------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nathan’s POV
ALAK.
YOSI.
BABAE.
Tsk.
Oo bumalik ako sa dati.
Nadagdagan pa ng pagyoyosi.
Ano naman kung ganon?
“Pare umuwi na tayo.”
Si Vince.
Andito kami sa bar.
Kararating lang niya.
“F*ck! Pabayaan mo ko.”
“Ano ba kasing nangyari?”
Damn!
*FLASHBACK*
Nagpunta na ako sa park.
Nakita ko na si Acey.
Nakaupo siya sa bench.
Ang aga niya.
Kadalasan huli na siyang dumating e.
Tapos ako naghihintay ng matagal. -_____-
Lumingon na siya sa direksyon ko.
Ngumiti ako at kumaway.
Pero siya, hindi ngumiti.
Parang wala lang nung nakita niya ako.
Kung tutuusin nga sasalubungin pa dapat niya ako kapag ganito.
Pero hindi ganun ang nangyari.
Parang may mali.
“Acey! ^______^”
Tapos yayakapin ko na sana siya pero..
“Let’s not see each other again Nathan. Bye.”
Napahinto ako sa narinig ko.
Bumilis ang tibok ng puso ko na parang naninikip sa sobrang sakit.
Paalis na si Acey pero hinatak ko ang braso niya.
“May problema ba?”
Nananatili akong kalmado.
Hangga’t maaari ayokong masigawan siya.
Ayokong masaktan siya.
Kahit pa sabihing matigas ang puso niya, ayokong pa ring masaktan siya.
“Wala Nathan.”
Sinabi niya ng walang emosyon.
Pero hindi siya nakatingin sakin.
“Wala naman pala e. Ba’t ka ba nagkakaganyan?”
“Dahil ayoko na sayo.”
</3
Para akong pinagsakluban ng langit at lupa sa narinig ko.
“May nagawa ba akong masama?”
“Wala Nathan.”
“Kung ganon, bakit ayaw mo na sa akin?”
“Ayaw ko naman talaga sayo dati pa.”
“Kasi nga pala mahal mo ko. Acey talaga babanat ka pa e. ^_^”
Pinilit kong ngumiti ng masigla.
Pinilit kong magbiro.
Ayoko siyang paniwalaan sa mga sinasabi niya ngayon.
Nagbibiro lang siguro ‘tong si Acey.
Gusto na naman siguro ako nitong pagtripan. ^_^
Pero may nagsasabing totoo lahat yun.
Makikita mo sa mga mata na Acey na seryoso siya.
Ayoko pa rin.
Ayokong maniwala.
“Hindi ako nakikipaglokohan Nathan.”
“Hindi naman talaga tayo naglolokohan e. ^_^”
“Damn Nathan!!”
“Tara Acey. Bili tayo ng food. Tapos dun tayo sa------“
“Ano ba Nathan! Ayoko na!”
“Ako rin Acey. Ayaw ko na rin dito sa pwesto natin e.”
“Don’t call me Acey.”
“Matagal ka sigurong naghintay sakin kaya ka nagkakaganyan no? ^_^”
“F*ck Nathan! Tumigil ka na! HINDI KITA MAHAL!”
Natigilan ako sa sinabi niya.
Parang may tumutusok na karayom sa puso ko nung narinig ko yun.
“Hindi totoo yan.”
“Yun ang totoo Nathan.”
“Hindi ako naniniwala sayo Acey.”
“Pero dapat kang maniwala. Dahil yun ang totoo.”
“Hindi Acey.”
“Damn Nathan! In the first place, pinaglalaruan lang naman kita.”
Pinaglalaruan lang niya ako?
Hindi pa rin ako naniniwala.
“Gutom lang talaga yan Acey. I love you. ^_^”
“Si Andrei pa rin ang mahal ko.”
F*ck!!
Andrei?
Pinaglalaruan lang talaga niya ako?
Panakip butas?
F*ck!!
Gusto kong magalit.
Gusto kong sumabog sa galit!!
Gusto ko siyang saktan.
Oo.
Gusto ko na siyang saktan ngayon.
Gustung-gusto.
Hinawakan ko ng mahigpit ang braso niya.
Sobrang higpit na maaari nang mag-iwan ng pasa,
“Bitiwan mo ko.”
Mahinahon niyang sinabi.
Wala man lang bakas ng takot sa mukha niya.
“Si Andrei pa rin ang mahal ko. Hindi kita mahal Nathan.”
Nakikita ko ang mga luha sa gilid ng mata niya.
Na kaunti nalang ay papatak na.
Nakatingin lang siya sa ibang direksyon.
“Maniniwala lang ako kapag sinabi mo yan sakin habang nakatingin ng diretso sa mga mata ko.”
.......
.................
...............................
Matagal siya bago nagsalita.
Tumingin siya ng diretso sa mga mata ko.
Hindi ko mabasa ang nasa isip niya.
Pero bigla niyang sinabing..
“Hindi kita mahal Nathan. Hindi kita mahal.”
Unti-unting nadurog ang puso ko sa mga salitang binitiwan niya.
Tinanggal ko na ang pagkakahawak ko sa braso niya at umalis na siya.
Hindi ko akalaing masasabi niya nga yun na nakatingin ng diretso sa mga mata ko.
Ramdam na ramdam ko ang matigas na Acey habang sinasabi niya yon.
Walang puso.
*END OF FLASHBACK*
GALIT.
Yun lang ang nararamdaman ko ngayon.
Niloko lang ako ng babaeng pinakamamahal ko.
T*ngina!
Iniwan na naman ako!
Kaya ayokong nagmamahal e.
Mabuti pang puro flavor of the day nalang.
Masaya pa.
Tsk.
Gusto kong maramdaman ni Acey na hindi siya kawalan sa akin.
Gusto ko siyang masaktan.
Gusto kong maramdaman din niya ang nararamdaman ko ngayon.
“Pare baka naman may iba pang dahilan si Ace.”
“Si Andrei pa rin ang mahal niya. Yun ang dahilan niya.”
F*ck!
Nagpatuloy nalang ako sa pag-inom.
Hot girls are around me.
And we’re doing some..
You know me.
So you know what it is.
Si Vince may kausap sa phone.
Si Iya na naman siguro.
Damn!
Yeah.
I f*ckng hate it because they’re happy.
They love a woman who loves them too.
“Abort that f*cking phone call Vince. You’re here to join my f*cking celebration.”
“Mag-usap kaya kayo ni Ace.”
“Tapos na kaming mag-usap.”
Uminom lang ako ng uminom.
“Can I join you handsome?” – girl
“Yeah. Sure.” – me
“But baby, how about us?” – another girl
“We can do it altogether baby. *grin*”
A hot chic on my left side.
On my right side.
And on my lap.
Cool.
........
...............
.............................
I’ve drink a lot.
Then someone caught my eyes.
A girl coming towards me.
F*ck.
A devil one.
It’s Acey.
*************************************************************
Ace’s POV
That would be the worst day of my life.
I made the only guy I love hate me so much.
........
................
Lahat ng sinabi ko sa kanyang yun.
Hindi totoo.
Puro kasinungalingan lang.
Pero dahil magaling akong magpanggap.
Napaniwala ko siya.
Bawat salitang binanggit ko sa kanya.
Pinagsisisihan ko.
Lahat yun gusto kong bawiin.
Kung nasasaktan man si Nathan.
Doble nun ang sakit na nararamdaman ko.
Pero hindi niya alam yun.
Kasi galit na lang ang nararamdaman niya ngayon para sa akin.
Nung nagkita kami, nakaya kong magpanggap.
Isang matigas na Ace yung naipakita ko sa kanya.
Yung walang puso.
Yung kinamumuhian ng lahat.
Kahit nung makita ko palang siya mula sa malayo ay wala na akong ibang nais na gawin kundi ang yakapin siya.
Pero nakaya ko.
Napigilan ko ang sarili ko.
Ngunit nasaktan ko siya ng sobra.
At ngayon gusto kong bawiin lahat ng sinabi ko sa kanya.
Kahit kinamumuhian na niya ako ngayon, gusto kong sabihin sa kanya yung totoo.
Na mahal ko siya.
Mahal na mahal.
“Umiiyak ka ba?” – Andrei
“Hindi.”
“Nag-usap na ba kayo ni Nathan?”
“Yep.”
“Anung sabi niya?”
*ring.ring*
*ring.ring*
Vince Calling..
*ring.ring*
*ring.ring*
“Lalabas muna ko. Sasagutin ko lang yung tawag.”
Tumayo na ako pero hinila ni Andrei yung braso ko.
“Ouch.”
“Bakit ka may pasa?”
“Wala lang yan.”
Tsk.
Nagkapasa yung braso ko dahil sa higpit ng pagkakahawak ni Nathan.
Punung-puno ng galit.
Lumabas na ako para sagutin yung tawag.
Ace: Why?
Vince: Si Nathan.
A: What about him?
V: Sobra siyang naglalasing. Mag-usap kayo Ace.
A: Nasan kayo?
V: Dito sa bar. Yung malapit lang sa school.
A: Sige pupunta na ako.
V: Ihanda mo ang sarili mo sa madadatnan mo.
Bigla akong kinabahan sa sinabi ni Vince.
A: O-okay. Thanks.
V: Sige.
Then I hang up.
Pumasok na ako para magpaalam kay Andrei.
Pumayag naman siya.
Kaya nagmadali na ako papuntang bar.
Damn!
Gabing-gabi na pala.
Eto na ang chance ko para bawiin kay Nathan lahat ng sinabi ko.
Hindi ko siya kayang iwan.
Dahil mahal na mahal ko siya.
.......
...................
............................
Mausok.
Puro babae.
This place is more like a “CLUB”
Paano sila napunta sa ganitong lugar?
Hinahanap ko kung nasaan sila.
Phew.
Sabi na nga ba at ganito ang mangyayari.
May mga kasama siyang babae.
They’re playing dirty.
But then I should be brave.
Besides, it’s my entire fault.
I come towards him.
“Bebu.”
Hatred in his eyes.
“Bebu? *smirk* I’m Nathan.”
“Stop acting like that Bebu.”
“I’m not acting. We’re through, right?”
Damn.
I look so stupid here.
“Who is she baby?” – girl
“One of the girls I used to play with.”
</3
Then she kissed the girl deeply.
The scenario slowly breaks my heart.
I am one of the girls he used to play with.
He used to play with.
“Uh-oh. She’s not that hot.” – girl
“Shut the f*ck up lady. I don’t f*cking care if I’m not.” – me
Nagdidilim na yung paningin ko.
Si Nathan wala lang siyang pakialam na nandun ako.
Nasasaktan ako sa mga nakikita ko.
Pero galit din ako sa sarili ko.
Dahil ako ang may kasalanan nito.
“Nathan, let’s talk. Please.” – me
“Bakit? May nalimutan ka pang sabihin?”
“Lahat nung sinabi ko sayo sa park. Hindi totoo yun.”
“Tss. Iniwan ka ba ulit ni Andrei kaya ka bumabalik sakin Ace?”
Ace.
He called me Ace.
Tapos binuga pa niya yung usok ng sigarilyo sa harap ko.
Kailan pa siya natutong manigarilyo?
“Umalis ka na Ace. Iniistorbo mo lang kami.”
“Hindi ako aalis Nathan.”
“Sinabi ng umalis ka na nga raw e!” – girl
Tapos sasampalin na ako nung babae pero pinigilan ko siya.
Susuntukin ko na sana siya pero pinigilan ako ni Nathan.
Ang higpit ng hawak niya sa wrist ko.
“Don’t you dare to hurt my girl Ace.”
His girl.
I’m supposed to be his girl.
Ako dapat yung ipinagtatanggol niya.
Pero hindi ganun ang nangyari.
Ang lakas ng pwersa ng pagbitaw niya sa wrist ko.
Kaya naman napaupo ako kasabay ng pagkabasag nung bote ng alak na inihagis ni Nathan sa sahig.
Napapikit nalang ako sa gulat.
Punung-puno pa rin ng galit yung mga mata niya.
Iniabot sa akin ni Vince ang kamay niya para itayo ako pero tinanggihan ko siya.
“Sorry.”
Sinabi ko kay Nathan at naglakad na ako palabas.
Lahat ng atensyon nasa akin.
Damn!
Nasa labas lang ako at naghihintay ng taxi.
F*ck!!
Bakit ba ayaw nila akong pasakayin!!
Ang dami ko nang pinara pero hindi man lang nila ako hinintuan.
Sh*t!!
“Ace.”
Si Kurt.
Hindi ko siya pinansin.
Patuloy lang ako sa paghihintay ng taxi.
“Ace dumudugo na yung kamay mo.”
Napatingin lang ako sa kamay ko at nagulat ako dahil ang daming dugo.
Tumutulo na yung dugo.
Nasugat siguro ‘to sa basag na bote kanina.
Hindi ko man lang napansin.
Pero kulang pa ‘to.
Kulang pa bilang kapalit ng nagawa ko kay Nathan.
“Pwede kang umiyak.”
Hindi ko pa rin siya pinapansin.
“Ace di’ba sabi ko sayo lumapit ka lang sakin kapag may problema ka. Na pwede mong ilabas lahat sakin. Pwede kang umiyak.”
Napatingin nalang ako sa kanya.
Lumapit siya sakin at niyakap niya ako.
Hindi ko na napigilan.
Tumulo na yung luha ko.
Hindi ko na kaya.
Dahil itinakwil na ako ng taong pinakamamahal ko.
Itinakwil na ako ni Nathan.
--------------------------------------------------------------------------------------------------