@ភូមិគ្រឹះត្រកូូលរេនដូ
រថយន្តទំនើបបើកហួសផ្លូវធំបន្ទិចក៏កាច់ចង្កូតបត់ចុះមកតាមផ្លូវតូចដែលអមសងខាងដោយអំពូលរាត្រីបំភ្លឺផ្លូវកុំឲ្យងងឹតដល់អ្នកដំណើរ។ ថេយ៉ុងអើតមើលតាមបង្អួចដឹងច្បាស់ថាមិនមែនជាផ្ទះរបស់គេ អញ្ចឹងមានន័យថានាយនាំគេមកផ្ទះនាយ? ភូមិគ្រឹះត្រកូលរេនដូ!! 5ឆ្នាំកន្លងមកនេះគ្មានផ្លាស់ប្តូរសូម្បីបន្ទិច គ្រប់យ៉ាងនៅសភាពដូចដើមហាក់ដូចថ្មីៗសម្រាប់រាងតូចចឹង។ ថេយ៉ុងក្រលេកទៅក្បែររបងឃើញផ្កាម្លិះពីរដើមដែលគេដាំដោយផ្ទាល់ដៃជះក្លិនក្រអូបប្រហើរធ្វើឲ្យអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយតែម្តង។ រថយន្តឆ្លងផុតទ្វាររបង វិនាទីបន្ទាប់ក៏ឈប់ ហ្យុនជីនក៏ប្រញាប់រត់មកបើកទ្វារឡានឲ្យចៅហ្វាយនាយ រួចក៏រហ័សមកបើកឲ្យអតីតចៅហ្វាយតូចវិញម្តង។ កាយតូចចុះពីរថយន្តងាកមើលឆ្វេងស្តាំឃើញអ្នកបម្រើទាំងអស់ឈរជាជួរដូចជាកំពុងរងចាំ។
«ស្វាគមន៍លោកប្រុសនិងអ្នកប្រុសវិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ!!» អ្នកបម្រើស្វាគមន៍ស្រុះៗគ្នា រាងតូចលឺហើយបើកភ្នែកធំៗ មិនយល់ថាហេតុអីក៏នៅហៅគេបែបនេះ។
«ខ្ញុំមិនមែន...»
«ឆាប់នាំកូនរបស់យើងទៅសម្រាកទៅ!!» នាយក្រាស់ដឹងរាងតូចចង់និយាយអីទើបនាយនិយាយកាត់មុនដោយស្រែកបញ្ជាអ្នកបម្រើឲ្យយកកូនៗរបស់នាយទៅបន្ទប់សម្រាក ថេយ៉ុងឃើញបែបនេះក្នុងចិត្តខឹងណាស់ហេតុអីនាយធ្វើឲ្យមានរឿងយល់ច្រឡំបែបនេះ? គេងាកមកសម្លក់នាយតែនាយមិនខ្វល់ដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះធ្វើមិនដឹង ណាមួយកំពុងល្វើយផង ចង់សម្រាក។
«ទីបំផុតអ្នកប្រុសតូចមកវិញហើយ!!» ជុងហ្គុកដើរចូលទៅក្នុងបានបន្ទិច អ្នកបម្រើម្នាក់ចូលមករករាងតូចភ្លាមថែមទាំងរាក់ទាក់យ៉ាងទន់ភ្លន់។
«កុំហៅខ្ញុំបែបនេះអី ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកប្រុសតូចរបស់ពួកឯងទេ ណាមួយខ្ញុំក៏មិនបានមកនៅទីនេះដែរ គ្រាន់តែសុំស្នាក់អាស្រ័យមួយយប់តែប៉ុណ្ណោះ!!»
«តែថា...»
«ចង់ដេកក្រៅផ្ទះឬយ៉ាងម៉េច?!!» សម្លេងមាំស្រែកចេញពីខាងក្នុង ថេយ៉ុងក្រលេកទៅឃើញរាងក្រាស់ឈរច្រត់ចង្កេះសម្លក់មកគេ ថេយ៉ុងមិនតបតទើបចូលទៅខាងក្នុងតាមនាយដែរ។
«ខ្ញុំនឹងទៅគេងជាមួយកូន!!»
«ស្រេចចិត្ត!!» ថារួចនាយក៏ឡើងទៅលើសំដៅបន្ទប់គេងរបស់នាយ ចំណែកថេយ៉ុងក៏ដើរសំដៅបន្ទប់កូនៗដែលនៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីបន្ទប់ធំទេ។
#ព្រឹកឡើង
ព្រឹកនេះរាងតូចក្រោកយឺតបន្ទិច រាងតូចស្ថិតក្នុងអាវពណទឹកសមុទ្រស្រាលត្រឹមក្បាលជង្គង់ដៃតូចវាលខ្នងបន្ទិច ដើរចុះពីកាំជណ្តើរយឺតៗភ្នែកសម្លឹងមកតុអាហារដែលប៉ានិងកូនអង្គុយចាំជាស្រេច។ ជុងហ្គុកសម្លឹងរាងតូចមិនដាក់ភ្នែក នាយមិនដឹងសោះថាពេលតែងខ្លួនបែបនេះគេស្អាតដូចទេបអប្សរ ស្អាតលើសការរំពឹងទុករបស់នាយទៅទៀត មិនដឹងថានាយគិតអីទើបថ្ងៃនោះសុំគេលែងលះ។
«អារុណសួស្តីអាប់ប៉ា!!»
«បាទ អារុណសួស្តីកូនទេវតាតូចទាំងពីររបស់អាប់ប៉ា!!» ថេយ៉ុងដើរមកទាំងញញឹមព្រមទាំងឱនមកថើបថ្ពាល់កូនម្នាក់មួយខ្សឺតមិនខ្វល់ពីអ្នកក្បែរនោះដែលចាប់ផ្តើមច្រណែនបណ្តើរៗ។
« ថ្ងៃនេះយើងនាំកូនទៅដើរលេង!!»
«មិនចាំបាច់ ខ្ញុំទៅវិញថ្ងៃនេះហើយ!!»
«ឯងទៅតែកូននៅ!!»
«ខ្ញុំទៅ កូនក៏ទៅដែរ!!»
« ថេយ៉ុង អាយរូឯងកាន់តែផ្តេសផ្តាស់ហើយណា!!» រាងក្រាស់ស្ទុះក្រោកទះតុមួយទំហឹង នាយព្យាយាមទប់កំហឹងណាស់តែគេជាអ្នកបង្ខំនាយខ្លួនឯង។
« អាប់ប៉ា!! ហ៊ឹកៗ..»
«ថេជុងកុំខ្លាចអីអាប់ប៉ានៅទីនេះហើយ!!»កាយតូចរហ័សរត់មកឱបកូនស្រីជាប់ទ្រូងមុននឹងលួងលោមបន្ទិចកុំឲ្យខ្លាច ចំណែកជុងហ្គុកបែរមកអង្គុយវិញដោយទឹកមុខដឹងខុសមុននេះនាយទប់អារម្មណ៍មិនបាន បែរជាបង្ហាញនៅមុខកូនទៅវិញ។
«លោកពូចិត្តអាក្រក់!! ហេតុអីលោកពូសម្លុតអាប់ប៉ា?»
«ថេហ្យុនស្តាប់ប៉ាសិន!! គឺប៉ាគ្មានចេតនាទេ!!»រាងក្រាស់រហ័សបកស្រាយតែអាល្អិតថេហ្យុនមិនព្រមស្តាប់។
«លោកពូគ្មានចេតនាតែលោកពូធ្វើឲ្យអាប់ប៉ាខូចចិត្ត ហើយថេជុងយំព្រោះតែលោកពូ!!»
«ឈប់សិន!! នេះថេហ្យុនមិនឃើញទេហ្អេសថាអាប់ប៉ារបស់កូនចង់នាំកូនចេញពីប៉ា?»
«បានហើយ!! លោកនៅមិនយល់ទៀតហ្អេស? ទង្វើរបស់លោកសមជាប៉ាពួកគេទេ? លោកមិនអាចសូម្បីតែគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនឯងផង លោកចង់ឲ្យកូនមកនៅក្បែរលោកបានយ៉ាងម៉េច? ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យកូននៅក្បែរមនុស្សឃោរឃៅដូចជាលោកនោះទេ!!»ថេយ៉ុងស្ទុះក្រោកស្រែកមួយទំហឹង ប្រយោគនីមួយៗធ្វើឲ្យនាយស្ទើរស្ទះឈាមរកអីតបមិនបាន!! នាយបែបនេះមែន នាយជាមនុស្សដែលពិបាកគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ណាស់ ចុះបើថ្ងៃណាមួយនាយមួរម៉ៅឡើង តើនាយនឹងធ្វើបាបអ្នកនៅជុំវិញខ្លួនដែរទេ? គេមិនអាចឲ្យកូននៅក្បែរមនុស្សបែបនេះឡើយ។
«ល្អ!! ល្អណាស់!!បើឯងយល់ថាយើងបែបនេះទៅហើយ យើងនឹងធ្វើឲ្យឯងមើលថាយើងឃោឃៅដល់កម្រិតណា!! » ជុងហ្គុកនិយាយទាំងកំហឹងនិងឆ្អែតចិត្តបំផុត នាយគិតថាគ្រួសារតូចមួយនេះអាចឲ្យនាយព្យាបាលជំងឺផ្លូវអារម្មណ៍បាន នាយព្យាយាមបង្ហាញក្តីស្រលាញ់នឹងទង្វើល្អៗចេញមក តែគេមិនបានខ្វល់ឡើយ គេនៅតែចង់យកកូនចេញពីនាយម៉្លោះហើយបើទង្វើល្អមិនបានផល អញ្ចឹងមានតែទង្វើអាក្រក់។
«អាហ្យុន!!»
«បាទចៅហ្វាយ!!»
«នាំកូនយើងទៅបន្ទប់ !!»នាយក្រាស់ក៏ស្រែកបញ្ជាចំណិត ហ្យុនជីនក៏ធ្វើតាមដោយនាំក្មេងតូចទាំងពីរឡើងទៅបន្ទប់ ចំណែករាងតូចតាមមើលមិនឈប់ខ្លាចថាគេនាំទៅកន្លែងណាផ្សេង។
«លោកចង់ធ្វើអី?» រាងតូចប្រញាប់ថយក្រោយ ខណៈពេលនាយក្រាស់ដើមកជិតខ្លួន
«កុំភ័យអី ឯងមិនខ្លាចយើងស្រាប់ទៅហើយ ពិតទេ?»
«លោកឆ្កួតហើយ!!»
«ហាសហាសហា...យើងឆ្កួត!! យើងឆ្កួតព្រោះតែឯង ដឹងទេថេយ៉ុង? ឯងដឹងទេថាឯងធ្វើឲ្យយើងឆ្កួតហើយ!!» នាយស្រាប់តែសើចឡើងខ្លាំងៗដូចមនុស្សឆ្កួត រាងកាយនាយបែកញើសប៉ុនៗគ្រាប់ពោត ដៃទាំងទ្វេរចាប់អង្រួនស្មារតូចស្ទើរប្រេះជាបួន!! ថេយ៉ុងចាប់ផ្តើមទទួលដឹងពីអារម្មណ៍គ្រោះថ្នាក់ដែលនាយផ្តល់មកឲ្យគេ នាយពេលនេះខ្លាំងដូចគោព្រៃទោះបីគេរើបម្រះយ៉ាងណាក៏មិនរួច ភ្នែកដែលសម្លឹងមកញេហាក់កំពុងមានភ្លើងឆេះនៅខាងក្នុង ដែលគ្មានអ្វីអាចពន្លត់បាន គ្រប់គ្នាមិនហ៊ានហាស្តីបានត្រឹមឱនមុខចុះរងចាំបញ្ជាតែមួយមុខ ។
«ឯងដឹងហើយ អ្វីដែលយើងចង់បាន យើងត្រូវតែបាន!! ហើយកុំចង់ប្រឆាំងឲ្យសោះបើមិនចង់លែងបានជួបមុខកូនជារៀងរហូត!!»
«ហ៊ឹក..លោកស្មានថាធ្វើបែបនេះហើយពួកគេព្រមទទួលស្គាល់លោកជាប៉ាឬ?»
«ទទួលឬមិនទទួលយើងមិនខ្វល់ សំខាន់ពួកគេនៅក្បែរយើង ពួកគេជាកូនរបស់យើង ហើយមនុស្សដូចជាឯងក៏គ្មានន័យអីសម្រាប់យើងដែរ !!» ជុងហ្គុកនិយាយទាំងមានមោទនៈភាព ថេយ៉ុងស្តាប់ហើយបេះដូងធ្លាក់ដល់ដី ធ្លាក់ដល់ដីហើយត្រូវនាយមកជាន់ពីលើថែមទៀត!! នាយធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីកូនតែប៉ុណ្ណោះ តំណែងគេត្រឹមជាអ្នកដទៃគ្មានថ្ងៃអាចចូលក្នុងបេះដូងនាយបានទេ ។
«លោកសាហាវណាស់ លោកសាហាវលើសអ្វីដែលខ្ញុំគិត!! ថ្ងៃណាមួយ ខ្ញុំនឹងចេញពីទីនេះឲ្យបាន!!»
«បើចេញបានក៏ចេញទៅ!! ចាំមើលថាអ្នកណាអាចជួយឯងបាន?»និយាយរួចក៏សើចសប្បាយដើរចេញទៅយ៉ាងមានក្តីសុខក្នុងនាមជាអ្នកឈ្នះ ខុសពីអ្នកដែលស្តាប់លឺហើយគ្រាំទ្រូងស្ទើរប្រះ បេះដូងថ្លើមប្រមាត់ស្ទើររលេះរលួយ បើអាចគេចង់ត្រឡប់ពេលវេលាទៅវ័យក្មេងវិញ ហើយគេនឹងមិនពាក់ព័ន្ធនឹងនាយឡើយ តែពេលនេះហួសពេលហើយ គេនឹងជាប់នៅក្នុងនរកមួយនេះដែលគ្មានថ្ងៃអាចចេញបានឡើយ។
@តាមផ្លូវទៅក្រុមហ៊ុនរេនដូគ្រុប
ជុងហ្គុកបើកឡានមកធ្វើការទាំងមួរម៉ៅ មុនចេញមកក៏មិនភ្លេចដាក់បញ្ជាកូនចៅឲ្យឃ្លាំមើលមនុស្សខាងក្នុងឲ្យម៉ត់ចត់ មិនឲ្យរត់គេចបាន!! នាយកាន់តែមួរម៉ៅពេលនឹកឃើញរឿងកាលពីព្រឹក!! ជើងមាំជាន់ហ្គែឡានមួយអស់ លាន់សម្លេងដូចរន្ទះ អ្នកដែលធ្វើដំណើរដូចគ្នារហ័សអែបកៀនគេចរកសុវត្ថិភាពព្រោះហេតុការណ៍នេះបើមិនគេចគឺបុកហើយ។ នាយក្រាស់មកដល់ក្រុមហ៊ុន ដើរចូលបានបន្ទិចក៏ងាកទៅទាត់ថូរផ្កាដែលតាំងនៅពីមុខក្រុមហ៊ុនធ្វើឲ្យបែកខ្ចាត់ខ្ចាយខ្ទេចអស់។
«អ្នកណាយកថូផ្កាមកដាក់នៅត្រង់នេះ?!!!!» នាយស្រែកទាំងមួរម៉ៅ អ្នកគ្រប់គ្រងក៏រត់ចេញមកទាំងត្រហេបត្រហប។
«ថូផ្កានៅត្រង់នេះតាំងពីដើមតាស៎ លោកអគ្គនាយក!!»
«លោកស្មានថាយើងភ្លើហ្អេស? ពីមុនជាផ្កាកុឡាប ហេតុអីពេលនេះជាផ្កាម្លិះ?»
«សុំទោសលោកអគ្គនាយក ផ្កាកុឡាបងាប់បាត់តាំងពីសប្តាហ៍មុនម៉្លេះ!!» អ្នកគ្រប់គ្រងឆ្លើយតាមការពិត គេប្តូរចេញព្រោះផ្កាកុឡាបនៅសុខៗក៏ងាប់ ណាមួយផ្កាម្លិះក៏មានស្រាប់ទើបយកមកប្តូរតែម្តងទៅមិនដឹងថានាយខឹងដល់ថ្នាក់នេះ។
«យកចេញឲ្យផុតពីមុខយើងទៅ កុំឲ្យយើងឃើញផ្កានេះទៀតឲ្យសោះ!!»
«បាទលោកអគ្គនាយក..!!» អ្នកគ្រប់គ្រងប្រញាប់លើកថូដែលនៅសល់ចេញ!! កាយមាំឈរសម្លឹងទាំងមួរម៉ៅ នាយមិនបានស្អប់ផ្កាតែពេលឃើញផ្កានេះហើយនឹកឃើញដល់មុខតូចថេយ៉ុងរហូត ព្រោះគេស្រលាញ់ផ្កានេះណាស់ ក្នុងបរិវេនផ្ទះនាយគេដាំស្ទើរតែពេញដីទៅហើយ ម៉្លេះហើយទើបផ្កានេះដក់ពេញខួរក្បាលនាយទាំងអស់ ឃើញផ្កាក៏នឹកឃើញដល់ម្ចាស់ភ្លាម ។
«លោកអគ្គនាយកកើតអី? ហេតុអីក៏មួរម៉ៅម៉្លេះ?»
«មែនហើយ!!» សម្លេងបុគ្គលិកខ្សឹបខ្សាវលឺដល់ត្រចៀកនាយក្រាស់ដែលឈរមួរម៉ៅនៅខាងក្រៅ!! នាយដើរមកខាងក្នុងទាំងទឹកមុខមាំ បុគ្គលិកទាំងអស់ក៏ប្រែជាស្ងាត់លែងមាត់ចាបទៀត។
«បើមិនចង់អត់ការងារធ្វើទេ នៅឲ្យស្ងៀម!!» គ្រាន់តែរាងក្រាស់ដើរហួសទៅបន្ទប់ធ្វើការរបស់នាយភ្លាម ហ្យុនជីនក៏ងាកមកគំរាមបុគ្គលិកមាត់ចាបដែលតែងតែស៊ីត្រាវមិនឈប់ នាយគុំយូរហើយ ស្រីៗឲ្យតែជុំគ្នាគឺនិយាយដើមតែម្តង លើកនេះហ៊ាននិយាយដើមចៅហ្វាយ មិនត្រូវដេញចេញគឺសំណាងធំហើយ។
«ចាសលោកហ្យុន!!» បុគ្គលិកទាំងអស់ឆ្លើយព្រមៗគ្នាទាំងភ័យខ្លាច បន្ទាប់ក៏ងាកទៅតុធ្វើការរៀងខ្លួន ប្រហែលត្រូវសម្រាកស៊ីត្រាវសិនហើយទើបបាន ។
@អូហ្វីស
«នេះជាកាហ្វេរបស់ចៅហ្វាយ!!»
«ចៅហ្វាយកើតអីមែនទេ?»
«ការងារនៅចំការយ៉ាងម៉េចហើយ?» នាយមិនឆ្លើយបែរជាសួររឿងផ្សេងទៅវិញ។
«ល្អណាស់បាទ ពេលនេះទំពាំងបាយជូរជិតប្រមូលផលហើយចៅហ្វាយ!!»ហ្យុនជីនតបទាំងញញឹម ឆ្នាំនេះចំការទំពាំងបាយជូររបស់ពួកគេទទួលបានផលយ៉ាងខ្លាំង អាចនិយាយបានថាល្អជាងឆ្នាំមុនគុណនឹង2តែម្តង!!
«អឺម...»
«ចៅហ្វាយមិនទៅមើលបន្ទិចទេឬ?»
«ទៅ!!»នាយក្រាស់និយាយយ៉ាងប្រាកដប្រជាថានាយនឹងទៅ!! នាយមានគម្រោងទៅមើលការងារនៅទីនោះតាំងពីខែមុនមកម៉្លេះ តែបែរជាគ្មានឱកាសព្រោះត្រូវទៅបារាំងមុនទើបត្រូវផ្អាកទុកដោយឡែកសិន។
រយៈពេលមួយថ្ងៃពេញជុងហ្គុកសម្ងំនៅក្រុមហ៊ុនមិនចេញទៅណា បាយក៏មិនញ៉ាំ ព្រោះនាយមិនឃ្លាន ណាមួយឯកសារច្រើនពេកគរពេញតុតែម្តងទើបនាយចង់បង្ហើយឲ្យរួចរាល់មុននឹងទៅមើលការងារនៅចំការទំពាំងបាយជូរម្ដង។
ម៉ោង១០យប់ នាយរួចការងារល្មម!! រាងក្រាស់ក្នុងសម្លៀកបំពាក់រញ៉េរញ៉ៃបន្ទិចព្រោះរវល់ការងារពេញមួយថ្ងៃ ចាប់ផ្តើមចុចបិទកុំព្យូទ័រទាញអាវក្រៅមកកាន់ជាប់ដៃមុននឹងដើរចេញមកខាងក្រៅសំដៅរថយន្តទំនើបដែលចតរងចាំជាស្រេចដើម្បីត្រឡប់ទៅផ្ទះ។
#ភូមិគ្រឹះរេនដូ
រាងក្រាស់ដើរចុះពីលើឡានយ៉ាងសង្ហា ក្នុងដៃមានកាន់សម្ភារៈក្មេងលេងសម្រាប់ក្មេងស្រីមួយនិងក្មេងប្រុសមួយ។ នាយសម្រួលសម្លៀកបំពាក់បន្ទិចទើបដើរចូលទៅខាងក្នុងតាំងចិត្តថានឹងមិនខឹងមិនមួរម៉ៅដូចកាលពីព្រឹកឡើយ។ លុះចូលទៅដល់ក្នុងក៏ប្រទះរាងកាយបីនាក់អាប់ប៉ាកូនកំពុងអង្គុយមើលទូរទស្សន៍យ៉ាងសប្បាយ! នាយញញឹមបន្ទិចមុននឹងចូលទៅជិតពួកគេ។
«កំពុងមើលអីនឹងថេហ្យុន ថេជុង?ឲ្យប៉ាសុំមើលផង!!»
«លោកពូជាដេតឌីរបស់ពួកយើងពិតមែនហ្អេស?» អាល្អិតថេហ្យុនសួរព្រមទាំងសម្លឹងមុខនាយដោយងើយឆ្ងល់!! តាំងពីដើមឡើយអាប់ប៉ារបស់គេមិនដែលបង្ហាញគេឡើយថាប៉ាគេមុខយ៉ាងម៉េច? មានរូបរាងបែបណា? ឈ្មោះអី? គឺគេមិនដឹងឡើយ ពេលនេះបុរសម្នាក់នេះអះអាងថាជាប៉ាពេញៗមាត់ តើជាការពិតទេ?
«បាទ ប៉ាជាប៉ារបស់កូន!!»
«ដេតឌី!!» គ្រាន់តែនាយនិយាយបែបនេះភ្លាម នាងតូចថេជុងក៏ហក់មកឱបនាយតែម្តង នាងតែងតែស្រមៃថាមានប៉ាចាំការពារដូចជាគេ ពេលនេះនាងមានប៉ាពិតប្រាកដហើយ មិនមែនជាប៉ាធម៌ដូចនៅបារាំងទេ។
«ចុះដេតឌីដែលតាមញ៉ែអាប់ប៉ានៅបារាំងនោះគិតយ៉ាងម៉េច?»
«ថាម៉េច? មានអ្នកតាមញ៉ែអាប់ប៉ាកូនមែនទេ?»
សូមរងចាំភាគបន្ត_
បាត់អ្នកCmtទៅណាអស់ហើយ បើអត់មានCmtទេ អេតមីនលេងផុសហើយណា ក្នុងភាគនេះអេតមីមិនបានពិនិត្យមើលឡើងវិញទេបើមានកន្លែងណាខុសអោយអេតមីនសុំទោសផង😊