យើងក្រឡែកមកមើលខាងជុងហ្គុកឯណេះវិញកំពុងតែបើកឡាននៅតាមផ្លូវដើម្បីតម្រង់ទៅតាមខេត្តនាយនៅមិនទាន់ដឹងរឿងលោកស្រីចនធ្លាក់ពីលើកាំជណ្ដើរនៅឡើយទេ។ព្រោះអ្នកនៅក្នុងភូមិគ្រឹះចនមិនទាន់មានអ្នកណាទូរសព្ទមកប្រាប់គេនោះទេ។
« លោកហេតុអីក៏មិនប្រាប់ខ្ញុំជាមុនថាត្រូវទៅតាមខេត្តមើលចុះខ្ញុំមិនបានត្រៀមសំលៀកបំពាក់អីបន្តិចទេ » ថេយ៉ុង
« មិនបាច់ភ័យទេយើងត្រៀមរួចអស់ហើយ » ជុងហ្គុក
« អេហេតុអីក៏លឿនយ៉ាងនេះលោកដឹងខ្ញុំស្លៀកលេខប៉ុន្ម » ថេយ៉ុង
« លើសពីដឹងទៅទៀត » ជុងហ្គុករឿងអីមិនដឹងបើដេកឱបគ្នារាល់យប់គេដឹងសឹងទាំងអស់លើរូបរាងកាយរបស់ថេយ៉ុង
« ឆឺស..អេលោកដូចជាមានឡានតាមក្រោយពួកយើង » ថេយ៉ុង គេបានងាកមុខទៅម្ខាងទៀតដើម្បីមើលទេសភាពតែគេស្រាប់តែឃើញមានឡានពណ៌ខ្មៅចំនួន 2 គ្រឿង។បើតាមពីក្រោយឡានរបស់គេយ៉ាងលឿន។មើលទៅគឺសំដៅមករកឡានរបស់គេចំៗតែម្ដង
« នោះជាឡានរបស់កូនចៅចាង សូហ៊ូតើពួកវានៅពូកែធ្លាប់ខាំមែន » ជុងហ្គុកងាកមើលតាមកញ្ចុះទៅដឹងថាឡាននោះគឺជាឡានកូនចៅរបស់ចាង សូហ៊ូប្រហែលជាមកចង់កំចាត់គេទៀតហើយមើលទៅប៉ុន្តែលើកនេះគេមិនមែនបងតែម្នាក់ឯងឡើយមានរាងតូចនៅជាមួយអញ្ចឹងហើយវាពិបាកនឹងសម្រាប់គេគេត្រូវតែការពារមនុស្សម្នាក់នេះឲ្យបានជាគេបំផុត
« លោកធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅគេមកកាន់តែកៀកឡានយើងហើយ » ថេយ៉ុង
« ថេយ៍តោងឱ្យជាប់ឮទេ » ជុងហ្គុកនិយាយប្រាប់រាងតូចរួចក៏បន្ថែមល្បឿនយ៉ាងលឿនដើម្បីគេចពីឡានរបស់ពួកគេដែលធ្វើឲ្យថេយ៉ុងភ័យស្ទើរដាច់ខ្យល់ទៅហើយ
« អ្ហាយយយយ...លោកលឿនពេកហើយខ្ញុំខ្លាច..អ្ហឹកក ហឹកៗ » ថេយ៉ុងនិយាយផងយំផងពេលនេះគេពិតជាខ្លាចខ្លាំងណាស់ព្រោះជុងហ្គុកបើកឡានលឿនខ្លាំងមែនទែន
« កខ្លាចអីតោងឱ្យជាប់ឮទេបន្តិចទៀតវានឹងលែងអីហើយ។ » ជុងហ្គុក
« បើកឡើងទៅជិតឡានរបស់វាទៅហើយបាញ់សម្លាប់វាចោលតែម្ដងទៅ។ » សូហ៊ូបញ្ជាទៅកូនចៅឱ្យបើកឡានទៅជិតឡានរបស់ជុងហ្គុកដើម្បីបាញ់សម្លាប់នាយឡានរបស់ម្នាក់ៗចេះតែបន្ថែមល្បឿនលឿនទៅលឿនទៅ
« បាទចៅហ្វាយពួកឯងបន្ថែមល្បឿនឲ្យលឿនទៅ » កូនចៅពួកគេក៏បន្ថែមល្បឿនដើម្បីឱ្យទៅដល់ឡានរាងក្រាស់រួចហើយក៏ដកកាំភ្លើងយកមកបាញ់ធ្វើឱ្យឡានរបស់នាយរេចង្កូតស្ទើរតែធ្លាក់ជ្រោះទៅហើយ។
« លោក អ្ហាយយៗ.អ្ហឹកៗ.អ្ហឹកក លោកខ្ញុំខ្លាច » ជុងហ្គុក
« មិនអីទេតោងឲ្យជាប់ទៅ » ជុងហ្គុកនិយាយប្រាប់ទៅកាន់តែរាងតូចមិនទាន់បានប៉ុន្មានផងក៏ឮស្នូលសំឡេងកាំភ្លើងបាញ់តម្រង់មកឡានរបស់នាយ
ផាំងៗៗ💥💥ផាំងៗ💥💥
« ពួកអាចង្រៃថេយ៍ក្រាបចុះទៅ » ជុងហ្គុកនិយាយហើយនាយក៏ទាញកាំភ្លើងមកបាញ់តបតទៅពួកនោះវិញទាំងដៃម្ខាងបើកឡាននិងដៃម្ខាងទៀតបាញ់កាំភ្លើងតទៅពួកគេវិញ
« ជុងហ្គុកខ្ញុំខ្លាច..លោក » ថេយ៉ុង
« មិនអីទេក្រាបចុះទៅកុំងើបមកឲ្យសោះ » ជុងហ្គុកនិយាយប្រាប់ទៅថេយ៉ុងពេលនេះនាយក៏មិនអាចទប់ទល់ជាមួយគេបានដែរមានគ្នាច្រើនតែយ៉ាងណានាយនៅតែជម្នះតស៊ូជាមួយនឹងពួកនោះឲ្យទាល់តែបាន
ផាំងៗ💥💥 ផាំងៗ💥💥
« បាញ់បំបែកកង់ឡានរបស់វាទៅ » សូហ៊ូ
« បាទចៅហ្វាយ » កូនចៅនិយាយរួចកូនចៅរបស់នាយក៏ធ្វើការបាញ់បន្តរហូតដល់កន្លែងមួយដែលជាផ្លូវទាល់ហើយទាំងសងខាងផ្លូវក៏មានជ្រោះផងដែរ។
« ចៅហ្វាយផ្លូវខាងមុនមានជ្រោះទាន » កូនចៅ
« ល្អថ្ងៃស្លាប់របស់ឯងបានមកដល់ហើយចន ជុងហ្គុកធ្វើមិចក៏ដោយបាញ់វាឲ្យធ្លាក់ជ្រោះខាងមុខនេះទៅ » សូហ៊ូនិយាយទាំងញញឹមយ៉ាងស្រស់ព្រោះថ្ងៃដែលគេរងចាំគឺបានមកដល់ហើយថ្ងៃដែលគេបានសម្លាប់ជុងហ្គុកជាលើកទីពីហើយម្តងនេះគេនិងមិនឲ្យនាយមានជីវិតនៅលើលោកនេះទៀតឡើយ
ផាំងៗ💥ផាំងៗ💥
សំឡេងគ្រប់កាំភ្លើងទៅបន្តបាញ់ប្រហារគ្នាគ្មានសម្ចៃដៃឡើយម្នាក់ៗខំព្រឹងបាញ់រហូតដល់កូនចៅម្នាក់របស់សូហ៊ូបានបាញ់ចំកង់ឡានរបស់ជុងហ្គុកធ្វើឲ្យឡាននាយរ៉ាពេញផ្លូវ
« ជុងហ្គុកឡានបែកកង់ហើយ » ថេយ៉ុង ពេលនេះភ័យញ៉ង័ខ្លួនដូចកូបសត្វទៅហើយ
« ចង្រៃអើយ » ជុងហ្គុក
« លោកប្រយ័ត្នខាងមុខមានជ្រោះ ជុងហ្គុក អ្ហាយយ.. » ថេយ៉ុងមិនទាន់និងបាននិយាយស្រួលបួលផងស្រាប់តែឡានរបស់ពួកគេក៏ក្រឡាប់ធ្លាក់ចូលទៅក្នុងជ្រោះតែម្តងចំណែកឯសូហ៊ូវិញឃើញបែបនេះក៏ប្រញាប់ចុះមកមើលថាគេពិតជាធ្លាក់ចូលទៅមែនឬអត់
« ពួកឯងដើរមើលឲ្យសព្វក្រែងរកវានៅរស់ » សូហ៊ូ និយាយទៅកាន់កូនចៅឲ្យដើរមើលឲ្យសព្វក្រែងរកនាយនៅរស់ពួកគេក៏បំបែកគ្នាដើម្បីរកមើលតែគឺមិនឃើញមានអ្វីសោះឡើយ
« ពួកខ្ញុំរកសព្វអស់ហើយចៅហ្វាយមិនឃើញសាកសពគេទេប្រហែលគេអន់ដែតទៅតាមទឹកជ្រោះហើយទេដឹងចៅហ្វាយ » កូនចៅ
« បើបានបែបនឹងក៏ល្អទៅពួកយើងទៅវិញ » សូហ៊ូ
« បាទចៅហ្វាយ » និយាយរួចពួកគេក៏នាំគ្នាត្រឡប់ទៅវិញអស់ទៅងាក់មកមើលខាងក្រោមជ្រោះវិញម្តងឃើញមានមនុុស្សពីនាក់ដេកស្តូកស្តឹងថែមទាំងមានឈាមជូកពេញខ្លួនតម្តង
« អឺម ខិក..ខិក. ថេយ៍ ថេយ៍ ថេយ៉ុងឮយើងហៅទេកុំបំភ័យយើងណាថេយ៍កុំកើតអីណាយើងស្រលាញ់ឯងបើកភ្នែកមកថេយ៍ឮយើងហៅទេ » ជុងហ្គុកព្យាយាមហៅថេយ៉ុងឲ្យភ្ញាក់តែគ្មានបានផលសោះព្រោះថេយ៉ុងសន្លប់ស្តូកបាត់ទៅហើយជុងហ្គុកអស់កំម្លាង់ផងក៏សន្លប់ក្បែថេយ៉ុងដែលទៅនៅពេលដែលពួកគេកំពុងសន្លប់នោះក៏មានក្មេងប្រុសម្នាក់បានរត់មកហើយក៏ឃើញពួកគេក្មេងប្រុសម្នាក់នោះក៏រត់ទៅហៅពុកម៉ែរបស់គេឲ្យមកមើលថាស្លាប់ឬរស់
« ពុកម៉ែមានមនុស្សដេកស្លាប់នៅក្បែជ្រោះ » អាល្អិតដោយមិនដឹងថាស្លាប់ឬរស់ក៏និយាយថាស្លាប់តែម្តងទៅ
« នៅឯណាហ្គីហ្វានាំពុកទៅមើលៗ » ពុកហ្គីហ្វាអាល្អិតក៏នាំគាត់កន្លែងដែលថេយ៉ុងនិងជុងហ្គុកដេកសន្លប់នោះ
« ខាងនេះមកតាមកូនពុកម៉ែ » ហ្គីហ្វាពួកគាត់ក៏ដើរតាមអាល្អិតទៅ
« នេះពុកម៉ែ » ហ្គីហ្វា
« មានមនុស្សមែនតើមើលចាំពុកមើលសិនពួកគេមិនទាន់ស្លាប់ទេគ្រាន់តែសន្លប់តើម៉ែវាឆាប់រក់មនុស្សមកជួយមក » ពូលីដែលត្រូវជាមេភូមិនៅតំបន់នេះគាត់បានប្រាប់ឲ្យប្រពន្ធរបស់គាត់ទៅរស់មនុស្សដើម្បីមកជួយបើគាត់តែម្នាក់ឯងគឺមិនកើតទេចឹងមានតែរកជំជួយ
« ចា៎ៗពុកវាឯងចាំបន្តិចហ្គីហ្វាឆាប់ទៅហៅពូកូនមកម៉ែទៅរកមនុស្សថែម » មីងស៊ូនិយាយប្រាប់ទៅកូនប្រុស
« បាទម៉ែ » ហ្គីហ្វាក៏ប្រញាប់រត់ទៅហៅពូរបស់ខ្លួនមកពេលបានមនុស្សមកជួយហើយគាត់ក៏ពួកគេមកនៅផ្ទះរបស់គាត់ហើយលាងរបួសពួកគេយ៉ាងស្អាតលាងរួចហើយគាត់ក៏ចុះមកខាងក្រោមដើម្បីរៀបចំអារហារទុកសម្រាប់ពួកគេពេលងើបពីសន្លប់
« អឺម ទីនេះជាកន្លែងណាទៅអូយម៉េចក៏ឈីងក្បាលម្ល៉េះ » ជុងហ្គុកដែលទើបតែងើបពីសន្លប់ព្យាយាមរកមើលថាកន្លែងនេះជាផ្ទះរបស់អ្នកណា
« អេបងប្រុសបងដឹងខ្លួនហើយមែនទេចាំបន្តិចខ្ញុំទៅហៅម៉ែមកសិន » ហ្គីហ្វា
« ឈប់សិនអាល្អិត អេលឿនម្ល៉េះ » ជុងហ្គុក
« ម៉ែបងប្រុសគាត់ដឹងខ្លួនហើយ » ហ្គីហ្វា
« មានទៅរំខានបងអត់និងកូន » មីងស៊ូសួរទៅអាល្អិតព្រោះខ្លាចថាគេនិងទៅរំខានជុងហ្គុក
« អត់មានទេកូនឡើងទៅក៏ឃើញគាត់ងើបអង្គុយតែម្តង » ហ្គីហ្វានិយាយប្រាប់ទៅម្តាយវិញយ៉ាងលឿននិយាយរួចគាត់ក៏ឡើងទៅមើលពួកគេ
« ក្មួយដឹងខ្លួនហើយមែនទេមានឈឺកន្លែងណាឬអត់ » មីងស៊ូ
« គឺឈឺក្បាលតិចតួចទេអ្នកមីងជាអ្នកជួយខ្ញុំមែនទេចុះមនុស្សម្នាក់ទៀតនោះ » ជុងហ្គុកសួររកថេយ៉ុងព្រោះតែមិនឃើញ
« អរក្មួយម្នាក់ទៀតមែនទេមីងបានឲ្យគេសម្រាក់នៅបន្ទប់មួយទៀតហើយ » មីងស៊ូ
« ចឹងខ្ញុំសុំទៅមើលគេបានទេ » ជុងហ្គុក
« ចា៎បានចុះក្មួយដើរបានឬអត់ » មីងស៊ូ
« ខ្ញុំដើរបានមិនអីទេ » ជុងហ្គុកនិយាយរួចក៏ដើរទៅតាមមីងស៊ូដើម្បីទៅបន្ទប់ដែលថេយ៉ុងសម្រាក់
« នេះដល់ហើយក្មួយចូលទៅចាំមីងឲ្យហ្គីហ្វាលើកអាហារមកឲ្យ » មីងស៊ូគាត់និយាយទាំងញញឹមទៅកាន់ជុងហ្គក
« បាទខ្ញុំអរគុណអ្នកមីងខ្លាំងណាស់បើមិនបានអ្នកមីងទេម្ល៉េះពួកខ្ញុំប្រហែលជាស្លាប់នៅមាត់ជ្រោះនោះបាត់ទៅហើយ » ជុងហ្គុកនិយាយអរគុណទៅកាន់គាត់បើមិនបានគាត់ទេប្រហែលជាពេលនេះនាយនិងថេយ៉ុងមិនបានមកឈរនៅទីឡើយ
« មិនអីទេក្មួយអាបានហើយចូលទៅក្មួយម្នាក់ទៀតចុះមីងមិនរំខានទេ » មីងស៊ូ
« បាទ » ជុងហ្គុក
ក្រាក~~
« ថេយ៍ឆាប់ដឹងខ្លួនមកយើងនឹកសំឡេងឯងណាស់ដឹងទេពេទ្យតូចរបស់យើងយើងសុំទោសដែលការពារឯងមិនបានល្អសុំទោសឆាប់ដឹងខ្លួនមកកុំទុកឲ្យយើងអង្គុយនិយាយម្នាកឯងអី សឺត..សឺត » ជុងហ្គុកនិយាយក៏ថើបថ្ងាសរបស់ថេយ៉ុង2 3ខ្សឹតទៅ
« ទឹក.. ទឹក..ទឹក.. » សំឡេងរបស់ថេយ៉ុងដែលងើបពីសន្លប់ក៏ស្រែករកទឹក
« ថេយ៍នេះទឹកមួយៗណា » ជុងហ្គុក
« អ្ហឺម ជុងហ្គុកយើងមិនទាន់ស្លាប់ទេមែនទេ » ថេយ៉ុង
« ក្មេងឆ្កួតអ្នកណាឲ្យនិយាយពាក្យនេះ » ជុងហ្គុក
« គឺអូយឈឺ » ថេយ៉ុង
« កុំងើបឃើញឈឺទេ » ជុងហ្គុក
« តែខ្ញុំ » ថេយ៉ុង
« ហាមប្រកែក » ជុងហ្គុក
« ឆឺស » ថេយ៉ុងដាក់ខ្លួនដេកបែខ្នងដាក់ជុងហ្គដោយធ្វើឲ្យរាងក្រាស់អស់សំណើចនិងរាងតូចជាខ្លាំងមើលចុះទើបងើបពីសន្លប់សោះឡើងក្ងើតកុំតែឈឺទេកុំអីនាយអុកឲ្យសន្លប់ជាមិនខាន
__________សូមរងចាំភាគបន្ត...🌸🌷
សរសេរដោយ:ថេ អាន់