Even update:
Sara is inmiddels 13 en te groot voor Sita.
Maaike is nu 10 en rijd nog steeds op Sonja maar begint nu ook op Sita te rijden. Nikita is bijna 14 en rijd nog steeds op haar pony. De rest van de clubleden zijn ook nog groot genoeg voor de pony's.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Vandaag ga ik naar Caleva toe. Een misschien toekomstige pony.
Ze is zwart en heeft een L parcours gesprongen. Ik ben benieuwd. Nikita gaat ook mee. De andere clubleden kunnen niet mee. Dat past trouwens niet in de auto.
Mijn vader en moeder gaan ook mee samen met mijn zusje.
"Zijn we er al?" Vraag ik.
"Half uurtje" zegt mijn moeder.
"Oké" zeg ik weer.
HALF UUR LATER
"Zijn we er nu bijna" vraag ik weer.
"Ja, kijk na die pensioenstal" geeft mijn moeder antwoord en wijst naar een grote stal met een meega huis.
"Hallo, ik ben Natasja" zegt de vrouw die de deur uit komt lopen.
"Sara"
"Maaike"
"Nikita"
en zo stellen we ons allemaal voor.
"Kom maar binnen"
We lopen naar binnen en we gaan meteen naar Caleva.
We mogen haar poetsen en Yvonne zadelt haar op.
(Yvonne de dochter van Natasja en ze berijdt Caleva)
"Wil jij eerst rijden of?" Vraagt Yvonne
"Rijd jij eerst maar. Dan kunnen we zien hoe ze loopt" zeg ik.
Ze loopt wel goed alleen niet super. Ze loopt niet nagevelijk.
Na 10 minuten mag ik.
Ik doe me best maar Caleva is te sterk.
"Sorry maar dit gaat hem niet worden" geef ik eerlijk toe.
"Oké, dan gaan we verder kijken" zegt mijn vader. Ik knik.
We gaan weer naar huis.
"Jammer ze is wel mooi" zegt Nikita.
"Ja, maar wat heb ik aan een pony die ik niet kan houden?" Zeg ik.
"Niets" zegt Maaike.
"Ja je hebt gelijk" zegt Nikita weer.
Eigenlijk zeggen we verder niet meer.
Alleen nog : zijn we er al bijna?