λέξεις ο Πολ της άκουσε με ευλάβεια.Ο Στηβ εννοούσε οτι έλεγε και εκείνος το ένιωσε σε κάθε σημείο του σώματός του που ανατρίχιασε.Ο πόνος δεν άφηνε περιθώρια για αντιρρήσεις και απλά κούνησε το κεφάλι με δυσκολία.Έτσι γίνεται στη ζωή,ότι της δίνεις αυτό ακριβώς και παίρνεις γι αυτό να είσαι προσεκτικός με τη προσφορά σου.Πολύ προσεκτικός!