Քո ձեռքերով

«Խաղը արդեն սկսված է»

-Կարինե ի՞նչ մարգարեություն, ինչի՞ մասին ես խոսում,-Էլեն
-Սպասի սուրճս խմեմ նոր,-Կարինե
-Կարինե՞,-Էլեն
-Նարինեին հիվանդանոցում մի գուշակ մոտենում է և սկսում ճակատագիրը գուշակել, իրերը հավաքելիս եկավ մտքիս,-Կարինե
-Լավ էլի, ինչերի ես հավատում,-Էլեն ժպտաց
-Ես էլ լուրջ չէի վերաբերվում մինչև գլխիս չեկավ, Էլեն ես այդ կնոջը անգամ փորձել եմ գտել, բայց այդպես էլ չեմ գտել,-Կարինե
-Ես նման բաների չեմ հավատում,-Էլեն

[Անցում Զաբելի տուն]

-Սառույցը կօգնի,-Զաբել
-Մամ լավ ա եկար, թե չէ կարող է սխալ բան ասեի,-Արման
-Բարկության պահին մենք ամենախոցելին ենք,-Զաբել
-Ես չեմ կարղ ասել, որ նրան եղբորը փրկելու համար են ունեցել,-Արման
-Մենակ չասես որ կապվել ես իր հետ,-Զաբել
-Ոչ, ուղղակի դա սխալ ա ասել,-Արման
-Ես կասեմ, դու մի ասա,-Զաբել
-Մամա չասես, անգամ չակնարկես: Միհրանը երբեք չի իմանա, որ իրեն ունեցել են Արտյոմի դոնորը դառնալու համար ,-Արման
-Հակացա քեզ, բավ է,-Զաբել
-Դրա ասելու արդյունքում ոչինչ չի փոխվում,-Արման
-Հասկացա ասեցի,-Զաբել

[Եկան տուն Կարոն և Միհրանը]

-Երեխայի նման վիճել են,-Կարո
-Վայ Միհրան,-Էլենը մոտեցավ տեսնելով կապտուկը
-Սառույց բերե'ք, արա՜գ,-Կարինեն աշխատողներին
-Դուք իրերը սկսեք հավաքել,-Կարո
-Հավաքում ենք-Կարինե
-Այդ կինը իրոք հրեշ է: Նման դավադրություն անգամ սատանայի մտքին չէր գա,-Էլեն
-Քիչ խոսեք ու հավաքեք իրերը,-Մուրադ
-Մեր տուն կգնանք չէ՞ Կարո,-Կարինե
-Այո,-Կարո
-Մինչև գիշեր պատրաստ կլինեք, մենք այս տանը այսօր չենք մնալու,-Մուրադ

[Գիշեր,բեռնատարը դուրս եկավ փողոցից: Իր հետևից նաև մնացած մեքենաները]

-Չեմ հավատում,որ իմ տունը փակում եմ ու գնում,-Մուրադը փակեց դուռը
-Այս տունը ես քեզ իմ ձեռքով չեմ տա,-Մուրադը հեռացավ

[Հաջորդ օր, Կարոյի տանը:
Կարոն նախաճաշում էր]

-Երանի քեզ էլի՜,-Կարինեն եկավ հյուրասենյակ
-Ձեր նախաճաշը նույնպես մատուցե՞մ,-Աշխատող
-Չէ, սուրճ բեր,-Կարինե
-Այսօր դրսում ընտիր եղանակ ա,-Կարոն խմեց թեյը
-Հոպար խի՞ ես այդքան ուրախ,-Միհրանը եկավ հյուրասենյակ
-Առաջին հարվածը հասցված է,-Կարո
-Ինչի մասին ես խոսում,-Կարինե
-Զաբելին նվեր է սպասում,-Կարո

[Զաբելը կոտրել տվեց դուռը
և մտավ դատարկ տուն]

-Շատ լավա՜, այս տան դիմաց շների կերակրեք և անտուններին կացություն տվեք.-Զաբել
-Շնորհավորում եմ,-Արման
-Մերսի,-Զաբել
-Մամ ի՞նչ ա ստեղ կատարում,-Ներս եկավ Զաբելի աղջիկը, ով խոսում էր ֆրանսերեն
-Մամա՞,-մյուս աղջիկը
-Էմիլի, Ժասմին ի՞նչ գործ ունեք այստեղ,-Զաբելը մոտեցավ
-Ի՞նչ կանեիր Արմանի հետ,-Ժասմին
-Բարև ձեզ,-Արման
-Փարև,-Էմիլի
-Մեզ զանգին, գը կսէին որ դուն ստի փադերազմ ես սկսած,-Ժակլին
-Ես չեմ պատրաստվում ձեզ հաշվետվություն տալ թե ինչ եմ անում,-Զաբել
-Ասի՞գա է մեր տունը,-Ժասմին
-Ոչ, սա իմ հոր առանձնատունն է,-Արման
-Էմիլի ո՞վ է այդ սուրհանդակը,-,-Զաբել
-Կարևոր չի, քանզի մեզ հետաքրքիր է ինչ ես այսքան տարի Արմենիա անում,-Էմիլի
-Ես կրկնում եմ վերջին անգամ: Ձեզ հաշվետու չեմ աղջիկ ջան,-Զաբել
-Արի չմոռանաք, որ այդ գումարները մեր գրպանից է դուրս գալիս Մայրիկ,-Էմիլի
-Եկեք ավելի լավ ա անցնենք տուն, բակում նման թեմաներից չեն խոսում,-Արման
-Այդ գումարները իմն են Էմիլի ու հասկացիր թե ով է քո դիմաց կանգնած,-Զաբել
-Էլի քուգդ են, բայց ես դեմ եմ, որ այն ծախսես վրեժխնդիր լինելու համար,-Էմիլի
-Էմիլի, մայրիկը մեզ կբացատրի,-Ժասմին
-Չէ Ժակլին, չի բացատրի, օքեյ դու եկար ըսար նա մեր եղբայրն է մենք ընդունինք, պատմեցար պատմությունդ, բայց դու սխալ ճամփեքին են մայրիկ,-Էմիլի
-Ինձ որոշել ես կյանք բացատրել հա՞ լսիր Էմիլի, ասում եմ մեկ անգամ: Փողը իմն ա, կարողությունն էլ, վրեժն էլ, դուք հենց հիմա կմեկնեք ետ Փարիզ,-Զաբել
-Ոչ մայրիկ, մենք մնում ենք,-Էմիլի
-Դու՞ էլ ես մնում Ժասմին,-Զաբելն նայեց մյուս աղջկան
-Չգիտեմ դեռ,-Ժասմին

[Անցում Կարոյի տուն]

-Ու հիմա ի՞նչ նրանք Երևանում են,-Կարինե
-Արդեն Դիլիջանում պետք է լինեն,-Կարոն նայեց ձեռքի ժամացույցին
-Հա հաստատ Դիլիջանում են,-Կարո
-Միայն դու կարող էիր իր աղջիկներին նման արագությամբ լուր հասցնել,-Կարինե
-Ուրեմն կհարվածենք Զաբելի ամենաթույլ տեղին,-Միհրան
-Միհրան ոչ, չի կարելի' նրանք 18 տարեկան են,-Էլեն
-Պատերազմի մեջ օրենքեր չկան Էլեն, որքան շուտ հասկանաս, այդքան լավ կլինի,-Միհրան
-Ոչ մեկդ Զաբելի աղջիկների կողքով անգամ չեք անցնի,-Մուրադ
-Պապի վերջացրու,-Միհրան
-Ես իմ խոսքը ասացի, Զաբելի խնդիրը ես եմ,-Մուրադ
-Դու սխալվում ես պապա, նա ինձ նույնպես սպառնացել ա Էլենն էլ վկա է,-Կարինե
-Իմ խոսքը վերջնական է, այդ աղջիկներից հեռու եք մնում, իսկ Զաբելին ես վերցնում եմ ինձ վրա,-Մուրադ

[Զաբելի առանձնատանը]

-Ամեն ինչ պատրա՞ստ է,-Զաբել
-Հա գիշերը կսկսենք,-Արման
-Շատ լավ է, իսկ աղջիկները տեղավորեցի՞ն իրերը,-Զաբել
-Ոնց որ, բայց լավ կլինի ետ ուղարկենք նրանց,-Արման
-Ժասմինը ետ կգնա, նա չի սիրում ապրել իր տնից հեռու, որքան էլ որ սա իր հայրենիքն է,-Զաբել
-Իսկ Էմիլի՞ն,-Արման
-Այ Էմիլին խնդիր է, աչքդ վրան պահի,-Զաբել

[Անցում գործակալություն]

-Բոլորին ասել ես չէ՞, երեկվա տեսածը թյուրիմացություն էր,-Կարինեն իր օգնականին
-Այո, ուղղակի հիմա բոլորը Միհրանի ու Արմանի կռիվ են քննարկում,-Օգնական
-Ձեզ էլ թեմա տան, որ բամբասեք,-Կարինե
-Մի բան էլ կա,-Օգնական

[Կարինեն եկավ Մուրադի աշխատասենյակ, այնտեղ ժողով էր]

-Այդ Զաբելը գիտեք ի՞նչ ա արել,-Կարինե
-Կարինե, հանգիստ սիրելիս,-Կարոն դուրս հրավիրեց գործընկերներին
-Ի՞նչ ա եղել,-Մուրադ
-Մեր առանձնատան դռերը բացել ա ու այնտեղ այսօրվանից անտուններ են ապրելու,-Կարիկե
-Նա ուզում ա մեզ հունից հանել,-Մուրադ
-Իր մոտ դա շատ լավ է ստացվում, ես դրան իմ ձեռքով...,-Կարինեն չշարունակեց

[Երեկոյան, Զաբելը ճաշում
էր ընտանիքի հետ]

-Դուրդ եկա՞վ ննջարանդ Ժասմին,-Զաբել
-Այո, բայց իմն ուրիշ է մեկ է,-Ժասմին
-Մամա արի Արմանի հետ ետ գնանք Փարիզ,-Էմիլի

[Լսվեցին կրակոցներ]

-Բոլորդ թաքնվեց սեղանի տակ,-Արմանը ասաց և դուրս եկավ տանից
-Արման մնա տեղումդ,-Զաբել
-Այս ի՞նչ է,-Ժասմինը վախեցած
-Իմ թշնամիներն են, խնդրեմ,-Զաբել
-Բան չկա, կրակել են դարպասի վրա ու հեռացել,-Արմանը ետ եկավ

[Անցում Կարոյի տուն: Նրանք նույնպես ճաշում էին, երբ դուռը թակեցին]

-Տեսնես ո՞վ ա,-Կարինե

[Ներս եկան ոստիկանության աշխատողները]

-Լսում ենք ձեզ պարոնայք,-Մուրադ
-Պարոն Միհրան, դուք մեզ հետ պետք է գաք ոստիկանության բաժանմունք,-Ոստիկանը մոտեցավ, որ հագցնի ձեռնաշղթան
-Չհակացա, ինչի՞,-Միհրան
-Դուք մեղադրվում եք, Զաբել Մարտիրոսյանի տան վրա զինված հարձում իրականացնելու մեջ,-Ոստիկան

[Ոստիկանությունում]

-Ես ձեր նշած ժամանակահատվածում տանն եմ եղել,-Միհրան
-Պարոն ոստիկան, ասա նաև տեսագրությունները ես որպես փաստաբան պնդում եմ, որ այդ անհեթեթ մեղադրանքները հանեք Միհրանի վրայից,-Էլեն
-Իսկ այս մեքենա՞ն,-Ոստիկանը հանեց լուսանկարը' մեքենա էր, որի միջից կրակել էին տան վրա
-Այդ մեքենան մերը չի, դուք ինքներդ տեսաք: Վկաններ չկան, միայն այդ կնոջ ենթադրություններ,-Էլեն
-Պարոնը գնացել ա այդ կնոջ տուն և վիճել իրենց հետ,-Ոստիկան
-Ու՞, դա առիթ չի տալիս, որ նման ծանր մեղադրանք ներկայացնենք, ասեմ ավելին ես եմ մեղադրանք ներկայացնում Զաբել Մարտիրոսյանի վրա' զրպարտանքի համար,-Էլեն

[Նրանք դուրս եկան ոստիկանությունից,
արդեն լուսանում էր]

-Այդ կինը պետք է մեր ամեն օրը փչացնի չէ՞,-Էլեն
-Ողջ գիշեր չեմ քնել այդ անհարմար խցում,-Միհրան
-Հաջորդ անգամ լավ կմտածես, մեծ-մեծ խոսելուց առաջ,-Էլեն

[Առավոտ, նախաճաշում էին]

-Մամ ես ետ եմ մեկնում Փարիզ,-Ժասմինը եկավ ճամպրուկով
-Ինչի՞ զմրուխտս,-Զաբելը ցույց տվեց թե տխուր է
-Երեկվա դեպքերից հետո ողջ գիշեր չեմ քնել,-Ժասմին
-Արման, այդ դեպքում տար Ժասմինին Երևան,-Զաբել
-Պետք չի, ես վարորդի հետ կգնամ,-Ժասմին
-Իսկ դու՞ Էմիլի,-Զաբել
-Ես մնում եմ,-Էմիլի

[Զաբելը հիշեց մեկ օր առաջ]

-Մեր մարդկանցից երկուսին մեքենա տուր թող կրակեն տան վրա ու գնան, երբ բոլորով տանը լինենք: Համ աղջիկները կվախենան համ մեր թշնամուն հանգիստ չենք տա,-Զաբել
-Հասկացա,-Արման
-Մեքենայից կազատվես, իսկ աշխատողներին կուղարկես Ֆրանիսա,-Զաբել

[Գործակալությունում]

-Ո՞նց ես, ինձ նոր ասացին, որ ոստիկանությունում ես եղել,-Հայկ
-Արդեն լավ եմ, դու ինձ պետք է օգնես,-Միհրան
-Ասա, բայց ինչպե՞ս,-Հայկ
-Դու պետք ա կապի մեջ մտնես Զաբելի աղջիկներից մեկի հետ,-Միհրան
-Միհրան ես չկամ նման հարցերում,-Հայկ
-Հայկ այդ կնոջը այլ կերպ անհնարա սանձել,-Միհրան
-Ոչ, ես ունեմ իմ սկզբունքները: Մի խնդրի բան, որը ես չեմ անի,-Հայկ
-Այդ կինը ինձ երեկ պատրաստ էր բանտ ուղարկել,-Միհրան
-Այլ տարբերակ կգտնենք, բայց աղջկան օգտագործել ես չեմ կարող: Ես հետո ինձ լավ չեմ զգա, չեմ հարգի,-Հայկ
-Ուզու՞մ ես ասել,որ ես անթասիբ եմ,-Միհրան
-Ես նման բան չասեցի: Ամենմարդ ունի իր սեփական արժեհամակարգը և ես չեմ պատրաստվում անցնել դրանց պատճառով,-Հայկ

[Գործակալությունում]

-Ասեմ քեզ երեկվա Միհրանի թատրոնը հաստատ Զաբելի կազմակերպած է,-Կարինե
-Հո գի՞ժ չի այդ կինը, որ կրակի սեփական տան վրա,-Կարո
-Գիժ ա' մայրդ ինձ պատմել ա, թե ոնց ա մի անգամ իրեն վնաս տվել միայն նրա համար, որ հայրդ իր մոտից հեռու չգնա: Սա նույն ձեռագիրն ա,-Կարինե
-Այդ կինը իրոք խելագար ա ուրեմն,-Կարո
-Նա վրեժ ա ուզում: Իր արդարությունն ա ուզում, նման մարդիկ անկառավարելի են,-Կարինե
-Հանգիստ եղի նա ոչինչ մեզ չի կարող անել,-Կարո
-Ինձ դուր չի գալիս քո հանգստությունը,-Կարինե
-Իսկ ինձ դուր չի գալիս քո խուճապահար վիճակը, այդ կինը ինչպես եկելա այնպես էլ կանհետանա մեր կյանքից,-Կարո
-Երբեք մի թերագնահատի թշնամուդ Կարո հակառակ դեպքում պարտությունը անխուսափելի կլինի,-Կարինե

[Երեկոյան]

-Ես դուրս եմ գալիս,-Էմիլի
-Ու՞ր, այն էլ այս ժամին,-Զաբել
-Գնում եմ քաղաքը տեսնեմ, ողջ օրը տանն եմ,-Էմիլի
-Թիկնապահը թող ուղարկեցի քեզ,-Զաբել
-Լավ,-Էմիլին գնաց
-Կարո' քո այս քայլի պատճառով չեմ կարող շատ կտրուկ լինել, բայց ոչինչ շուտով Էմիլիս էլ կմենի,-Զաբել

[Միհրանը դուրս եկավ գործակալությունից]

-Լսում եմ Էլեն,-Միհրանը պատասխանեց զանգին
-Միհրան ինձ շուկայից ցոգոլ բեր, սիրտս ուզում ա,-Էլեն
-Ասա թող աշխատողները գնեն,-Միհրան
-Միհրան խնդրում եմ, մեկ ա տուն ես գալիս,-Էլեն
-Լավ,-Միհրան

[Անցում Գործակալություն Մուրադը պատրաստվում էր դուրս գալ աշխատասենյակից երբ ներս եկավ Արմանը]

-Մենք կարո՞ղ ենք խոսել,-Արման
-Անառակ որդու վերադարձը,-Մուրադը մոտեցավ

[Միհրանը եկավ երեկոյան շուկա]

-Իսկ սա ինչ արժի՞,-Աղջիկ
-2500 դրամ,-վաճառող
-Ինձ ցոգոլ տվեք,-Միհրանը մտավ հերթի մեջ
-Չես տեսնի՞, որ հերթի մեջ եմ,-Էմիլին պտտվեց և նայեց Միհրանին
-Ին..,-Միհրանը ուզում էր պատասխանել, բայց հիշեց Էլենի ցույց տված նկարը և ճանաչեց Էմիլիին:
-Ձեզ հետ եմ, գնացե'ք հետ,-Էմիլի
-Իհարկե,-Միհրանը ժպտաց և ետ քաշվեց

18-րդ գլխի վերջ