"Mr Harrison, nice to meet you."
Tinitigan ko ang lalaking mas matanda kaysa saakin, and the first thing I noticed is his features, he looks like my father's younger version. A carbon copy.
Damn.
They shaked hands as we sat. Magkatabi kami ni Lairon habang ang lalaki ay nasa harapan namin. We're in the seafood restaurant in the resort, malapit lang ito sa hotel.
The walls of the restaurant was made of thick glass kaya kitang-kita mula rito ang napakagandang tanawin at ang mga tourists na naliligo sa dagat at ang ibang nasa mga cottage while doing their own businesses.
It's almost 10AM and we're here to eat our breakfast and at the same time, meet the big client Mavis was talking about yesterday night. I told Lairon that I'll go with him and he agreed dahil pati siya ay gustong malaman kung sino itong lalaking ito.
Ang hula namin ay kapatid namin ito, pero kailangan kong makasigurado.
At ngayon, sigurado akong kapatid namin ito dahil kamuka niya si dad, parang siya talaga ito pero mas bata nga lang. But how? How come that I and Klaud never knew about him? Our parents didn't tell us about this.
Ang akala ko ay dalawa lang kaming magkapatid.
"So, while waiting for our orders, I'd like to present my proposal."
He pulled a white folder from his briefcase and gave it to Lairon whilst I kept staring at him. Ang dami kong katanungan na gustong masagot but I remained silent, I promised to Lairon that I'll behave until the meeting is done, then pwede na akong magtanong sa client niya.
"Your girl?" Bigla nitong tanong dahilan para umangat ang tingin ko sakanya, he's looking at me with a smirk on his face.
"Nope," Lairon answered nonchalantly as he read the proposal.
Napatango ang lalaki.
"Where's your brother?"
Nakatingin pa rin ito saakin, pero seryoso na ang mukha niya. Tinaasan ko siya ng kilay.
"Who are you?" I retorted, ignoring his question.
Ayokong sagutin ito o magtanong kung bakit alam niyang may kapatid dahil para saakin, it's some enemies' tactics to squeeze out the information they want to know from a person.
He chuckled, which made me glare at him.
"So, the rumor is right. You're not easy to fool." He chuckled more. "Kapatid nga kita."
I froze. Lairon, on the other hand, suddenly closed the file he was holding.
"How can you be so sure?"
"Oh, now, the great Deatheria is fooled with mere statement, you're convinced that I'm your brother?"
"Fooled? You look exactly like my father, who won't believe that we're blood-related?"
"Then why did you ask how sure I am when I told that you're my sister?"
Tumahimik ako. I rolled my eyes.
"Let's take DNA test tomorrow and if I find out that we're not blood-related, I'll sure you for claiming to be my brother and for using our surname."
"And if we are, what will you do?"
"Wala naman."
Ngumisi siya.
"Let's take DNA test right after this meeting and I know someone who can give the results right away."
And we did. After the meeting and after we ate, we went to the nearest hospital to do the test. Ipinatawag niya roon ang doctor na sinasabi niya and I was shocked when he said that the said doctor was out of the country pero pinabalik niya rito sa Pilipinas ngayon din using his private plane.
He's wealthy.
"Ganiyan na ba kalaki ang trust issues niyo para magpa-DNA test pa? I mean, you said he looks like your father, malamang ibig sabihin noon ay mag kapatid kayo."
Napairap ako nang dumaldal na naman si Lairon na nakaupo sa tabi ko. Nasa waiting area kami ngayon and we're just waiting for the results. The doctor said it'll take ten minutes.
"Everything can be faked these days, who know if he's pretending or what?"
"Yeah, she's right," pag-sang-ayon saakin ni Kliro kaya napatingin ako sakanya, ngumisi lang siya.
Tumahimik na kaming tatlo pero lumipas lang ang isang minuto ay nag-ring ang cellphone ko kaya napatingin ako sa screen nito.
Klaud calling....
I answered it and put it in a loud speaker.
"What?"
"Ate! Can you fetch me?"
Napakunot ang noo ko nang marinig ang maingay na background, parang nasa club siya or something.
"Nasaan ka ba?"
"Uhm, sa ano, bar na open 24/7 dito sa Leza, hehe."
What the fvck? Leza is the farthest town from here. Anong ginagawa niya doon?! Akala ko ba mag-oout of town 'to, I mean, Leza is already out of town pero ang layo noon!
"What the fvck are you doing there!?"
Ramdam ko ang pagnguso niya, napabuntong-hininga siya.
"Well, gusto ko uminom eh, and ito lang ang bar na open 24/7 kaya pumunta na ako dito."
"You're not drunk," I stated. I know when he's drunk or not. I narrowed my eyes. "So bakit ka nagpapasundo?"
"I set a car on fire kasi inagaw noong may-ari 'yong magandang chix na lumapit saakin then he took his revenge, he also burnt my car."
Narinig ko ang tawa ni Kliro.
"You did a good job," he commented which Klaud heard.
"Woah, iniwan kita kay kuya Lairon, ate, ah? Bakit ibang lalaki na naman 'yang kasama mo? Lalakero ka?"
"What the fvck, of course no! Hindi ako tulad mo!" Inis na sagot ko. "Send your exact location, I'll fetch you later." Dagdag ko at pinatay na ang tawag.
Sakto namang dumating ang doctor at ibinigay saamin ang result and it was 99 percent positive that he's my brother.
"Since you're our older brother, fetch that bastard, Kuya," utos ko sakanya at nginisihan siya. I called him kuya because he's 28 years old, 4 years older than me. "We'll talk later, I have lots of questions for you."
Ibinigay ko sakanya iyong address na sinend saakin ni Klaud at saka ako naglakad paalis, sumunod saakin si Lairon habang ang kapatid ko naman ay kinausap muna iyong doctor.
---
Nang makabalik kami sa resort ay naligo ako dahil maliligo ako sa dagat ngayon. Ito na ang nakasanayan ko kapag maliligo ako sa dagat, naliligo muna ako sa bahay.
Pagkatapos ay isinuot ko ang white two piece ko at saka ang isang denim short shorts, sobrang ikli nito, then I wore a white t shirt.
Nang lumabas ako sa banyo ay nakita kong nakaupo si Lairon sa kanyang kama habang nakasimangot. Nang makita niya ako ay sinamaan niya ako ng tingin.
"Inang ligo yan, isang oras."
I raised an eyebrow.
"Pwede ka namang mauna na, ah, bakit hinintay mo pa ako?"
"Nagpahintay ka, di ba," he sarcastically answered, then he looked at me from head to toe at halos kasingpula na ng hinog na kamatis ang mukha niya pagkatapos. Umiwas siya ng tingin.
"Oh, ano." Nanghahamong sabi ko at nagtungo sa kama ko na katabi lang ng kaniya. Umupo ako at sinuklay ang buhok ko.
"Wala, ampanget mo," sabi nito kaya nilingon ko ang direksyon niya. Nakangisi na siya ngayon at wala na ang blush niya.
Binato ko siya ng suklay at saka isinuot ang tsinelas ko at iniwan na siya doon sa loob ng hotel room.
Sinundan naman niya ako pero hindi ko na siya pinansin hanggang sa makarating kami sa dalampasigan.
Pupunta na sana ako doon sa may malalim na parte dahil gustong-gusto ko nang maligo pero hindi ako natuloy dahil may biglang sumigaw.
"Ate! ATE!"
Nilingon ko si Klaud na tumatakbo papunta saakin, medyo nahirapan pa siyang tumakbo sa buhangin dahil nakasapatos siya at pumapasok sa loob ng sapatos niya ang iilang buhangin pero hindi siya tumigil hanggang sa malapitan niya ako.
Behind him was out kuya, a playful smirk is playing on his lips as one of his hands is inside his pocket while the other is just swinging beside him. He's still wearing his black business suit.
Tinaasan ko ng kilay si Klaud na medyo hinihingal na nang makalapit saakin.
"Oh, ano?"
His shaky hand pointed at kuya Kliro.
"He's claiming that he's our older brother and that you told him to fetch me instead!"
"He is," I said nonchalantly as he looked at me with widened eyes.
"What?!"
He raised the results of our DNA test, nalukot na ito.
"This is authentic?"
"Of course, dumbass."
"W-Wha----What the fvck, another nuisance?! Damn, I already had enough of you, ate, tas may dadagdag pa?!"
"You're the one who's nuisance here, Aizi."
Nilingon siya ni Klaud.
"What? What? What? What the! Where did you get that?!"
"From your Daiziro."
"Don't call me by my second na---"
"Tss, you're madaldal."
"Oh, now, you're speaking alien!"
"That's taglish."
Klaud groaned loudly because of annoyance as I smirked.
"Kaya mo 'yan," nang-aasar na sabi ko sakanya at tinapik ang kaniyang balikat dahilan para mas lalo siyang mainis.
Then I turned around. I was about to walk into the water again when Lairon, who, I didn't notice, were in a phone call with someone, spoke as he turned off his phone.
"Guys, I got a call from my business partner. He said that his event will happen tonight at Kele Island."
"Saan 'yon?" Tanong ko.
"'Yon, oh." Sabi ni Klaud at itinuro ang isang isla na medyo malayo mula rito. "And that's also mine, I bought it together with this resort."
Nagdilim ang paningin ko at hinarap siya. Ngumisi siya saakin.
"What? I told you I'm old enough, I have my own---aray!"
I pulled his hair.
"At saan mo naman kinuha iyong pinambili mo ng isla? Alam kong afford mo itong resort pero isla? What the fvck?!"
"Hey! I'm richer than you---ouch! Aray, ate!"
I pulled his hair more as he groaned painfully.
"Saang bangko ka nagnaka--"
"Hey! I'm not a thief! Alam mo naman na owner ako ng car company 'di ba! Malamang mas mayaman ako sa'yo na flower shop own---ow! Ouch!"
Hinila ko muli ang buhok niya bago ko siya binitawan.
"Don't talk to me, ha!"
Tinalikuran ko siya at humarap kay Lairon.
"Tara na doon."
"Alright, let's wait for the boat, then. Ipapakuha ko nalang iyong mga gamit natin."
---
"Wow," mahinang sambit ko nang makita ang isla. Maliit lang ito, pang-isang baranggay lang.
Puti ang buhangin dito, marami ring nakatanim na puno ng niyog, may mga matatayog at matanda na at mayroon ring maliliit at bata pa. Mayroong isang malaking mansion na nasa gitna ng isla, at iilang bahay na nakapalibot rito, siguro ay nasa sampo lang ito.
Malaki iyong mansion na halos sakop na ang kalahati ng isla, mayroon itong dalawang palapag lamang pero kasya na ang isang daang tao sa laki at lawak nito.
Ipinasok ng mga receptionist ang mga damit namin dahil mags-stay raw kami dito ng dalawang araw.
"Ate."
Tinignan ko ang paligid at hindi siya pinansin. Nakakainis pa rin siya dahil nahdedesisyon ng hindi sinasabi saakin. Hindi ko naman siya pinagbabawalan, bilhin niya ang gusto niyang bilhin. Ang saakin lang ay sabihin niya naman. Parang hindi kapatid, eh. Dalawa---I mean tatlo na nga lang kaming magkakapamilya rito tapos ganoon pa siya, sinong hindi magtatampo.
"Ateee!"
Patuloy kang ako sa paglalakad sa dalampasigan, dalawa lang kami rito dahil sila Kuya at Lairon ay pumasok sa loob para kausapin iyong business partner na sinasabi niya, sumama si Kuya dahil kilala rin pala niya iyong businessman na 'yon.
Itong bunso naman namin ay sinundan ako at hindi sumuko sa panunuyo.
"Ate, pansinin mo na ako."
Ramdam ko ang pagnguso niya pero hindi ko pa rin siya nililingon. Patuloy lang siya sa pagtawag at pagsunod saakin hanggang sa naumay na ata siya at hinawakan ang braso ko.
Tumigil ako sa paglakad habang siya ay niyakap ako mula sa likod. Ipinulupot niya ang braso sa bewang ko at isinandal ang baba sa balikat ko.
Nilingon ko siya at sinamaan ng tingin pero ngumuso lang siya at nagpuppy eyes pa, aba!
"Sorry na. Gusto ko lang kasi maging independent na, you kno---"
"So included sa pagiging independent mo ang hindi magsabi saakin ng mga ginagawa mo?" Kunot noong tanong ko dahilan para umiling siya.
"Hinahayaan naman kitang maging independent, ah. Ang saakin lang ay iinform mo lang naman ako sa mga ginagawa at desisyon mo sa buhay. 10 years nang ako lang ang kasama mo, lumaki ka na kasama ko, Klaud. Saakin ka iniwan nila mommy at daddy... "
My voice cracked.
"Responsibility kita, Klaud. At ate mo ako, bawal na bang malaman mga pinaggagagawa mo?"
"It's not like that, ate. Sorry, it's my mistake."
Hindi ako umimik.
"Binili ko iyong resort dahil sa isla na ito."
Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya.
He turned me around, his arms still wrapped around me.
"Do you see them, ate?" Tinuro niya iyong mga tao na nasa paligid ng mansion, ang karamihan ay nasa kaniya-kaniyang bahay at bakuran.
"Malamang, may mata ako, eh."
"They're the reason why I bought this."
Bumuntong-hininga siya at binitiwan ako habang ako ay humawak sa braso niya. Pagkatapos ay pinagpatuloy namin ang paglilibot sa isla habang nagkukwento siya.
"Noong pumunta ako doon sa resort para kausapin iyong nagbabakasyon kong client, I heard a conversation na grabe raw iyong may-ari ng resort at nitong isla. Pinapabayaran daw sa malaking halaga iyong lupa na kinatatayuan ng mga bahay ng mga tao rito."
What the!
"Even though ibinigay ng parents niya itong isla sa mga tao dito pero noong namatay raw ang parents niya at ipinamana ang lahat doon sa nag-iisang anak nila ay inaabuso raw ang mga tao rito, kaya ayon, kinausap ko siya."
"And?"
"Ayaw niyang ibenta iyong isla ng hindi kasama iyong resort, kaya binili ko na iyong dalawa."
"How much?" Taas kilay kong tanong.
"At first, I offered a billion but he said it wasn't enough so I gave 5 billion and he accepted it."
"What?!"
"What? I told you I'm an owner of car company, don't underestimate me."
Napairap ako.
"Klaisen! Klaud! Tara, meryenda muna! May inihanda sila mang Canor!"
Pareho kaming napalingon kay kuya Kliro na ngayon ay nakabeach shorts nalang kaya nakabalandra ang malaki niyang katawan.
He's muscular and he has eight-pack abs. It's obvious na lagi siyang nasa gym.
"Damn, natalo na ako," rinig kong bulong ni Klaud kaya natawa ako.
Hinila ko nalang siya papunta roon sa isang bahay na kulay puti. Mayroong mag-asawang matanda na naghihintay saamin doon sa bakuran nila na mayroong mahabang lamesa na gawa sa kawayan at pati na rin ang mahabang upuan ay gawa rin sa parehong materyal.
"Halina kayo, tikman niyo itong inihanda kong meryenda," Sabi ng matandang babae.
"She's nanay Emilda," sabi ni kuya.
"Wow, kakarating mo lang dito may nanay ka na," sabi ko at umupo sa tapat ni Lairon na busy na sa pagnguya ng turon.
"Of course, I'm friendly kasi, and handsome."
Napairap ako at tinignan ang mga meryenda. Mayroong turon na malaki, hindi ko alam kung ano ang laman nito. Mayroon ring mga buko juice na nasa buko pa at mayroon ring iyong nahati na at iyong juice ay nasa isang pitsel na transparent. Mayroon ring buko salad at grahams!
Umupo si kuya Kliro sa tabi ko habang si Klaud ay sa tabi ni Lairon habang ang mag asawa naman ay magkatabing umupo sa tabi noong dalawa.
"Anong laman nito?" Tanong ko pero wala sa mga kapatid ko ang sumagot dahil nilantakan na ang mga pagkain habang ang mag-asawa naman ay nagkukwentuhan.
Napairap ako at kumuha ng isa. Ang lalaki ng mga ito.
"Kakanin ang laman niyan, ube flavor tapos ang daming niyog," biglang sagot ni Lairon habang ngumumuya.
Woah, may ganon palang turon.
Kumagat ako at nanlalaki ang mga mata ko dahil ang sarap nito, ang tamis ng kakanin at ang lambot rin, pati ang niyog na inilagay ay hindi matigas.
"By the way, nasaan si Airo?"
"Sinong Airo, ate?" Tanong ni Klaud habang puno ng graham ang bibig.
"'Yong pusa na napulot namin."
"Nasa loob ng mansion," Sagot ni Lairon dahilan para mapatango ako, mabuti naman.
"Bakit Airo?" Tanong na naman ng chismoso kong kapatid habang si kuya ay binatukan siya.
"Dumbass, it's obviously from Lairon."
Hindi na umimik si Klaud habang si Kuya ay nanunuyang tumingin saakin kaya tinaasan ko siya ng kilay.
"May something kayo?"
Napaubo ako nang biglang nastuck sa lalamunan ko iyong kakanin. What the!
Dali-dali akong uminom ng buko juice at sinamaan siya ng tingin.
"Wala, ah! We're enemies!"
Nginisihan lang niya ako dahilan para mainis ako lalo.
---
"Kuya, can we talk?"
"Of course." He smiled at me, this time, it's not teasing anymore, it's genuine.
Umupo ako sa tabi niya. Nasa dalampasigan kami habang si Klaud at Lairon ay nasa dagat, naliligo na kasama iyong mga bata na narito.
"What happened? Do you know how did you get separated from us?"
"I got lost," panimula niya. Nakinig lang ako.
"My adoptive parents told me that I got lost in a park when I was 3 years old. They tried to find my real parents but they couldn't, they tried many times, they spent months, but still didn't manage to find them."
Napabuntong-hininga siya.
"My adoptive parents were poor, that's why they were desperate to give me back to my parents because they can't give me the life I deserved, they say, but after a month of searching my real parents, an anonymous person, or perhaps people started sending them money."
I took a glimpse of him as he smiled at me.
"It was a huge amount of money, a hundred thousand every month. At first, they didn't accept it but they said they received a letter from that anonymous people saying na gamitin iyong pera sa pagpapalaki saakin, and I guess it's from my real parents and it really is, my adoptive parents told me."
"They kept sending money, same amount every month till I reached 18. Then they suddenly stopped, I don't know why."
Eighteen. I was fourteen that time, that time when our parents died.
"Inipon nila iyong ibang pera dahil hindi ko naman nagagamit ang one hundred thousand sa isang buwan, mayroon rin naman silang trabaho kaya ginagastos lang talaga namin iyong ipinapadalang pera para sa pag-aaral ko. Kaya iyong naipon ay ginamit ko para mamuhay noong nawala iyong umampon saakin. I was 20 that time."
Kita ko ang lungkot sa kaniyang mata kaya niyakap ko ang braso niya at isinandal ang ulo sa balikat niya, hoping that it'll comfort him.
"I worked hard to reach what I have now to make them proud, and also our real parents and thankfully, I managed to start a business sa tulong ng pera na ipinadala saakin. And now, I'm an engineer and a businessman. I own a famous clothing brand, Gayliene."
Gayliene is one of the most famous brand not only in the Philippines but internationally!
"Pero Kliro Climent ang alam kong owner non!"
"That's me, Climent ang surname ng adoptive parents ko."
"Oh, why didn't you use your full name?"
"My adopted parents told me not to do so. They said they met my real parents and told them that I shouldn't use my real name in public. Kilala mo naman ang pamilya natin."
Ah, I forgot. Yeah, right.
"Bakit hindi mo hinanap sila mommy? Bakit hindi mo man lang tinanong ang adoptive parents mo kung nasaan sila?"
"They don't want to have me back." I could sense pain in his voice. "And until now, I want to ask them why."
"Kuya..."
"That's why I searched for them, or any relatives and siblings. I tried to search in the country's system pero ni isang Harrison ay walang naka-register as a Pilipino Citizen."
"Sa Pilipinas ka lang naghanap?"
"Yeah, hindi ba tayo taga rito?"
"No, we're Italians, kuya. Hindi mo ba halata sa itsura mo? May lahi ka."
"Hindi ko na pinapansin dahil akala ko talaga Pilipino tayo." He chuckled. "Kaya pala wala akong mahanap sa list ng citizens though may connection ako, wala pa rin."
"You know our family, right? We change our names when we go to different countries. Only in Italy we can use our authentic surname."
"Pero gamit mo naman ang Harrison ngayon? Kaya nga nabuhayan ako ng loob noong marinig kong mayroon daw nakakakilala sa'yo na business partner ko. I already gave up years ago in searching pero nagkaroon ulit ako ng pag-asa."
"I'll tell you in the right time, kuya, and can I ask sinong business partner?"
"Jairo Vincen Zamori. There was a rumor that you're his lover because they saw you both in a party."
Oh, Jimmy Valderoz's party.
"It was hard for me to talk to him dahil busy rin siya but when I had the chance, nagtanong ako about sa'yo and nalaman kong client ka raw ni Mr Stephens and I found out na magkasama pala kayo kahapon so I took the chance."
I looked up at him as he smiled at me widely.
"I wanna meet our parents."
I bit my lower lip and looked down and even though I couldn't see it, I know his smile dropped when I spoke.
"They're dead."