Savcı: Sayın Hakim, bu davanın delilleri açıkça göstermektedir ki, sanık Bay Glass, 17 Nisan 2040 tarihinde kurbanı Özel İnsan Araştırma Müfettişi olan Bay Michaell'i planlı bir şekilde öldürmüştür. Cinayet silahı olarak bulunan bıçak ve Bay Michael'in üstüne kayıtlı olan GSS-2000 model susturuculu silah üzerinde Bay Glass'ın parmak izleri bulunmuştur. Ayrıca cinayetin Bay Glass'ın evinde işlendiği doğrulanmıştır. Zanlının evinde bulunan kan örneklerinin Bay Michael'a ait olduğu doğrulandı.
Demek evime girmişler. Ev sahibi anahtarları vermiş olmalı.
Yerleri de kandan temizlemiştim ancak dedektifler artık en ufak bir kan zerresinden DNA bulabiliyor.
Hakim: Savunma... Hmm savunma avukatı yok.. Bay Glass, savunmayı siz mi yapacaksınız.
Sessizlik...
Beni göremeyen insanlar polislere bakmak zorunda kalıyordu.
İnsan muhatapı olarak birisine bakmak istiyor.
Kimse boşluğa konuşmak istemez.
Konuşmaya başladım: "Sayın hakim ben suçluyum. Müebbet hapis verin bana. Yaptıklarımın cezasını çekmek istiyorum." dedim.
Arkadaki yaşlı kadından inleme sesi geldi.
Sanırım oğlunun katilinin bu kadar vurdumduymaz olması kadının ağlamasına sebep olmuştu.
Hakim karar vermek için mahkemeye 10 dakikalık ara verdi.
Kadın sandalyelerden kalktı.
Salondan ağlayarak çıkarken önümde durdu.
İki polise ve arasındaki bana baktı.
Gerçi tam bana bakamadı ama olsun...
Yüzünü buruşturdu.
Sonra o buruşuk dudaklarıyla suratımın ortasına tükürdü.
Gözlerimi kapattım.
Sokayım...
Neyse umarım bu, kadını rahatlatmıştır.
Yüzümü polisin omzuna sildim.
İşini düzgün yapsaymış..