A/N : heto na po :)
Ice's Pov :
Damn!
Sabi na nga bang hindi magandang si Aidan yung nagmamaneho eh! Pero mamaya ko na yan babatukan dahil kung tutuusin nga ay dapat magpapasalamat pa ako sakanya dahil nakarating kami sa hospital ng may marami pang oras kahit papaano para makuha yung lason na nasa katawan ni Frost.
Hindi na kami nag-aksaya ng oras at agad naming dinala sa E.R si Frost para magawa na ng mga doctor at nurse ang kailangan nilang gawin.
Sininyasan ko naman si Ronald na mag-usap kami at sundan lang ako. Alam ko ding alam nila Aidan ang gagawin namin kaya hindi na sila nag-abala pang pigilan kami. Paika-ika pa ngang mag-lakad si Ronald dahil nadin sa natamo niyang sugat galing sakin pero bahala siya, kasama na yan sa parusa niya sa ginawa niya sa kapatid ko.
*BOGSHH!* yan agad ang binungad ko kay Ronald pag karating namin sa Garden. Harsh? I know. Kulang pa nga yan eh pero alam ko namang dala lang yun ng galit niya ang nangyari kay Frost. Hindi naman kasi niya akalaing hindi talaga ako ang pumatay sa mga magulang niya. Iba kasi ang nakikita ng mga mata niya nun kahit hindi naman niya nakita ang lahat ng nangyari.
"That's for my brother idiot! And this..." At tsaka ko siya niyakap ng mahigpit..
"... Is for your lost... Sorry sa nangyari sa kapatid mo. But I already put justice on it kaya wag ka ng mag-abala pang hanapin ang mga may saralin talaga" naramdaman ko namang nabasa yung balikat ko. Umiiyak siya. Umiiyak siya dahil hindi niya akalaing sa murang edad ay nawala ang mga magulang niya. Umiiyak siya dahil hindi niya akalaing ang taong kinamumuhian niya ngayon ay ang taong pumatay sa mga taong totoong pumatay sa mga magulang niya. Umiiyak siya at alam ko. Alam ko ang lahat ng rason kung bakit siya umiiyak.
"*sob* I'm Sorry... *sob* I didn't know... *sob* I'm so stupid!" Hindi na siguro niya talaga kaya dahil humagulgol na talaga siya ng iyak.. Masyado ng madami ang problemang kinikimkim niya.
"Shhh.. Hindi mo kasalanan yun.. Bata ka nun at walang muwang kaya iisipin mo talagang ako ang may gawa nun. Inosenteng-inosente ka nun pero nakakita ka na ng ganung mga pangyayari... Shhh.. Tumahan ka na..."
"Pero ako ang bumaril sa kapatid mo na ngayon ay nag-aagaw buhay na dun dahil sa lason!" Nagpupumiglas siya pero dahil nga hindi ako pangkaraniwang babae lang ay nakaya ko siyang yakapin ulit ng mahigpit. Ito lang ang alam kung paraan para kahit papaano ay maibsan ang sakit na nararamdaman niya ngayon.
"Wala kang kasalanan.. Wala kang kasalanan at alam mo yun. Dala lang yun ng matinding galit mo kaya nagawa mo ang bagay na yun , kaya wala ka talagang kasalanan. Oo nabaril mo nga si kuya pero hindi mo yun sinasadya.. Nararamdaman ko yun.. Shhh.. Tahan na" patloy lang siya sa pag-iyak at kalaunan ay tumahan na din at nakatulog. Hay... So much for today. Hiniga ko nalang muna siya sa isang bench malapit sa tinatayuan namin kanina. Ako na yata yung lalaki sa aming dalawa eh.
Nanatili pa ako dun ng ilang saglit hanggang sa makarinig ako ng mga yapak papunta sa kinaruroonan ko. Hay... Kahit hindi ko tignan kung sino tuh ay alam kung siya na naman tuh.
"Nice choice of words there... But what about you?" Tsk!
"What do you mean?" He's really a creep..
"You know what I mean Ice.." At tsaka niya ako nilapitan at niyakap ng mahigpit.
"Alam mo kung ano ang sinasabi ko... Ilabas mo lang yan.. Alam kung kanina mo pa yan pinipigilan habang kinakausap siya. You suffered so much for this day Ice and I know you can deal with it but you aren't a superwoman who can deal with it together without any help and I'm willing to be the one who will help you" and there... Binuhos ko sakanya lahat ng luhang kanina ko pa pinipigilan. Malakas man ako sa paningin ng iba pero sakanya, isa padin akong mahinang babae na kailangang may mag-aaruga at mag-alaga and he mean it in a good way.
Kilalang-kilala niya talaga ako kaya hindi maiwasang mahulog ang loob ko sakanya eh. Sa lahat ng mga araw na magkasama kami ay nakilala na niya ang totoong ako at sakanya ko lang talaga pinapakita ang totoong nararamdaman ko.
"Kasalanan ko tuh eh! Nabaril si Kuya dahil sakin!"
"Shhh... Hindi mo kasalanan ang nangyari sa Kuya mo. Ginawa lang niya yun dahil mahal ka niya at handa niyang ibuwis ang buhay niya para lang sayo kaya tumahan ka na... Maaayos din ang lahat" napatawa naman ako saglit dahil sa naisip ko bigla.
"What's funny?" Nakakunot ang noo niya habang nakatingin sakin. Siguro iniisip niya ngayon ay nababaliw na ako.. Naiyak ba naman ako kanina tapos biglang tumawa.
"Nakakatawa lang kasi kanina ako yung nagcocomfort ng tao tapos pinapatahan ito tapos ngayon naman ako na yung nasa posisyon ng taong yun... Hay... Cycle nga naman... God really knows how to be fair" nakangiting sabi ko sakanya tsaka pinunasan ang mga luha ko kanina. I know God and I do believe in him.. Alam kung maaayos din ang lahat ng tuh in the right time.
But may isa pa pala akong gagawin
*Poink!*
"Aray! What The hell! Anong ginawa ko?!" Binatukan ko kasi.. Eh bwesit eh. Akala niya nakalimutan ko yun kanina ha!
"Bwesit ka! Muntik na akong mamatay kanina sa bilis mong magpatakbo! Bagalan mo naman ng konti pre! Pinapaaga mo ang buhay mo eh! Kitang may mag-alala eh" binulong ko yung huling salita para hindi niya marinig pero mukhang narinig niya nga.. Nakangisi ang gago eh. Sh*t.. Naloko na
"Ahhh... So nag-alala ka pala sakin? *smirk* Sabi ko na ba ngang may pagnanasa ka sakin eh" sabi ko na nga ba eh! Grr... Ang hangin!
"Ha! Pagnanasa?! Haler?! Over my ALIVE sexy gorgeous body! Baka nga ikaw ang may pagnanasa sakin eh!" Sabay irap ko sakanya para matakpan kahit papaano yung pamumula ng mukha ko.. Mapapaamin ako nito eh!
"Oh come on baby love! Aminin mo na kasi!" Tsaka siya tumakbo papasok ng hospital
"HOY Aidan! Bumalik ka dito! Nasan na yung cold na Aidan na kilala ko ha!!!! Bwesit ka! Pag naabutan talaga kita black eye ang makukuha mo!" Hay... Kahit kailan talaga ang isang yun! Sa akin parin nagpapakita ng totoong ugali niya. At sa akto niyang yun ay alam kung espesyal ako para sakanya kahit papaano.. Napangiti nalang ako sa mga ka childishan namin.
Aidan... Mahal na nga talaga kita! Sheeeeemay!
...
"O-ouch" ha! Serves you right! Tiningnan ko lang ng nakangisi si Aidan habang hawak nito ang brasong sinuntok ko kanina. Buti nga at hindi sa mukha eh..
"Pasalamat ka at mahal kita.." Hindi ko narinig yung sinasabi niya dahil sobrang hina nito tapos bumukas pa yung pintuan ng E.R kaya talagang maaagaw ang atensiyon ko dun.
"Good Afternoon Everyone... I'm Doctor Pauline btw.. Successful naman po yung operation namin kanina at nakuha na namin yung lason sa katawan niya kaya wala na kayong dapat ipag-alala about dun.. Well about naman po dun sa buntis...." Wait... Buntis? Napalingon-lingon naman ako sa paligid para hanapin si Xiarah at dun ko lang napansin na wala pala siya dito pati narin si Ace.. Siguro pinatignan nila kung ano na yung lagay nung bata.
"...Can you please come with me?" Habang nakatingin sakin.. Kaya tumango nalang ako.. Susunod na sana ako sakanya ng bigla nalang akong higitin ni Aidan sa braso.
"I'll come with you" wala na akong magawa kundi ang tumango tsaka sumunod na dun sa Doctor papasok ng opisina nito. Nadatnan naman namin si Ace dun at napatingin naman ito samin pagpasok namin pero binaliwala nalang namin ito..
"Ano po ba ang pag-uusapan natin?" Habang umuupo, tumabi naman sakin si Aidan tsaka hinawakan ang kamay ko.
"Buntis po ba talaga yung isang pasyente? Ikaw Mr. Diba sabi niyo buntis siya kanina kaya pinatignan niyo yung lagay ng bata?" Tumango lang bilang pagsagot si Ace habang nakapinta sa mukha niya na naguguluhan siya, ako din naman eh pero itong katabi ko, parang wala lang na nakaupo, wala talagang pakialam sa iba buti nalang at sakin meron..
"Alam kung naguguluhan kayo kung ano ang sinasabi ko pero Mr. Hindi po buntis si Ms. Xiarah.. Sa lahat po ng mga records namin na kinuha namin sakanya ay wala talaga.. Habang nakatulog si Ms. Xiarah sa pagkuha namin ng mga vital stats niya ay tinignan namin kung buntis ba talaga ito pero wala po talaga kaming makitang kahit anong sign na buntis ito" napatayo naman si Ace ng dahil dun ako nga tatayo na sana kung hindi lang hinigpitan ni Aidan ang pagkakapit sa kamay ko... God.. Ano bang nangyayari?!
"What?! So anong gusto mong iparating na nagbibiro lang siya na buntis siya?!" Kahit nagwawala na si Ace ay kalmado parin siyang tignan ni Doctor Pauline.
"Hindi ko alam ang rason kung bakit niya ginawa yun Mr. But I suppose.. Parang ganun na nga."
And Boom! Wow! Ang ganda ng araw na tuh Grabe! *sarcasm please*