အပိုင္း - ၂၃
အခန္းတြင္း စကားသံတို႔ျပတ္ေတာက္သြားရေလေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္အစျပဳမႈမွာေတာ့ ပင္ပန္းေနသည့္ကေလးကိုငဲ့ညႇာကာ ကိုယ့္စကားအတိုင္းပင္ ညင္သာမႈျဖင့္ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္သြားျဖစ္ခဲ့သည္။ ကေလးေျပာသလိုပဲေပါ့ ။မင္းက ကိုယ့္အပိုင္။သက္လံုးပံုလို႔ေခၚတဲ့သ်ွန္းအံ႔ဟန္ေလးရဲ႕႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္
ရာေရာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာပါ ကိုယ္ပိုင္တယ္။ဒါက
ကိုယ္တို႔ၾကံဳခဲ့တဲ့ အတိတ္ေတြေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး။
ဒီတိုင္းပဲ ... ဒီတိုင္းေလး ကိုယ္မင္းကိုအရမ္းခ်စ္မိသြားလို႔။
*
*
*
*
*
*
*
*
ပူျပင္းလွသည့္ေနပူ႐ွိန္သည္ အိမ္ထဲမွာၿငိမ္သက္စြာထိုင္ေနဖို႔သာေကာင္းလွသည္။ သွ်န္းအံ႔မွာေတာ့ ထိုအပူခ်ိန္ကိုအံတုကာ ဘယ္သူမွတာဝန္ေပးထားျခင္းမ႐ွိေသာ ေနစဥ္ဝတၱရားတစ္ခုကိုထမ္းေဆာင္းရန္ ကုမၸဏီသို႔ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ဦးရဲ႕ေန႔လည္စာအတြက္ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ၿပိ္ီး ကုမၸဏီအထိ
ေန႔စဥ္ပို႔ေပးေနရတာကို အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ရ၏။ ႏွစ္ေယာက္အ တူ ေန႔လည္စာ,စားၿပီ ဟိုဟိုဒီဒီစကားေျပာရသည့္အခ်ိန္ေတြကိုဘဲ ဘာနဲ႔မွမလဲႏိုင္ေအာင္မက္ေမာေနမိသည္။
ဒီေန႔လည္း ထံုးစံအတိုင္း ႏွစ္ေယာက္စာထမင္းထည့္ထားသည့္ခ်ိဳင့္ႀကီးခ်ိဳင့္ငယ္ကို ဝန္ထမ္းကေလးအကူအညီႏွင့္ ဦးရဲ႕ရံုးခန္းထဲသယ္လာလိုက္၏။Meeting မၿပီးေသးသည့္အခ်ိန္ မို႔ တစ္ေယာက္ထဲေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနသည့္အခ်ိန္ ရံုးခန္းထဲသို႔ မ်က္မွန္းတန္းမိေနေသာ အမ်ိဳးသမီးဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ ဝင္လာေလသည္။ သူ႔လက္ထဲတြင္ ဖိုင္တြဲေတြပိုက္ထားတာေၾကာင့္ ဦး ကိုလာ႐ွာမွန္းသိလိုက္၏။
" CEO ကိုလာ႐ွာတာလားဗ်ာ "
" ဟုတ္ကဲ့႐ွင့္ "
" Meeting မၿပီးေသးဘူးေနမယ္ဗ် ။ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ထဲက မေတြ႔တာ "
" ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ "
" ဖိုင္ေတြမွာလက္မွတ္ထိုးစရာ႐ွိလို႔လား "
" ဟုတ္တယ္႐ွင့္ CEO Meeting ၿပီးေလာက္တဲ့အခ်ိန္မွ
ျပန္လာခဲ့ပါမယ္"
" ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္လာရမွာစိုးရင္၊ သိပ္လဲအေရးမႀကိ္ီးရင္ လက္မွတ္ထိုးရမဲ့ေနရာေတြ ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပခဲ့ၿပီး ထားခဲ့လိုက္ ပါလား။ ကြၽန္ေတာ္ ေသခ်ာေလးေျပာျပလိုက္ပါမယ္"
" ရပါတယ္ မထားခဲ့ေတာ့ဘူး၊ ကြၽန္မတို႔ဌာနဘက္က တစ္ ခ်ိဳ႕ကိစၥေလးေတြလဲ တင္ျပစရာ႐ွိေနေတာ့ေလ။ ၿပီးမွပဲထပ္ လာခဲ့ေတာ့မယ္ ခြင့္ျပဳပါအံုး႐ွင့္ "
" ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ပါ "
အမ်ိဳးသမီးဝန္ထမ္းက ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုရင္း အခန္းျပင္ထြက္သြားသည့္အခ်ိန္မွ
" အာ ေမ့ေနတယ္ ဒီအစ္မနဲ႔ထည့္ေပးလိုက္ရင္ ရတာပဲဟာ"
တစ္ေယာက္ထဲေရရြတ္လိုက္ရင္း ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြထည့္ထားသည့္ဆြဲျခင္းဆီေျပးသြားလိုက္သည္။ ၿပီးတာနဲ႔ ဆြဲျခင္းထဲမွာ႐ွိသည့္ ဘူးႀကီးတစ္ဘူးကိုယူလိုက္ ၏။ ရာသီဥတုအရမ္းပူေနတာေၾကာင့္ ဦးအတြက္
ဖရဲသီးခ်ိဳခ်ိဳေလးခြဲထည့္လာရင္း ဝန္ထမ္းေတြအတြက္ပါ အမ်ားႀကီးထည့္ယူလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ကုမၸဏီေကာင္းစြာလည္ပတ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အေထာက္အပ့ံေပးေနေသာ ဝန္ထမ္းေတြအားလံုးအေပၚ ကိုယ္က ခ်စ္ခင္ေလးစားသည္။ သူတို႔ေၾကာင့္သာ ကိုယ္ခ်စ္ရသူက အလုပ္ေတြကို စိတ္ေအးလက္ေအးလုပ္ႏိုင္တာမဟုတ္လား။
ဖရဲသီးထည့္ထားသည့္ဘူးႀကီးကိုပိုက္ကာ အခန္းျပင္သို႔အျမန္ထြက္လာခဲ့သည္။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာသြားတာေၾကာင္ေစာေစာကလာသည့္ ဝန္ထမ္းအစ္ မကိုမေတြ႔ရေတာ့ေခ်။ ဒါေၾကာင့္ပဲ အျခားဝန္ထမ္းတစ္ဦးဦးကို ေတြ႔လိုေတြ႔ျငား႐ွာၾကည့္မိ၏။ ကုမၸဏီေလ်ွာက္လမ္းအတ္ိုင္းေလ်ွာက္ေနရင္း လမ္းခ်ိဳးေနရာအေရာက္တြင္ စကားသံတီးတိုးကိုၾကားလိုက္ရ၏။
အရင္ထဲက နားပါးလြန္းလွသည့္သူမို႔ စကားသံထဲတြင္ ကိုယ့္နာမည္တစ္စြန္းတစ္စကိုၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ေျခလွမ္းတို႔ရပ္တန္႔သြားမိေတာ့သည္။
" အဲဒီသွ်န္းအံံ့ဆိုလား အဲတစ္ေယာက္က ေနရာတကာပါတယ္ေနာ္"
" ေအးဟယ္ သူ႔ကိုသူ ဘာထင္ေနလဲမသိပါဘူး "
" ဒါဆို နင္ ေနာက္တစ္ေခါက္သြားရမွာေပါ့"
" CEO Meeting ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ သြားရမွာေပါ့ ။Project ကိစၥေတြတင္ျပစရာ႐ွိေသးတယ္ ။ အဲဒါကို ဟိုတစ္ေယာက္ကဘာမသိညာမသိနဲ႔ လက္မွတ္ထိုးစရာ႐ွိရင္ သူနဲ႔ထားခဲ့ပါလား ေျပာေနလို႔ စကားစျဖတ္လာရတယ္"
" ထားခဲ့လိုက္ၿပီးေရာ ဒီေလာက္ေနရာတကာသူပါခ်င္ေနတာ"
"မထားခဲ့ႏိုင္ေပါင္ေအ ျဖစ္လာရင္ကိုယ္ပဲခံရမွာ "
" အဲတစ္ေယာက္က ငါတို႔CEO နဲ႔ဘာလိုလိုညာလိုလို အသံထြက္ေနတာေနာ္။သိပ္လဲေျပာမေနနဲ႔ ။ မအိမ့္ေတာင္ ငါတို႔ သူေဌးဆီ သိပ္မလာေတာ့တာသတိထားမိလား "
" ေအး ငါလဲၾကားထားမိတယ္ ။မတန္မရာေတြပါဟယ္။ တကယ္သာဆို အံ့ၾသစရာႀကီးေနမွာ။
ေယာက်္ားေလးခ်င္းတြဲတာသိပ္မဆန္းေပမဲ့ သူ႔ပံုစံက ငါတို႔သူေဌးနဲ႔ လိုက္ဖက္မေန ဘူး။ သူေဌးက
လူႀကီးလူေကာင္းဆန္သေလာက္ သူ႔ပံုစံက
လမ္းေဘးကဂ်ေလဘီပံုစံ။ မိဘပိုက္ဆံ႐ွိလို႔သာ
လူရာဝင္ေနတာေနမွာ။ သူေဌးနဲ႔တြဲၿပီး ျမင္ေယာင္ၾကည့္လို႔ကိုမရဘူး။ ဝတ္တာစားတာကအစ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ ။ဒီၾကားထဲနားကပ္ေပါင္းစံုနဲ႔ ဆံပင္ကဂုတ္ေထာက္။ ေတြးၾကည့္ရင္ေတာင္ သူေဌးကိုႏွေမ်ာတယ္။ အမွန္ဆို မအိမ့္လို႔အစ္မမ်ိဳးနဲ႔မွလိုက္ဖက္တာ။
မအိမ့္နဲ႔သာဆို ေနနဲ႔လေရႊနဲ႔ျမေနမွာ။ အခုေတာ့ ဒီလိုလူမ်ိဳးနဲ႔တြဲတာ အျခားလုပ္ငန္း႐ွင္ေတြသာသိသြားရင္ သူေဌးကဲ့ရဲ႕ခံရမွာပဲ"
" အဲေလာက္အထိ ေတြးမေနပါနဲ႔ဟယ္။ သူတို႔ကိစၥပဲဟာ။ကဲ ငါလဲ နင္တို႔ဌာနဘက္လိုက္ခဲ့အံုးမယ္။ မန္ေနဂ်ာနဲ႔ေျပာစရာေလး႐ွိလို႔ "
" အဲဒါဆို သြားၾကမယ္ေလ "
စကားသံတို႔ေဝးကြာသြားသည့္တိုင္ သ်ွန္းအံ့ ေနရာမွရပ္ေနမိေတာ့သည္။ လက္ထဲမွာကိုင္ထားသည့္ဘူးေလးက ၾကမ္းျပင္ေပၚျပဳတ္က်သြားေတာ့ အေဝးမွာ႐ွိေနသည့္သန္႔႐ွင္းေရးသမားေလးက အေျပးတပိုင္းေရာက္လာေလ၏။
" အစ္ကိုေလး ဘာမ်ားျဖစ္လို႔လဲမသိဘူး "
ကိုယ့္ေဘးနားမွစကားသံေၾကာင့္ အသိျပန္ဝင္လာၿပိ္ီး ၾကမ္းျပင္ေပၚသိုျပဳတ္က်ေနသည့္ ဖရဲသီးစိတ္တို႔ကိုခဏတာေငးၾကည့္ၿပီးမွ
" ေအာ္ ဟိုေလ ဒါေလးသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္"
" ကြၽန္မလုပ္လိုက္ပါမယ္ အစ္ကိုေလးေနမေကာင္းဘူးလား ႐ွင္"
" ေနေကာင္းပါတယ္ သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ေပးလို႔ေက်းဇူးပါေနာ္၊ ခြင့္ျပဳပါအံုးဗ်ာ "
သန္႔႐ွင္းေရးဝန္ထမ္းေလးကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကုမၸဏီအျပင္ကိုျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ လမ္းေပၚေရာက္တာနဲ႔ ေတြ႔သည့္တကၠစီတစ္စီးကိုတားၿပီး အိမ္ျပန္လာလိုက္၏။ လမ္းတစ္ဝက္အေရာက္ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲထိုးထည့္ထားသည့္ ဖုန္းမွျမည္သံေၾကာင့္ ယူၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ဦး ဆီမွဖုန္းေခၚေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။
" ဟဲလို ဦး "
" ကေလး ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ ။ကိ္ုယ္ Meeting ၿပီးၿပီ။ အခန္းထဲမွာထမင္းခ်ိဳင့္ေတြပဲေတြ႔
ၿပီး ကေလးကိုမေတြ႔လို႔။ ထမင္းစားဖ္ို႔ျပန္လာခဲ့ေတာ့ "
" အာ ကြၽန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေနတာ ။ ဒီေန႔ေတာ့ ဦးတစ္ေယာက္ထဲစားလိုက္ေတာ့ေနာ္ "
" ေနပါအံုး ကေလးအသံကဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ေနမေကာင္းဘူးလား ကေလး ။မနက္ကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး "
ကိုယ့္အသံကႏြမ္းနယ္ေနတာကို ဖုန္းထဲမွပင္ ခ်က္ခ်င္းသတိထားမိေနသူေၾကာင့္ ပိုၿပီးဝမ္းနည္းမိလာသည္။အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴကာ စိတ္ထိန္းလိုက္ၿပီးမွ
" ေခါင္းနည္းနည္းကိုက္ေနလို႔ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္နားခ်င္လို႔အိမ္ျပန္လာလိုက္တာ "
" ေခါင္းကိုက္ေနတာကို ထမင္းခ်ိဳင့္လာပို႔ရလားကေလးရယ္"
ဖုန္းထဲမွၾကားေနရသည့္ ဦးရဲ႕အသံကလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမွန္းသိသာေနေလ၏။
" ဟိုေလ အခုအိမ္ေရာက္ရင္ေ ေဆးေသာက္ၿပိ္ီးနားလိုက္မွာပါ။ အရမ္းႀကီးလဲဆိုးေနတာမွမဟုတ္တာ ။သက္သာသြားမွာေပါ့"
" အဲလိုဆို ေဆးေသာက္ၿပီးအိပ္လိုက္ေနာ္ ။ ကိုယ္အလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ျပန္လာခဲ့မယ္"
" ဟုတ္ အလ်င္မလိုပါနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္သက္သာသြားမွာပါ။ ဦးလဲ ထမင္းစားခ်ိန္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ျမန္ျမန္စားလိုက္ေတာ့။ ကြၽန္ေတာ္ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္"
" ဟုတ္ပါၿပီ။ ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ကေလး "
" ဟုတ္ "
ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုၿပီးတာႏွင့္ ဖုန္းကိုခ်လိုက္သည္။ အျပင္ဘက္မွေန၏အပူႏွင့္အတူ ကိုယ့္ရင္ထဲလည္း ပူေလာင္လြန္းေနသည္။ ဘာမွဂ႐ုစိုက္စရာမလိုသည့္ စကားေလးအနည္းငယ္ ကိုပင္ ကိုယ့္စိတ္ထဲအမ်ားႀကီးခံစားေနမိ၏ ။ ဒါကလည္း ဦးကိုခ်စ္လြန္းသည့္စိတ္ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ကိုယ္ခ်စ္ရသူကို ကိုယ့္ေၾကာင့္ဂုဏ္တက္ေစခ်င္သည္။ ကိုယ္နဲ႔တြဲမိလို႔ သူ႔ကို လူတကာက ကဲ့ရဲ႕မွာမ်ိဳး နည္းနည္းေလးေတာင္အျဖစ္မခံႏိုင္။ ဘဝနဲ႔ခ်ီၿပီးေစာင့္စားခဲ့ရသည့္ခ်စ္ရသူမို႔ ဒီလူကကိုယ့္အတြက္ အဖိုးအနဂၢထိုက္တန္ လြန္းလွသည္မဟုတ္ပါလား။
အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ပထမဆံုးလုပ္မိတာက အခန္းထဲ႐ွိအဝတ္ဘီ႐ို႐ွိမွန္ေ႐ွ႕မွာ ရပ္မိျခင္းျဖစ္သည္။ မွန္ထဲမွာျမင္ေနရသည့္ကိုယ့္ရဲ႕ပံုစံကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ စိတ္ပ်က္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကားထဲမွာေလတိုးတာကိုခံထားရသည့္ ေဆးဆိုးထားေသာဆံပင္႐ွည္တို႔သည္ ဖြာၾကဲလန္ေန၏။
နားႏွစ္ဖက္တြင္ေဖာက္ထားသည့္ နားေပါက္ေျခာက္ ခုုတြင္နားဆြဲေတြေရာ နားကပ္ေတြပါပန္ထားေသးသည္။ ဝတ္ထားသည့္တီ႐ွပ္က႐ိုး႐ွင္းေနေသာ္လည္း အေပါက္ရာဗလပြပါေနသည့္ ဂ်င္းေဘာင္ဘီႏွင့္။ ဒီလိုအျပင္အဆင္ေတြဟာ ကိုယ့္ခ်စ္ရတဲ့သူကို ဂုဏ္ငယ္ေစမည့္ အေၾကာင္းတရားေတြျဖစ္ေနခဲ့တာလား။
ဝမ္းနည္းစိတ္ျဖင့္ စီးက်လာသည့္မ်က္ရည္မ်ားကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖိသုတ္လိုက္ၿပီး အခန္းထဲမွာပင္႐ွိေန
ေသာကတ္ေၾကးတစ္လက္ျဖင့္ ဆံပင္႐ွည္တို႔ကိုဆြဲညႇပ္လိုက္မိေတာ့၏။ ျဖစ္သလိုထိုးညႇပ္ခံလိုက္ရေသာဆံပင္႐ွည္တို႔သည္ ၾကမ္းျပင္ေပၚျပဳတ္က်သြားရေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ အဆက္မျပတ္စီးက်ေနသည့္မ်က္ရည္တို႔ကိုလ်စ္လ်ဴရႈလိုက္ၿပီး နားမွာပန္ထားသည့္ နားကပ္ေတြကို ၾကမ္းတမ္းစြာဆြဲျဖဳတ္ရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚပစ္ေပါက္လိုက္မိေတာ့သည္။
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာေျခစင္းကာထိုင္လိုက္ရင္းမွ ပစ္ခ်ထားေသာကတ္ေၾကးကိုျပန္ေကာက္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ဝတ္ထားေသာအဝတ္အစားတို႔ကို ၾကံဳသလိုထိုးညႇပ္လိုက္မိေတာ့၏။
ဘီ႐ိုကိုမွီရင္း အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာငိုေနမိရာမွ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ဆီဖုန္းေခၚလိုက္မိေတာ့သည္။ ဖုန္းဝင္သြားတာနဲ႔ တစ္ဖက္ကခ်က္ခ်င္းဖုန္းကိုင္လာၿပီး
" ဟဲလို သားငယ္ေလး "
အဆင္မေျပမႈေတြၾကံဳရသည့္အခ်ိန္ မိဘျဖစ္သူ၏အသံကိုၾကားရတာ အားအင္တစ္ခုျဖစ္ေစ၏။
" ဒယ္ ဒယ္ဒီ "
ထိန္းေနသည့္ၾကားမွ ငိုသံပါသြားရေလသည္။
ကမၻာေပၚမွာ သားသမိီးေတြရဲ႕အေၾကာင္းကိုအသိဆံုးသူက မိဘပင္မဟုတ္ပါလား။
" သားသား ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲသားေလး အခုငိုေနတာမဟုတ္လား "
" သားက ဘာျဖစ္လို႔လဲကိုကို"
ဒယ္ဒီအသံႏွင့္အတူ ေဖ့အသံကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ကိုယ့္မ်က္ရည္ကထိန္းမရေတာ့။ ဘာမွမဟုတ္သည့္စကားေလးကို ကိုယ္ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား အရမ္းထိခိုက္ ခံစားေနမိလဲဆိုတာ ကိုယ္တိုင္လည္းေတြးမေရေတာ့ေခ်။
" သား ကေလး ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာေျပာျပေနာ္။သားရဲ႕အလင္းနဲ႔စကားမ်ားထားလို႔လား "
" မ မဟုတ္ပါဘူး အလင္းနဲ႔အဆင္ေျပပါတယ္"
" ဒါဆိုဘာျဖစ္လို႔လဲ ဒယ္ဒီ့ကိုေျပာျပေနာ္သားေလး။ ဒီမွာ သားရဲ႕ေဖလဲနားေထာင္ေနတယ္။ ဒယ္ဒီတို႔အရမ္းစိတ္ပူေနလို႔ ဘာအေၾကာင္းဆိုတာေျပာျပေနာ္ ကေလးေလး "
" သား သားက အလင္းလိုလူနဲ႔မတန္ဘူးလားဟင္ "
ေမးၿပီးမွပိုၿပီးဝမ္းနည္းရျပန္သည္။
" ဒီလိုစကားမ်ိဳးကို လင္းျမတ္ကေတာ့ေျပာမွမဟုတ္ဘူး။ အျခားသူေတြေျပာတာမဟုတ္လား ကေလး "
" ဟုတ္ သားပံုစံက အလင္းကိုသိကၡာက်ေစတယ္ တဲ့။အျခားသူေတြေျပာေနတာကို သားၾကားခဲ့ရတယ္။ သားက အလင္းကို တကယ္ခ်စ္"
" ခဏေလးဒယ္ဒီ့ကေလးေလး။ ဒယ္ဒီေျပာျပမယ္။ သားရဲ႕အသက္က ၁၈ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ သားရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္ေတြကို သားကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္လို႔ရတယ္။ သားမွာကိုယ္ပိုင္အသိဥာဏ္႐ွိၿပီးသား။ ဒယ္ဒီနဲ႔ သားရဲ႕ေဖကေတာ့ သားမွာအႏၱရာယ္ တစ္စံုတစ္ရာျဖစ္လာမဲ့အေျခအေနေတြဆို ဝင္ၿပီးတားမယ္။ အဲလိုမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ သားဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကိုေလးစားေပးမယ္။ ဒယ္ဒီတို႔သားက
မိဘနဲ႔ခြဲၿပီး အေဝးမွာေတာင္ပညာသင္ေနတဲ့သူပဲကြာ။ အျခားရြယ္တူကေလးေတြထက္ အမ်ားႀကီးပိုရင့္က်က္ပါတယ္။ သူစိမ္းေတြရဲ႕အေျပာကို ဘာလို႔ခံစားေနမွာလဲ။ သားေနာက္ မွာဒယ္ဒီနဲ႔သားရဲ႕ေဖ႐ွိတယ္ေနာ္ ကေလးေလး"
ဒယ္ဒီေရာေဖႏွင့္ပါ စကားေျပာလိုက္ရၿပီးသည့္ေနာက္ သ်ွန္းအံံ့ရဲ႕စိတ္တို႔လည္း အနည္းငယ္ၾကည္လင္လာရေတာ့သည္။ ဒယ္ဒီက စကားအမ်ားႀကီးေျပာၿပီး အားေပးသလိုပဲ ေဖကေတာ့ သူ႔မူပိုင္အတိုင္း
ေလေအးေအးေလးႏွင့္ စကားတိုတိုသာေျပာ၏။
" သားခ်စ္တဲ့သူက သားကိုတကယ္ခ်စ္တယ္ဆို ေဖ လက္ခံေပးဖို႔ အဆင္သင့္ပဲေနာ္ကေလး။ ဒါေပမဲ့ သားငယ္ေလးဘက္ကေနပဲခ်စ္ေနရတာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ အဲလိုအေျခအေနကို ျပန္စဥ္းစားရမယ္ ။လူႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ခ်စ္မွပဲ ေရ႐ွည္လက္တြဲဖို႔အဆင္ေျပတာေလ။ သားငယ္ေလးကသူ႔ကိုခ်စ္တယ္ သူကလဲသားငယ္ေလးကိုခ်စ္တယ္ဆိုရငေတာ့ မလိုတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ကစကားေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈႏိုင္ရမွာေပါ့။ ေဖတို႔သားေလးက အရမ္းေတာ္တဲ့ကေလးဆိုတာ မေမ့နဲ႔ေနာ္" ဆိုၿပိီးေျပာသြားခဲ့သည္။ ဒယ္ဒီနဲ႔ေဖ့ကိုဖုန္းေျပာၿပီးတာနဲ႔ ပင္ပန္းလြန္းေနသည့္စိတ္ကိုအနားေပးရန္ ကုတင္ေပၚမွာ ခဏေလာက္အိပ္လိုက္မိေတာ့၏။
ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္အခ်ိန္ခဏအတြင္း တံခါးကိုအေလာတႀကီးဖြင့္သံၾကားလိုက္ရၿပိ္ီး အခန္းတြင္းသို႔ လူတစ္ေယာက္ေျပးဝင္လာေတာ့၏။
" ကေလး! !"
Eros_90
6.4.2024 ( ၈ နာရီ ၃၀ မိနစ္ )
9.4.2024 Update ႐ွိ။
A/N - မီးမလာလို႔ အဆင္ေျပသေလာက္ေရးေပးထားပါတယ္။