Nihayet yolculuk bitmişti. Uçaktan inerken onunla gözgöze geldik ve birbirimize gülümsedik. Bizi almaya kimse gelmemişti. Şaşırdım. Babam taksi çağırmıştı bile eve gidene kadar ne kadar zorlasamda tek kelime etmedi. Evin kapısını çaldığımda bana döndü ve "sana hiçbir şey söyleyemediğim için affet beni yavrum ama yapamadım" dedi gözleri dolmuştu. Kapı açıldığında farketmiştim içeride annem ve babaannem yoktu. Babama döndüm eliyle yukarıyı işaret etti. Yukarıya çıktığımda annem ve babaannem karşılıklı yataklarda yatıyorlardı. Τι συνέβη μητέρα γιαγιά (Anne babaanne neler oldu)
Sesleri çıkmıyordu belliki yorgunlardı. Ağladığımı farkettim. Babam kolumdan tutup dışarı çıkardı. "Geçen hafta evimize bir suikast yapıldı annen ve babaannen yaralandı Maria Hanım öldü" dediğinde babamda ağlıyordu "Peki sen" dedim hıçkırıklarımın arasında zorla. "Ben şirketteydim belliki biri bizi korkutmaya çalıştı ve başarılıda oldu annen geçici hafiza kaybı yaşıyor babaannen is bacağından yaralandı sana daha önce haber verecektim ama buraların pek güvenli olduğunu düşünmüyorum onun için özür dilerim yavrum" sinirlendim üstüme hırkamı alıp küçükken annemle kavga ettiğimde çıktığım tepeye doğru koşmaya başladım. Olduğum yere çöktüm ve ağlamaya devam ettim. Annem belkide beni hatırlamayacaktı. Saf saf konuşuyordum işte ne belkisi tabiki hatırlamayacaktı.Hıçkırıklar içinde kalmıştım. Bacaklarımı kendime çektim kafamı bacaklarımın arasına ellerimide saçlarımın arasına koymuş aglıyordum. Yanıma birinin oturduğunu hissettim fakat babamın dediklerinden sonra bakmaya korkuyordum. Beni kendine doğru çekip sarıldı babam olduğunu düşünüyordum.Burada ne arıyorsun,bu saatte burada olmamalısın dediğinde resmen şoka girmiştim. Uçaktaki sesti bu. Kafamı kaldırdığımda bana bakıyordu. Usulca ellerimi tuttu ve hadi gidelim anlamında kafasıyla işaret etti ben ise onu yine reddetmiştim."Sen gidebilirsin"dedim. Gözlerimi sildi. Ve ne ara olduğunu anlamasamda beni kucağına aldı. Resmen onunla mücadele ediyordum. "Bırak beni nereye götürüyorsun amacın ne? "Ve delicesine bağırıyordum. "Bana tekrar o alaycı gülümsemeyle "bak küçük hanım benden sana zarar gelmez sus ve rahatına bak " dedi. Bense gözlerimi kapatmak istememe rağmen yorgunluktan açamıyordum. Açmalıydım fakat olmuyordu. Bir süre sonra uyumaya başladığımı farkettim zar zor gözlerimi açtım ve hâlâ kollarındaydım. Onun mükemmel sesi kulaklarımda yankılandı
"Korkma ve uyu"