Savior
Vin/Blade POV:
After the song activity, nagpasama si Zam na maglakad muna sa garden ng school. Ayaw niyang umalis ako sa tabi niya. Parang hindi siya comfortable. Lagi siyang tumitingin sa paligid na parang may sumusunod.
"May problema ba?"
"Ahh, nothing." pag-upo namin sa bench.
"Ahm, can I ask you?" sinandal niya ang kanyang ulo sa balikat ko.
"What is it? Tell me."
"Bakit may gustong pumatay sayo? Kilala mo ba sila?" tinignan ko siya ng seryoso.
"Bakit mo tinatanong?"
"I ask you because I care. I'm worried and afraid to lose you again." she said seriuosly.
Sorry, if I lied to you. I'm not Blaire. You don't need to worry. Sorry Zam I used you.
"Ahm, sorry. I don't know who the hell want to kill me. Don't worry I will take care of my self." hinawakan niya ako sa magkabilang pisngi.
"No one can hurt you because when that happen I will kill them as a revenge." nakikita ko ang galit sa mata niya kapag nawala ako bilang Blaire.
It's hard to say that Blaire was dead.
Zam, pano mo matatanggap kapag nalaman mong patay na si Blaire? Mas lalo kang masasaktan. Revenge din ba ang gagawin mo tulad ng gagawin ko? It's really hurt that my twin died with torture. Revenge is the only way to make my soul at peace.
"Don't worry. I'll take care of myself. Relax okay?"
Nakikita ko kasi ang galit niya. She is a short temper girl. I hug her to release her fear and worry.
"I need to go."
"Saan ka pupunta?" pag-aalala niya.
Ngayon ko lang nakita sa kanya ang takot at kaba. Sa kahit anong bagay wala akong nakitang kahinaan niya. Si Blaire ang kahinaan at lakas niya.
"Ahm, sa mansion. Uuwi ako, nagtxt kasi mommy. Pumunta daw ako sa mansion. Don't worry. I'm safe." pagsisigurado ko.
"Okay, ingat." sabay halik sa cheeks ko.
Napangiti na lang ako sa ginawa niya.
"Ikaw rin. Be safe." saka na ko umalis.
Hindi ko siya hinahatid o sinusundo. Ayaw niya ring gawin ko yon dahil may sasakyan naman siya. Hindi na ko umangal dahil ayoko rin. Masyadong private din ang buhay niya tulad ko.
Sumakay na ko ng kotse ko. Hanggang ngayon may tampo parin ang mga member ko sa akin. Pero ayos naman ang samahan sa gang. Hindi ko ginusto to pero nangyari na. Hindi ko pinangarap na maging ganster pero nangyari. Lahat hindi ko inaasahan na magiging ganito ang buhay ko. May mga bagay talaga siguro na mangyayari na lang bigla paggising mo. Hindi ko alam kung ano ang purpose ko sa ganitong bagay na pinasok ko. Basta ang gusto ko makapaghiganti.
"Sh*t!"
May humarang na kotse sa harapan ko. Muntik ko ng masagasaan kung hindi ako nakapag-preno. Nagsilabasan ang mga ito sa kotse. Maangas ang mga dating nila. Lumabas ako sa kotse na pa simple at cool.
"Ano ang kailangan niyo? Bakit kayo humarang?"
"Ang kamatayan mo ang kailangan naming." sabi ng isa na parang leader nila.
"Oh? talaga? Kailangan ko na bang matakot?" cool na sabi ko. I feel na may kinalaman sila sa pagpatay kay Blaire.
"Imposibleng mabuhay siyang muli. He looks like you. Kung kamukha mo siya kailangan ka paring patayin ng boss ko."
Nagtataka sila na nabuhay ako. Lahat sila na apat na lalaki ay naka-shade at gangster look.
"Isa lang ang sagot— binuhay ako para patayin kayo." matapang na sabi ko.
Nakita ko ang pagkalito sa mga mukha nila.
"Tignan nalang natin. Paulit-ulit ka naming dadalhin sa boss namin upang patayin ka niya."
"Sino ba nag-utos sa inyo?" pagalit kong tanong bigla dahil ang boss nila ang pumatay sa brother ko.
"Wala kang malalaman kahit mapatay mo kami."
Lumusob na sila sa akin. Marunong silang mag-martial arts. Masasabi kong gumagaling na ako dahil bawat pagsugod nila sa akin natatamaan ko sila. Hindi na ako mahina. Hindi na nila ako matamaan. Paulit-ulit silang natutumba at bumabalik. May nasugatan na sa mukha at namamalipit sa padyak. Cool lang akong nakikipag-karate sa kanila.
Gabi-gabi akong nag-practice ng technique ni Blaire sa Martial Arts. Kumuha pa ko ng trainer na pinaka-magaling sa ibang bansa. Yon ang hindi alam ng RDG member ko.
"Pagod na ba kayo?"
Nakahandusay na sila. Ang isa nakatayo lang at nanonood lang sa amin.
Lumusob silang muli ngunit pasa sa katawan ang inaabot nila. Hinang-hina na rin sila .
"MGA TANGA KAYO! ANG HINA NIYO! MGA WALANG KWENTA KAYO !ALAM NIYO KUNG PANO MAGALIT SI BOSS!" galit na galit na sabi ng nakatayo lang na leader nila.
"Patayin mo na lang kami kaysa ibigay kay boss. Please, Boss!" pagmamaka-awa nilang tatlo.
"Patayin mo na lang kami!"
"Please. Barilin mo na kami kaysa makita kami ni Boss na palpak." takot na takot Na pagmamaka-awa nang isa.
Naguluhan ako sa mga sinabi nila. Bakit mas gusto nilang mapatay kaysa humarap sa boss nila? Ganun ba nakakatakot ang pumatay sa kapatid ko? Nararamdaman ko na ang galit sa sistema ko. Kailangan kong matalo ang mukhang leader nila ngayon.
"Sigurado ka ba?" sabay tutok ng baril sa kanila. Nakikita ko ring bugbog sarado na sila. "Hindi naman ako mahirap kausap."
Booogghhss****
Tatlong beses na pumutok ang baril niya. Napapikit na lang ako sa nakita ko. Binaril niya ang mga kasama niya ng malapitan sa ulo. Sabog ang ulo nila. Walang alinlangan niyang pinatay ang mga ito ng walang kahirap-hirap. Kitang-kita ko ang pag-agos ng dugo sa mga ulo nila.
Nakaramdam ako ng konting kaba ngunit nanatili parin ang galit ko sapagakat pwedeng kasama siya sa pagpatay sa kapatid ko ng walang awa .
"Scared? Kung pwede lang kitang patayin ginawa ko na." pagtutok ng baril sa akin.
"Tsk. Narealize ko wala talaga kayong puso kung pumatay." tumawa siya ng malakas na hindi inaalis ang baril sa akin.
"Nakakatawa ka. PUSO at KALULUWA ang wala namin. Ang pagpatay namin sa tao ay parang pagpatay ng ipis."
Nakaramdam ako ng galit dahil para na rin niyang sinabi na ipis lang kung patayin ang brother ko. Nanggigil ako na patayin siya pero nakatutok ang baril niya.
"Dadalhin kita sa boss ko para mapatay ka.Ang malas mo kamukha mo ang pinatay niya noon."
Unti-unti siyang lumapit habang nakatutok ang baril. Gusto ko siyang labanan kung wala lang siyang baril.Naasar ako sa kanya.
'"Ahhhhh!"
Tumilapon ang baril na hawak niya. Pagkakita ko kung sino ang nagtangkang sipain ang baril ng lalaki, tumibok ng mabilis ang puso ko na hindi ko alam kung bakit. Ganito rin ang naramdaman ko ng iligtas niya ko.
"Queen Demon?" bulong ko.
Ngumiti lang siya sakin na siyang kinaba ng puso ko.
Tsk. Naisip ko hindi pala ako naka-mask na itim na bilang Blade. Kaya niya ko niligtas bilang normal na tao.
Binugbog niya ang lalaki. Grabe pa sa mga ginawa ko ang ginawa niya. Puro dugo na ang labi ng lalaki. Hindi pa siya nakuntento ginuhit niya sa knife ang V sa mukha ng lalaki.
"Ahhhhh!!!" dumugo tuloy ito. Sinaksak pa niya ng dalawang beses sa tagiliran.
Hirap na hirap na itong huminga at ang mukha nito ay duguan na. Demonyo nga talaga. Nakikita ko ang galit niya.
"Tama na yan." pigil ko sa kamay niya.
Tinignan niya ako ng kakaibang tingin. Nawala ang galit niya ng makita ako.
"Alam mo bang kulang pa ang ginagawa ko sa pagpatay niya sa mga kasama niya? Kung wala siyang puso kung pumatay, nararapat sa kanya ang pahirapan hanggang sa mamatay siya." galit niya.
Edi kanina pa siya dito? Lumabas lang siya sa kotse ng kukunin na ako ng lalaki.
She will always be my savior. Baligtad ata babae na ang hero ngayon.
"Kailangan ko siya. May dapat akong malaman sa kanya. Pwede ba?" seryoso kong saad.
"Okay, pero sa isang kondisyon." napataas ang kilay ko.
"Ano naman yon?"
"Dahil niligtas kita. Halikan mo na lang ako kapalit ng buhay ng lalaking ito." sabay lapit niya sa akin.
"Ano ka sinuswerte? Hindi ko akalain na ang isang demon may pagnanasa sa akin." seryoso kong saad. Napangiti siya ng nakakaloka.
"Ang sungit mo naman. Yon na lang ang kondisyon ko sayo." pout ng demon.
Naalala ko si Zam sa pagpout niya.
"Sorry, pero may GF na ako. Siya lang ang pwedeng humalik sa akin."
Ewan ko bakit ko nasabi yon. Ayokong lumapit siya sa akin. Kinakabahan ako sa presence niya. Lalo siyang ngumiti sa sinabi ko.
"Hindi naman magagalit ang GF mo.S igurado ako doon. Once lang naman ." seductive niyang sabi as a demon.
"AYOKO!" matigas ko.
"Edi papatayin ko na to." sasaksakin na sana niya ito.
"Okay, I'll do it."
Pumikit ako na parang ayokong gawin ito. Ewan pero no choice dahil kailangan ko ang lalaking ito. Bakit nakokosensya akong gawin ito? Kiss lang naman. Naalala ko kasi bigla si Zam.
Lumapit siya sa akin ng sobrang lapit. Konti na lang maghahalikan na kami. Nararamdaman ko na ang hininga niya.
"Gawin mo na." nakangiti niyang saad.
God. Nahihipnotize ako sa kanya. Hinawakan ko siya sa chin upang iangat. May nagsasabi sa akin na gusto kong malaman ang mukha niya. Ng hahawakan ko ang maskara niya, umitim lalo ang mga mata niya.
Inalis niya ang hawak ko sa kanya.
Smack kiss**
Hinalikan niya ako sa cheeks at lumayo sa akin.
"Loyal BF. Masyado kang mabagal. Inaalala mo ang GF mo." nakangiti niyang saad.
Sh*t. Sayang hindi ko nahalikan ang labi niya. Grabe! Ano bang nangyayari sa akin? Para akong nababaliw kay Queen Demon. Kakaiba ang hatak sa akin.
Tinali niya ang lalaki na nakahandusay sa sahig.
"Eto sayo na tong walang pusong lalaking ito."
"Ahhhhh!"
Pinadyakan niya ang lalaki. Demonyo talaga.
"Bye." sabay talikod niya.
"Wait."
Bigla ko siyang hinawakan sa braso. Pagtingin niya, hinalikan ko siya sa labi. Hinalikan naman niya ako pabalik. Nakakabaliw ang labi niya sobrang pula nito. I like her lips, so sweet. Hinalikan ko siya na hindi gumagalaw ang mga labi naming. Aftet a second. Lumayo na ang mga labi naming.
"Bad Boy!" natatawa niyang sabi. "Huwag kang maiinlove sa akin. Queen demon is demon.Bye!"
"I'll be you're King Demon." bigla na lang lumabas sa bibig ko. Iba ang nararamdaman ko sa kanya.
"Funny! Bye, my king demon." sabay pasok ng kotse niya na natatawa.
Napailing na lang ako.
Blade na gayuma ka ata niya?
No! Grabe Queen Demon nga siya.
Bumaling ang tingin ko sa lalaki na nahihirapan na. Dinala ko siya sa Headquarter kung saan nilalagay ang mga taong pinapahirapan. Tinali ko siya sa upuan. Parating na ang mga ka member ko. Sinabi ko ang nangyari kanina except na tinulungan ako ni Queen Demon.
"Kilala niya ang pumatay kay Blaire. So anong plano mo?" – Jeff.
"Binibigay ko sayo ang desisyon. Kung ano ang gusto mong gawin sa kanya para lang mapa-amin siya."
"Sigurado ka ba na nasa kamay ko kung ano ang gagawin ko sa kanya?" paninigurado niya.
"Oo. Ang gusto ko– ang pumatay kay Blaire ang pahirapan ko sa mga kamay ko."
"Okay. Pero huwag niyo akong pakialaman sa gagawin ko sa kanya." seryoso niya.
"You can do what you want. Nasayo ang desisyon."
Ganun kasi ang rule namin sa gang. Siya lang ang may karapatan kapag binigay ko ang authority. Kaya kung ano ang sasabihin ko na ikakabuti ng gang susundin nila as a leader. Kailangan nilang respetuhin yon kahit ayaw nila.
"Kaya ikaw magsalita ka kung sino ang boss mo." sabay taas ng chin ng lalaki na nakayuko. Wala kaming pakialam kung dumudugo ang tagiliran niya.
"Sumagot ka. Sino ang boss mo?" nag-smirk ito kahit nahihirapan na.
"Wala kayong malalaman sa akin." sabi niya.
"Ahh ganun." sabay hawak niya sa sugat ng lalaki.
"Ahhhhh!!! Tama na... Ahhhh!!!" nasasaktan niyang pagmamaka-awa. Pinakadiin kasi ni Jeff ang pagkakahawak sa sugat niya.
"Sino ang boss mo?" galit na tanong ni Jeff.
"Kahit naman na sasabihin ko papatayin ako ng boss ko kapag pinakawalan niyo ako."
"Edi poprotektahan ka naming." – Josh.
"Tsk. Hindi ako naniniwala. Saka sumumpa kami sa gang. Kapag nabigo kami sa mission mas gugustuhin pa naming mamatay kaysa magpakita sa boss namin."
Kaya pala mas gugustuhin mamatay ng tatlo kanina.
"Bakit?" wika ni Jeff.
"Kasi mas mahirap at mas brutal ang pagpatay ng boss namin kapag nabigo kami sa mission. Mas gugustuhin naming patayin ang sarili namin kaysa sa mahirapan kami sa mga kamay niya." nahihirapan na sabi niya.
"Bakit ka sumali sa gang na yan? Walang puso ang boss mo." ani ko sa kanya.
Ngumiti ang lalaki na nakakaloko.
"Wala narin na mang kwenta ang buhay namin. Lahat kami ulilang lubos na iniwan ng mga magulang. Si boss ang nag-alaga, nagpakain at tinuring kaming tao. Binihisan ng magagandang damit kapalit amg katapatan sa kanya."
"Mali ang ginagawa niya sa inyo. Lahat ng ginagawa niya may kapalit na demonyo." – Ron.
"Tsk. Kesa naman magutom kami sa kalsada at mamatay nalang. Hindi kami pumapatay ng ibang tao."
"So ano sa tingin mo ang ginawa mo sa mga kasama mo kanina?" – ako.
"Kahit naman hindi ko sila patayin. Papatayin nila ang mga sarili nila. Ikaw lang naman ang gustong patayin ng boss ko. Ng dahil sayo naging masama siya."
"Bakit niya ako gustong patayin?" pagsakal ko sa kanya. Naiirita na ako sa kanya.
"Ahhh!!!" nahihirapan niyang daing.
"Tama na yan. Ang sabi ko huwag niyo akong pakikialaman sa gagawin ko sa kanya. Diyan lang kayo."
Umupo ulit ako. Hindi na ako nakialam pa.
"Kahit sana bago mamatay may nagawa kang tama. Sino ang boss mo?" mahinahong saad ni Jeff sa kanya na alam kong naiinis naman.
"Patayin niyo na lang ako."
"Wala rin kaming makukuha sayo, unti-unti na lang kitang papatayin sa sakit. Bibigyan kita ng magandang pagkamatay.Wait lang."
Lumabas si Jeff. Tumayo sina Ron, Steve at Josh. Pinagsusuntok siya kahit saan. Nakikita kong hirap na hirap na siya sa bugbog ng tatlo. Ang dami na niyang pasa at gutay na gutay na siya. Ng marinig nilang parating na si Jeff, umupo ulit sila. Mga gago talaga sila.
"Oh, anong nagyari sayo? Lalo ka atang pumangit." sabay tingin ni Jeff.
Nagkibit balikat na lang kami.
"So siguro naman bago ka mamatay ito ang pinaka-worst na mangyari sa buhay mo."may nilabas si Jeff.
What the hell! May hawak siyang sili na dinurog na nakalagay sa mangkok. Ipahid palang sa katawan ang hapdi na sa may sugat pa mas lalong mahapdi.
"Nakikita mo ba to? Sili na dinurog ng pinong-pino. Kapag nilagay ko sa sugat mo– mararamdaman mo ang heaven."
"Huwag... huwag." Nahihirapan niyang pakiusap.
"Mag-salita ka na kasi para sa name ng boss mo. Exciting ito kapag nilagay ko sa sugat mo." pagbuhos niya ng sili sa sugat niya.
"Ahhhhhh!!!"
Iba na ang sigaw niya talagang nasasaktan na siya. Iba ka talaga Jeff brutal ka rin. Nakikita ko ang pagkahapdi ng lalaki. Halos mamilipit siya sa sakit.
"Patayin... niyo na ko... Hirap... na... hirap na ko."
"Ayoko. Magsalita ka na kung ayaw mong mahirapan." sabay pakita ni Jeff ng isang bottle ng vinegar.
Maisip ko palang ibuhos yon sa pangalawang pagkakataon. Grabe ang sakit siguro.
"Siguro hindi masakit ang sili. Ito pa kayang vinegar subukan natin kung mahapdi sa sugat."
"Please!!! Taman na... Tama... na... Ayoko na..."nahihirapang pagmamaka-awa ng lalaki. Nanghihina narin siya.
"Magsalita ka na kasi. Kawawa ka na tuloy. Tsk... tsk... tsk." pagpapakita ng awa Jeff.
Umiling lang ito.
"Ahhhhhh!!!" mas lalong lumakas ang sigaw niya dahil sa pagbuhos ng vinegar. Grabe kanina papikit-pikit na lang siya ngayon lumalaki ang mga mata niya sa hapdi.
"Ang sarap namang pakinggan ang ungol mo. I want more!" sabay buhos ng suka at sili na dinurog.
Shock! Ang sakit ng ginagawa ni Jeff sa kanya. Nakikita ko ang pagyukom ng mga kamao niya sa sakit.
"Ahhh!!! Tama na... Please... Ayoko na..." pagmamaka-awa parin niya.
"I want more. Ungol pa!" sabay hawak sa sugat niya.
Diniin niya ito ng diniin hanggang sa wala ng lumabas na boses sa lalaki. Hirap na hirap na ito sa ginagawa sa kanya ngunit ayaw niya paring magsalita. Kung titignan nakaka-awa ang itsura pero nakakagalit dahil pinatay nila ang kapatid ko. Tapat siyang tauhan.
"Ito lang masasabi ko— hindi na to magsasalita. Kayo na ang bahala sa kanya." sabay walk-out ni Jeff. Grabe sumuko na siya.
"Patayin mo na lang yan. Wala na tayong mapapala diyan." – Ron.
Umalis na silang lahat.
"Bakit hindi mo magawang magsalita? Hindi ka ba nakokonsensya? Ilang taon na kaming naghahanap ng kasagutan kung sino ang pumatay sa kapatid ko." napa-angat siya sa sinabi ko. "Bakit hindi mo na lang sabihin ang pumatay?Hindi ka ba naawa sa sinapit ng kapatid ko sa boss mo? Na walang awa siyang pinatay at pinahirapan."
Napaluha na ako sa harapan niya. Nagbabakasaling magsalita siya. Ito na lang pagkakataon ko na malaman.
Umiling lang siya. Para akong sinaksak sa puso sa ayaw niyang pag amin.
"Sorry... Mahal ko... ang boss ko. Mabait rin siya. Nagawa lang niya iyon sa pagma–" sabay nawalan na rin siya ng buhay.
No!!! No!!!!
"Magsalita ka!!! Magsalita ka!!!" naghina kong sigaw.
Napapikit na lang ako sa sakit na nararamdan ko. Tuluyan na siyang namatay.
Sorry bro. wala na naman akong nakuhang sagot.
"Tsk. Ahhhhhh!!!" pagsabunot ko sa buhok ko.
Napaiyak na lang ako dahil wala na namang hustisya sa bro. ko. Ang sakit isipin na wala akong nakuhang sagot.
Nakakainis talaga.
Kahit pagkuha ng investigator wala rin silang makita. Malinis magtrabaho ang pumatay sa bro. ko at matalino siya.
Fuck sh*t malalaman ko rin kung sino ka. Papatayin din kitang gago ka.
**********************************************************************************************************************************************************************************************
vote&comment....