მახინჯი სიყვარული...♡

🥺

....NIKI'S POV:

იმ სიზმრის მერე არ ვიცი რა დამემართა მთელი დღე შფოთვები მქონდა, ივის რამე არ დაემართოს, ის კარგად იყოს ერთ ხანს ვიფიქრე თეჰიონსაც დავურეკავ და ვთხოვ დაცვა გააძლიეროს მეთქი მაგრამ გადავიფიქრე.
არ მინდა ტყუილ უბრალოდ შევაწუხო.

ეხლა კი ჩემს შვილს ბაღში ვტოვებ და მე სამსახურში მივდივარ, არ ვიცი მეტი რა გავაკეთო ყველანაირად შევეცადე ეს ყოველივე სიზმარი თავიდან ამომეგდო, მაგრამ თითქოს ჩემს ტვინს არ უნდა ეს სიზმარი წაშალოს, არადა ეს ისეთი რეალური ოყო, ისეთი მეგონა მართლა დავკარგე ჩემი გოგო...

სანამ ბაღში შევიდოდა ივი მას თეჰიონმა დაურეკა.

-პრინცესა_ ღიმილით შეეგება მას.

-მამა_ ივიმაც ისე თბილად გაუღიმა.

-როგორ არის მამიკოს გოგო?_ იკითხა თეჰიონმა და ივის პასუხს დაელოდა.

-რავი_ ამოიფრუტუნა ივიმ_ მა რაღაც რომ გთხოვო შემისრულებ?_ინტერესით უყურებდა გოგო მობილურს.

-მა ხო იცი შენს გამო ყველაფერს რომ გავაკეთებ?_ უთხრა თეჰიონმა ღიმილით_ მთხოვე რაც კი გინდა_ ისევ გაუღიმა მას.

-მაშინ ჩამოდი რა გთხოვ მომენატრე_ სევდიანი ხმა ქონდა ივის.

-არ მოიწყინო დღეს საღამოს იქ ვიქნები_ გაუღიმა ტელეფონიდან თეჰიონმა.

-იეს_ დაიყვირა ისე რომ ყველა მას უყურებდა.

დაემშვიდობა ივი მამას და ბაღში მხიარულად მიაბიჯებდა, ნიკიტამაც გახარებული განაგრძო გზა...

***

რა იცოდა ივიმ რომ ეს ბოლო ლაპარაკი იქნებოდა მამასთან, ეს ხომ არავის წარმოედგინა, მაგრამ თურმე ცხოვრებაში ყველაფერი ყოფილა წარმოსადგენი, არ იცი ყოველ ხუთ წუთში რა მოგივა.
ეს არავინ იცის
ღმერთის გარდა...
ის გვიწერს ბედს და ის წყვეტს ჩვენს ცხოვრებას.
არავინ იცის მომავალში ცოცხალი ვიქნებით თუ მკვდარი, უბრალოდ მიენდე
მიენდე მას და ის გადაწყვეტს შენს ცხოვრებას...

***

სამსახურში როგორც კი შევედი ეგრევე ჯანგუკი დავინახე, ახლა მისი დანახვა ყველაზე ნაკლებად მინდოდა, მაგრამ მაინც შემხვდა, რა არის არა ირონია?
მითუმეტეს ბედის ირონია...

-დილამშვიდობის_ მივესალმე ყველას და ის კი არა ლიფტით რომ ავსულიყავი კიბით ავედი არ მინდოდა მისი ნახვა...

ეგრევე ჩემს ოთახში შევედი და მუშაობა დავიწყე. ისეთი დაძაბული ვიყავი, ისეთი მინდოდა უბრალოდ აქედან წავსულიყავი, მაგრამ სამუაშაოა...

***

Jeon janguk pov:

სამსახურში როგორც კი მივედი ეგრევე დამირეკეს რომ მაფიოზთა შეკრება და უნდა მოხვიდეო, ეს შეკრება კი იმაზე მეტყველებს რომ დიდი სულ უფროს მაფიოზებს რაღაც არ მოწონთ...
და როგორც მე მაფიის მეფემ უნდა გადავწყვიტო სამართალი...
სასაცილოა მაგრამ მაფიას აქვს თავის წესები და რათქმაუნდა სასამართლო, ეს შეიძლება თქვენთვის არარეალური ფაქტია მაგრამ ასეა...

მეც ავდექი და წავედი დანიშნულების ადგილას....

როგორც კი მივედი დავინახე თვით კიმ თეჰიონი.
შეშინებული სახე ქონდა თან ისეთი უბრალოდ არ წარმომედგინდა მას თუ რამის შეეშინდებოდა...

-მივესალმები დამსწრე საზოგადოებას დღეს ჩვენ უნდა განვიხილოთ კიმ თეჰიონის საქმე_ დაიწყო ერთ-ერთმა უფროსმა...

-მას ყავს უკანონო შვილი_ განაგრძო მეორემ, ამაზე კი თვალები გავაფართოვე რა? მას უკანონო შვილი ყავს?!

-მას ასე ნუ მოიხსენიებ! ის ერთ ერთი ჩემი შვილია! და მე მაქვს მასზე მეურვეობა!_ გაბრაზებული საუბრობდა...

-კი მაგრამ ეს რომ არასწორი საქციელია ხომ იცი?_ დავიწყე მე რათქმაუნდა აღშფოთებული ვიყავი მაგრამ მაინც...

-ვიცი მაგრამ შენ თავს მიხედე! არასწორი მე ვარ თუ შენ!_ მითხრა გაბრაზებულმა...

-წესიერად კიმ თეჰიონ_ სისხლი გამეყინა ძარღვებში და დავუყვირე...

-არანაირი კამათი აქ განაჩენია გამოსატანი!_ წამოიძახა ერთ ერთმა მაფიზმა..

დიდი ხანი მიდოდა თეჰიონის სასამართლო, რათქმაუნდა აქ იქნა ყველა დეტალი განხილული, გარდა დედის და ბავშვის ვინაობის არადა ისე მაინტერესებდა. თურმე ეს საიდუმლო ქონია თეჰიონს და ამას მალავდა...

თეატრის ფარდა გახსნილია ახლა კი დიდი სიამოვნებით ვუყურებ სპეკტაკლს....

***

დიდი ხანი ველოდებოდი ამ მომენტს, შურსძიებისთვის ასეთი მომენტი შესაფერისია, მიყვარს შურსძიება მითუმეტეს ვინც იმსახურებს იმაზეც, დღეს კი ჩემს შვილს გავანადგურებ, ერთ დროს მანაც გამანადგურა ახლა კი ჩემი ჯერია....

სინდისი? არც კი მაწუხებს, ან რატომ უნდა მაწუხებდეს?! ვერ ვხვდები?! ჩემმა შვილმა დიდი შეცდომა დაუშვა მან როგორც კი გართობა გაიგონა გაიქცა და კიმ თეჰიონს ჩაუგორდა საწოლში ეს კი ისეთი შერცხვენა ჩვენი სახელის, და თურმე დაორსულდა ახლა კი ორი წლის შვილი ყავს. სასაცილოა მისი ცხოვრება ძალიან სასაცილოა და მეცოდება. ის მეცოდება,
მეზიზღება ის რადგან მას დღეს ჩემი შვილის სახელი ქვია...
მაგრამ ის დიდი ხნის უკან დავკარგე მე შვილი აღარ მყავს...

და დღეს მე მის გამო შური უნდა ვიძიო. დროა დროა მას ბოლო მოვუღო დროა ამის დროა! მე ამას გავაკეთებ!

***

ა

რასდროს იფიქრებდა ადამიანი ტუ მშობელი შვილს ასეთ რამეს გაუკეთებდა, მაგრამ თურმე შესაძლებელი ყოფილა.
როგორ?
როგორ? უნდა გაიმეტო შვილი ასე. უბრალოდ ასეთი საშინელი ადამიანი როგორ უნდა იყო?
საზიზღარი არაკაცი.
მაგრამ ისეთი სასტიკი ადამიანი აღმოჩნდა ყველაფერზე იყო წამსვლელი ოღონდ შური ეძია...
ეძია შური რის გამო? იმის გამო რომ ცხოვრებაში შეცდომა დაუშვა მისმა ქალიშვილმა?!
რა საშინელება!..
თუნდაც მისი ქალიშვილი არ იყო დაჩაგრული ამ ცხოვრებისგან?!
მას არ უჭირდა?!
როცა საყვარელი ადამიანები ზურგს აქცევენ რა მას არ გაუჭირდებოდა ეს ორი წელი?!
რატომ ფიქრობთ ასე? რომ ყველაფერი მისი ბრალია?!
საზოგადოების აზრს რომ ვითვალისწინებდეთ ყველა დღეს უბრალოდ გავგიჟდებოდით...
სანამ ისინი არ გამოცდიან იმას რაც მან გამოარა მანამდე სულ გაკიცხავენ და გაჭორავენ ზურგს უკან...
ასეთია მწარე საზოგადოება...

ნიკი?!
მას უბრალოდ ბედნიერება სურს, მხოლოდ ბედნიერება! განა რამეს უფრო ძვირიანს ითხოვს?!
მაგრამ ჩვენ ეს საშინელებად მიგვაჩნია!
ის ბოზია! და ის იმსახურებს საერთოდ ბედნიერებას?!
ყოველი გამვლელი ხალხის პასუხი ეს იქნება, მის ბედნიერებას თან დაკავშირებით...
ამაზრზენია ასეთი ადამიანები...

წვიმს....

საშინლად წვიმს...

ეს წვიმის წვეთებიც კი აღწერს დღევანდელ ტრაგედიას.

ხალხი აქეთ იქითაა მიმოფანტული და დაყურებენ მკვდარ მასწავლებელს პოლიცია ადგილზეა და მშობლებს შეატყობინეს რომ ერთ ერთი ბავშვი გაიტაცეს, ნიკი ეგრევე გავარდა თავის შვილის მოსაძებნად ნერვიულობდა ძალიან ნერვიულობდა და უცებ გაახსენდა ჯანგუკი, მას დაურეკა ახლა ყველანაირ სიამაყეს გადააბიჯა და მას დაურეკა...

-ჯანგუკ..._ ხმის კანკალით დაიწყო ლაპარაკი.

-ნიკი რა გჭირს?_ გაკვირვება და ნერვიულობა ამოიკითხებოდა ახლა ჯანგუკის ხმაში...

-შენი დახმარება მჭირდება, ივი... ივი გაიტაცეს..._ და ტირილი დაიწყო მისი ქვითინი ისეთი ხმამაღალი იყო...

-არ ინერვიულო სადაც ხარ იქ მოვალ დამელოდე!_ თავა ჯანგუკმა და ტელეფონი გათიშა. ნიკი კი ჩაიკეცა და ტირილი დაიწყო...

⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛

თეჰიონმა როგორც კი ეს ამბავი შეიტყო ეგრევე წავიდა ნიკისთან, 10 წუთში იქ იყო, როგორც კი მივიდა სასურველ ადგილას დაინახა ნიკი ჩაკეცილი იყო და ტიროდა...

-ნუ გეშინია მას ვიპოვით გპირდები მას ვიპოვით_ განუწყვეტლივ ეუბნებოდა თეჰიონი მას...

-მას რომ რამე დაემართოს ვერ ვიცოცხლებ..._ ამოიფრუტუნა და ბოლო ხმაზე დაიწყო ტირილი...

-ვიპოვით მას ვიპოვით!_მტკიცედ თქვა თეჰიონმა და ადგომაში დაეხმარა ნიკის...

წვიმის წვეთები ყველაფერს ასველებდა, ჯანგუკი კი დიდი სისწრაფით მიდის ნიკისთან იცის შვილის დაკარგვის ტკივილი და თანაუგრძნობს მას...

როგორც კი მივიდა თვალები შუბლზე აუვიდა თეჰიონთან რომ დაინახა ნიკი. მაინც მოიკრიბა ძალა და გადავიდა მანქანიდან, და მათთან მივიდა...

-ნიკი..._ თითქოს გულში რაღაც ჩაწყდა როცა ნიკი ესეთი დაინახა.

-ჯანგუკ.. ჩემი შვილი ჩემი ივი წაიყვანეს ჩემგან წაიყვანეს...გთხოვ ვაპოვნინე გთხოვ..._ ტირილისგან ძლივს ლაპარაკობდა.

-აუცილებლად მას აუცილებლად ვიპოვით_ მიიხუტა და შუბლზე აკოცა...

-ივი გთხოვ ჯანგუკ ვიპოვოთ რა..._არანაკლებ შეშინებული იყო თეჰიონი ეტყობოდა რომ ივი მისთვისაც ძალიან ძვირფასი ადამიანი იყო და არის კიდეც...

-რათქმაუნდა ახლა ჩვენ გვჭირდება ერთმანეთის დახმარება_ თქვა ჯანგუკმა და უფრო მიიხუტა ნიკი...

ნიკი ჯანგუკი და თეჰიონი ერთ მანქანაში ჩაჯდნენ და გზა განაგრძეს...

-ივის ხომ ვაჩუქე მე სამაჯური?_ იკითხა თეჰიონმა.

-კი თეჰიონ სულ მას ატარებს_ გაახსენდა უცებ ნიკის.

-და არ გაგვიჭირდება მისი პოვნა_ თქვა თეჰიონმა და ნიკის იმედიანი თვალებით შეხედა...

-ეგ როგორ?_ გაკვირვება ამოიკითხებოდა მის სახეზე...

-ნიკი თავს იშტერებ?_ გაბრაზებას არ მალავდა თეჰიონი...

***

ბედნიერია უზომოდ ბედნიერი, ასეთი არასდროს ყოფილა, ყოველთვის შეიძლებოდა მასზე გეთქვა ის გიჟია...
ის სრულ ჭკუაზე არ არის...
ეხლა.
ეხლა კი თითქოს რაღაც შეიცვალა
თითქოს აღარ არის გიჟი. და სრულ ჭკუაზეა...
მაგრამ რა ასე მხოლოდ თვითონ ფიქრობს,
თავის შვილიშვილს იმეტებს რისთვის? თავისი სიამოვნებისთვის? ეს ნორმალურია?!
კარგი რა ფსიქიატრიულიდან გამოქცეული, როდის ითვლებოდა ნორმალურად, ან საღ მდგომარეობაში იგი როდის იყო?!
ეს ხომ საშინელი ტყუილია.
მას არ შეუძლია ნორმალურად აზროვნება, მას არ შეუძლია მოიქცეს როგორც ჩვეულებრივი ადამიანი, მაგრამ მას შეუძლია მოიქცეს როგორც გიჟი და არანორმალურს...
დიახ, ზუსტად ასე იქცევა ნიკის მამაც.
ის ხომ საშინელი ადამიანია, იყო და იქნება კიდეც...
მისგან თავის დაღწევა ვერავინ შეძლო..(აქ საუბარია მის მსხვერპლზე) მას არასდროს ქონია ისეთი გრძნობა როგორიცაა სინდისი ან თუნდაც ნამუსი...
მისთვის ეს მიუღებელი გრძნობაა, და ვერც ვერასდროს გამოცდის,
რადგან მას არაფერი არ აწუხებს ამდაგვარი...

-აბა ხომ არ გეშინია?_მზაკრული ხმით იკითხა, და თვალი მოავლო ბავშვს...

ივი კი ტიროდა, საწყალი ბავშვი...
თვალები ჩაწითლებული ქონდა ტირილისგან, კაცი კი ამით სიამოვნებას იღებდა...
და მას წარმოდგენაც კი არ აქვს ცოტახანში რა დაემართება...

⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬜⬛⬛⬜⬜

თეჰიონიც და ჯანგუკიც იმ ადგილას გაჩერდნენ სადაც ივი იყო. ეგრევე გადავიდნენ და იმ მიტოვებული შენობისკენ წავიდნენ საიდანაც გასროლის ხმა მოხდა, რამოდენიმე წუთის წინ, ნიკი ნერვიულობისგან კანკალებდა, ბრაზისგან სულ წითელი იყო.

უცებ კი გაისმა გასროლის ხმა, და ეს გასროლის ხმა იყო მათთვის საბედისწერო რადგან ამ ორმა ტყვიამ ორი მისთვის მნიშვნელოვანი ადამიანი შეიწირა...

ნიკის კივილმა კი ყველანაირი საშინელი ხმა გადაფარა....

🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠

აი ესეც ახალი თავი დავაგვიანე მაგრამ მგონი კარგია❤

მომდევნო თავი კი სევდიანი იქნება😭🧡

დავოუთეთ❤

ლავიუ💞