Nadat vele rondes gevechten met alle gekozenen die er zijn in de training arena word ik naar het kantoor geroepen. Veel geluk zegt Kai zonder woorden. Ik grijns naar hem en zeg ook zonder woorden: Heb ik niet nodig. Hij grijnst naar me en ik beeld me in dat het Jake is. Hoe leuk Kai ook is en uitziet, Ik hou van Jake en ik zou het hem ook nooit aandoen. Zuchtend loop ik door de vele gangen totdat ik het kantoor bereik waar op staat: Kantoor der gevechten en ander gepuis en daar onder: Kalligan Koch. Ik klop op de deur en hoor iemand daarachter zijn keel schrapen. Hopelijk Kalligan want na al die gekozenen heb ik het een beetje gehad met nieuwe mensen ontmoeten. "Kom binnen" zegt Kalligan en ik doe de deur langzaam open. Kalligan zit in een grote houten stoel en aan het stenen plafond hangt een grote lamp die de kamer verlicht. "Mooi optrekje" zeg ik en probeer niet te lang te kijken naar het rare tapijt. Kalligan zucht "We hadden niet veel geld meer over voor de stoelen dus splinters uitrekken is een gewoonte geworden" zegt hij en gebaart dat ik kan zitten. "Ik sta wel " zeg ik en slik als ik het krukje zie want dat zit vol met splinters. Hij grinnikt "Geen slechte keuze" zegt Kalligan en opnieuw schraapt hij zijn keel.
"Je moet naar huis maar voordat je dat je dat doet moet ik je iets vertellen" zegt hij en kijkt er heel serieus bij. "Mag ik dan me het gemakkelijk maken?" vraag ik en Kalligan stelt geen vragen maar trekt een wenkbrauw op. Ik verander mezelf in een kat en spring op het bureau, stukken beter. Hij lacht "Dat was ik vergeten" zegt hij terwijl me in de bekende zit en lig positie die katten altijd doen. Mijn gedachten en gehoor veranderen niet als ik een kat ben maar mijn gehoor word alleen maar beter en dat is soms een flink nadeel. Ik hoor niet alleen Kalligan's ademhaling maar ook boksgeluiden en gesprekken in andere kantoren. "Door.." hij aarzelt even maar gaat door. "Door omstandigheden, heeft Prins Alexander opdracht gegeven dat je moet in het paleis trainen voor drie dagen en de rest bij ons" Ik wil de rest niet meer horen. Ik verander terug in mijn mensen vorm en haal diep adem en probeer de neiging te weerstaan om naar Prins Eikel te rennen en hem in elkaar te slaan in mensen en dierenvorm. Mijn handen vormen vuisten en ik haal diep adem. "Gaat het meis" vraagt Kalligan en ik hoor de bezorgheid in zijn stem. "Het gaat" niet. En dan ren ik naar buiten verander ik in een wolf en ren ik de hele weg naar huis.