*****
Ipinikit ko ang aking mga mata upang damhin ang malamig na simoy ng hangin na siyang sumalubong sa akin pagkababa ko ng bus.
Wala pa ngang ilang minuto akong nakakaapak dito sa Cubao terminal ay parang gusto ko na ulit umuwi. Mas gusto ko pa rin sa probinsya namin. Doon ay tahimik, sariwa ang hangin, at higit sa lahat naroon sina lola at Raven. Kung nahahati lang talaga ang katawan ko at kung nakakalipad lang ako tuwing gabi ay malamang lumilipad na ako ngayon pabalik sa probinsya namin. Kaso sayang, pinanganak lang akong maganda at hindi manananggal.
"𝗦𝗮𝗮𝗻 𝗸𝗮𝗻𝗮 𝗻𝗴𝗮𝘆𝗼𝗻 𝗻𝗶𝘆𝗮𝗻 𝗯𝗮𝗯𝗮𝗲𝗻𝗴 𝗮𝗺𝗮𝘇𝗼𝗻𝗮?" nakabalik lang ako sa wisyo nang makarinig ako ng nakakairitang tinig mula sa aking likuran.
Pagharap ko ay bumungad sa akin ang pagmumukha nung mayabang na lalaki kanina. Wala na siyang suot na sumbrelo kung kaya't kitang-kita ko na ng buo ang pagmumukha niya. 𝘗𝘰𝘨𝘪 𝘥𝘪𝘯 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘱𝘢𝘭𝘢.
"𝗦𝗮 𝗶𝗺𝗽𝘆𝗲𝗿𝗻𝗼, 𝘀𝗮𝗺𝗮 𝗸𝗮?" pilosopo kong sagot rito.
Napakamot na lang sa kanyang ulo yung lalaking mayabang. Kapag talaga ako kausap mo, asa ka pang makakuha ka ng matinong sagot mula sa akin.
Eksakto namang napandaan sa gilid namin yung poging lalaki. Yung nakasabay din namin kanina sa bus, yung nagbigay ng 50k sa magnanakaw. 𝘚𝘢𝘯𝘢 𝘢𝘭𝘭 𝘯𝘢𝘮𝘪𝘮𝘪𝘨𝘢𝘺 𝘯𝘨 𝘱𝘦𝘳𝘢 𝘴𝘢 𝘮𝘢𝘨𝘯𝘢𝘯𝘢𝘬𝘢𝘸.
"𝗞𝗼𝗻𝘁𝗶 𝗻𝗮 𝗹𝗮𝗻𝗴 '𝗱𝗿𝗲 𝗽𝗮𝗽𝗮𝘁𝘂𝗹𝗮𝗻 𝗸𝗼 𝗻𝗮 𝗶𝘁𝗼." bulong niya rito ngunit rinig ko naman. Wala sa sariling napairap na lang ako sa kawalan dahil sa pagiging feeling close niya doon sa lalaki.
"𝗗𝗶𝗱 𝘆𝗼𝘂 𝗮𝗹𝗿𝗲𝗮𝗱𝘆 𝗰𝗮𝗹𝗹 𝗵𝗶𝗺?" biglang nagsalita yung poging lalaki at huminto sa gilid namin habang nakasuksok yung isang kamay sa bulsa ng suot niyang faded jeans at abala sa pagtipa sa hawak niyang cellphone.
Napakunot-noo naman ako, nagtataka kung sino ba yung kausap nito. Ako ba? Tinatanong niya ba ako kung natawagan ko na ba yung susundo sa akin? Pero paano niya naman nalaman yun eh hindi naman kami magkakilala saka hindi ko naman yun nasabi sa kanya kanina. Saka isa pa hindi nga kami nagkausap sa byahe. Etong mayabang lang naman ang nakausap ko, este nakaaway pala habang nasa byahe. Baka nga ako yung tinatanong niya 'no? Nakakahiya naman kung hindi ko sasagutin baka isipin niya ang snob ko.
"𝗔𝗵, 𝗵𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗽𝗮. 𝗣𝗲𝗿𝗼 𝗺𝗮𝘆 𝗯𝗶𝗻𝗶𝗴𝗮𝘆 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻 𝘀𝗮 𝗮𝗸𝗶𝗻 𝗻𝗮 𝗰𝗼𝗻𝘁𝗮𝗰𝘁 𝗻𝘂𝗺𝗯𝗲𝗿 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗺𝗲𝗻 𝗶𝗻 𝗯𝗹𝗮𝗰𝗸, 𝘀𝗮𝗯𝗶 𝗻𝗶𝘆𝗮 𝘁𝗮𝘄𝗮𝗴𝗮𝗻 𝗸𝗼 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗱𝗮𝘄 𝗮𝗻𝗴 𝗻𝘂𝗺𝗯𝗲𝗿 𝗻𝗮 𝘆𝘂𝗻 𝗸𝗮𝘀𝗶 𝘆𝘂𝗻 𝗱𝗮𝘄 𝗮𝗻𝗴 𝘀𝘂𝘀𝘂𝗻𝗱𝗼 𝘀𝗮 '𝗸𝗶𝗻 𝗽𝗮𝗿𝗮 𝗶𝗵𝗮𝘁𝗶𝗱 𝗮𝗸𝗼 𝘀𝗮 𝘁𝘂𝘁𝘂𝗹𝘂𝘆𝗮𝗻 𝗸𝗼 𝗽𝗮𝗻𝘀𝗮𝗺𝗮𝗻𝘁𝗮𝗹𝗮. 𝗞𝗮𝘀𝗼...𝘄𝗮𝗹𝗮 𝗮𝗸𝗼𝗻𝗴 𝗽𝗵𝗼𝗻𝗲 𝗻𝗮 𝗱𝗮𝗹𝗮 𝗵𝗲𝗵𝗲 𝗽𝗲𝗿𝗼 '𝗱𝗶 𝗯𝗮𝗹𝗲 𝗺𝗮𝗴𝗵𝗮𝗵𝗮𝗻𝗮𝗽 𝗻𝗮 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗮𝗸𝗼 𝗻𝗴 𝘁𝗲𝗹𝗲𝗽𝗵𝗼𝗻𝗲 𝗯𝗼𝗼𝘁𝗵 𝗱'𝘆𝗮𝗻. 𝗦𝘂𝗿𝗲 𝗮𝗸𝗼𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗿𝗮𝗺𝗶 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗴𝗮 𝘁𝗲𝗹𝗲𝗽𝗵𝗼𝗻𝗲 𝗯𝗼𝗼𝘁𝗵 𝗱'𝘆𝗮𝗻 𝘀𝗮 𝘁𝗮𝗯𝗶-𝘁𝗮𝗯𝗶. 𝗗𝗼'𝗻 𝗻𝗮 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗮𝗸𝗼 𝗺𝗮𝗸𝗶𝗸𝗶𝘁𝗮𝘄𝗮𝗴." dire-diretso kong sagot sa kanya.
Bigla akong nakaramdam ng hiya nang ibaling niya ang tingin niya sa akin at binigyan ako ng nagtatakang tingin. Para bang sinasabi ng mga mata niya na, 𝘢𝘯𝘰-𝘣𝘢𝘯𝘨-𝘱𝘪𝘯𝘢𝘨𝘴𝘢𝘴𝘢𝘴𝘢𝘣𝘪-𝘮𝘰-𝘭𝘰𝘰𝘬.
"𝗧𝘀𝗮𝗸𝗮 𝗽𝗮𝗻𝗶𝗴𝘂𝗿𝗮𝗱𝗼𝗻𝗴 𝗱𝗮𝗿𝗮𝘁𝗶𝗻𝗴 𝗱𝗶𝗻 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻 𝗮𝗴𝗮𝗱 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝘀𝘂𝗻𝗱𝗼 𝗸𝗼 𝗸𝗮𝗽𝗮𝗴 𝘁𝗶𝗻𝗮𝘄𝗮𝗴𝗮𝗻 𝗸𝗼 𝗻𝗮 𝗵𝗲𝗵𝗲 𝘁𝘀𝗮𝗸𝗮-" hindi ko na natapos ang susunod ko pa sanang sasabihin nang ibaling niya ang kanyang tingin do'n sa mayabang na lalaki na halatang nagpipigil ng tawa. 𝘛𝘴𝘬. 𝘕𝘢-𝘢𝘯𝘪𝘯𝘨 𝘯𝘢 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯 𝘺𝘢𝘵𝘢. 𝘛𝘶𝘮𝘢𝘵𝘢𝘸𝘢 𝘮𝘢𝘨-𝘪𝘴𝘢!
"𝗖𝗮𝗹𝗹 𝗵𝗶𝗺 𝗮𝗻𝗱 𝘁𝗲𝗹𝗹 𝗵𝗶𝗺 𝘄𝗲'𝗿𝗲 𝗮𝗹𝗿𝗲𝗮𝗱𝘆 𝗵𝗲𝗿𝗲." nagsalita ulit yung lalaki at sa pagkakataong ito, alam ko na kung sino ang kinakausap niya. Muntikan na akong mapatampal sa aking noo dahil sa kahihiyan nang marealized kong hindi pala ako ang tinatanong niya kanina. Ngunit napalitan ng pagtataka ang naramdaman kong hiya kanina nang makita kong ihagis niya sa lalaking mayabang yung cellphone na hawak niya na agad naman nitong nasalo. "𝗜 𝗷𝘂𝘀𝘁 𝗻𝗲𝗲𝗱 𝘁𝗼 𝗳𝗶𝘅 𝘀𝗼𝗺𝗲𝘁𝗵𝗶𝗻𝗴." dagdag pa nito bago niya kami tuluyang nilampasan.
Tiningnan pa muna ako ng nakakaloko nung mayabang na lalaki habang tumatawa ng nakakaasar bago niya ako tuluyang tinalikuran at sumunod doon sa lalaki habang nagta-type na sa cellphone. Naguguluhan naman akong naiwan sa kinatatayuan ko habang sinusundan sila ng tingin.
𝘈𝘯𝘢𝘬 𝘬𝘢 𝘯𝘨 𝘧𝘰𝘰𝘵𝘴𝘱𝘢! 𝘔𝘢𝘨𝘬𝘢𝘬𝘪𝘭𝘢𝘭𝘢 𝘱𝘢𝘭𝘢 𝘺𝘶𝘯𝘨 𝘥𝘢𝘭𝘢𝘸𝘢𝘯𝘨 '𝘺𝘰𝘯? 𝘒𝘢𝘺𝘢 𝘱𝘢𝘭𝘢 𝘱𝘢𝘳𝘦𝘩𝘰𝘯𝘨 𝘸𝘦𝘪𝘳𝘥.
Pero grabe yung hiya ko doon ah, legit! Malay ko bang hindi naman pala ako ang kausap niya. 𝘕𝘢𝘱𝘢𝘱𝘢𝘭𝘢 𝘯𝘨 𝘱𝘢𝘨𝘪𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘢𝘴𝘴𝘶𝘮𝘪𝘯𝘨 𝘮𝘪𝘯𝘴𝘢𝘯 𝘩𝘢𝘺𝘴!
HILA-HILA ko yung maleta ko papunta sa upuan at doon muna naupo. Mamaya ko na kokontakin yung susundo sa 'kin, magpapahinga muna ako saglit.
Napatingin ako sa bawat pasaherong nagsisi-babaan sa kanya-kanyang bus na kanilang sinakyan. Ang ilan ay ibinababa pa ang kanilang mga bagahe samantalang ang ilan naman ay may mga kanya-kanya ng sundo. Samantalang ako heto, mag-isa at gutom. Mabuti na lang at may kaunting pera pa akong natira. May magandang naidulot din pala yung mayabang na yun sakin dahil hindi nakuha nung magnanakaw yung pera ko kanina.
Sunod kong iginala ang paningin ko sa buong syudad. Nakakasilaw ang nagkalat na liwanag na nagmumula sa napakaraming sasakyan at nagtataasang mga gusali. Hindi din magkamayaw ang ingay ng mga tao sa paligid. Napatingin ako sa suot kong relo na pambisig. Pasado alas-dos pa lang ng madaling araw ngunit nagkalat pa din ang mga tao ngayon. Mayroong paroo't-parito, yung iba ay nagta-trabaho, ang iba naman ay nagtitinda at naglalako ng kung ano-ano, meron namang pagala-gala lang. Nakakahilo silang tingnan. Hindi na nga yata sila natutulog dahil halos bente-kwatro oras yatang gising ang mga tao rito sa Maynila. Hindi kagaya sa probinsya na ganitong oras ay mahimbing na silang natutulog sa kani-kanilang mga bahay.
Muli kong iginala ang paningin ko. Kitang-kita ko ang mga naglalakihang billboard ng mga kilala at sikat na artista at ilang personalidad. Gaya nina Andrea Brillantes, Kyle Echarri, Francine Diaz, Seth Fedelin, Kathryn Bernardo, Alden Richards, naroon din ang mga hinahangaang k-pop ngayon ng mga tulad kong kabataan.
Ngunit ang nakatawag talaga ng atensyon ko ay ang tatlong magkakatabing billboard na may larawan ng tatlong prinsipe. Eto yung pinag-uusapan ng mga kaklase ko nung nakaraan. Balita ko ay sobrang sikat talaga nila hindi lang dito sa Pilipinas kundi maging sa buong mundo pa. Palibhasa'y wala kaming tv at hindi din naman talaga ako nanonood ng balita kaya hindi ko sila gaanong kilala. Well, kilala ko naman yung mga pangalan nila dahil madalas ko iyon marinig sa probinsya namin pero hindi ako pamilyar sa mga mukha nila.
Napangiwi ako nang mapatingin ako sa larawan ni Prince Eldridge. Nakasulat kasi sa ibaba ng larawan nila ang kanilang mga pangalan kaya madali na lang para sa akin ang makilala sila.
"𝗘𝘁𝗼 𝗽𝗮𝗹𝗮 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗣𝗿𝗶𝗻𝗰𝗲 𝗘𝗹𝗱𝗿𝗶𝗱𝗴𝗲?" bulong ko sa aking sarili. "𝗜𝗻𝗳𝗶𝗲𝗿𝗻𝗲𝘀𝘀 𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗼𝗴𝗶 𝗻𝗶𝘆𝗮 𝗸𝗮𝘀𝗼 𝗻𝗴𝗮 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗺𝘂𝗸𝗵𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗹𝗮𝘆𝗯𝗼𝘆." itsura pa lang kasi halatang-halata mo na agad na babaero siya.
Sunod na dumako ang tingin ko sa billboard na nasa kanan.
"𝗣𝗿𝗶𝗻𝗰𝗲 𝗧𝗿𝗶𝘀𝘁𝗮𝗻?" basa ko sa pangalang nakasulat sa ibaba nung picture. Wala sa sarili akong napangiti habang nakatitig ako doon sa malaking picture ng prinsipe. "𝗘𝘁𝗼 𝗯𝗮 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗳𝗲𝗲𝗹𝗶𝗻𝗴 𝗮𝘁 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗸𝗮𝗱𝗮𝗹𝗮𝘀𝗮𝗻 𝗸𝗼𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗿𝗶𝗻𝗶𝗴 𝘀𝗮 𝗺𝗴𝗮 𝗸𝗮𝗸𝗹𝗮𝘀𝗲 𝗸𝗼, 𝗺𝗮𝗽𝗮𝗽𝗮𝘀𝗮𝗯𝗶 𝗸𝗮 𝗻𝗮 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝘁𝗮𝗹𝗮𝗴𝗮 𝗻𝗮...𝘀𝗮𝗻𝗮 𝗺𝗮𝗽𝗮𝗻𝘀𝗶𝗻 𝗮𝗸𝗼 𝗻𝗴 𝗶𝘀𝗮𝗻𝗴 𝗣𝗿𝗶𝗻𝗰𝗲 𝗧𝗿𝗶𝘀𝘁𝗮𝗻? 𝗛𝗮𝘆𝘀𝘀𝘀𝘀! 𝗘𝘃𝗲𝗿𝘆 𝗴𝗶𝗿𝗹𝘀 𝗱𝗿𝗲𝗮𝗺." i dreamingly said to myself habang malalim na napapabuntong-hininga sa kawalan. Hindi ko din maalis ang tingin ko sa larawan.
Mukha kasi siyang seryosong tingnan. Mukha ring mabait saka ang amo ng mukha niya. Mukhang sa kanilang tatlo ay siya lang ang matino.
Sunod kong binalingan ng tingin yung billboard na napapagitnaan nung dalawa. Napangiwi ako nang makita ko ang larawan ni Prince Zander. Hindi man lang kasi siya nakangiti doon para siyang pinaglihi sa sama ng loob.
"𝗠𝘂𝗸𝗵𝗮𝗻𝗴 𝗮𝗿𝗼𝗴𝗮𝗻𝘁𝗲, 𝘀𝗻𝗼𝗯, 𝘀𝘂𝗽𝗹𝗮𝗱𝗼 𝗮𝘁..." napahinto ako saglit upang kilatising mabuti ang nasa larawan. "𝗠𝗮𝘀𝘂𝗻𝗴𝗶𝘁." oo tama! Mukha siyang masungit tingnan. Decribe ko lang kung anong itsura niya sa picture. Nakasimangot tapos magkasalubong ang dalawang kilay. Expressionless ang koyah mo. Hays, mukha talaga siyang masungit. "𝗘𝗸𝗶𝘀 𝗻𝗮 𝗮𝗴𝗮𝗱 𝘀𝗮 '𝗸𝗶𝗻 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗴𝗮𝗻𝘆𝗮𝗻."
Pero hindi ko maitatangging sobrang gwapo niya kahit pa nakasimangot siya. Paano na lang kaya kapag ngumiti pa siya edi nalintikan na. Baka malaglag na yung mga panga ng mga taga-hanga niya! Baka nga pati panty niyo malaglag din.
Sunod na napadako ang tingin ko sa nag-iisang billboard na medyo nalalayo ang pwesto doon sa tatlo. Biglang nawala ang ngiti sa mga labi ko nang mapatitig ako sa huling larawan.
"𝗣𝗿𝗶𝗻𝗰𝗲 𝗖𝗹𝘆𝗱𝗲." sambit ko sa pangalan nito. Ilang minuto din akong natahimik habang pinakatitigang mabuti ang larawan ng prinsipe. "𝗔𝘆𝗼𝘀 𝗵𝗮𝗵𝗮." saka ako mahinang napatawa. I gestured a gun using my thumb and index finger at kunwaring binaril ang picture na nasa billboard. "𝗧𝘀𝗸. 𝗣𝗼𝗴𝗶 𝗺𝗼 𝗽𝗮 𝗱𝗶𝗻."
Ilang saglit pa akong nakatitig do'n nang mapagdesisyunan kong tumayo na. Nag-unat ako ng mga braso at saka pinagpagan ko din ang aking pwetan. Maghahanap na ako ng telephone booth para masundo na ako ng susundo sa akin.
Bago ako tuluyang umalis sa pwesto ko ay binalingan ko muna ulit ang mga nasa billboard.
"𝗕𝗮𝗸𝗶𝘁 𝗮𝗻𝗴 𝗴𝘂𝗴𝘄𝗮𝗽𝗼 𝗻𝗶𝘆𝗼? 𝗦𝗶𝗴𝘂𝗿𝗼 𝗻𝘂𝗻𝗴 𝗻𝗮𝗴𝗽𝗮𝘂𝗹𝗮𝗻 𝗻𝗴 𝗸𝗮𝗴𝘄𝗮𝗽𝘂𝗵𝗮𝗻 𝘀𝗶 𝗚𝗼𝗱 𝘀𝗶𝗻𝗮𝗹𝗼 𝗻𝗶𝘆𝗼 𝗹𝗮𝗵𝗮𝘁, 𝗯𝗮𝗸𝗮 𝗻𝗴𝗮 𝗻𝗶𝗹𝘂𝗻𝗼𝗸 𝗽𝗮. 𝗛𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗻𝗮 𝗸𝗮𝘆𝗼 𝗻𝗮𝗴𝘁𝗶𝗿𝗮 𝘀𝗮 𝗶𝗯𝗮𝗻𝗴 𝗻𝗮𝗻𝗴𝗮𝗻𝗴𝗮𝗶𝗹𝗮𝗻𝗴𝗮𝗻 𝗱𝗶𝗻 𝗻𝗴 𝗴𝗮𝗻𝘆𝗮𝗻𝗴 𝗶𝘁𝘀𝘂𝗿𝗮." umismid ako sa mga ito. Akala mo naman talaga eh makikita nila ang pinaggagagawa ko pft haha. "𝗛𝗺𝗺! 𝗨𝗻𝗳𝗮𝗶𝗿 𝗻𝗶𝘆𝗼 𝗺𝗮𝘀𝘆𝗮𝗱𝗼." sinabi ko iyon habang nakatingin sa picture ni Prince Clyde saka ko ito pinakyuhan.
Paalis na sana ako nang mahagip ng tingin ko yung pamilyar na pigura nang isang lalaking nakaupo hindi kalayuan sa inuupuan ko kanina. Nakatapat ang cellphone nito sa kanyang tenga at abala sa pakikipag-usap sa kabilang linya.
Napakunot ang noo ko. 𝘈𝘬𝘢𝘭𝘢 𝘬𝘰 𝘯𝘢𝘬𝘢𝘢𝘭𝘪𝘴 𝘯𝘢 𝘴𝘪𝘭𝘢. 𝘏𝘢𝘺𝘢𝘢𝘯 𝘯𝘢 𝘯𝘨𝘢!
Tumalikod na ako at hindi na pinansin pa yung mayabang na lalaki. Pakealam ko naman sa mga yun may sarili naman akong destinasyon. Ngunit nakakailang hakbang pa lamang ako nang biglang may tumawag sa akin.
"𝗛𝗼𝘆! 𝗕𝗮𝗯𝗮𝗲𝗻𝗴 𝗮𝗺𝗮𝘇𝗼𝗻𝗮 𝘀𝗮𝗻𝗱𝗮𝗹𝗶 𝗹𝗮𝗻𝗴!" boses iyon nung lalaking mayabang. 𝘈𝘯𝘰 𝘯𝘢 𝘯𝘢𝘮𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘪𝘭𝘢𝘯𝘨𝘢𝘯 𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘰𝘯𝘨 𝘪𝘵𝘰?!
Mariin akong napapikit dahil sa inis. Nanatili akong nakatalikod hanggang sa maramdaman kong nasa likuran ko na siya.
"𝗦𝗮𝗮𝗻 𝗸𝗮 𝗽𝘂𝗽𝘂𝗻𝘁𝗮?" tanong nito, roon lang ako humarap sa kanya na masama ang tingin.
"𝗦𝗮 𝗶𝗺𝗽𝘆𝗲𝗿𝗻𝗼 𝗶𝗵𝗮𝗵𝗮𝘁𝗶𝗱 𝗸𝗮. 𝗛𝗶𝗻𝗮𝗵𝗮𝗻𝗮𝗽 𝗸𝗮 𝗻𝗮 𝗸𝗮𝘀𝗶 𝗻𝗶 𝗟𝘂𝗰𝗶𝗳𝗲𝗿." pilosopo kong sagot ko rito.
"𝗜𝗸𝗮𝘄..." dinuro niya ako sa mukha, halatang nagpipigil siya ng inis. Tila may sasabihin pa siya ngunit hindi niya matuloy-tuloy, naihilamos niya na lang tuloy sa kanyang mukha ang isa niyang kamay na nakaduro sa akin kanina. Gusto ko tuloy matawa halata kasing pikon na! "𝗛𝗮𝘆𝘀! 𝗡𝗮𝗴𝘁𝗮𝘁𝗮𝗻𝗼𝗻𝗴 𝗮𝗸𝗼 𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗮𝘆𝗼𝘀."
"𝗘𝗵, 𝗯𝗮𝗸𝗶𝘁 𝗺𝗼 𝗯𝗮 𝗸𝗮𝘀𝗶 𝘁𝗶𝗻𝗮𝘁𝗮𝗻𝗼𝗻𝗴? 𝗔𝗻𝗼 𝗯𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗸𝗲𝗮𝗹𝗮𝗺 𝗺𝗼 𝗸𝘂𝗻𝗴 𝘀𝗮𝗮𝗻 𝗮𝗸𝗼 𝗽𝘂𝗽𝘂𝗻𝘁𝗮? 𝗡𝗶 𝗵𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗻𝗴𝗮 𝗸𝗶𝘁𝗮 𝗸𝗶𝗹𝗮𝗹𝗮, 𝗳𝗲𝗲𝗹𝗶𝗻𝗴 𝗰𝗹𝗼𝘀𝗲 𝗹𝗮𝗻𝗴?" irita kong tanong dito.
"𝗜𝗸𝗮𝘄 𝗯𝗮𝗯𝗮𝗲𝗻𝗴 𝗮𝗺𝗮𝘇𝗼𝗻𝗮 𝘀𝘂𝗺𝗼𝘀𝗼𝗯𝗿𝗮 𝗸𝗮𝗻𝗮 𝗮𝗵! 𝗕𝗮𝗸𝗮 𝗻𝗮𝗸𝗮𝗸𝗮𝗹𝗶𝗺𝘂𝘁𝗮𝗻 𝗺𝗼𝗻𝗴 𝘁𝗶𝗻𝘂𝗹𝘂𝗻𝗴𝗮𝗻 𝗸𝗶𝘁𝗮 𝗸𝗮𝗻𝗶𝗻𝗮 𝗱𝗼'𝗻 𝘀𝗮 𝗺𝗮𝗴𝗻𝗮𝗻𝗮𝗸𝗮𝘄." ngi? Anong klaseng tulong? Eh, wala nga siya ibang ginawa kundi mang-inis tapos pinamimigay pa ako do'n sa magnanakaw. Tadyakan ko kaya siya d'yan.
"𝗪𝗮𝗹𝗮 𝗸𝗮 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻 𝗻𝗮𝗶𝘁𝘂𝗹𝗼𝗻𝗴 𝘀𝗮 '𝗸𝗶𝗻, 𝗵𝗼𝘆! 𝗕𝘂𝘁𝗶 𝗽𝗮 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗽𝗼𝗴𝗶𝗻𝗴 𝗸𝗮𝘀𝗮𝗺𝗮 𝗺𝗼, 𝗺𝗮𝘆 𝗮𝗺𝗯𝗮𝗴 𝘀𝗮 𝗹𝗶𝗽𝘂𝗻𝗮𝗻 𝗶𝗸𝗮𝘄 𝘄𝗮𝗹𝗮!" inirapan ko pa ito saka dinilaan. Wala akong pakealam kahit para na akong batang nakikipagtalo dito sa kanya.
"𝗔𝗻𝗼𝗻𝗴 𝘄𝗮𝗹𝗮? 𝗠𝗲𝗿𝗼𝗻 𝗸𝗮𝘆𝗮! 𝗞𝘂𝗻𝗴 𝗵𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗸𝗼 𝗯𝗶𝗻𝗶𝗴𝗮𝘆 𝗱𝗼'𝗻 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗽𝗲𝗿𝗮 𝗸𝗼 𝗺𝗮𝗹𝗮𝗺𝗮𝗻𝗴 𝘀𝗶𝗻𝗮𝗸𝘁𝗮𝗻 𝗸𝗮𝗻𝗮 𝗻𝗼'𝗻 𝗱𝗮𝗽𝗮𝘁 𝗻𝗴𝗮 𝗻𝗮𝗴𝗽𝗮𝗽𝗮𝘀𝗮𝗹𝗮𝗺𝗮𝘁 𝗸𝗮 𝘀𝗮 '𝗸𝗶𝗻 𝗻𝗴𝗮𝘆𝗼𝗻."
Aba!!! Tse! Bahala siya d'yan. Hindi ko na siya pinansin at muli ko na siyang tinalikuran. Ngunit hindi pa man ako nakakahakbang nang bigla siyang pumunta sa harapan ko upang harangan ang daan. Mas lalong sumama ang tingin ko sa kanya samantalang siya ay mukhang nafu-fustrate na.
"𝗟𝗮𝗹𝗮𝘆𝗮𝘀 𝗸𝗮 𝗱'𝘆𝗮𝗻 𝗼 𝘀𝗶𝘀𝗶𝗽𝗮𝗶𝗻 𝗸𝗶𝘁𝗮?" banta ko sa kanya. Napapakamot na lang siya sa kanyang ulo dahil sa pagka-fustrate.
"𝗛𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗸𝗮 𝗽𝘄𝗲𝗱𝗲𝗻𝗴 𝘂𝗺𝗮𝗹𝗶𝘀. 𝗛𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗸𝗶𝘁𝗮 𝗽𝘄𝗲𝗱𝗲𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗮𝗹𝗶𝘀𝗶𝗻." sagot nito.
"𝗔𝘁 𝗯𝗮𝗸𝗶𝘁?"
"𝗔𝗶𝘀𝗵! 𝗠𝗮𝗻𝗮𝗻𝗴-𝗺𝗮𝗻𝗮 𝗸𝗮 𝗻𝗴𝗮 𝘁𝗮𝗹𝗮𝗴𝗮 𝘀𝗮 𝗸𝗮𝗻𝘆𝗮, 𝗺𝗮𝗴𝗸𝗮𝗽𝗮𝗿𝗲𝗵𝗼 𝗸𝗮𝘆𝗼 𝗻𝗴 𝘂𝗴𝗮𝗹𝗶 𝗲𝗵." bubulong-bulong na sabi niya. Hindi ko naman marinig masyado dahil ang hina.
"𝗠𝗮𝘆 𝘀𝗶𝗻𝗮𝘀𝗮𝗯𝗶 𝗸𝗮?" mataray kong tanong dito.
"𝗪𝗮𝗹𝗮. 𝗔𝗻𝗴 𝘀𝗮𝗯𝗶 𝗸𝗼, 𝗵𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗸𝗮 𝗽𝘄𝗲𝗱𝗲𝗻𝗴 𝘂𝗺𝗮𝗹𝗶𝘀. 𝗔𝗺𝗶𝗻 𝗻𝗮 𝘆𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗹𝗲𝘁𝗮 𝗺𝗼." pagkasabi niya no'n ay nagulat ako nang bigla niyang agawin sa akin yung maletang hila-hila ko buti na lang at mahigpit ang pagkakahawak ko dito kung kaya't hindi niya agad iyon nakuha sa 'kin.
"𝗛𝗼𝘆 𝗮𝗯𝗮! 𝗠𝗮𝗴𝗻𝗮𝗻𝗮𝗸𝗮𝘄 𝗸𝗮 𝗱𝗶𝗻 '𝗻𝗼? 𝗡𝗮𝗸𝘂! 𝗠𝗴𝗮 𝗺𝗼𝗱𝘂𝘀 𝗽𝗮𝗹𝗮 𝗸𝗮𝘆𝗼 𝗲𝗵. 𝗞𝗮𝗵𝗶𝘁 𝗸𝘂𝗻𝗶𝗻 𝗺𝗼 𝗶𝘁𝗼𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗹𝗲𝘁𝗮 𝗸𝗼 𝘄𝗮𝗹𝗮 𝗸𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗸𝘂𝗸𝘂𝗵𝗮 𝗿𝗶𝘁𝗼. 𝗣𝘂𝗿𝗼 𝗺𝗴𝗮 𝗱𝗮𝗺𝗶𝘁 𝗮𝘁 𝘂𝗻𝗱𝗶𝗲𝘀 𝗸𝗼 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗮𝗻𝗴 𝗻𝗮𝗸𝗮𝗹𝗮𝗴𝗮𝘆 𝗱𝗶𝘁𝗼. 𝗬𝘂𝗻𝗴 𝗽𝗲𝗿𝗮 𝗸𝗼 𝗶𝘀𝗮𝗻𝗴-𝗱𝗮𝗮𝗻 𝗻𝗮 𝗹𝗮𝗻𝗴. 𝗧𝗲𝗸𝗮? 𝗦𝗶𝗴𝘂𝗿𝗼 𝗴𝗮𝗹𝗶𝗻𝗴 𝗱𝗶𝗻 𝘀𝗮 𝗻𝗶𝗻𝗮𝗸𝗮𝘄 𝗻𝗶𝘆𝗼 𝗱𝗶𝗻 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗽𝗲𝗿𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗶𝗻𝗮𝗺𝗯𝗶𝗴𝗮𝘆 𝗻𝗶𝘆𝗼 𝗱𝗼'𝗻 𝘀𝗮 𝗺𝗴𝗮 𝗵𝗼𝗹𝗱𝗮𝗽𝗲𝗿 𝗸𝗮𝗻𝗶𝗻𝗮 '𝗻𝗼? 𝗧𝗮𝗽𝗼𝘀 𝗸𝗮𝘀𝗮𝗯𝘄𝗮𝘁 𝗻𝗶𝘆𝗼 𝗽𝗮𝗹𝗮 𝘆𝘂𝗻?" mahabang lintanya ko.
"𝗔𝗻𝗼?!" gulat niyang tanong sa 'kin. "𝗦𝗮 𝗺𝘂𝗸𝗵𝗮 𝗸𝗼𝗻𝗴 𝗶𝘁𝗼 𝗺𝗮𝗴𝗻𝗮𝗻𝗮𝗸𝗮𝘄? 𝗣𝗼𝗴𝗶 𝗸𝗼 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗴𝗻𝗮𝗻𝗮𝗸𝗮𝘄 𝗸𝘂𝗻𝗴 𝗴𝗮𝗻𝗼'𝗻. 𝗦𝗮𝗸𝗮 𝗵𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗸𝗼 𝗽𝗮𝗴𝗸𝗮𝗸𝗮-𝗶𝗻𝘁𝗲𝗿𝗲𝘀𝗮𝗻 𝗶𝘁𝗼𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗹𝗲𝘁𝗮 𝗺𝗼 '𝗻𝗼? 𝗕𝗶𝗯𝗶𝘁𝗯𝗶𝘁𝗶𝗻 𝗸𝗼 𝗹𝗮𝗻𝗴, 𝗻𝗮𝗴𝗺𝗮𝗺𝗮𝗹𝗮𝘀𝗮𝗸𝗶𝘁 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝘁𝗮𝗼. 𝗠𝘂𝗸𝗵𝗮 𝗸𝗮𝘀𝗶𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗯𝗶𝗴𝗮𝘁 𝗶𝘁𝗼."
"𝗡𝗮𝗸𝘂! 𝗠𝗮𝗻𝗶𝘄𝗮𝗹𝗮 𝘀𝗮𝘆𝗼! 𝗦𝗶𝘀𝗶𝗴𝗮𝘄 𝗮𝗸𝗼 𝗱𝗶𝘁𝗼 𝗸𝗮𝗽𝗮𝗴 𝗵𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗺𝗼 𝗯𝗶𝗻𝗶𝘁𝗮𝘄𝗮𝗻 𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗹𝗲𝘁𝗮 𝗸𝗼." banta ko rito. "𝗧𝘂𝗹𝗼𝗻𝗴 𝗺𝗮𝘆 𝗺𝗮𝗴𝗻𝗮𝗻𝗮-" hindi ko na natuloy yung sasabihin ko nang bigla niyang bitawan yung maleta ko. Dahil sa bigat ito ay halos madala ako nito patumba sa sementadong kalsada. "𝗔𝗿𝗮𝘆 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻!"
"𝗔𝘆𝗮𝗻 𝘀𝗮𝗯𝗶 𝗺𝗼 𝗯𝗶𝘁𝗮𝘄𝗮𝗻 𝗸𝗼, 𝗲𝗱𝗶 𝗯𝗶𝘁𝗮𝘄𝗮𝗻. 𝗠𝗮𝗱𝗮𝗹𝗶 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻 𝗮𝗸𝗼 𝗸𝗮𝘂𝘀𝗮𝗽 𝗲𝗵." chill niyang sagot habang nakapamulsa pa.
Halos umusok naman ang ilong ko dahil sa sobrang inis. Dahil sa galit ko padabog kong ibinaba ang suot kong backpack sa tabi ng maleta ko saka ako padampang sumakay sa likod niya dahilan upang muntikan na siyang mawalan ng balanse at matumba saka ko siya sinakal gamit ang braso ko.
"𝗔𝗿𝗮𝘆 𝗮𝗻𝗼-𝗮𝗻𝗼 𝗯𝗮 𝗯𝘂..𝗺𝗮..𝗯𝗮 𝗸𝗮 𝗻𝗴𝗮 𝗱'𝘆𝗮𝗻!" hirap siyang magsalita dahil sa pagkakasakal ko sa kanya, nauubo-ubo na din siya pero wala akong pake. Akala niya ah!
"𝗜𝗸𝗮𝘄! N𝗮𝗽𝗮𝗸𝗮𝘀𝗮𝗺𝗮 𝗻𝗴 𝘂𝗴𝗮𝗹𝗶 𝗺𝗼. 𝗜𝘀𝗮 𝗸𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗮𝘆𝗮𝗯𝗮𝗻𝗴 𝗻𝗮 𝗳𝗲𝗲𝗹𝗶𝗻𝗴 𝗽𝗼𝗴𝗶 𝗮𝗸𝗮𝗹𝗮 𝗺𝗼 𝗸𝘂𝗻𝗴 𝘀𝗶𝗻𝗼 𝗸𝗮! 𝗞𝗮𝗻𝗶𝗻𝗮 𝗺𝗼 𝗽𝗮 𝗮𝗸𝗼 𝗯𝗶𝗻𝘂𝗯𝘄𝗶𝘀𝗶𝘁. 𝗕𝘂𝗼𝗻𝗴 𝗯𝘆𝗮𝗵𝗲 𝘄𝗮𝗹𝗮 𝗸𝗮𝗻𝗴 𝗶𝗯𝗮𝗻𝗴 𝗴𝗶𝗻𝗮𝘄𝗮 𝗸𝘂𝗻𝗱𝗶 𝗶𝗻𝗶𝘀𝗶𝗻 𝗮𝘁 𝗯𝘄𝗶𝘀𝗶𝘁𝗶𝗻 𝗮𝗸𝗼!" sigaw ko sa tenga niya habang patuloy ko pa din siyang sinasakal.
"𝗔𝗿𝗮𝘆! 𝗔𝗿𝗮𝘆 𝘁𝗮𝗺𝗮 𝗻𝗮! 𝗠𝗮𝘀𝗮𝗸𝗶𝘁, 𝗮𝗻𝗼 𝗯𝗮!" reklamo niya.
"𝗔𝗻𝗼? 𝗠𝗮𝘀𝗮𝗸𝗶𝘁 𝗵𝗮? 𝗠𝗮𝘀𝗮𝗸𝗶𝘁?"
Wala akong pakealam kahit pinagtitinginan pa kami ng mga tao rito. Dahil kapag ako nainis walang makakapigil sa akin sa kung anong gusto kong gawin. Todo pagmamakaawa na siyang bitawan ko pero hindi ako nakinig. Focus pa din sa goal! Echozzz.
"𝗔𝗻𝗼𝗻𝗴 𝗻𝗮𝗻𝗴𝘆𝗮𝘆𝗮𝗿𝗶 𝗱𝗶𝘁𝗼?" natigilan lang ako nang may biglang nagsalita. Sabay kaming napalingon sa bagong dating. Si kuya pogi pala. Agad akong bumama mula sa likuran nung mayabang kasabay ng mahina kong pagtulak sa kanya, muntikan pa ngang masubsob pft.
"𝗦𝗼𝗯𝗿𝗮 𝗸𝗮!" mangiyak-ngiyak nitong sabi sa 'kin saka niya binalingan ang bagong dating. "𝗕𝘂𝘁𝗶 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻 𝗮𝘁 𝗱𝘂𝗺𝗮𝘁𝗶𝗻𝗴 𝗸𝗮 𝗻𝗮, 𝗺𝘂𝗻𝘁𝗶𝗸𝗮𝗻 𝗻𝗮 𝗮𝗸𝗼𝗻𝗴 𝗽𝗮𝘁𝗮𝘆𝗶𝗻 𝗻𝗴 𝗮𝗺𝗮𝘇𝗼𝗻𝗮𝗻𝗴 𝘆𝗮𝗻." sumbong niya dito.
"𝗣𝗳𝘁. 𝗕𝗶𝘁𝗯𝗶𝘁𝗶𝗻 𝗺𝗼 𝗻𝗮 𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗹𝗲𝘁𝗮 𝗻𝗶𝘆𝗮, 𝗮𝗻𝗱𝘆𝗮𝗻 𝗻𝗮 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝘀𝘂𝗻𝗱𝗼." utos nito sa mayabang. 𝘗𝘦𝘳𝘰 𝘸𝘢𝘪𝘵, 𝘸𝘩𝘢𝘵? 𝘛𝘦𝘬𝘢 𝘯𝘢𝘨𝘶𝘨𝘶𝘭𝘶𝘩𝘢𝘯 𝘢𝘬𝘰. 𝘛𝘢𝘮𝘢 𝘣𝘢 𝘥𝘪𝘯𝘪𝘨 𝘬𝘰?
"𝗬𝘂𝗻 𝗻𝗮 𝗻𝗴𝗮 𝗱𝗮𝗽𝗮𝘁 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗴𝗮𝗴𝗮𝘄𝗶𝗻 𝗸𝗼 𝗲𝗵. 𝗞𝗮𝘀𝗼 𝗽𝗶𝗻𝗮𝗴𝗸𝗮𝗺𝗮𝗹𝗮𝗻 𝗽𝗮 𝗮𝗸𝗼𝗻𝗴 𝗸𝗮𝘀𝗮𝗯𝘄𝗮𝘁 𝗱𝗮𝘄 𝗻𝘂𝗻𝗴 𝗺𝗴𝗮 𝗺𝗮𝗴𝗻𝗮𝗻𝗮𝗸𝗮𝘄 𝗸𝗮𝗻𝗶𝗻𝗮 𝗮𝘁 𝗻𝗶𝗻𝗮𝗻𝗮𝗸𝗮𝘄 𝗸𝗼 𝗱𝗮𝘄 𝗺𝗮𝗹𝗲𝘁𝗮 𝗻𝗶𝘆𝗮. 𝗦𝗶𝗻𝗼 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗴𝗸𝗮𝗸𝗮-𝗶𝗻𝘁𝗲𝗿𝗲𝘀 𝗱'𝘆𝗮𝗻 𝘀𝗮 𝗹𝘂𝗺𝗮 𝗻𝗶𝘆𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗹𝗲𝘁𝗮 '𝗱𝗶 𝗵𝗮𝗺𝗮𝗸 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻 𝗻𝗮 𝗺𝗮𝘀 𝗺𝗮𝗴𝗮𝗴𝗮𝗻𝗱𝗮 𝗮𝘁 𝗺𝗮𝗺𝗮𝗵𝗮𝗹𝗶𝗻 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗺𝗴𝗮 𝗺𝗮𝗹𝗲𝘁𝗮 𝗸𝗼 𝘀𝗮 𝗯𝗮𝗵𝗮𝘆." 𝘺𝘢𝘣𝘢𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘭𝘢𝘨𝘢!
Padabog niyang kinuha yung maleta ko at akmang babawiin ko sana ito nang bigla niya itong ilayo sa 'kin.
"𝗛𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗮𝗸𝗼 𝗺𝗮𝗴𝗻𝗮𝗻𝗮𝗸𝗮𝘄, 𝗼𝗸𝗮𝘆? 𝗞𝗮𝗺𝗶 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝘀𝘂𝗻𝗱𝗼 𝗺𝗼." inirapan niya pa ako bago siya tuluyang tumalikod habang hila-hila yung maleta ko. Ako naman ay nanatiling blangko ang utak sa mga nangyayari. 𝘈𝘯𝘰 𝘥𝘢𝘸? 𝘏𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘬𝘰 𝘱𝘢 𝘥𝘪𝘯 𝘮𝘢𝘪𝘯𝘵𝘪𝘯𝘥𝘪𝘩𝘢𝘯.
Nabalik lang ako sa aking wisyo nang damputin ni kuya pogi yung backpack ko. Akmang tatalikod na siya nang bigla ko siyang hawakan sa braso upang pigilan.
"𝗔𝗻𝗼 𝗺𝗲𝗿𝗼𝗻?" taka kong tanong dito. "𝗞-𝗸𝗮𝘆𝗼 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗴𝗵𝗮𝗵𝗮𝘁𝗶𝗱 𝘀𝗮𝗸𝗶𝗻 𝗱𝗼'𝗻 𝘀𝗮 𝘁𝘂𝘁𝘂𝗹𝘂𝘆𝗮𝗻 𝗸𝗼?"
"𝗪𝗲'𝗹𝗹 𝘁𝗲𝗹𝗹 𝘆𝗼𝘂 𝗹𝗮𝘁𝗲𝗿. 𝗙𝗼𝗿 𝗻𝗼𝘄, 𝘄𝗲 𝗻𝗲𝗲𝗱 𝘁𝗼 𝗴𝗼 𝗽𝗮𝗿𝗮 𝗺𝗮𝗸𝗮𝗽𝗮𝗴𝗽𝗮𝗵𝗶𝗻𝗴𝗮 𝗸𝗮𝗻𝗮." binigyan niya lang ako ng ngiti bago siya tuluyang naglakad paalis.
Naguguluhan man ay sumunod pa rin ako sa kanya, hindi ko na inisip pa kung sila talaga yung susundo sa akin o baka modus lang nila ito para mang-kidnap. Hays! Ewan bahala na. Kung kidnapper man sila...hihi okay, mga ganitong kidnapper lang ang tinatanggap ko. Sus! Kung ganitong kidnapper naman kasi talaga ang kikidnap sayo, hindi ka pa kinikidnap kusa ka ng sumasama. Echozzzzz!
𝘐𝘺𝘰𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘣𝘶𝘩𝘢𝘺 𝘬𝘰 𝘣𝘢𝘨𝘰 𝘢𝘬𝘰 𝘭𝘶𝘮𝘶𝘸𝘢𝘴 𝘥𝘪𝘵𝘰 𝘴𝘢 𝘔𝘢𝘺𝘯𝘪𝘭𝘢 𝘶𝘱𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘬𝘪𝘱𝘢𝘨𝘴𝘢𝘱𝘢𝘭𝘢𝘳𝘢𝘯. 𝘜𝘮𝘢𝘭𝘪𝘴 𝘢𝘬𝘰 𝘴𝘢 𝘱𝘳𝘰𝘣𝘪𝘯𝘴𝘺𝘢 𝘯𝘢𝘮𝘪𝘯 𝘯𝘢 𝘥𝘢𝘭𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘱𝘢𝘯𝘨𝘢𝘬𝘰 𝘬𝘢𝘺 𝘭𝘰𝘭𝘢 𝘯𝘢 𝘮𝘢𝘨𝘵𝘢𝘵𝘢𝘱𝘰𝘴 𝘢𝘬𝘰 𝘴𝘢 𝘗𝘢𝘳𝘢𝘥𝘪𝘴𝘦 𝘏𝘪𝘨𝘩 𝘬𝘢𝘩𝘪𝘵 𝘢𝘯𝘰𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘯𝘨𝘺𝘢𝘳𝘪. 𝘔𝘢𝘨𝘪𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘴𝘶𝘤𝘤𝘦𝘴𝘴𝘧𝘶𝘭 𝘢𝘬𝘰 𝘴𝘢 𝘣𝘶𝘩𝘢𝘺 𝘯𝘢 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘬𝘪𝘯𝘢𝘬𝘢𝘪𝘭𝘢𝘯𝘨𝘢𝘯 𝘯𝘨 𝘵𝘶𝘭𝘰𝘯𝘨 𝘯𝘨 𝘪𝘣𝘢𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘰.
Napabuntong-hininga ako matapos kong mailagay ng maayos ang arrow sa bow. Aba! Matagal ko din bago matutunan ang pagkabit ng palaso sa pana ah. Kahirap kaya! Ilang beses pa nga ito dumulas sa kamay ko eh. Buti na lang nakasuot ako ng gloves. Kahit papaano ay hindi ako nasasaktan everytime na dudulas ang palaso sa kamay ko.
"𝗡𝗼𝘄! 𝗣𝗼𝘀𝗶𝘁𝗶𝗼𝗻 𝘆𝗼𝘂𝗿𝘀𝗲𝗹𝗳. 𝟵𝟬 𝗱𝗲𝗴𝗿𝗲𝗲𝘀 𝗮𝘄𝗮𝘆 𝗳𝗿𝗼𝗺 𝘁𝗵𝗲 𝘁𝗮𝗿𝗴𝗲𝘁." umatras ako ng konti at umapak doon sa bilog. "𝗚𝗿𝗶𝗽 𝘁𝗵𝗲 𝗯𝗼𝘄 𝗵𝗮𝗻𝗱𝗹𝗲 𝗳𝗶𝗿𝗺𝗹𝘆 𝗯𝘂𝘁 𝗻𝗼𝘁 𝘁𝗼𝗼 𝘁𝗶𝗴𝗵𝘁. 𝗟𝗲𝘁 𝗶𝘁 𝗿𝗲𝘀𝘁 𝗶𝗻 𝘁𝗵𝗲 𝗩 𝗯𝗲𝘁𝘄𝗲𝗲𝗻 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝘁𝗵𝘂𝗺𝗯 𝗮𝗻𝗱 𝗶𝗻𝗱𝗲𝘅 𝗳𝗶𝗻𝗴𝗲𝗿."
"𝗚𝗮𝗻𝗶𝘁𝗼?" tanong ko.
"𝗣𝗲𝗿𝗳𝗲𝗰𝘁! 𝗡𝗼𝘄, 𝗲𝘅𝘁𝗲𝗻𝗱 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗯𝗼𝘄 𝗮𝗿𝗺 𝗳𝘂𝗹𝗹𝘆, 𝗸𝗲𝗲𝗽𝗶𝗻𝗴 𝗶𝘁 𝘀𝘁𝗿𝗮𝗶𝗴𝗵𝘁 𝗯𝘂𝘁 𝗻𝗼𝘁 𝗹𝗼𝗰𝗸𝗲𝗱. 𝗧𝗵𝗲𝗻, 𝗿𝗼𝘁𝗮𝘁𝗲 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗲𝗹𝗯𝗼𝘄 𝘀𝗹𝗶𝗴𝗵𝘁𝗹𝘆 𝗼𝘂𝘁𝘄𝗮𝗿𝗱 𝘁𝗼 𝗮𝘃𝗼𝗶𝗱 𝗴𝗲𝘁𝘁𝗶𝗻𝗴 𝗵𝗶𝘁 𝗯𝘆 𝘁𝗵𝗲 𝘀𝘁𝗿𝗶𝗻𝗴."
Sinunod ko lahat ng tinuturo sa akin ni kuya Kurt. Si kuya Kurt pala, siya yung poging nakasabay ko sa bus na it turns out na siya din palang susundo sa akin kasama si Carl Jerome or CJ for short yung lalaking mayabang. Speaking of CJ bigla na lang nawala, kani-kanina lang andito pa yun eh.
"𝗡𝗼𝘄, 𝗽𝗹𝗮𝗰𝗲 𝘁𝗵𝗲 𝘀𝘁𝗿𝗶𝗻𝗴 𝗼𝗻 𝘁𝗵𝗲 𝗳𝗶𝗿𝘀𝘁 𝗷𝗼𝗶𝗻𝘁 𝗼𝗳 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗳𝗶𝗻𝗴𝗲𝗿𝘀, 𝗯𝗲𝘁𝘄𝗲𝗲𝗻 𝘁𝗵𝗲 𝗳𝗶𝗿𝘀𝘁 𝗮𝗻𝗱 𝘀𝗲𝗰𝗼𝗻𝗱 𝗸𝗻𝘂𝗰𝗸𝗹𝗲𝘀. 𝗨𝘀𝗲 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗶𝗻𝗱𝗲𝘅, 𝗺𝗶𝗱𝗱𝗹𝗲, 𝗮𝗻𝗱 𝗿𝗶𝗻𝗴 𝗳𝗶𝗻𝗴𝗲𝗿𝘀 𝘁𝗼 𝗱𝗿𝗮𝘄 𝘁𝗵𝗲 𝘀𝘁𝗿𝗶𝗻𝗴."
"𝗚𝗮𝗻𝗶𝘁𝗼 𝗯𝗮?" muli kong sinunod yung utos niya. King ina! Para na akong aso dito na kung ano ang sabihin ng amo susundin ko naman agad.
"𝗚𝗿𝗲𝗮𝘁! 𝗣𝘂𝗹𝗹 𝘁𝗵𝗲 𝘀𝘁𝗿𝗶𝗻𝗴 𝗯𝗮𝗰𝗸 𝘁𝗼 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗮𝗻𝗰𝗵𝗼𝗿 𝗽𝗼𝗶𝗻𝘁."
"𝗛𝘂𝗵?" teka nga naman. Kanina pa ako nabobo dito english ng english eh.
"𝗣𝘂𝗹𝗹 𝘁𝗵𝗲 𝘀𝘁𝗿𝗶𝗻𝗴 𝗯𝗮𝗰𝗸 𝘁𝗼 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗮𝗻𝗰𝗵𝗼𝗿 𝗷𝗼𝗶𝗻𝘁, 𝗪𝗛𝗜𝗖𝗛 𝗜𝗦 𝗧𝗛𝗘 𝗖𝗢𝗥𝗡𝗘𝗥 𝗢𝗙 𝗬𝗢𝗨𝗥 𝗠𝗢𝗨𝗧𝗛." diniinan niya pa talaga yung huli niyang sinabi. Sensya naman, hirap i-proseso sa utak ng mga sinasabi mo e. "𝗧𝗵𝗶𝘀 𝘄𝗶𝗹𝗹 𝗲𝗻𝘀𝘂𝗿𝗲 𝗰𝗼𝗻𝘀𝗶𝘀𝘁𝗲𝗻𝗰𝘆 𝗶𝗻 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝘀𝗵𝗼𝘁𝘀." dagdag niya pa. 𝘜𝘺 𝘴𝘩𝘰𝘵 𝘱𝘶𝘯𝘰 𝘥𝘢𝘸 𝘰𝘩 𝘢𝘳𝘢𝘵 𝘯𝘢! 𝘊𝘩𝘢𝘳𝘪𝘻.
"𝗢𝗸𝗮𝘆, 𝗴𝗲𝘁𝘀 𝗸𝗼 𝗻𝗮 𝗵𝗲𝗵𝗲."
"𝗙𝗼𝗰𝘂𝘀!"
Hays sabi ko nga.
"𝗡𝗼𝘄, 𝗿𝗲𝗺𝗲𝗺𝗯𝗲𝗿 𝘁𝗼 𝗸𝗲𝗲𝗽 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝘀𝗵𝗼𝘂𝗹𝗱𝗲𝗿𝘀 𝗿𝗲𝗹𝗮𝘅𝗲𝗱 𝗮𝗻𝗱 𝗹𝗲𝘃𝗲𝗹. 𝗔𝗻𝗱 𝗮𝗹𝗹𝗼𝘄 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗱𝗼𝗺𝗶𝗻𝗮𝗻𝘁 𝗲𝘆𝗲 𝘄𝗶𝘁𝗵 𝘁𝗵𝗲 𝘀𝘁𝗿𝗶𝗻𝗴 𝗮𝗻𝗱 𝘁𝗵𝗲 𝘁𝗮𝗿𝗴𝗲𝘁. 𝗜𝘁 𝘄𝗶𝗹𝗹 𝗵𝗲𝗹𝗽 𝘆𝗼𝘂 𝗮𝗶𝗺 𝗯𝗲𝘁𝘁𝗲𝗿."
Nangangalay na ako dito, anong oras ba matatapos ito ang sakit na kaya ng braso ko ang bigat pa naman nitong panang ito.
"𝗟𝗮𝘀𝘁𝗹𝘆, 𝘄𝗵𝗲𝗻 𝘆𝗼𝘂'𝗿𝗲 𝗿𝗲𝗮𝗱𝘆, 𝗿𝗲𝗹𝗲𝗮𝘀𝗲 𝘁𝗵𝗲 𝘀𝘁𝗿𝗶𝗻𝗴 𝘀𝗺𝗼𝗼𝘁𝗵𝗹𝘆 𝗮𝗻𝗱 𝘄𝗶𝘁𝗵𝗼𝘂𝘁 𝗷𝗲𝗿𝗸𝗶𝗻𝗴. 𝗟𝗲𝘁 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗳𝗶𝗻𝗴𝗲𝗿𝘀 𝗿𝗲𝗹𝗮𝘅 𝗮𝗻𝗱 𝗹𝗲𝘁 𝗴𝗼 𝗼𝗳 𝘁𝗵𝗲 𝘀𝘁𝗿𝗶𝗻𝗴. 𝗥𝗲𝗺𝗲𝗺𝗯𝗲𝗿, 𝗶𝘁 𝘀𝗵𝗼𝘂𝗹𝗱 𝗯𝗲 𝗮 𝘀𝘂𝗿𝗽𝗿𝗶𝘀𝗲 𝗿𝗲𝗹𝗲𝗮𝘀𝗲."
Eh? Surprise release daw. Ang alam kong release eh yung kapag bubuo ka ng baby, kapag nakipag-jugjugan ka tapos magre-release ng sperm yung lalaki do'n sa babae. Yun yung release. Tinuturo kaya sa Science yun.
"𝗞𝘂𝘆𝗮 𝗞𝘂𝗿𝘁, 𝗽𝘄𝗲𝗱𝗲𝗻𝗴 𝘁𝗶𝗺𝗲 𝗼𝘂𝘁 𝗺𝘂𝗻𝗮? 𝗔𝗻𝗴 𝘀𝗮𝗸𝗶𝘁 𝗻𝗮 𝗻𝗴 𝗺𝗴𝗮 𝗯𝗿𝗮𝘀𝗼 𝗸𝗼 𝗲𝗵 𝘀𝗮𝗸𝗮 𝗻𝗮𝘂𝘂𝗵𝗮𝘄 𝗻𝗮 𝗱𝗶𝗻 𝗮𝗸𝗼." hindi din ako makagalaw ng maayos kasi baka kapag umalis ako sa ganitong pwesto ay hindi ko na ulit makuha yung mga tinuro sa akin ni kuya Kurt.
"𝗡𝗼! 𝗬𝗼𝘂 𝗻𝗲𝗲𝗱 𝘁𝗼 𝗳𝗶𝗻𝗶𝘀𝗵 𝘁𝗵𝗶𝘀 𝗳𝗶𝗿𝘀𝘁."
"𝗡𝗮𝗸𝘂! 𝗞𝘂𝗻𝗴 𝗸𝗲𝗹𝗮𝗻 𝘁𝗶𝘁𝗶𝗿𝗮 𝗻𝗮 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝘀𝗮𝗸𝗮 𝗽𝗮 𝗻𝗮𝗴 𝘁𝗶𝗺𝗲-𝗼𝘂𝘁. 𝗧𝗶𝗿𝗮𝗵𝗶𝗻 𝗺𝗼 𝗺𝘂𝗻𝗮 𝘆𝗮𝗻 𝗹𝗼𝘀𝗲𝗿!" ayan na! Lumitaw na naman yung mayabang na talaga namang nagpapakulo ng dugo ko.
"𝗠𝗮𝗻𝗮𝗵𝗶𝗺𝗶𝗸 𝗸𝗮. 𝗛𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗮𝗸𝗼 𝗹𝗼𝘀𝗲𝗿!"
"𝗦𝗶𝗴𝗲 𝗻𝗴𝗮, 𝗸𝘂𝗻𝗴 𝗵𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗸𝗮 𝗹𝗼𝘀𝗲𝗿 𝗽𝗮𝘁𝘂𝗻𝗮𝘆𝗮𝗻 𝗺𝗼 𝗻𝗴𝗮 𝘀𝗮𝗸𝗶𝗻. 𝗧𝗶𝗿𝗮𝗵𝗶𝗻 𝗺𝗼 𝗻𝗴𝗮 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗸𝘂𝗹𝗮𝘆 𝗽𝘂𝗹𝗮 𝘀𝗮 𝗽𝗶𝗻𝗮𝗸𝗮𝗴𝗶𝘁𝗻𝗮 𝗻𝘂𝗻𝗴 𝘁𝗮𝗿𝗴𝗲𝘁." panghahamon nito sa akin. Tumabi siya kay kuya Kurt na nasa gilid ko lang, may nginunguya-nguya na siya ngayong bread saka iniinom na juice. Wengya! Kaya pala biglang nawala.
"𝗦𝗶𝗴𝗲 𝗯𝗮! 𝗕𝗮𝘀𝘁𝗮 𝗹𝗶𝗯𝗿𝗲 𝗺𝗼 𝗮𝗸𝗼 𝗻𝗴 𝗳𝗼𝗼𝗱 𝗳𝗼𝗿 𝗼𝗻𝗲 𝗺𝗼𝗻𝘁𝗵. 𝗞𝘂𝗻𝗴 𝗮𝗻𝗼𝗻𝗴 𝗴𝘂𝘀𝘁𝗼 𝗸𝗼𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗴𝗸𝗮𝗶𝗻, 𝗯𝗶𝗯𝗶𝗹𝗵𝗶𝗻 𝗺𝗼 𝗽𝗮𝗿𝗮 𝘀𝗮 '𝗸𝗶𝗻. 𝗔𝗻𝗼? 𝗚𝗮𝗺𝗲?"
"𝗡𝗮𝗸𝘀! '𝘁𝗼𝗹 𝗼𝗵 𝗰𝗼𝗻𝗳𝗶𝗱𝗲𝗻𝘁." binalingan nito si kuya Kurt saka bahagyang siniko bago ulit bumaling sakin habang nakangisi. "𝗦𝗶𝗴𝗲 𝗹𝗮𝗻𝗴. 𝗣𝗲𝗿𝗼 𝗽𝗮𝗴 𝗵𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗺𝗼 𝘁𝗶𝗻𝗮𝗺𝗮𝗮𝗻 𝗮𝗻𝗴 𝘁𝗮𝗿𝗴𝗲𝘁, 𝗶𝗸𝗮𝘄 𝗺𝗮𝗻𝗹𝗶𝗹𝗶𝗯𝗿𝗲 𝘀𝗮 𝗮𝗸𝗶𝗻. 𝗢𝗻𝗲 𝗺𝗼𝗻𝘁𝗵. 𝗗𝗲𝗮𝗹!"
Teka lang, parang gusto ko mag back-out sa deal ah. Lakas ko maghamon paano kapag hindi ko natamaan yung target? Edi ako ang manlilibre sa kanya for one month? Baka mamaya mga mamahaling pagkain pa ang ipabili nito sa 'kin.
"𝗧𝗲𝗸𝗮 𝗹𝗮𝗻𝗴-"
"𝗢𝗽! 𝗢𝗽! 𝗪𝗮𝗹𝗮 𝗻𝗴 𝘁𝗲𝗸𝗮, 𝘁𝗲𝗸𝗮. 𝗔 𝗱𝗲𝗮𝗹 𝗶𝘀 𝗮 𝗱𝗲𝗮𝗹. 𝗜𝗸𝗮𝘄 𝗻𝗮𝘂𝗻𝗮, 𝗽𝗮𝗻𝗶𝗻𝗱𝗶𝗴𝗮𝗻 𝗺𝗼 𝘆𝗮𝗻." aniya pa habang natatawa. Mabulunan ka sana!
Bwisit!
"𝗙𝗼𝗰𝘂𝘀!" nagulat ako nang biglang magsalita si kuya Kurt.
Muli kong ibinalik ang tingin sa target at sinipat itong mabuti. Feeling ko napaka-competetive ko ngayon kahit wala naman akong kalaban. Eh! Kasi naman eh! Ililibre ko itong kulokoy na ito for one month. Wala na nga akong pera eh.
Okay! Kaya ko diz! Inhale, exhale whoooo!
Nagpakawala ako ng malalim na hininga at nag-focus sa target, bago ko pinakawalan sa hangin ang arrow. Tila nag-slow motion pa ang pagbulusok nito sa hangin hanggang sa tumama ito sa target. Kasabay no'n ay ibinaba ko na ang braso kong hawak ang bow. Linipad pa ng hangin ang ilang hibla ng buhok kong hindi nakasama sa pagtali. Hehe pakiramdam ko ang astig ko.
"𝗪𝗼𝘄!" ibinaling ko ang tingin ko kay CJ, nagyayabang akong tinaasan siya ng kilay. Nakanganga siya ngayon habang nakatingin sa arrow na tumama sa gitna mismo ng target. Nabitin pa sa ere yung kinakain niyang tinapay. Ha! Ano ka ngayon.
Rinig ko ang paisa-isang palakpak ni kuya Kurt sabay sabing, "𝗻𝗶𝗰𝗲, 𝘆𝗼𝘂 𝗱𝗶𝗱 𝗮 𝗴𝗿𝗲𝗮𝘁 𝗷𝗼𝗯."
"𝗙𝗶𝗿𝘀𝘁 𝘁𝗶𝗺𝗲 𝗺𝗼 𝗯𝗮 𝘁𝗮𝗹𝗮𝗴𝗮 𝗺𝗮𝗴𝗹𝗮𝗿𝗼 𝗻𝗴 𝗮𝗿𝗰𝗵𝗲𝗿𝘆?" hindi makapaniwalang tanong ni CJ.
"𝗧𝘀𝗸, 𝗻𝗴𝗮𝘆𝗼𝗻 𝗻𝗴𝗮 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗮𝗸𝗼 𝗻𝗮𝗸𝗮𝗵𝗮𝘄𝗮𝗸 𝗻𝗶𝘁𝗼 𝗲𝗵." totoo naman. As in ngayon lang talaga. Buti na lang talaga naka-tyamba.
Ibinaba ko na yung archery na hawak ko saka tinanggal ang suot na gloves. Sakit ng braso ko ah, legit!
"𝗚𝗲𝘁 𝗿𝗲𝘀𝘁. 𝗕𝘂𝗸𝗮𝘀 𝘂𝗹𝗶𝘁 𝘁𝗮𝘆𝗼 𝗺𝗮𝗴𝘁𝗶-𝘁𝗿𝗮𝗶𝗻𝗶𝗻𝗴." sabi ni kuya Kurt.
Teka nga? Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan ko mag-training ng ganito. Hindi ko pa siya natatanong tungkol d'yan.
Isang linggo na ang nakalipas simula nang dumating ako rito sa Maynila. Inihatid nila ako dito sa pansamantala kong tutuluyan hangga't hindi pa ako nakakapasok sa Sky Castle. Sa susunod na linggo pa kasi ang start ng pasukan sa Paradise High kung kaya't sa isang linggo pa ako makakalipat sa kastilyo, sa ngayon ay dito muna ako sa rest house ng Young Master daw. Hindi ko alam kung sinong Young Master ang tinutukoy nila kasi hindi naman nila sinasabi sakin. Secret daw. Ang ganda ng bahay, sobrang laki. Kumpleto sa gamit na halos lahat ay mamahalin. Gusto ko na nga dito na tumira eh, parang gusto ko na tuloy kunin sina lola at Raven tapos dito na kaming tatlo titira.
So, ayun na nga. Pagkarating namin nung nakaraang linggo, kinabukasan no'n ay pinagtraining na agad nila ako. Unang tinuro sa akin ay boxing. Tapos ngayon archery naman. Yung totoo? Makikipag-panaan ba ako sa school na yun?
"𝗞𝘂𝘆𝗮 𝗞𝘂𝗿𝘁?" tawag ko sa kanya nang makalabas kami sa training room. Yup! Tama kayo ng rinig. May sariling training room itong bahay, nakaka-sana all diba? Yaman ng may-ari.
"𝗬𝗲𝘀?" mahinahong tanong nito. Sa kanilang dalawa ni CJ siya lang ang matino kausap. Yung isa kasi barumbado kausap eh, wala ka makukuhang matinong sagot.
Magkakasunod lang kaming lumabas ng training room at nagtungo sa sala.
"𝗕𝗮𝗸𝗶𝘁 𝗸𝗮𝗶𝗹𝗮𝗻𝗴𝗮𝗻 𝗻𝗶𝘆𝗼 𝗮𝗸𝗼𝗻𝗴 𝗶-𝘁𝗿𝗮𝗶𝗻𝗶𝗻𝗴? 𝗔𝗻𝗼 𝗯𝗮 𝗴𝗮𝗴𝗮𝘄𝗶𝗻 𝗸𝗼 𝘀𝗮 𝘀𝗰𝗵𝗼𝗼𝗹 𝗻𝗮 𝘆𝘂𝗻? 𝗠𝗮𝘆 𝗽𝗮𝗻𝗮𝗮𝗻 𝗯𝗮 𝗱𝗼'𝗻? 𝗠𝗮𝘆 𝗯𝗼𝘅𝗶𝗻𝗴? 𝗧𝗵𝗼𝘂𝗴𝗵 𝗮𝗹𝗮𝗺 𝗸𝗼 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻 𝗻𝗮 𝗺𝗮𝗿𝗮𝗺𝗶𝗻𝗴 𝘀𝗽𝗼𝗿𝘁𝘀 𝗮𝗻𝗴 𝗣𝗮𝗿𝗮𝗱𝗶𝘀𝗲 𝗛𝗶𝗴𝗵 𝗽𝗲𝗿𝗼 𝗺𝗮𝗴𝗮𝗹𝗶𝗻𝗴 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻 𝗻𝗮 𝗮𝗸𝗼 𝘀𝗮 𝗶𝗯𝗮𝗻𝗴 𝘀𝗽𝗼𝗿𝘁𝘀 𝗲𝗵, 𝗸𝗮𝗶𝗹𝗮𝗻𝗴𝗮𝗻 𝗽𝗮 𝗯𝗮 𝘁𝗮𝗹𝗮𝗴𝗮 𝗶𝘁𝗼?" mahabang tanong ko kay kuya Kurt, curious lang kasi ako kung bakit kailangan kong gawin ito.
"𝗬𝗼𝘂 𝗻𝗲𝗲𝗱 𝘁𝗼." tipid naman ng sagot nito.
"𝗞𝗮𝗶𝗹𝗮𝗻𝗴𝗮𝗻 𝗺𝗼 𝘆𝗮𝗻, 𝗽𝗮𝗻𝗴 𝘀𝗲𝗹𝗳 𝗱𝗲𝗳𝗲𝗻𝘀𝗲. 𝗧𝘀𝗮𝗸𝗮 𝗺𝗮𝗹𝗮𝘆 𝗺𝗼 𝗺𝗮𝗴𝗮𝗺𝗶𝘁 𝗺𝗼 𝘆𝗮𝗻 𝘀𝗼𝗼𝗻"
Sus. Wala ako maintindihan sa inyo.
"𝗘𝗵 𝗮𝘆𝗼𝗸𝗼 𝗻𝗮. 𝗡𝗮𝗸𝗮𝗸𝗮𝗽𝗮𝗴𝗼𝗱 𝗸𝗮𝘆𝗮 𝘁𝘀𝗮𝗸𝗮 𝗮𝗻𝗴 𝘀𝗮𝗸𝗶𝘁 𝘀𝗮 𝗸𝗮𝘁𝗮𝘄𝗮𝗻."
"𝗗𝗼'𝗻 𝗻𝗮𝗴𝘀𝗶𝘀𝗶𝗺𝘂𝗹𝗮 𝘆𝘂𝗻. 𝗣𝗮𝗿𝗮 𝗺𝗮𝘁𝘂𝘁𝗼 𝗸𝗮, 𝗽𝗮𝗿𝗮 𝗴𝘂𝗺𝗮𝗹𝗶𝗻𝗴 𝗸𝗮 𝗸𝗮𝗶𝗹𝗮𝗻𝗴𝗮𝗻 𝗺𝗼 𝗺𝘂𝗻𝗮𝗻𝗴 𝗱𝘂𝗺𝗮𝗮𝗻 𝘀𝗮 𝗽𝗮𝗴𝗼𝗱 𝗮𝘁 𝘀𝗮𝗸𝗶𝘁 𝗻𝗴 𝗸𝗮𝘁𝗮𝘄𝗮𝗻. 𝗔𝗹𝗮𝗺 𝗺𝗼, 𝗵𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗽𝗮 𝗻𝗴𝗮 𝘆𝗮𝗻 𝗲𝗵. 𝗠𝗮𝗿𝗮𝗺𝗶 𝗸𝗮 𝗽𝗮𝗻𝗴 𝗱𝗮𝗽𝗮𝘁 𝗺𝗮𝘁𝘂𝘁𝘂𝗻𝗮𝗻." himala ang tino yata kausap ni Cj ngayon, ano nakain nito? Tinapay lang naman kinain nito kanina ah.
"𝗖𝗷 𝗶𝘀 𝗿𝗶𝗴𝗵𝘁. 𝗔𝗻𝗱 𝗴𝗶𝗻𝗮𝗴𝗮𝘄𝗮 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗻𝗮𝗺𝗶𝗻 𝗮𝗻𝗴 𝘁𝗿𝗮𝗯𝗮𝗵𝗼 𝗻𝗮𝗺𝗶𝗻. 𝗢𝘂𝗿 𝗷𝗼𝗯 𝗶𝘀 𝘁𝗼 𝘁𝗿𝗮𝗶𝗻 𝘆𝗼𝘂, 𝗷𝘂𝘀𝘁 𝗹𝗶𝗸𝗲 𝗵𝗲 𝘁𝗼𝗹𝗱 𝘂𝘀." si Kurt.
"𝗧𝗿𝗮𝗯𝗮𝗵𝗼 𝗱𝗶𝗻 𝗻𝗮𝗺𝗶𝗻 𝗮𝗻𝗴 𝗯𝗮𝗻𝘁𝗮𝘆𝗮𝗻 𝗸𝗮 𝟮𝟰/𝟳." si Cj.
Eh? Ay ewan slow ako wala ako maintindihan.
Pagkatapos ng naging pag-uusap namin ay umakyat na ako sa kwarto ko. Plano ko sanang tawagan sina lola kaso hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. Oo may cellphone na ako IPhone pa hehe bigay sakin ni kuya Kurt para raw ma-kontak ko sina lola. Sabi pa sakin ni kuya Kurt napadala na din daw yung bagong IPhone ng kapatid ko. Ngangarag-ngarag na din kasi yung keypad kong cellphone na iniwan sa kanya eh.
#Kurt
#Cj
@RedTwilight4