Selaagggmmmmm
İyi okumalar
Gözlerimi zorlukla açtığımda yoğun ışık yüzünden tekrar kapattım. Neredeyim ben? Ağrıyan başım çatlayacak gibiydi. Her yerim uyuşmuş gibi hissediyorum. Gözlerimi tekrar araladığımda kafamda dikilen on tane kafa vardı.
Üstümde hastaların giydiği bir kıyafet ve hastane odası? Olanları yavaş yavaş hatırlamaya başlamıştım. Cem korkak beni ittirmişti.
Kafamda dikilen: Cem, Azra, Esra, Özgür ve Arslan vardı.
"Defne iyi misin?" Arslan'ın yüzüne baktım.
"Hayır." Elim başıma gitti bir bandaj vardı. Kafam kanadı mı?
"Defne bu nasıl oldu Cem bir şey söylemiyor." Dedi Arslan. Tabi beyefendinin ağzına sıçılacak söyler mi hiç? Sedyede oturur pozisyona gelmek istediğim de Arslan beni tuttu.
"Bekle doktor gelsin ani hareket yapma." Dışarı doktoru çağırmaya gitti. Cem bana yavru köpek gibi bakıyordu.
"Gitmeyecektik oraya!" Dedi Özgür ve yanımdaki koltuğa oturdu.
"Kimse seni gel diye zorlamadı." Dedi Esra Özgür'e dönerek. Bir şeyler dönüyordu aralarında. Özgür derin bir nefes aldı.
"Of aşkım ya hep nazar bunlar!" Azra yanıma diz çöktü.
"Azra?"
"Söyle aşkım." Dedi Azra.
"Şunu odadan çıkar gözüm görmesin!" Dedim Cem'i göstererek.
"Defne valla bilerek olmadı." Cem yanıma geldi. Kimse olayı bilmediği için kaşları çatılmıştı.
"Sen mi yaptın lan!" Özgür ayağa kalktı.
"Bilerek değil-" Cem sözünü tamamlayamadan Özgür onun üzerine yürüdü Cem kapıyı açıp kaçtı. Özgür de arkasından peşinden koştu. O ikisi olmadan daha huzurlu olabilirdim. Duvar saatine bakınca saatin 18.00 olduğunu gördüm. Anneme Azra haber vermiş olmalıydı.
Odaya Arslan ve doktor girdi.
"Geçmiş olsun. Korkalacak bir şey yok hafif bir kafa travması olmuş durumda. İlk 24 saatte müdahale ettik. Kendinizi yormamaya özen gösterin fakat hastanede kalmalısınız ilk 24 saat uyumamalısınız."
(Bazı tıbbi terimleri yanlış kullanmış olabilirim ama Google dan baktım bsisbossbos)
Doktora şaşkınlıkla baktım. Hastanede kalmak? Katiyen olmaz!
"Eve gitsem uyumasam olmaz mı?"
"Bir mahsuru yok, siz de başında bekleyin tekrardan geçmiş olsun." Dedi ve odadan çıktı. Burada kalmadığım için mutluydum.
"Dur henüz gitmiyoruz özür dilemesi gerekenler var." Dedi Arslan. Kim özür dileyecek? Kapıdan tanımadığım bir sürü adam girdi. Bunlar kim?
"Kusura bakmayın arkadaşlar bir tık fazla üstünüze gitmiş." Tanımadığım adamın konuşmasıyla ona döndüm. Odada on beş kişi vardı neredeyse.
"Özür dileyin." Dedi Arslan.
"Özür dileriz." Hepsi bir ağızdan özür dileyince şaşırdım.
Adamlar çıkınca Arslan'a döndüm.
"Onlar kim?"
"Korku evi ekibi."
"Onların bir suçu yok ki-" sözümü kesti.
"Cem bizi öyle bir yere götürmüşki fazla suçları var. O yeri kapattıracağım." Kapatmak fazla değil mi?
"Kapatmak fazla olur Arslan."
"Korkutmakta normalin üstüne çıktılar abarttılar ayrıca başına daha kötü bir şey gelebilirdi!" Baya sinirliydi.
"Ama gelmedi."
"Canın acıdı Defne, o yer kapanacak." Konuşmama fırsat bile vermedi.
🌷
Çıkış işlemlerini yapmıştık. Annem endişelenmesin diye ona Azra'da kalacağımı söylemiştim.
Arslan elini belime götürdü ve arabasına ilerletti. Azra ve Esra Özgür'ün arabasına bindi. Arslan kapımı açtı. Sanki ciddi travma geçirmişim gibi çok dikkatliydi. Ben oturunca o da arabanın etrafından dolanıp sürücü koltuğuna geçti.
"Cem nerede?" Dedim. Arabayı çalıştırdı gözlerini yoldan ayırmadan cevap verdi.
"Onunla ayrı ilgileneceğim." Cem"e üzüldüm.
"Şu an kaçtı ama eninde sonunda gelecek." Dedi. Demek kaçtı piç. Bir de ona üzülüyorum!
Araba evime görmediğinde Arslan'a döndüm.
"Nereye gidiyoruz?"
"Bugün benim evimdeyiz."
"Hepimiz mi?" Dedim.
"Evet seni uyutmak niyetinde değiliz."
Araba evinin önünde durdu. Kapıyı açıp indim. Yağmur başlamıştı... Arslan hızla yanıma geldi ceketini çıkartıp kafama siper etti. Yağmuru seviyordum ama ben!
Beraber hızla eve girdik. Arslan beni salona ilerletti. Kanepeye oturdum.
"Diğerleri nerede?"
"Birazdan burada olurlar." Dedi kafamı salladım. Saat çoktan 20.00 olmuştu. Açılan kapı sesi ile kapıya döndüm. Diğerleri de gelmişti. Cem yoktu.
Hepsi yanıma geldi.
"Beraber film izleyelim." Esra ortaya bir fikir atmıştı.
"İster misin?" Dedi Arslan. Kafamı salladım. Esra tekli koltuğa geçti. Özgür de onun karşındaki koltuğa Azra ile oturdu. Ben de Televizyonun karşısındaki koltuğa oturdum. Arslan mutfağa gitti ve geri geldi. Elinde bizim yaptığımız kurabiyeler ve süt vardı... Kucağıma bıraktı ve yanıma oturdu.
"Bize yok mu dayı?" Dedi Esra dudaklarını büzerek.
"Git al Esra mutfaktan." Dedi sırıtarak Arslan.
Özgür kumandayı alıp film seçti. Seçtiği film uzun zamandır izlemek istediğim bir korku gerilim filmiydi.
"Korku filmi mi izleyecez?" Dedi Esra gerilerek.
"Korkuyormusun?" Dedi Özgür gülerek. Esra hemen rahat Bir pozisyona geçti.
"Ne alaka aç izleyelim."
Film başlayınca önümdeki kurabiyeden bir ısırık alıp Arslan'ın omzuna yaslandım. Uyumak yok.
"Aa!" Azra ve Esra aynı anda bağırdı şu an ikisi tek kişilik koltuğa sığmış durumdalardı.
Kurabiyelerim bittiği için karnım tok yerim yattı. Ben uyumayım da kim uyusun?
Filmin en korkunç yerinde gözlerim kapandı. Şu an uyku ile uyanıklık arasındaydım. Herkesi duyuyordum. Özgür kızları uyarıyordu. Arslan ise saçlarımı okşuyordu.
Uykunun en huzurlu yerindeyken bir bağırış ile irkildim.
"Defne uyudu!" Diye bağırdı Azra. Azra'nın yüksek sesini duyunca zaten ürken Esra da bağırdı.
Onlar yüzünden irkilerek doğruldum. Kalbime inmişti!
"Şş tamam." Dedi Arslan.
"Siz yatın hadi." Dedi Özgür. Kızlar dünden razılardı uyumaya.
"Beraber yatalım mı?" Dedi Esra Azra kafasını salladı. Beraber göt göte ilerlediler. Çok korkmuşlardı. Özgür'ün telefonu çalınca açtı.
"Tamam geliyorum." Kim çağırmıştı bilmiyorum ama sanırım önemliydi.
"Ben yarım saate geliyorum." Dedi kafamı salladım. Üzerime eğilerek saçlarımdan öptü ve evden çıktı. Arslan ile tek kalmıştık. Başımı tekrar omzuna koydum. Ama beni kucağına alarak merdivenlere ilerledi.
"Arslan bırak uyuyayım." Cıkladı.
"Olmaz, daha saatlerimiz var." Oflayarak başımı geriye attım. Kendi odasına girdi ve beni yatağa bıraktı. Bu yumuşacık yatakta uykum ona katlanır!
"Ya Arslan daha çok uykum gelecek!" Arslan aniden üzerime eğildi ve dudaklarımızı birleştirdi. Ne olduğunu anlamadan dudağımı ısırması ile karşılık verdim. Sırtım yatak başlığına yasladı.
Üst dudağımı emdi ama ben hala şokta gibiydim. Bir anda yapışmıştı. Dilini devreye sokması ile ellerim boynuna çıktı ve onu daha çok kendime çektim. Bir anda geri çekildi. Bu da ne şimdi?
"Uykun açıldı mı?" Bunu sorması ile daha çok şaşırdım. Kafamı salladım. Konuşamıyordum bile. Uyku sersemi bir insana bu yapılır mı? Arkasını dönüp dolaba yöneldi Kendime geldiğimde yanımda duran yastığı tutup ona fırlattım. Kaşlarını çatarak bana döndü.
"Yarıda bıraktığın işi tamamlasana!" Gülerek eline nereden çıktığını bilmediğim kutu oyunları ile geldi. Yatakta yanıma oturdu.
"Bu halde olmasan seni sabaha kadar-" yanaklarımın kızardığını hissettim.
"Tamam sus."
Fazla açık sözlü
Güldü ve elindeki kutu oyunlarını bana gösterdi.
"Seç birini oynayalım." Şaşkınca ona döndüm.
"Bunların sende ne işi var?" Dedim. Bu oyunların hepsi çok çocukça olsada hep oynamak istediğim türden oyunlardı.
"Kendin söylemiştin, o zaman almıştım." Allah'ım! Tutun beni düşüyorum.
Ne yani sizin,
Laf arasında söylediğiniz şeyleri aklında tutup gerçekleştiren sevgiliniz yok mu?
"Ya Arslan!" Dedim gülerek. Çok mutlu olmuştum.
"Güzelim, seç hadi."
Birini seçtim ve oynamaya başladık.
🍿
Bir saattir oyun oynuyorduk. Sonunda ben sıkılmıştım uykum gelmişti. Oynamayı bırakmıştık. Arslan benim ısrarım ile pretty little liars açmıştı. Birinci sezondan başlamıştık. Şu an beşinci bölümdeydik. Arslan kendini çok kaptırmıştı. Ben de omzunda uykuya dalacaktım. Daldım da.
Bir anda sarsıldım.
"Defne güzelim uyan." Onun yüzünden uyandım.
"Of Arslan sal beni!" Dedim uyku mahrumu bir sesle.
"Seni uyutmamak için ne yapmalıyım?" Ne güzel bir soru.
"Hmm çok seçenek var." Dedim yanına gidip kucağına oturdum.
"Zorlama beni Defne yeni taburcu oldun." Bana bir cesaret gelmiş... Elimi aletine götürdüm.
"Seni içimde istiyorum sevgilm." Bu cesaretime şaşırmıştı. Elini belime koydu.
"Zorlama güzelim başka zaman." Beni kucağından indirmeye çalışınca dudaklarına dudaklarımı yaklaştırdım.
"Israr ediyorum hocam." Dudaklarına doğru fısıldadım.
Alt dudağını ısırınca dayanamadı ve beni yavaşça yatağa yatırıp üstüme çıktı. Dudaklarımı yavaşça öpmeye başladı. Ellerim tişörtünün eteklerine gitti tutup yukarı doğru çektim. Bana yardımcı olarak üstündekinden kurtuldu.
Üstümdekini tek hamlede çıkardı. Dudakları boynuma doğru bir yol çizdi. Boynumu hiç bir şekilde ısırmadı sadece öptü. Göğsüme gelince durdu.
"Defne hayır yeni hastaneden çıktın." Yatakta oturup yatak başlığına yaslandı. Kalkıp tekrar kucağına oturdum.
"Ben istiyorum ama." Kafasını iki yana salladı.
"Arslan kafamı sikmeyeceksin!" Sonunda sinirlenmiştim. Ağzı açık kaldı. Ama sonuçta sikeceği şey kafam değildi. Elim pantalonuna gitti kemerini açıp fermuarını indirdim ve aletini okşadım.
"Beni zor durumda bırakıyorsun." Dedi ve devam etti.
"Ama bu arzudan daha önemli bir şey senin sağlığın." Dedi ve beni kucağına alarak kalktı. Dolabın önünde yere bıraktı. Dolabından bir gömlek çıkardı ve üzerime geçirdi. Gömleğini önünü ilikledi. Gömlek uzundu. Önümde diz çöküp taytımı çıkardı. Şaka gibi ama benimle sevişmediği için ona çok sinirliyim.
Ayağa kalktı ve yanağımdan öptü.
"Yakında seni öyle bir sikeceğim ki yürüyemeyeceksin bile. Söz veriyorum." Bu dediği ile gözlerimi kaçırdım. Bu kadar açık olmasına ne gerek vardı?
Gülerek beni tutup kendine çekti ve sarıldı. Sözünü umarım tutar.
Bölüm sonuuu
Sizi kıramadım bugün attım... Siz de beni kırmayın oylayıp yorumlar yazın bol bol( oylamadiginiz bölümleri geriye dönüp oylayın lütfen 😻)
Bir daha ki bölüm pazartesi günü geliyoorrrr
Bir tane dahaaa jdbsjsbsosjdjiw
500k olunca Instagram grubu acicammmm
İnsta: camelia_angell
Bana edit yapın amk 😻💞🌷🥰
Tiktok: nisa.qwq1
Neyse bayyyyyyy
Sövme bölümü 👁️ 👄 👁️