98. Bölüm
__ Selen...
Ama oda boştu! Korhan sırtını duvara yaslayarak derin bir nefes aldı. Acaba çok mu panik yapıyordu? Belki... Ama yaşanılanları düşününce hiçte garip bir tepki değildi bu. Korhan pantolonunun cebinden telefonunu çıkarırken bir an kulağına gelen hafif bir sesle doğruldu yerinde. Ardından gergin olan yüz hatları gevşedi hafifçe... Su sesi geliyordu! Hayatında duyduğu hiçbir su sesi o kadar huzur getirmemişti Korhan'a. Elini saçlarına götürürken kendi haline gülümsemeyerek başını salladı ve üzerinde ki ceketi çıkararak yatağa bıraktı. Ama o sırada iki yastığın arasına özenle sıkıştırılmış bir bebek dikkatini çekmişti. Bezden yapılmış bu bebek belli ki el emeğiydi. Yıllar önceden kalmış olduğu son derece belli olsa da temiz bakılmıştı. Korhan yatağın kenarına otururken kapının açılma sesiyle hızlanan kalp atışlarıyla bekledi Selen'i... Selen tozpembe bornozu ve çıplak ayaklarıyla banyodan çıkmış bir yandan saçlarına tutturduğu havluyla mücadele ediyordu. O görüntüyü doya doya yüz kez seyretse doyamazdı Korhan. O yüzden o fırsatı kaçırmayarak baştan sona büyük bir hazla yavaş yavaş seyretti sevdiği kadını... Yüzü, burnu, dudaklarının parlamasından su damlacıklarının hala üzerinde olduğunu tahmin edebiliyordu. Sonra o kuğu gibi olan zarif boynu... Bornozunun izin verdiği ölçü de görebildiği gerdanı... İpek gibi olan o tenin ıslak olduğunda fark ettiğinde ateşi başına vuruyordu her zaman. Parmaklarıyla ona dokunmak... Üzerinde ki ıslaklığı dudaklarıyla giderme ihtiyacı duyuyordu ama sadece... Bu değildi Korhan'ı etkileyen! Bornozunun kemerini öyle bir bağlıyordu ki incecik belini ortaya çıkarıyordu. Güzel ve narin ayak bileklerini saymıyordu bile.
Bir kadının her santimi bu kadar etkileyici olabilir miydi? Ona bakarken içi eriyor, onu orada izlerken yok olup gitmek istiyordu. Korhan'ın o aşk ve tutkuyla harmanlanmış bakışlarını Selen'in fark etmemesi imkânsızdı. Sürpriz bir şekilde onu karşısında bulmak bile Selen'in midesinde kelebeklerin uçuşmasına sebep olurken o güzel, etkilenmiş mavilerle karşılaşmak tepeden tırnağa ürpermesine neden olmuştu. "Gözleriyle soymak" tabiri kesinlikle o bakışlardan ileri gelmiş olmalıydı. Selen hafifçe pembeleşmiş yanaklarıyla normal olmaya gayret ederek gülümsedi.
__ Hoş geldin, ne zamandır buradasın?
Korhan Selen'i elinden tutarak yanına oturtmuştu. Artık kokusunu da çok daha net bir şekilde alabiliyordu. Herkesi müptelası edebilecek kadar muhteşem ve doğal bir kokuydu bu. Korhan Selen'in elini yavaşça dudaklarına götürürken onu anlamak isteyen bakışları sevdiği kadının üzerinde geziniyordu.
__ Nasıl güzel bir şeysin sen... Aşk perisi filan mısın yoksa?
Sessiz kalarak gülümsedi Selen ama o gülümseme de bir dalgınlık vardı sanki.
__ Bu gün birkaç kez seni aradım, dedi Korhan sonunda gözlerini Selen'den ayırmayarak.
Ama açmadın, sana ulaşamayınca... Gerçekten çok endişelendim.
Selen havluyu saçlarından çekmiş, saçlarını yanda toplayarak kurulamaya başlamıştı.
__ Telefonum... Evet, Ecem'in odasında kaldı sanırım, sesini de kısmıştım. ... Neden endişelendin ki?
__ Bilmem. Sanırım alışkanlık oldu.
Selen havluyu kucağına bırakmıştı.
__ Gediz'le ilgili bilmediğim bir şey var mı?
Korhan artık onu endişeli görmek istemiyordu ama bir süre daha böyle gidecekleri çok acıktı. Yine de en azından o an onun rahatlamasını sağlayabilirdi ki buna kendisinin de çok ihtiyacı vardı. Eve gelene kadar yaşadığı stres kol kaslarına vurmaya başlamıştı artık.
__ Bilmediğin bir şey, bir tehlike yok bir tanem.
__ Peki, öyle olsun... Sen de hemen her şeye endişelenme ama...
__ huyum kurusun.
Selen elini Korhan'ın çenesine doğru götürmüştü.
__ Kurumasın, kıyamam.
Korhan gülerek Selen'in o yumuşacık dudaklarından tatlı bir öpücük çaldı ve ardından yataktan kalkıp yere çömeldi. Selen'in şaşkın bakışları arasında bacaklarını iki yana açarak arasına girdiğinde yüzünde kocaman bir gülümseme oluşmuştu.
__ Ne yapıyorsun?
__ Eğ bakalım saçlarını bebeğim, dedi Korhan Selen'in bacaklarında ki havluyu eline alırken.
Eğ, eğ...
Selen gayet halinden memnun bir şekilde gülerek eğdi saçlarını. Korhan saçlarını okşarcasına kurulamaya başlarken dayanamayarak Selen'in saçlarına dudaklarını bastırdı bir an... Ardından işine devam etti. Tamam, çok iyi olduğu söylenemezdi ama Selen ilk kez o derece bir ilgi görüyordu Korhan'dan... Tam da yüreğinin ihtiyacı olan şeydi bu. Ancak Korhan her zaman ki gibi ufak bir sessizliğin ardından onu yüreğinden çok güzel bir şekilde yakalayıvermişti.
__ sahi... Yatağın üzerinde ki bebek çok hoş, nereden buldun?
Selen saçlarının arkasından sevdiği adama bakarken hüzünle sevinci aynı an da hissediyordu yine.
__ Yıllar önce kaybettiğimi sanıyordum. Annem ben küçükken kendi elleriyle yapmıştı onu bana.
Korhan şaşkınca havluyu çekerken Selen'in yüzünde bir gülümseme vardı.
__ Nereden buldun peki?
Bu sorunun cevabı oldukça açıktı. Uzanarak bebeğini tekrar elleri arasına alırken bu defa gözlerinde yaş yoktu.
__ Babam gönderdi...
Gergin bir günü güzel ve huzurlu bir şekilde bitirmek kadar güzel bir şey olamazdı. Selen sırtını Korhan'ın göğsüne yaslamış, kendisini saran kollara sarılarak dünyanın en güzel manzarasını seyrediyordu. Yüzünde sıcacık, duygulu bir gülümseme vardı. Ecem... O tatlı, sevimli kızı anneannesinden ona kalan tek şey olan bebeği çok sevmişti. Tabii ilk önce bir tadına bakmıştı. Örme olan saçlarından tutup sallamış sonra da parıltılı gözlerle bin bir türlü ses çıkararak göğsüne bastırmıştı. Şüphesiz Selen'i çok mutlu eden, hafif hüzünlendiren bir görüntüydü o. Korhan Selen'in yüzünü görmese de kalbinde ki ufak fırtınayı hissedebiliyordu. Bir yandan Ecem'le konuşuyor diğer yandan Selen'e giderek daha sıkı sarılmayı ihmal etmiyordu. Ancak o sırada Ecem'in bebeğiyle uğraşırken dudaklarından çıkan heceler tek kelimeyle Korhan'ın aklını başından almıştı.
__ Ba-ba-ba
__ Aman Tanrım! , dedi Korhan kollarını Selen'in üzerinden hızla çekerken.
Ne dediğini duydun mu?
Selen gülmeye başlarken Korhan bir solukta bebeğinin yanına gitmişti.
__ güzel kızım benim! Bir daha söyle bakayım. Ba-ba...
__ Ce... Mmm...
Korhan istediğini alamamış bir halde ecem'i koltuk altlarından tutarak kollarına aldı. O kelimeyi tekrar duymak için her şeyi yapabilirdi!
__ Hadi ama bak çok zor değil.
__ Aşkım, o daha bebek!
__ Olsun belki benim kızım çok zeki ve erkenden konuşmaya başlayacak. Değil mi bir tanem?
Ecem babasının saçına uzanıp çekerken o tatlı gülüşlerini anne ve babasından hiç eksik etmiyordu. O sırada Selen'de onlardan uzak durmaya dayanamamış yanlarına gelmişti.
__ Bir yanlışın var, o ilk önce anne diyecek. O yüzden boşuna bekleme!
Korhan kaşlarını kaldırırken Selen kızının kısa saçlarına bir öpücük kondurmuştu.
__ Aaa, dur bakalım, dedi Korhan Ecem'i bir an annesinden kaçırırken.
Benim kızım rüşvete filan kanmaz! Prensesim... Burada hayatının ilk aşkı duruyor! O yüzden bak... Ba-ba
Korhan'ın Ecem'in ağzına düşen o halleri Selen'i neredeyse gülme krizine sokacaktı. Ama araya girmek zorundaydı, o yüzden muzip bir ses tonuyla konuştu yavaşça.
__ O zaman sevgilinin yemeğini yedir canım yoksa birazdan mızmızlanmaya başlayacak.
Korhan bunun üzerine Ecem'le göz göze bir an dudaklarını ısırdı ve kızını hafifçe yukarı atıp tekrar tuttu. Ecem kahkahalar atmaya başlarken Selen de gülüyordu gülmesine ama bir taraftan da korkmadan yapamıyordu.
__ Ya düşüreceksin Korhan, dikkat et!
Korhan Ecem'i daha da yukarılara doğru kaldırırken gülüyordu.
__ Geri çekil annesi, biz böyle mutluyuz. Hatta... Birazdan seni de böyle atacağım havaya!
O sözler karşısında gözleri büyümüştü Selen'in.
__ Daha neler!
Yani yapamazdı değil mi? Yine de her ihtimale karşı birkaç adım gerilemişti Selen. Korhansa fark ederek kucağında Ecemle ona doğru bir adım attı. Yüzünde hiç şakasının olmadığını gösteren o ifade vardı!
__ Ne kadar ayıp! Nereye gidiyorsun annecik?
Selen kızının yüzünde ki mutlu ifadeye bir an göz kırptıktan sonra ellerini arkasında birleştirmişti.
__ Ne olur ne olmaz, kaçıyorum.
Ahh o mavi parıltıları çok iyi tanıyordu. Korhanla tam aynı saniye de koşmaya başlamıştı. Selen onlardan kaçarken Korhan Ecemle peşinden koşuyor Ecem bu oyundan eğlendiğini gösteren çığlıklarını atıyordu. Bir dakika kadar odanın içinde çığlık ve gülüşmeler eşliğinde koşuştuktan sonra duydukları otoriter ses durdurmuştu onları.
__ Çocuklar... Ben Ecem'i alayım, onun mama saati geldi.
Korhan Ecem'le beraber yakalanmış yaramaz çocuk misali kalırken Yasemin Hanım,
__ Gel kuzum, diyerek almıştı Ecem'i babasının kucağından.
Bu senin annenle baban çok mu çocuk, sen çok mu eğleniyorsun onlarla bakayım...
Korhan ağzı açık bir halde onların arkasından bakarken Selen Korhan'ın koluna girmişti.
__ Yasemin Hanım bize laf soktu aşkım farkında mısın?
__ Evet, dedi Selen omuzlarını kaldırırken.
Haksız mı?
Korhan sevdiği kadına dönerken kollarını sıvazlamaya başlamıştı ve bunun tek bir manası vardı. Selen şaşkınca ona bakarken elini kaldırdı sanki onu durdurabilecekmiş gibi!
__ Yaa, hayır!
İşte yine başlıyordu, bu sefer kucağı da boştu üstelik!
__ Dur, dur... Hii!
Selen kendini ayakları yerden kesilmiş bir halde bulunca birden gülmeye başlamıştı.
__ Korhan! ... İndir beni!
İstese... Kendisi de inebilirdi elbette ama Korhan onu kalçalarının altından güzelce kollarına oturtmuşken ona öyle yukarıdan bakmak hoşuna gitmişti doğrusu!
__ Şartım var...
Selen oturduğu yere alışmış, kollarını da Korhan'ın boynuna dolamıştı. Yüzünü Korhan'ın yüzüne doğru indirirken,
__ Neymiş o, dedi nazlı bir edayla fısıldayarak.
__ Öp beni...
Canlarım, bu ara işlerim dolayısıyla oldukça yoğunum, o yüzden biraz geç bölüm ekleyebildim.
Bu hafta da biraz geç kalabilirim ama sonra rahatlayacağım... :))
Bu arada yüzümüzü gülümsetebilecek iki hikaye başladı çok yakın bir zaman da.
burcudemet- yazdüşü
corlenois- ilham perisi
Eğer henüz okumaya başlamadıysanız şiddetle tavsiye ederim:)
Keyifli okumalarr