82. Bölüm
__ Teşekkür ederim baba...
Tarık Bey şaşkınca gülümserken Selen de ona gülümsedi ve ardından gücünü toplamaya çalışarak çıktı hastaneden. Yüzüne aniden çarpan serin hava gerçekten çok iyi gelmişti. Gözlerini kapatarak derin bir nefesi içine çekiyordu ki tam karşısından gelen ani fren sesi kalp çarpıntılarıyla gözlerini açmasına neden oldu! Korhan'ın arabası... Tam karşısında duruyordu ve o geliş hiç hayra alamet değildi! Korhan arabadan inmek için kapısını açarken Selen umursamaz olmaya çalışarak arabaya binmek üzere arabanın diğer tarafına geçmişti. Öyle olunca Korhan açtığı arabanın kapısını sertçe kapatarak Selen'e döndü.
__ Ne yaptığını sanıyorsun sen? Bana haber vermeden kaçarcasına evden çıkıp o pislik herife nasıl gidersin! Onunla bir daha yüz yüze gelmeni istemediğimi biliyordun! Bu çok düşüncesizce ve...
Selen o konuşurken hayretle ve patlamak üzere bir halde seyrediyordu Korhan'ı. Korhan arka arkaya deli gibi kelimeleri sıralıyordu... Tanrı aşkına insan bir nefes alırdı! Hiç düşünmüyordu. Neden oraya gittiğini, ne halde olduğunu önemsemiyordu. Tek umurunda olan şey sözünü dinlememiş olmasıydı!
Selen kalbine sızan acıya inat öyle bir öfke hissediyordu ki içinde fazla beklemeden tekrar sağına dönerek kapıyı açtı. Hayret! O zaman Korhan bir an konuşamaya ara vermişti.
__ Nereye gidiyorsun?
Selen hiç cevap vermeden arabadan aşağı indi ve kendi arabasına doğru hızlı adımlarla ilerlemeye başladı.
__ Selen!
Korhan'a yakalanması çok uzun sürmemişti. Kolunun arkadan çekilmesiyle kendisini Korhan'la yüz yüze buldu Selen.
__ Sana... Nereye gidiyorsun dedim!
Tane tane, fısıldarcasına konuşmuştu Korhan. Selense o ateş çıkan, delici mavi gözlere bakarken çenesini ona doğru yukarı kaldırmıştı. Artık nefesleri birbirine çarpıyordu.
__ İstediğim yere gider istediğimi yaparım!
Korhan "öyle mi" dercesine bakarken Selen kaşlarını kaldırmış ona açıkça meydan okuyordu.
__ Ben senin bir çalışanın değilim. Bana böyle emredemez, bağırıp azarlayamazsın! Şimdi... Kolumu bırak... Lütfen!
Kolunu bırakmasa da gevşetmişti.
__ Çalışanlarıma böyle davrandığımı sanıyorsan yanılıyorsun, dedi Korhan o bal rengi asi bakışlara dalıp giderken...
Onlar için bu kadar endişelenip aklımı kaybetmiyorum.
Böyle bir cevap beklemiyordu Selen, içinde ki fırtına yavaşça durulurken Korhan kolunu serbest bırakmıştı. Bir elini cebine sokarken başını hafifçe yana eğmişti.
__ Şimdi... İstersen kendi arabanla istediğin yere gidebilirsin.
Selen Korhan'ın arkasını dönüp arabasına gitmeye başlaması üzerine elini yavaşça başına götürdü. Tamam... Tek bir cümleyle yine kalbini yumuşatmayı başarmıştı işte.
Onun için endişelenmişti demek... Selen bir an gülümsedikten sonra hızlı adımlarla Korhan'ın arkasından gitmeye başladı. Korhan adımlarını bilerek yavaş atıyor ve Selen'i duymayı bekliyordu. Neyse ki çok beklemesine gerek kalmamıştı.
Ardından gelen ayak sesleriyle rahatlayarak derin bir nefes aldı. Ona hala kızgındı ama artık kavga etmek istemiyordu. Onu korumaya çalışıyor, kötü şeyler yaşamasını engellemeye gayret ediyordu. Evet, çok başarılı olmamıştı şimdiye kadar...
Ama sevdiği kadın neden anlayamıyordu içten içe hissettiklerini?
Beraber sessizce tekrar arabaya bindiklerinde Korhan hiç beklemeden arabasını çalıştırmıştı bu defa... Orada bir dakika olsun kalmak istemiyordu.
Selen başını koltuğun arkasına yaslarken Korhan hastanenin bahçesinden çıkmıştı bile.
__ Benimle ilgili her şeyi bilmiyorsun.
Neden söylemişti bilmiyordu ama öylesine dudaklarından çıkan bir cümleydi bu. Korhan kaşlarını çatarken bir an ona bakmıştı.
__ Mesela?
__ Mesela... Kendimi bildim bileli motosiklet delisiydim, hatta arabadan önce motor kullanmayı öğrendim.
Korhan beklemediği bu bilgi karşısında şaşırmıştı ama Selen'i motosiklet üzerinde düşündüğünde... Oldukça hoş bir hayal geliyordu gözlerinin önüne.
__ Ben hiç motosikletle görmedim seni.
__ Göremezsin çünkü hazin bir sonumuz oldu.
Korhan'ın aklında ki görüntü hızla tuzla buz olmuştu, kalbi sıkışırken tekrar Selen'e baktı kısa bir an.
__ Kaza mı yaptın yoksa?
__ Benim suçum değildi, dedi Selen Korhan onu sormuş gibi...
Evet, hız yapmayı seviyor kask takmaktan ise nefret ediyordum. O yüzden babam bir süre bana bu konuda yasak getirdi ama tabii ben sözünü dinlemedim ve motosiklet kiralamaya başladım. Babam bana lafını geçiremeyince bir anlaşma yaptık. Bana istediğim motosikleti alacaktı ama ben de tüm trafik kurallarına uyacaktım.
__ Ama?
Selen başını Korhan'a doğru çevirmişti, omuzlarını kaldırdı.
__ Aması yok... Ben sözümde durdum, o gün de hız yapmıyordum ve kaskım hayatımı kurtardı.
Korhan onu dinlerken direksiyon başında olmayı tehlikeli bulmuş sonunda arabasını kenara çekerek tamamen tüm vücuduyla Selen'e doğru dönmüştü.
__ O kaza da ne oldu sana? Yani... Eğer bir iz olsaydı görürdüm.
Selen onu rahatlatmak istercesine hafifçe gülümsemişti, Korhan ise kesinlikle gülmüyordu. Son derece ciddi ve endişeli görünüyordu.
__ Kaburgalarımda çatlak oldu, bir de ayağımı kırdım. Sonrasını tahmin edersin... Bir daha hiç motosiklete yaklaşamadım. Yani... Yaklaşamamıştım.
Bu konuşmanın normal devam etmeyeceği belli olmuştu.
__ Ne demek istiyorsun?
Bir an önce söyleyip kurtulmak derdindeydi Selen, her ne olacaksa hemen olup bitmesini istiyordu.
__ Dün gece... Seni takip eden bendim.
Şoka girmek böyle bir şeydi işte! Ama düşününce... Bir motosiklet hatırlıyordu arkasından gelen! Nasıl dikkat etmemiş, üzerinde yeterince durmamıştı?
Selen... Ah Selen! İsteyince uyuyor numarasını çok iyi yapıyordu demek! Kendini aptal ve kandırılmış hissediyordu!
Kendini durduramayarak elini sertçe indirdi direksiyona, her şeye ama her şeye kendisi sebep olmuştu. Tam bir çaylak gibi davranmıştı!
__ Korhan...
__ Sus, derken sinirden kızarmış gözlerini Selen'e öyle bir dikmişti ki Selen bir an oturduğu koltuğa gömülmüştü.
İnanamıyorum sana! Madem biliyordun... Susmak yerine konuşabilirdin, engellemeye çalışabilirdin! Sense numara yapmayı tercih ettin! İş çevirdin arkamdan, Alperleri başıma topladın!
Selen'in gözleri büyümüştü. Bu kadarı çok fazlaydı, tamamen onu düşünerek yaptığı şeyler yüzünden suçlanıyordu!
__ Bana teşekkür edeceğine bunları mı söylüyorsun? Ya seni takip etmeseydim o zaman ne olacaktı bunları hiç düşündün mü?
__ Sen neden bir şey söylemedin bana Selen, tek bir mantıklı açıklama yap bana hemen!
__ Çünkü beni dinlemeyecektin Allah'ın cezası! O gün gitmesen ertesi gün gidecektin Gediz'e ve ben o korkuyla yaşayamazdım, bitmesini istedim! Ya sen... Sen hiç düşündün mü bizi giderken, beni ya da Ecem'i düşündün mü?
Korhan bir an dudaklarını araladı ama yok... Konuşursa daha kötü olacaktı. O yüzden hızlı davranarak arabadan kendisini dışarı attı. Selense onun arkasından gidip o lanet arabasına bindiği için kızıyordu kendisine!
Neymiş, beyefendi endişelenmiş kendisi için... Aptal Selen, aptal!
Selen çantasını da alarak kendi kendisiyle kavga halinde çıktı arabadan.
__ Selen, yapma...
Biraz önceye göre daha az öfkeli çıkan o ses karşısında Selen ona baktı yavaşça.
__ Bence de yapmayalım... Hiç olmazsa birkaç saat!
Korhan Selen'i durdurmamıştı bu defa. Gözlerinin önünde taksi bekledi ve kısa bir zaman sonra bir taksiyi durdurarak hiç kendisine bakmadan bindi. Öylece uzaklaşan taksinin arkasından baktı Korhan bir süre... Acaba eve mi gidiyordu yoksa başka bir yere mi? Korhan büyük bir "Off" çektikten sonra bir an alnını arabasının kapısına vururcasına çarptı... Sonrasında tekrar arabasına binerek gaza bastı.
Ona istediği o birkaç saati verecekti.
Alper hızlı bir şekilde içeri girdiğinde Korhan'ı en köşede ki masada buldu. Her zaman ki gibi eline en ağır ekonomi kitaplarından birini almış masa da viski bardağı oturuyordu. Bu bir sorun olduğuna işaretti.
Korhan Alper tam önünde duruncaya kadar onu fark etmemişti. Sadece bir an bakışlarını ona kaldırdı. Ardından tepki vermeden tekrar kitabına döndü.
__ Demek o kadar kötü öyle mi?
Korhan bu sözler üzerine karşısında ki sandalyeye oturan Alper'e ters bir bakış attı.
__ Ne işin var senin burada?
__ Burada olduğunu öğrendim ve merak ettim seni.
__ Etme dostum, derken sertçe kitabı masaya çarpmıştı.
Bu gün değil, dün gece öğrenecektin nerede olduğumu ve Selen'i ortaya atmayacaktın!
Alper'in yüz ifadesi değişirken masa da hafifçe ona doğru uzanmıştı.
__ Sen deli misin, biz hiç Selen'i tehlikeye atacak bir şey yapar mıyız? Kız bir an da bize konumunu gönderince biz de şoka girdik babanla!
Biliyordu zaten, tahmin ediyordu ama içinde ki volkanı ancak arada patlayarak söndürebiliyordu.
__ Korhan... Neden evde değilsin?
Dişlerini bir an gıcırdattıktan sonra viski bardağını başına dikmişti.
__ Çünkü... Hanımefendi öyle istedi ve ben de herkese kızgınım! Babamın Selen'e Gediz'i görmesine izin vermesine de inanamıyorum! Düşündükçe...
__ Selen çocuk değil Korhan, adam nasıl engel olabilir?
__ Evet, herkesin her zaman bir bahanesi var zaten.
Alper derin bir nefes alırken bazen Korhan'a sabretmenin zor olduğunu düşünüyordu ama zor günler geçirdiğinin, yine dağıldığının farkındaydı. O yüzden azar yemeyi göze alarak konuştu yavaşça.
__ Selenle kavga mı ettiniz, neden yanında değilsin?
Korhan farkında olmadan bacağını sallamaya başlamıştı.
__ Selen her zaman dik burunlu davranıyor, asla sözümü dinlemiyor. Onun için ne kadar korktuğumu algılayamıyor bile. Delirmemem mümkün değil!
__ Onu zaten böyle olduğu için sevmiyor musun?
Belki... Belki de öyleydi. Selen'in kendisine kafa tutmasını, diklenmesini seviyor cesaretine hayranlık duruyordu ama... Bu biraz fazlaydı!
__ Benim arkamdan iş çevirmekti yaptığı, dürüst olmadı bana. Nasıl güveneceğim ona bundan sonra?
__ Korhan deli etme beni! Kız seni korumak için o hallere girdi zevkine değil! O spor salonunun önünde çiçekli elbisesiyle o dev motosikletin önünde onu gördüğünüz de ben ne düşündüm biliyor musun?
İçi sızlıyordu Korhan'ın... O görüntüyü tahmin edebiliyordu. Yeni doldurduğu bardağından bir yudum alırken ilgisiz görünmeye çalışsa da Alper'e sormadan yapamamıştı.
__ Ne?
__ Senin çok şanslı bir adam olduğunu! O kız seni her şeyden çok sevdiğini kanıtladı orada, görmüyor musun?
Korhan süngüsü düşmüş bir halde elinde ki bardağı masaya bırakmıştı.
__ Ben de onu o kadar çok seviyorum. Ne olursa olsun... Benim için de olsa kendisini tehlikeye atmış olması... O ihtimal... Beni mahvediyor!
Alper sonunda arkadaşını istediği konuma getirdiğini düşünüyordu, nihayet!
__ Ona da böyle söyle o zaman... Seni anlayacağından eminim.
Aslında hazmedemediği düşündükçe içine oturan başka şeyler de vardı ama kendisine bile itiraf etmek istemiyordu. Sonra... Hafif bir kıkırdama sesi duyarak hayret ve öfkeyle baktı Alper'e.
__ Bu kadar komik olan ne?
__ Komik değil, dedi Alper ama gülmemek için dudaklarını ısırıyordu.
Ama ben Selenle gurur duyuyorum. Biz seni takip etsek kesin enselenirdik!
Korhan'ın kaşlarını çatmasına aldırmadan devam etti Alper.
__ Kıza bak... Takipte resmen yetenekli! Bence onu işe almalısın, koruman olarak!
Sert bakışları Alper'i buldu... Baya baya gülmemek için zor tutuyordu kendisini. Resmen sinirlerini bozan şey ona komik geliyordu demek... Ama nedense o an ona da komik gelmeye başlamıştı. Öyle ki kendini tutamayarak gülmeye başladı... Alper de hiç saniye sektirmeden ona katılmıştı!
__ g-güldüğüme bakma... Sinirlerim bozuk!
Alper Korhan'ı ayağa kaldırırken gülmeye devam ediyordu.
__ Hay senin sinirlerine! Doğru eve, karına ve kızına, hadi!
Canlarıma keyifli okumalarr :)