(၁၅)
ဖူကူအီမွာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေနၿပီး Rikuနဲ႔Daeyoung တို႔ အိုဆာကာကို ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ၾကာၾကာမေနတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ရက္ကြပ္ထဲကအေဒၚႀကီးေတြေၾကာင့္ေရာ Daeyoung မိခင္ ရိပ္မိသြားမွာစိုးတာေၾကာင့္ေရာ အေစာျပန္လာခဲ့ၾကတာပါ။
"Kim Daeyoung မင္းအေမသိရင္ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ"
ရႈခင္းအမ်ိူးမ်ိဳးကို အလ်ွင္အျမန္ ျဖတ္ေက်ာ္လာတဲ့ ရထားေပၚမွာ Rikuက မုန႔္စားရင္း ပံုမွန္ေလသံနဲ႔ေမးတယ္။
"အေမက သေဘာေကာင္းပါတယ္ လက္ခံေပးလိမ့္မယ္"
"ဟြန႔္ မင္းအေမက ငါ့အေပၚ သေဘာမေကာင္းရင္ေရာ"
ခရမ္ပါတဲ့ေပါင္မုန႔္ကိုတစ္ကိုက္ကိုက္ၿပီး အရင္ကလို ႏွာေခါင္းေလးရႈံ႔လို႔ အလိုမက်တဲ့ပံုစံလုပ္ျပတယ္။
"အဲ့က် ငါက မင္းအေပၚသေဘာေကာင္းေပးမယ္ေလ သေဘာေကာင္းစြာနဲ႔ ခ်စ္ေပးမယ္ေလ"
Daeyoung က Rikuႏွာေခါင္းကို လက္နဲ႔ၫွစ္ၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့မွ "ၿပီးေရာ" ဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႔ မုန႔္ကို ဆက္စားေနေတာ့တာပဲ။
အိုဆာကာကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းေတြမဖြင့္ေသးတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ေလလြင့္ေနတဲ့ အခ်စ္ငွက္ႏွစ္ေကာင္လို။
ေနထြက္လာတာနဲ႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကၫ့္ၿပီး ႏိုးထရတယ္။Rikuမထခင္ မနက္စာျပင္ဆင္ေပးတတ္တဲ့ ကိုရီးယားက Rikuတစ္ေယာက္တည္းရဲ့ စပရွယ္ စာဖိုးမွဴးေလးကရိွေနေသးတယ္ေလ။
"Kim Daeyoung အခုတစ္ပတ္ animation အသစ္ထြက္မွာတဲ့ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါက ငါစာအုပ္ဖတ္ၿပီးသားႀကီး ေျပာရရင္ အဲ့ရဲ့endingက"
"ရားးးးး"
Daeyoungရဲ့အသံက်ယ္က်ယ္ကို ၾကားေတာ့ Rikuက တူကိုကိုက္ၿပီး သေဘာတက် ရယ္ေတာ့တာပဲ။Kimမ်ိဳးရိုးက အဲ့လို ဇာတ္လမ္းအေၾကာင္းႀကိဳေျပာရင္ ေသေလာက္ေအာင္ မုန္းတာေလ။ဇာတ္သိမ္းကို ႀကိဳေျပာေတာ့မယ္ဆို အဲ့လိုအသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ေအာ္ၿပီး ဆက္မေျပာႏိုင္ေအာင္ ပါးစပ္ကို အတင္းလိုက္ပိတ္ေတာ့တာပဲ။
အခုအေျခအေနကေတာ့ Rikuက မေန့ညက Daeyoung မပါဘဲ အရက္ေတြေသာက္လာတယ္။မူးမူးရူးရူးနဲ႔လမ္းေပၚပတ္ေျပးေအာ္ေနလို႔ Kim Daeyoung တစ္ေယာက္ ရွက္ရွက္နဲ႔ၿမိဳ႔ထဲထိ လိုက္ဆြဲေခၚခဲ့ရတာေလ။အဲ့ဒါကို မေက်နပ္လို႔ မနက္မိုးလင္းေတာ့ Rikuအတြက္ မနက္စာမရိွဘူး။ေခါက္ဆြဲဗူးကို ဒီအတိုင္းေရႏြေးေဖ်ာစားေနတဲ့ Rikuကို Daeyoung တစ္ေယာက္ ဂရုမစိုက္ဘဲ ဝရံတာက အပင္ကို ေရေလာင္းေနတယ္ေလ။
အခုေတာ့ Kim Daeyoung တစ္ေယာက္ Maedaရဲ့ ပါးစပ္ကို လက္နဲ႔ အေသပိတ္ထားေတာ့တာပဲ။
"Kim Riku မင္းဆက္ေျပာေနမယ္ဆို ငါအေသသတ္ပစ္မွာေနာ္"
"မင္းသတ္မွာေလာက္ေတာ့ ငါမေၾကာက္ဘူး ဆက္မေျပာေစခ်င္ရင္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေပး ဒီမွာ ေခါက္ဆြဲကမက်က္ေတာ့ ဗိုက္ေတြေအာင့္ေနၿပီ"
ထိုင္ေနရင္း Kim Daeyoung ခါးကို ဖတ္လို႔ ကေလးလို ခြၽဲေနတဲ့ Rikuပါတဲ့။
"ရုပ္ေလးက လုပ္ေကြၽးခ်င္စရာေလးေနာ္ မေန့ညက သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္း မင္းမေန့ညက လူမဟုတ္ဘူး ေခြးပဲ ငါ့ပုခံုးမွာ မင္းကိုက္ရာေတြအျပၫ့္ပဲ"
Daeyoung က ပြစိပြစိလဲေျပာရင္း အသီးအႏွံေတြထုတ္ပီး ထမင္းနဲ႔ေရာေၾကာ္ဖို႔ ျပင္တယ္။
"ဘာလဲ မင္းက တစ္ေယာက္ထဲရိွတဲ့သူငယ္ခ်က္းကို ၿငိဳျငင္တာလား
အဲါတာဆို ေျပာ မင္းကငါအဲ့လိုျဖစ္တာကို ရွက္တယ္ေပါ့ေလ
Kim မ်ိဳးရိုးက အက်င့္မေကာင္းဘူးပဲ အင္းေလ အစကတည္းက အက်င့္မေကာက္းတာကို ငါကေမ့သြားတာပဲ "
ထိုင္ေနရင္းနဲ႔ ပြစိပြစိျပန္လုပ္ေနတဲ့ အဲ့ဒီမ်ိဳးရိုးကို Kim Daeyoung တစ္ေယာက္မႏိုင္တဲ့အဆံုး လႊတ္ထားလိုက္ေတာ့တာပဲ။
"ငါတို႔ ရုပ္ရွင္ၾကၫ့္ရေအာင္"
"ပိုက္ဆံမရိွဘူး"
"ငါလိုက္ျပပါ့မယ္ အခု ရုပ္ရွင္ရံုအသစ္ဖြင့္ထားတယ္ေလ အဲ့က 10%discount တဲ့"
Daeyoung က မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး ထမင္းေၾကာ္ကို Riku ေရ႔ွ ခ်ေပးလိုက္တယ္။
"ငါက ဒီေန့နဲ႔မနက္ျဖန္ပဲအားတယ္ ေနာက္ရက္က် Amiကို ဂိုက္ျပရမွာ"
"ဒီေန့သြားၾကမယ္ ေရခ်ိဳးႏွင့္ ငါဒါကို အရင္ၿပီးေအာင္ စားလိုက္မယ္"
Daeyoung မယ္ေတာ့ ဒီလူေၾကာင့္ သက္ျပင္းခ်ၿပီး ခိုင္းတဲ့အတိုင္းပဲ လုပ္ရေတာ့တယ္။
"Daeyoung Daeyoung ေရခ်ိဳးၿပီးၿပီမို႔လား"
"အင္း"
"အဲ့တာဆို အရင္သြားႏွင့္ၿပီး လက္မွတ္ျဖတ္ထားႏွင့္လိုက္ ငါကေနာက္က်ေနရင္ လက္မွတ္မရမွာစိုးလို႔ အလယ္တန္းကေဘးခ်င္းကပ္ခံုႏွစ္ခံုအတြက္ ႏွစ္ေစာင္ျဖတ္လိုက္ သရဲကားၾကၫ့္မွာေနာ္ ငါအခုေရခ်ိဳးအံုးမယ္"
"ရားးး Riku ငါကမင္းရည္းစားလား မင္းကြၽန္လား ဟမ္"
"ဟာ မင္းကငါ့ေကာင္ေလးမို႔ ခိုင္းတာေပါ့လို႔ ခ်စ္တယ္ေလ ေနာ္"
ေရခ်ိူးခန္းထဲက ေအာ္ေျပာတဲ့အသံကိုက အျမင္ကတ္စရာ။
လက္ထပ္ၿပီးသားလင္မယားေတြ ဘာလို႔ကြာရွင္းခ်င္ၾကလဲဆိုတာကို Daeyoung က နားလည္စျပဳလာသလိုပဲ။အခုသူ လက္မထပ္ရေသးတာေတာင္ Maedaနဲ႔ ကြာရွင္းခ်င္ေနၿပီ။
"အမ သရဲကားအတြက္ လက္မွန္ႏွစ္ေစာင္ေပးပါ"
"ဒီမွာ လက္မွတ္ႏွစ္ေစာင္ပါ"
အသစ္ဖြင့္ထားတဲ့ ရုပ္ရွင္ရံုမို႔ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္နဲ႔တမူထူးျခားေနတယ္။ရုပ္ရွင္ရံုေဘးမွာေတာ့ မုန႔္စားေဈးတန္းလို ဆိုင္အေသးေလးေတြအမ်ားႀကီးဖြင့္ထားတယ္။Daeyoungတစ္ေယာက္ အေအးတစ္ခြက္မွာၿပီး အရိပ္ေအာက္မွာ ေနာက္ပိုင္းမင္းသားေလးကို ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။
"လက္မွတ္ရခဲ့လား"
အေဝးကေန လက္လွမ္းျပၿပီး ေအာ္ေမးေနတဲ့ Rikuကို Daeyoung ၾကည္ျေနမိလိုက္တယ္။ႏွစ္ေတြဘယ္ေလာက္ပဲၾကာၾကာ Riku စစေတြ့ခ်င္းတုန္းက အထက္တန္းေက်ာင္းသားေလးလိုပဲ။အခုလိုမ်ိဳး shortsနဲ႔တီရွပ္ကို တြဲဝတ္ၿပီး အိတ္အမဲေလးကို လြယ္ထားရင္ တကယ့္ကို ကေလးေလးလိုပင္။
"ေမာလိုက္တာ တိုက္ပါအံုး"
Daeyoung လက္ထဲက အေအးဗႉးကို ယူေသာက္ၿပီး အေမာေျဖတယ္။
Rikuက အၿမဲအဲ့လိုပဲ။အေအးႏွစ္ဗူးဝယ္ထားရင္ေတာင္ Daeyoung ေသာက္တဲ့အေအးကိုပဲ ယူေသာက္တာ။အဲ့တာေၾကာင့္ အခုေနာက္ပိုင္း အထာနပ္စြာ တစ္ဗူးပဲ ဝယ္ေတာ့တယ္။
"ဘယ္အခ်ိန္တဲ့လဲ"
"၁၀နာရီခြဲ စမွာ"
"ဟာ အခုေတာင္ ၁၅မိနစ္ရိွၿပီ သြားၾကရေအာင္ ငါက ရုပ္ရွင္ အစက စမၾကၫ့္ရရင္ မၾကၫ့္ခ်င္ေတာ့ဘူး"
Daeyoung လက္ေမာင္းကို ကိုင္ၿပီး ရုပ္ရွင္ရံုထဲ အတင္းဝင္ေတာ့တာပဲ။
သရဲကားၾကၫ့္ခ်င္တာလဲ သူပဲ ေၾကာက္လို႔ ၿပဲေနေအာင္ ေအာ္တာလဲ Maeda Riku ပါပဲ။သရဲထြက္လာဖို႔ တီးလံုးႀကိဳလာၿပီဆိုတာနဲ႔ Daeyoung ပုခံုးေပၚႀကိဳမွီၿပီး မ်က္လံုးကို စံုမိွတ္ထားေတာ့တာပဲ။Daeyoungမွာေတာ့ သရဲကားထက္ေဘးက ေကာင္ေလးကို ၾကၫ့္ၿပီး ရယ္လိုက္ရတာ။
ဇာတ္လမ္းရဲ့ တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က် သရဲက အဲ့ေလာက္မေပၚလာေတာ့ဘူး။ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၿပီမို႔ Rikuတို႔ ၿငိမ္သြားတယ္။Daeyoungပုခံုးေပၚေခါင္းေလး အသာမွီၿပီး ညိမ့္ေနေတာ့တာပဲ။Daeyoung လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ လက္ခ်င္းယွက္ၿပီးလဲ ကိုင္ထားေသးတယ္။Daeyoungကေတာ့ Rikuဆံပင္ေလးသပ္ေပးလိုက္ ေနၾကာေစ့ ခြာေကြၽးလိုက္နဲ႔။
ဇာတ္ကားၿပီးေတာ့လဲ ေျပာေသးတယ္။
"ဟာ ၾကၫ့္လို႔ေတာင္မဝေသးဘူး ေနာပ္ႏွစ္season 2ထြက္ရင္လဲ လာၾကၫ့္ရေအာင္" တဲ့။
ရုပ္ရွင္ၿပီးေတာ့ ေန့လည္၁၂ေက်ာ္ၿပီမို႔ ေန့လည္စာကို အျပင္မွာစားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။
"ေဟာ့ေပါ့ စားမလား မင္းမစားဖူးဘူးမိူ႔လား"
"စားေတာ့မစားဖူးဘူး ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားေလးပဲ ေဟာ့ေပါ့နံ႔မခံခ်င္ေတာ့ဘူးဆို"
"ဟာ အခုက ေဟာ့ေပါ့ဆိုင္မွာ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ အိုေခသြားၿပီ ဒီနားမွာ ငါသိတဲ့ဆိုင္ရိွတယ္ အရမ္းေကာင္းတယ္တဲ့"
အဲ့ေန့ရဲ့ေန့လည္စာက ေဟာ့ေပါ့ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ေဟာ့ေပါ့အရည္က ငရုတ္သီးမ်ားလြန္းတယ္။ငရုတ္ဆီေတြက ပန္းကန္ေပၚမွာကို ေဝ့ဝိုက္လို႔။Daeyoungက ဆီမ်ားရင္ မစားဘူးဆိုတာသိလို႔ Rikuက ဝိတ္တာေလးကို ပိုက္တစ္ေခ်င္းေတာင္းလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ ပန္းကန္လံုးထဲက ေဟာ့ေပါ့အရည္ရဲ့အေပၚယံကို ေလနဲ႔အသာမႈတ္ၿပီး ေဝ့ေနတဲ့အဆီေတြကို တစ္ဖက္ထဲမွာ စုေအာင္လုပ္လိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ ပိုက္ကို ပန္းကန္လံုးရဲ့တစ္ဝက္မွာခ်ၿပီး အဆီရိွတဲ့ဘက္နဲ႔မရိွတဲ့ဘက္ကို ခြဲလိုက္တယ္။
"ဝိုးးး နည္းလမ္းက မိုက္တာပဲ"
"ေဟာ့ေပါ့ဆိုင္မွာ လုပ္တုန္းက တရုတ္ကေလးက ငါ့ဆီက ပိုက္လာေတာင္းၿပီး အဲ့လိုလုပ္တာကိုေတြ့ထားလို႔ တရုတ္ကေလးဆီက သင္ထားတာ"
"အခ်စ္က ေတာ္လိုက္တာ"
Riku ခဗ်ာ ရွက္ၿပံဳးေလးနဲ႔ တိတ္တိတ္ေလး သေဘာက်လိုက္ရတာ။ေဟာ့ေပါ့တစ္ပြဲလံုး သူတို႔မကုန္ခဲ့ဘူး။ဒါေပမယ့္ညေရာက္ေတာ့ Rikuတစ္ေယာက္ ဗိုက္ေတြေအာင့္လို႔ ေဆးရံုကို ေျပးရေသးတယ္။
ဆရာဝန္ေျပာတာေတာ့ အစာအိမ္ေဖာက္ ခ်င္တာတဲ့။လူမမာကို ျပဳစုဖို႔ Kim Daeyoung ရဲ့တာဝန္တစ္ခုတိုးလာေလရဲ့။ေဆးေသာက္တာေတာင္ ဗိုက္ေအာင့္မေပ်ာက္ရင္ Rikuတစ္ေယာက္ငိုပါၿပီ။အဲ့လိုဆို Daeyoung က တစ္ခြန္းပဲေျပာတယ္။
"ဆရာေလး ကေလးလို ငိုေနေတာ့တာပဲ ခ်ိဳခ်ဉ္ေကြၽးၿပီး ေခ်ာ့ရမလား"တဲ့ေလ။
Kim Daeyoung ဟာေလ တကယ့္ကို အျမင္ကတ္စရာေကာင္းေအာင္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာ့တာပဲ။
ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီး မၾကာဘူး။Daeyoungအဖြား ေနမေကာင္းလို႔ ကိုရီးယားကို အေလာသံုးဆယ္ ျပန္သြားရတယ္။ေက်ာင္းကိုလဲ ခြင့္ယူၿပီး အထုပ္အပိုးေတျြပင္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းထြက္သြားေတာ့တာပဲ။Rikuကို လိုက္ခဲ့ဖို႔ေခၚေပမယ့္ Riku ျငင္းလိုက္ပါတယ္။တစ္ေယာက္ထဲ အဆင္ေျပလို႔ စိတ္ခ်လက္ခ်သြားဖို႔ မွာလိုက္တယ္။
"Riku အစာအိမ္ေဆးေတြေသာက္ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ ည ဗိုက္ေအာင့္ရင္ ဆရာဝန္ဆီခ်က္ခ်င္းဖုန္းဆက္ေနာ္ဖုန္းနံပါတ္ရိွတယ္မို႔လား ငါညတိုင္းဖုန္းဆက္မွာမို႔ ကိုင္ေနာ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ ဆရာေလးရယ္ ငါကေလးမဟုတ္ပါဘူး"
ဒီအတိုင္းႏႈတ္ဆက္ျခင္းမမည္တဲ့ ႏႈတ္ဆက္မႈေလးပါပဲ။Kim Daeyoung က တစ္ပတ္နဲ႔ျပန္မလာ ႏွစ္ပတ္နဲ႔ျပန္မလာ။
အဲ့ရက္ေတြမွာ Rikuေတြးမိတာေတြက အရင္က Kim Daeyoung တစ္ေယာက္ ကိုရီးယားကို ျပန္သြားတုန္းက ျဖစ္ပ်က္သြားတာေတြကိုပဲ။အဲ့တုန္းကေတာ့ Daeyoung ျပန္ေရာက္လာတာေတာင္ Rikuမွာေပ်ာ္ရက္နဲ႔ အမုန္းစကားေတြေျပာခဲ့မိတာ။အခုတစ္ေခါက္ေတာ့ Daeyoung ျပန္ေရာက္လာရင္ ေျပးဖက္ပစ္မွာပဲ။Daeyoungလက္ေမာင္းေပၚ ေခါင္းအံုးၿပီး အိပ္ပစ္လိုက္ခ်င္တာပဲ။ေခါင္းအံုးေတြက အရမ္းမာလို႔ အိပ္လို႔ေတာင္မေပ်ာ္ဘူး Daeyoung ရယ္။
"ဟယ္လို မင္းအဆင္ေျပရဲ့လား အဖြားေရာ"
"အဖြားက လူႀကီးေရာဂါပါပဲ ငါအနားမွာရိွေတာ့ သူစိတ္ေအးတယ္တဲ့ အေမ့လိုမ်ိဳး တစ္ျခားတစ္ႏိုင္ငံမွာ သြားမေနရင္ ရၿပီတဲ့"
"ဟုတ္လား"
Rikuက အခုလက္ရိွ လမ္းထိပ္က ဖုန္းဆိုင္မွာ။ျပည္ပဖုန္းေတြအတြက္ လက္ကိုင္ဖုန္းက ေခၚလို႔မရဘူး။
"မင္းေရာ ဗိုက္ေတြေအာင့္ေသးလား"
"ငါအဆင္ေျပေနၿပီ ေဆးလဲပံုမွန္ေသာက္တယ္ ညေတြလဲ ေကာင္းေကာက္းအိပ္ေပ်ာ္တယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးလဲ သဘက္ခါေလာက္က် ျပန္လာခဲ့မယ္ေစာင့္ေနေနာ္ လြမ္းေနၿပီမို႔လား"
"အရူးကပဲ မင္းကို လြမ္းလိမ့္မယ္"
အဲ့အရူးက Maeda Riku ပါပဲ။
Kim Daeyoung မရိွေတာ့ အခန္းက ေျခက္ကပ္ေနေရာ။အိပ္ေနရင္း အေပၚမ်က္ႏွာက်က္ကိုပဲ ၾကၫ့္ၿပီး တစ္ေယာက္ထဲ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ေနတာေလ။ေျပာေတာ့ သဘက္ခါျပန္လာမယ္ေျပာၿပီး ျပန္မလာသူ အရိပ္ေတာင္ေပၚမလာသူေၾကာင့္ပါ။
ဖုန္းဆက္ေတာ့လဲ မကိုင္ဘူး။တကယ္ဘဲ Kim Daeyoung က ဘာအကြက္ေတြ ေရြ့ေနသလဲ။မေက်မနပ္ႏိုင္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ အိမ္မက္ထဲေတာင္ Kim Daeyoung ပါလာတဲ့အထိပဲ။
"လူဆိုးေကာင္ ဘာလို႔အခုမျွပန္လာရတာလဲ "
Rikuကေတာ့ အိမ္မက္ထဲမွာလဲ Daeyoung ကို ရိုက္တာပဲ။
"အခုျပန္လာၿပီပဲ"
"ငါကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လြမ္းေနရလဲ"
ၿပံဳးေနတဲ့ Daeyoung က တစ္ေျဖးျဖးေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။Rikuတစ္ေယာက္ Tonjimboေဘးကို ေရာက္သြားတယ္။မ်က္စိေရ႔ွမွာ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္က ရန္ျဖစ္ေနၾကတယ္။တစ္ဖက္ေကာင္ေလးကို တြန္းထုတ္ၿပီး မစီးတတ္တဲ့စက္ဘီးနဲ႔ ထြက္သြားတဲ့ေကာင္ေလးကို Rikuက ေအာ္ဟစ္ၿပီး တားပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ အိမ္မက္ပဲေလ။
ညသန္းေခါင္ႀကီးပဲ Rikuတစ္ေယာက္ ေခြၽးေစးေတြနဲ႔ လန႔္ႏိုးလာတယ္။ဗိုက္ကလဲ ထပ္ေအာင့္တယ္။ေဘးက ေဆးဗူးထဲက ေဆးေတြကို ေရနဲ႔အသားကုန္ေမ်ာခ်ပစ္လိုက္တာပဲ။ငါ ဗိုက္ေတြအရမ္းေအာင့္တာပဲ Daeyoung ရယ္။
သံုးပတ္ရိွၿပီ။Kim Daeyoung ျပန္မလာတာ။
ကိုရီးယားကို လိုက္သြားရေအာင္လဲ အိုဆာကာနဲ႔ဖူကူအီလို နီးတဲ့ခရီးမဟုတ္ဘူး။သတင္းေမးစရာသူငယ္ခ်င္းလဲ မရိွဘူး။အခု Rikuအျဖစ္က အထာစခဲ့ခံရတဲ့ သနားစရာေကာင္ေလးလိုပဲ။
၂၄နာရီ စတိုးဆိုင္အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္က လုပ္ေနတုန္းပဲမို႔ ညဆိုင္းေတြဆင္းရတယ္။ဒီရက္ပိုင္း Daeyoung လဲမရိွတာမို႔ အိမ္မျပန္ျဖစ္ဘူး ဆိုင္မွာပဲ အိပ္ျဖစ္တယ္။စေနေန့ေရာက္ေတာ့ Rikuအေမက အိမ္ဟင္းေတြကို လူႀကံဳနဲ႔အို႔လိုက္တယ္ဆိုလို႔ အိမ္ကို တစ္ေခါက္ျပန္ခဲ့ေသးတယ္။
ထူးထူးဆန္းဆန္း Rikuတို႔ အခန္း ေမးလ္ေဘာက္စ္မွာ စာအိတ္တစ္အိတ္ေရာက္ေနတာေလ။ဘယ္သုမွ ဘာမွမပို႔လို႔ အဲ့ေမးေဘာက္စ္ကိုေတာင္ ျဖဳတ္ရမလားလို႔ Daeyoung နဲ႔ တိုင္ပင္ခဲ့ဖူးတယ္။
ေအာက္ထပ္က သယ္လာတဲ့ ဟင္းေတြပါတဲ့ ဗူးကိူပိုင္ၿပီး ေမးလ္ေဘာက္စ္ထဲက စာအိတ္ကိုယူၿပီး ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ၾကၫ့္လိုက္ေသးတယ္။ဘယ္သူပို႔လဲ ေရးမထားဘူး။
ဟင္းဗူးေတြကို ေနရာတက်စီထားၿပီး အေမျဖစ္သူဆီ ဟင္းေတြေရာက္ေၾကာင္း ဖုန္းဆက္ေျပာလိုက္တယ္။ဝရံတာက အပင္ကို ေရေလာင္းတယ္။ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္တယ္။စာအိတ္ကိုေတာ့ ဖြင့္မၾကၫ့္ရေသးဘူး။
တစ္လရိွၿပီ။Kim Daeyoung ျပန္မလာတာ။ဖုန္းကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဆက္သြယ္မႈဧရိယာ ျပင္ပျဖစ္ေနတာ ဖုန္းကိုေတာင္ ရိုက္ခြဲပစ္ခ်င္တဲ့အထိပဲ။
"အဲ့တာမ်ား ကိုရီးယားလိုက္သြားေပါ့ Ami ေလယာဉ္လက္မွတ္ျဖတ္ေပးမယ္"
"ေကာင္းပါ့မလား"
"သူငယ္ခ်င္းမို႔လို႔ စိတ္ပူလို႔လိုက္လာတာလို႔ ေျပာေပါ့ဟ"
"ေအးဟာ ငါလိုက္သြားမယ္"
Ami အကူအညီနဲ႔ ဂ်ပန္သားေလး Rikuတစ္ေယာက္ ကိုရီးယားမွာ ခ်စ္သူရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ခန္း စရေတာ့မယ္။အရင္က Daeyoung က ကိုရီးယားအိမ္လိပ္စာကို ေျပာဖူးတာမို႔ အဆင္ေျပမယ္လို႔ Rikuထင္မိတယ္။မနက္ျဖန္ ေလယာဉ္စီးဖို႔အတြက္ အထုပ္ျပင္လိုက္တယ္။
ပတ္စ္ပို႔ေတြ လက္မွတ္ေတြကို စစ္ၿပီး အိတ္ထဲ ထၫ့္လိုက္တယ္။
ေဂ်ာင္ေရာက္ေနတဲ့ စာအိတ္အျဖဴကို ေတြ့တာနဲ႔ ဖုန္ေတြခါၿပီး ဖြင့္ၾကၫ့္ဖို႔လုပ္လိုက္တယ္။ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ဒီအတိုင္း မနက္ျဖန္ခရီးအတြက္ ရင္ခုန္ေနတာေရာ လုပ္စရာရိွမေနတာေရာေၾကာင့္ စာအိတ္ကို ဖြင့္ဖတ္ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္။
Kim Daeyoung နာမည္က ကိုရီးယားလိုေရးထားတာပဲ။ကိုရီးယားလူမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္ ေကာင္ေလးက ကိုရီးယားဆိုေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ့ကိုရီးယားနာမည္ေလာက္ကိုေတာ့ သူဖတ္တတ္တယ္ေလ။
စာအိတ္ထဲကေတာ့ ဘာမွထပ္မပါေတာ့ပါဘူး။
Kim Daeyoung နာမည္နဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နာမည္ပါတဲ့ မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာတစ္ေစာင္တစ္ခုတည္းပဲ။
နာမည္ေတြကို ကိုရီးယားလို ေရးထားတဲ့ စာတစ္ေစာင္သက္သက္ရယ္ပါ။
ကိုရီးယားလူမ်ိဳးေတြရဲ့ ရိုးရာဖိတ္စာ တစ္ေစာင္တစ္ခုပါပဲ။
လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ပတ္က က်င္းပၿပီးသြားတဲ့ ၿပီးၿပီးသား မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာ။
အခုအခ်ိန္မွသြားလဲ မမွီေတာ့တဲ့ အခမ္းအနားတစ္ခုပဲ။
ဘာမွမထူးဆန္းပါဘူး။ထူးဆန္းေနတာ Rikuတစ္ေယာက္ထဲ။စာတစ္ေစာင္ကိုၾကၫ့္ၿပီး မ်က္ရည္က်ေနတာ အရူးလိုပဲ။Kim Daeyoung သာရိွရင္
"အရူးေလး ကေလးလို ငိုေနတာ ခ်ိဳခ်ဉ္ေကြၽးၿပီး ေခ်ာ့ရမလား" လို႔ေျပာေလမလား။
-SILENCE-
ေနာက္ဆံုးအပိုင္းအတြက္ လိုက္ဖက္မယ့္ သီခ်င္းေလး recommend ေလး ေပးၾကပါအံုးလို႔စ္ 😞✌️