flashback
Mom of eng POV---
I went to Eng's school to talk to her teacher to check Eng's status in her studies here.
Office room
Me: Goodmorning po Ma'am
Teacher: Goodmorning Mrs. Reyes what can i help you?
Me: Kamusta si engfa?
Teacher: Okay naman ang study nya, kaso hindi talaga sya nakikipag socialize sa mga kaklase nya.
Me: Ganon po ba hayaan nyo po gagawa ako ng paraan.
Teacher: Wag nyo lang po syang pilitin na makipag socialize hayaan nyo po syang kusang gawin iyon i suggest lang po.
Me: Thank you Ma'am i go na po.
End Conversation.
Hays talagang batang iyon, dahil iyon sa kaibigan nyang si Charlotte na nang iwan sa kanya ng bigla bigla simula nun hindi na sya lumalabas para makipag laro sa kapwa nya bata.
*****
Kumatok ako sa kwarto ni eng naabutan ko syang nagsusulat ng diary nya.
"Engfa bat hindi kananaman nakikipag socialize sa mga kaklase mo" sabi ko sakanya.
"Mom ayoko po gusto ko si lot lang ang kalaro ko" sabi nya.
Ganyan lang sya pag kinakausap ko lagi nalang si lot minsan umiiyak sya iniwan daw kasi sya tas hindi pa sya nakain.
Kaya sinisisi ko si charlotte kung bakit naging ganito ang anak ko kung hindi dahil sakanya hindi magkakaganito si engfa kahit na bata palang sya.
"But Charlotte is not here, engfa she leave you" sabi ko bigla naman syang napaluha.
"No mom" depensya sya habang may tumutulong luha sa mga mata nya.
"You better go to sleep na engfa" sabi ko nalang at inaayos na yung tulugan nya tyaka umalis.
Pumunta ako sa office ko at kinausap ko yung isa kong kaibigan.
"Pwede mo bang hanapin si Charlotte Dela Cruz at ang pamilya nya" sabi ko sakanya.
"Yes po boss" sabi nya naman tyaka umalis.
Gagawin ko toh para sa ikakasaya ni engfa naaawa na ako kay engfa sa kalagayan nya ngayon.
Nagdaan ang ilan months hindi parin nya daw nakikita si charlotte kaya nag adopt ako ng isang bata na iniwan sya ng mama nya sa orphanage ayun ang sabi saakin ng isang madre duon sa orpha naisipan kong ampunin sya para naman kahit papano si engfa may kasamang maglaro dito sa bahay at hindi laging sa kwarto nya lang.
Laking tuwa ko ng nagbobounding sila sa isat isa at nakita ko din na nagiging maayos na ang kalagayan ni engfa hindi na katulad ng dati at tinuturing na nila ang isat isa na magkapated at itinuring ko na din na anak si Patricia hindi na kasi sya binalikan ng mama nya sa orpha.
End of flashback.
"May gusto kabang kainin pat?" tanong ko sakanya baka kasi gutom na sya.
"Maya nalang siguro" Walang gana nya.
"Teka fa bakit hindi ka manlang nagalit kay Charlotte nung nakita mo na sya?" tanong nya.
"Bat naman kasi ako magagalit bata palang kami nun tyaka hindi ko alam yung reason kung bakit sya umaalis ng hindi manlang nagpapaalam kaya wala akong karapatan na magalit sakanya nakausap ko na din naman si mama may naging biglaan daw kasi nun kaya napabigla din yung alis nila". Paliwanag ko sakanya na mukhang naiindihan nya naman.
"Sige magpahinga kana jan wala kapang pahinga eh" alala nyang sabi.
"San naman ako makakapag pahinga nasa sofa si sam" sabi ko sakanya.
"Dito kana lang sa tabi ko" tyaka umurong sya.
Lumapit naman na ako sakanya at tumabi na ma ingat kong inayos yung paa ko baka kasi matamaan yung pilay nya mahirao na baka lalong magtagal sya dito.
"Matulog kana lang din uli" sabi ko sakanya.
"Oo, basta wag kang makulit matulog ah" nakapout nyang sabi.
"Oo, nalang din" sabi ko sakanya sabay hawak sa pisnge nya at nahiga na sa tabi nya.
*****
Lot wag mokong iwan ulit please parang awa muna masaya nga akong nakita kita ulit tas iiwan mo lang ulit ako. Bakit ka aalis? bakit mo ako iiwan ulit? May nagawa ba ako?.
Nagising akong pawis na pawis nagising din si pat na katabi ko lang at mukhang gulat din ito sa nangyare saakin.
Totoo kaya ang panaginip na iyon? o bigla lang ganon ang naging panaginip ko sana naman ay hindi mangyare yun.
Hinampas naman ako ni pat sa braso dahil nakatulala ako simula pag ka gising ko ngayon ngayon lang.
Natauhan naman ako kaya agad akong napa masid sa kwarto napansin kong wala si sam dito sa loob.
"Asan si Sam?" tanong ko sakanya.
"Mukha bang alam ko?" Sarcastic nyang sabat saakin.
"Nanaginip ka ba ng masama nagpapawis kasi noo mo?" alalang tanong nya.
"Ah wa-la yun" utal kong sabi sakanya.
"Matutulog na ako ulit" sabay higa nya na ulit.
Kinumutan ko naman sya ng maayos at dahan dahan bumaba pinagmasdan ko lang syang natutulog laking pasalamat ko din sakanya dahil binago nya ako.
Naalala kopa lagi lang ako sa kwarto nun kasi wala akong gana makipag laro sa ibang bata wala nun si lot umalis nalang sila bigla kaya nawalan ako ng gana sa lahat.
Umuwi nun si mom sa bahay at may dalang bata
na hindi ko alam kung saan nya kinuha lumapit sya saakin nun.
Flashback
"laro tayo doll ko" sabi nya saakin sabay hila nya pa tayo saakin.
"ayoko" walang gana kong sagot sakanya.
mukhang napansin naman ni mom na ayaw kong makipag laro kaya tinawag nya si pat.
"Patricia come here" pagtawag sakanya ni mom naglakad naman sya patungo kay mom.
"Makipag laro ka nalang sakanya sa ibang day okay lang ba sayo?" soft na voice ni mom.
"Okay po" masayang tugon ni pat kay mom.
"Engfa usap tayo later" mahinahon na sabi ni mom tyaka sinarado na yung pinto bumalik ako sa pag mukmok ko dito sa gilid.
Nakaramadam naman ako ng gutom kaya lumabas na ako ng room at pumunta sa kusina para maghanap ng pwedeng kainin ng may narinig akong iyak ng bata kaya sinarado ko muna yung refrigerator at hinanap kung saan ang iyak na yun.
Nakita ko naman si Patricia yung bata kanina na umiiyak habang hawak ang doll nya kaya lumapit naman ako sakanya.
"why are you crying?" tanong ko sakanya.
"My doll is broken look" pinakita nya naman saakin yung doll nyang natanggal ang ulo.
"I'll fix it okay don't cry na" pagtahan ko sakanya sabay kuha ko sa doll nya at dun sa ulo na natanggal pinasok ko lang uli yung ulo sa katawan para maging buo na binigay ko naman sakanya yun ng buo na napangiti naman sya nung nakita nyang buo na ulit yun.
"Thank you" masiglang sabi nya saakin
"Welcome" nakangiti ko din sabi sakanya.
"Ilan taon kana?" tanong ko sakanya.
"10" mabilis nyang sagot mas matanda pala ako sakanya 14 na kasi ako.
Bigla naman dumating si mom kaya napatayo na ako.
"Anong nangyare engfa?" tanong nya.
"Nasira po yung doll nya kaya sya umiyak inaayos ko lang para tumahan sya sa pag iyak" paliwanag ko kay mom.
"Buti naman at inaayos mo ang laruan nya" nakangiting sabi ni mom saakin.
Lumapit naman si pat kay mom at pinakita nya yung buo nya ng doll.
"Gutom na ba kayo?" Ask ni mom kaya tumango lang ako sakanya.
"Kumain na kayo jan at may kukunin lang ako sa taas" sabi ni mom kaya kinuha ko sakanya si pat at nagtungo kami sa kusina.
kumuha ako ng tatlong plato para saamin at inilagay ko na ng maayos pina upo ko naman na si pat nagsandok na ako ng kanin sakanya bago saakin.
"I want nuggets fafa" nagulat naman ako sa pagtawag nya saakin ng fa pero double iyon.
"Cute" sabi ko nalang sakanya at tinapik yung buhok nya inalagay ko naman yung gusto nyang ulam which is nuggets.
Napansin kong mas bata sya mag isip kesa kay lotlot kung ipag compare mo pero hindi ko pa lubusan syang nakilala.
"Oh nagutom na siguro sya" sulpot ni mom.
"Kain kana din po mom" aya ko kay mom.
"Engfa, i hope na magkasundo kayo ni pat ah kahit may pag ka bata yan sya sana makipag laro sakanya and wag kana sana mag mukmok palagi sa kwarto mo" sabi ni mom.
"Yes po" sabi ko nalang.
Tahimik lang kaming nakain tatlo hanggang sa natapos.
"Fafa, im done na" sabay tingin ko kay pat tapos na nga sya at simot ang pinggan nya.
"Pat call her ate fa" pag ayos sakanya ni mom.
"Okay lang mom hindi naman po ako sanay na tawagin ate" paliwanag ko naman kay mom.
Bigla naman syang bumaba na at ako naman ay iniligpit na yung pinagkainan nya at akin. Si mom na daw ang bahala mag linis sinundan ko naman si pat nagtakbo lang sya sa garden kaya nagtungo din ako dun at biglang may luha sa mga mata nyang pumapatak.
"Bakit ka naiyak may masakit ba sayo?" alalang tanong ko.
"Wala may dinadama lang" napanganga naman ako sa sinagot nya saakin parang katulad ko na kasi sya mag salita hindi tulad kanina na pang baby talk sya magsalita kaya napapaisip ako bigla niloloko nya kaya si mom nagpapangap lang sya eh.
"Bakit ganyan ka na magsalita?" tanong ko sakanya napahinto naman sya sa pag luha at tumingin saakin.
"Wag ka mag taka saakin alam ng mom mo na ganito ako minsan baby talk at minsan hindi bata" paliwanag nya.
Kaya naniwala naman ako sakanya pero pinagtataka ko naman kung bakit sya naiyak.
"Bakit nga pala naiyak?" tanong ko sakanya.
"Iniwan ako ng mama ko sa orphanage ng walang dahilan bigla nya nalang ako ibinigay sa mga madre siguro ayaw nya akong maging anak" mahabang kwento nya at may luha nanaman tumulo sakanya.
Nakakalungkot naman ang nangyare sakanya iniwan sya sa ophanage at mismong mama nya pa ang may gawa nun sakanya naawa naman ako kalagayan nya ngayon kaya siguro kinuha sya ni mom.
"Sorry kung naiyak ako ah diko naman kasi alam na susundan moko dito e" natawa pa nyang sabi sabay punas ng luha nya.
Niyakap ko naman sya na kahit papano ay matanggal yung lungkot nyang dinadala.
"Wag ka mag alala andito kami ni mom para sayo" pag comfort ko sakanya.
"Parehas lang tayong iniwan ng walang dahilan" seryoso kong sabi habang naka yakap parin sakanya.
"How?" takang tanong nya saakin.
Humiwalay naman ako sa kanya at tumingin sa paligid huminga muna ako ng malalim.
"I have a childhood friend her name is lot simula pag kabata ay lagi na kami magkasama sa paglalaro sa lahat ng bagay magkasundo talaga kaming dalawa then one day pumunta ako sakanila wala na sila duon wala manlang naiwan na kahit letter" kwento ko sakanya.
"Simula nung nawala sya lagi lang ako sa kwarto at pag may pasok ako hindi ako mahilig makipag kwentuhan sa kapwa ko students" dagdag kopa sya naman ay nakikinig lang saakin.
"Dapat hindi ka nagmukmok sa kwarto mo malay mo naman kasi may dahilan sya hindi nya lang nagawa baka kasi wala na syang time na sabihin kesa hindi ko din alam kung bakit iniwan ako ni mom baka may reason sya hindi nya lang din sinabi saakin" kwento nya din.
"Magkikita pa kayo in the future fa" sabi nya habang nakatingin sa kalangitan.
"Engfa at Patricia asan na kayo" sigaw ni mom sa kusina kaya agad kaming napatakbo sakanya sa kusina.
"Bakit po mom" tanong ko naman baka kasi may nangyare eh.
"Akala ko kung saan na kayo nagpunta eh" sabi nya naman sabay lapit saamin.
"Patricia gusto moba makita ang new room mo?" sabay tingin nya kay Patricia si pat naman ay nagulat dahil dun.
"Sige po" sabi ni pat.
"Samahan moko at ipapakita ko sayo" sabay lakad ni mom sumama naman na ako sakanila.
Hanggang sa nakita nya na yung room nya napangiti naman ako dahil grabe ang ngiti nya siguro ngayon lang sya nagkaroon ng sariling kwarto.
"Patricia simula ngayon ayan na ang sarili mong room okay maiwan ka muna namin ni engfa para maayos mo ang mga gamit mo" paliwanag sakanya.
"Salamat po dahil kinuha nyo po ako sa orphanage" naluluhang sabi ni pat.
"I'm glad dahil pumayag kang sumama saakin" nakangiting sabat naman ni mom.
"Maiwan ka namin ah" sabi ni mom.
"Opo" sabat nya naman.
"Fa laro tayo mamaya ah" dagdag nya pa tumungo lang ako sakanya sa pang sang ayon.
Umalis na kami ni mom sinundan ko lang sya kung saan sya pumunta hanggang sa may garden kami nagtungo.
"Anak gusto sana kita kausapin tungkol kay Patricia nagtaka ka siguro kung bakit sya naandito--" bago pa man ituloy ni mom ang kasunod ay inunahan ko na sya.
"Iniwan po sya ng mom nya" sabi ko naman.
"Yes engfa iniwan sya ng mom nya naawa naman ako kaya dinala ko sya dito, simula ngayon ay sana maging close kayo sa isat isa ah" paliwanag ni mom
"Yes mom" sabi ko naawa din kasi ako sa kalagayan nya.
End of flashback.
Dahil sa mga sinabi nya saakin nun ng mga oras nayun ay nabuhayan ako kaya nung araw na yun ay mas nakilala namin ang isat isa ni pat hindi ko nga natanong sakanya kung may balak syang hanapin ang mama nya tutulong naman ako sa paghahanap kung gusto nya lang.
Ang tagal nya din sa US siguro mga 5 years sya duon dun nya kasi tinuloy ang pag aaral nya pumayag naman si mom dun gusto nga nun ni mom na dun na din daw ako mag aral kaso ang sabi ko mas sanay ako dito, pumayag naman si mom sa gusto ko na dito hanggang sa natapos ako nagpatayo ako ng company sinusuportahan naman iyon ni mom proud na proud sya saakin nun.
Then when nag 24 ako lumawas si mom dahil ibinigay sakanya ng grandparents ko ang company nila kay mom so si mom na ang nag mamanage dun.
Pumayag naman ako nun kasi malaki naman na ako kaya ko naman na ang sarili ko.
Pero buhay pa ang mga grandparents ko ngayon si mom nadin dun ang nag aalaga sakanila. My dad naman ay wala na namatay kasi sya sa sakit nya na cancer namatay si dad when i was 4.
Hindi ko namalayan na may luha na palang pumapatak sa mga mata ko namimiss ko na kasi ang parents ko lalo na si mom kailan kaya sya uuwi.
Author Note---
Sa sunod na chapter ihanda nyo na po yung mga tissue nyo dahil nakakaiyak po sya.