សន្ធឹកស្នូរជើងបន្លឺឡើងយ៉ាងគគ្រឹក សម្រុកមកក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ។ Tae គេបាននិយាយរួចហើយថានឹងធ្វើតាមផ្លូវច្បាប់ អ្នកដែលធ្វើឱ្យកូនរបស់គេមានរបួស គេប្រាកដជាមិនទុកឡើយ ។
សមត្ថកិច្ចបីនាក់បានឆ្ពោះចូលមកជាមួយនឹងពួកគេ ដោយនិយាយចរចារជាមួយនឹងខាងមន្ទីរពេទ្យជាមុន ជៀសវាងមានការឆោឡោ ។
ក្រាក~ បន្ទប់423 ដែលកំពុងតែមានមនុស្សសម្រាកព្យាបាល ត្រូវបានបើកឡើង ទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ពួកគេអោយងាកទៅរក...
«សួស្ដី ខ្ញុំជាសមត្ថកិច្ច »អ្នកជាមេស្រដីមកជាមុន
«ប៉-ប៉ូលីស!!»នាងក្រមុំកាលបើឃើញដូចនេះ ក៏ចាប់ផ្ដើមញ័រខ្លួន ភិតភ័យមុនបាត់ទៅហើយ ។
«លោកមានការអ្វីហេស៎»Un-Ju ដែលនៅទីនោះក៏រហ័សនិយាយស្កាត់ ដោយឈរពាំង Carla ដែលស្រាប់តែភ្លាំងភ្លឹក ។
«ពិតមែនហើយ លោកមានការអ្វីទើបមកដល់ទីនេះ?»ប៉ា Carla បន្ទរពីក្រោយ ដោយចម្ងល់ ត្បិតរឿងក្ដីប្រពន្ធគាត់ត្រូវបានដោះស្រាយរួចហើយតាំងពីម្សិលមិញម្ល៉េះ ដោយអ្នកបង្កគេចូលខ្លួនមកសារភាពនិងព្រមធ្វើតាមផ្លូវច្បាប់ ចុះឥឡូវនេះពួកគេមកម្ដងទៀតធ្វើអ្វី?
«ពួកយើងមានដីការអោយមកចាប់ខ្លួនអ្នកនាង Carla ពីបទប៉ុនប៉ងសម្លាប់មនុស្ស!!»
«ថាម៉េច?»ប៉ាCarla/Un-ju
«ទេ មិនពិត! ខ្ញុំមិនបានសម្លាប់មនុស្ស...ប៉ាជួយខ្ញុំផង»នាងតូចចាប់ផ្ដើមយំសស្រាក់រត់ទៅអោបឪពុកជាប់ដូចជាកូនសត្វ ។
«លោកនិយាយស្អី កុំមកមួលបង្កាច់កូនស្រីខ្ញុំ!!»
«លោកច្រឡំមនុស្សទេដឹង...»Un-Ju
«មិនច្រឡំទេ ខាងខ្ញុំមានភស្តុតាងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីចងរឹតនាង...»Tae បន្លឺសម្លេងស្របជាមួយនឹងដំណើរដើរចូលមកជាមួយ Jungkook និង Karl ដែលមានទឹកមុខស្រពាប់ស្រពោននឹងធឹង ។
«គោរពលោកនាយ...»អ្នកទាំងបីរហ័សធ្វើតាមតួនាទី គោរពអ្នកជាមេដែលមាននាមជានាយឧត្តមសេនីយ៍ផ្កាយបី ហើយគេនេះឯងជាអ្នកដាក់ពាក្យបណ្ដឹង ទើបការងារអាចដំណើរការយ៉ាងរហ័សបែបនេះ ។
«បង Jungkook?»Un-Ju
«ខ្ញុំសុំអនុញ្ញាតនាំខ្លួននាងទៅ ចំណែកមូលហេតុខ្ញុំនឹងប្រាប់ពេលក្រោយ»Jungkook
«អត់ទេ ខ្ញុំមិនទៅ! បង Karl ជួយនិយាយផងទៅ ខ្ញុំមិនបានធ្វើអ្វីទេ ពួកគេចាប់កំហុសខ្ញុំ»Carla
«នាំខ្លួននាងទៅ!!»Karl ស្រដីទាំងមិនហ៊ានសម្លឹងមុខប្អូន ខ្លាចថាឃាត់ទឹកភ្នែកនេះមិនបាន ។
«ឯងនិយាយស្អីអា Karl!!»ប៉ា Carla
«អ្នកធ្វើខុស គួរតែទទួលកំហុស ពួកយើងក៏បានធ្វើទៅតាមច្បាប់នៅពេលដែលគេបើកឡានបុកអ្នកម៉ាក់ដូចគ្នា ដូច្នេះ Carla ក៏គួរតែធ្វើវាដែរ ឯងហ៊ានប្រព្រឹត្តកំហុសធ្ងន់យ៉ាងនេះ ហេតុអ្វីខ្លាចមិនហ៊ានទទួល»Karl
«ខ្ញុំប្រាប់ហើយថាខ្ញុំមិនបានធ្វើ ហ្ហឹកៗ»Carla ស្រែកបកទៅអ្នកជាបងវិញ ។
«ចុះកាលដែលកូនរបស់អា kook វាចូលមន្ទីរពេទ្យដោយសារអ្នកណា មិនមែនដោយសារតែភាពច្រណែនរបស់ឯងទេហេស៎»
«ទេ ខ្ញុំមិនដឹង! ខ្ញុំមិនបានធ្វើ ក្មេងនោះវាភ្លើរដើរចូលឡានខ្ញុំដោយខ្លួនឯង»Carla
«Carla!!!»Karl ស្រែកខ្ទរពេញបន្ទប់ដោយកំហឹង ភ្នែកឡើងក្រហមសឹងស្រក់ឈាមជំនួសអោយទឹកភ្នែក ម្ដេចប្អូនស្រីដ៏ស្លូតបូតរបស់នាយទៅជាបែបនេះ ។
«បងនិយាយស្អីមុននេះ? បង Jungkook មានកូនតាំងពីពេលណា»Un-Ju ងេមងាមមិនយល់ ងាកសួរអ្នកកម្លោះ ប៉ុន្តែគ្មាននរណាខ្វល់ពីសម្ដីនាងឡើយ
«បងស្ដាយណាស់! បើបងដឹងថាឯងស្រឡាញ់អា Kook ក៏បងមិនយកឯងទៅពាក់ព័ន្ធនៅទីនោះដែរ»
«ហេតុអី? ហេតុអ្វីខ្ញុំស្រឡាញ់គាត់មិនបាន ហ្ហឹក ក្ដីស្រឡាញ់មិនអាចហាមឃាត់ទេបង Karl ខ្ញុំស្រឡាញ់គាត់តាំងពីរៀនវិទ្យាល័យ ហេតុអ្វីខ្ញុំមិនអាច? ម្ដេចគេដែរជាអ្នកមកក្រោយមានសិទ្ធិជាងខ្ញុំ? ខ្ញុំមិនព្រម...»Carla ស្រដីទាំងលើកដៃចង្អុរទៅ Tae ខណៈដែលមិនបានចាប់អារម្មណ៍គិតពី Un-ju ដែលនៅទីនោះកំពុងតែឈរស្ដាប់ទាំងគាំង ។
«ឈប់ឆ្កួតបានហើយ បង Tae និងអា Kook ពួកគេទាក់ទងគ្នាតាំងពីមិនទាន់ស្គាល់ឯង ហើយពេលនេះពួកគេក៏មានគ្រួសារជាមួយគ្នារួចដែរ ក្មេងដែលឯងប៉ងចង់សម្លាប់ក៏ជាកូនរបស់ពួកគេដូចគ្នា ប៉ុណ្ណេះដាស់សតិឯងបានខ្លះឬនៅ?»
«មិនពិត បងកុហក!!»
«ពិតឬមិនពិត!! ដល់ថ្ងៃកាត់ក្ដីឯងនឹងដឹង»Karl ស្រដីចប់ត្រឹមនេះ សមត្ថកិច្ចក៏ចូលទៅចាប់ខ្លួននាងតែម្ដង ឯរាងចំណាស់ដែលបម្រុងនឹងជួយឃាត់ ក៏ត្រូវ Karl ចាប់ជាប់ បណ្ដោយអោយគេនាំនាងទៅ ។
«អត់ទេ ខ្ញុំមិនទៅ ហ្ហឹកៗ លែងខ្ញុំ!!»Carla ប្រឹងរើបម្រះតែក៏ត្រូវគេចាប់វាយខ្នោះអូសចេញទៅភ្លាមៗ ។
សល់ត្រឹម Un-ju ដែលរៀបរឹកមិនត្រូវ គិតដល់សម្ដីមិត្តសម្លាញ់រឹតតែចាក់ទម្លុះទ្រូងរបស់នាងអោយប្រេះឆា ។ Carla លួចមានចិត្តទៅលើ Jungkook តាំងពីពេលណាក៏មិនដឹង ចុះបើ.តទៅមុខពួកគេអាចនឹងក្លាយជាសត្រូវស្នេហាដែរទេ ស្របពេលដែលនាងគិតតែពីច្បាំងខាងក្រៅ ភ្លេចមើលដំបៅក្នុងសាច់ដែលកំពុងខាំបកមកនាង ។ Un-ju ក៏រហ័សគេចខ្លួនចេញទៅបាត់ ។
«រឿងវាយ៉ាងម៉េចអោយប្រាកដ នរណាក៏បាននិយាយអោយតាចាស់នេះស្ដាប់ផង»ប៉ា Carla ស្រដីទាំងអួលដើមទ្រូងដកដង្ហើមសឹងមិនចេញ ។
«បាន ខ្ញុំនឹងនិយាយ...»Jungkook ព្រមបកស្រាយពីការពិតគ្រប់យ៉ាងប្រាប់ទៅរាងចំណាស់អោយគាត់អស់ចម្ងល់ ។
អ្នកទាំងពីរក៏បានចំណាយពេលសួរសុខទុក្ខរបស់ម្ដាយ Karl ផងដែរ ទាល់តែយូរបន្តិចទើបព្រមត្រឡប់ទៅវិញ ។
#នៅតាមផ្លូវ
«អូនសម្រាកសិនក៏បាន ពេលដល់បងនឹងដាស់!!»Jungkook ងាកទៅរាងតូចដែលហាក់ល្ហិតល្ហៃ អោយគេតម្រេតខ្លួនជាមុនសិន ត្បិតថាបញ្ហាចូលមកផ្ទួនៗគេអាចនឹងហត់នឿយ ។
«ខ្ញុំគេងមិនលក់...»
«នៅមានអ្វីដែលរំខានចិត្តអូនទៀតឬ? បើធុញថប់ណាស់ និយាយចេញមកក៏បាន បងចាំស្ដាប់»
«គ្មានអីទេ ខ្ញុំគេងហើយ!!»Tae សម្រេចចិត្តលាក់ទៅវិញ មិនបញ្ចេញនាំតែមានរឿងឈឺក្បាល ។ គេបិទភ្នែកសម្ងំគេង មិនយូរប៉ុន្មានក៏លង់លក់បាត់ ។ Jungkook ឃើញដូចនេះក៏ក្រសោបដៃប្រពន្ធថ្នមៗយកមកកាន់ មុននឹងថើបថើរៗដោយក្ដីនឹករលឹក តើយូរប៉ុណ្ណាហើយដែលពួកគេខានចំណាយពេលនៅជាមួយគ្នា?
«បងសង្ឃឹមថា Tae នឹងមិនលែងដៃម្ដងទៀត»Jungkook លួចសម្លឹងទៅវង់ភ័ក្ត្រដ៏ផូរផង់ កាន់តែគន់ កាន់តែលង់ខ្លាំងឡើងមិនចង់ដកចិត្ត ។ តាំងពីស្គាល់ប្រុសម្នាក់នេះ នាយមិនធ្លាប់គិតឡើយថានឹងចង់យកគេមកលេងសើចដូចជាស្រីដទៃ គ្រាន់តែមិនអាចចោលចរិតដ៏ព្រាននារីនេះបាន ទើបធ្វើឱ្យពួកគេមានបញ្ហារកាំរកូសមករហូត ។ ប៉ុន្តែចាប់ពីវិនាទីនេះតទៅ ទោះបីជា Tae ចង់លែងដៃក៏នាយមិនបណ្ដោយ នាយនឹងចងគេអោយជាប់ ព្រោះគ្រួសារមួយនេះគឺ Jeon Jungkook ជាអ្នកមើលថែរហូត.តទៅ ។
Jungkook បានជូនគេមកកាន់ Condo របស់ខ្លួន មិនបានជូនទៅមន្ទីរពេទ្យឡើយ ត្បិតថាគេហត់ណាស់ទៅហើយ គួរតែសម្រាក ។ រាងក្រាស់បានដាក់នាយតូចទៅលើគ្រែ មុននឹងតាមទៅគេងជាមួយនឹង Tae ដែរ ដោយមិនភ្លេចទេការអោបដ៏កក់ក្ដៅ ។
ប្រហែលជាម៉ោង 6 កន្លះល្ងាចទៅហើយ ទើប Tae ចាប់ផ្ដើមបម្រះខ្លួន បើកត្របកភ្នែកដ៏ធ្ងន់របស់ខ្លួនឡើង ។ អ្វីដែលគេចាប់ដឹងមុនគេនោះគឺរង្វង់ដៃរបស់រាងក្រាស់ដែលកំពុងតែក្រសោបគេជាប់នឹងដើមទ្រូងរបស់នាយ ។
«..................»ដៃតូចៗលើកទៅប៉ះថ្ពាល់រាងសង្ហារអង្អែលថ្នមៗដោយស្នាមញញឹម គេពិតជានឹកមនុស្សម្នាក់នេះខ្លាំងណាស់ នឹកគ្រប់យ៉ាងដែល Jungkook ធ្លាប់ផ្ដល់អោយ មិនថាស្នាមញញឹមឬសុភមង្គល គេទទួលបានលើសលប់ពីប្រុសម្នាក់នេះ សូម្បីតែភាពឈឺចាប់ ប៉ុន្តែចាត់ទុកថាជាមេរៀនដែលពួកគេឆ្លងកាត់ជាមួយគ្នាទៅចុះ ។
«ហឹម...»Jungkook ក្រហឹម ដឹងខ្លួន ព្រោះតែមានការរំខាន ។
«ខ្ញុំរំខានលោកឬ?»Tae បើកភ្នែកម៉ក់ៗសួរទៅរាងក្រាស់ដែលកំពុងសម្លឹងមកគេ ។
«សឺតតត ភ្ញាក់យូរឬនៅ?»Jungkook ប្ដូរមិនឆ្លើយសំណួររបស់គេមកជាថើបថ្ងាសនាយតូចជំនួសវិញ ។
«មុននេះទេ តើម៉ោងប៉ុន្មានទៅហើយ?»
«ចាំបន្តិច...ម៉ោងទើបនឹង6:37 ប៉ុណ្ណោះ ចង់ញុាំអ្វីទេ បងកុម្មង់អោយ!!»
«អត់ទេ ខ្ញុំចង់ទៅមន្ទីរពេទ្យ»
«ហុឺ...បើអូនទៅ បងច្បាស់ជាលែងបាននៅជិត Tae មិនខាន បើមេខ្លាកាងជាប់បែបនេះ»
«ហិកហិក ម្ដេចក៏ថាអោយលោកប៉ាបែបនេះ»Tae ចាប់ច្របាច់មាត់ប្រុសច្រឡើមដែលស្រដីខ្លាចប៉ារបស់ខ្លួន ។.
«ឬមិនពិត? កុំទាន់ទៅវិញអី នៅទីនេះសិនហើយ»Jungkook ក្រាញ់ននៀលមិនព្រមក្រោក ឈ្មុសឈ្មុលចូលទៅអោប Tae ជ្រប់មុខនឹងកញ្ជឹង.កសខ្ចីបន្លំថើបមិនក្រែង ។
«Jung រសើបណាស់ លោកធ្វើអីហ្នឹង»
«ដាក់ទោសក្មេង ដែលរត់ចោលបងដល់ទៅប្រាំឆ្នាំ នៅលាក់រឿងកូនទៀត នេះបើបងដឹងយឺតពេល មិនត្រូវអាមុខសេះដណ្ដើមយកទៅបាត់ហើយហេស៎?»
«ម្ដេចក៏ថាអោយគេបែបនេះ? លោកហ្នឹងហើយជាក្មេង!ចរិតចង់ឈ្នះសម្បើមណាស់»
«តាំងពីតូចបងមិនដែលចាញ់អ្នកណាទេ លើកលែងតែអូន...បងចាញ់គ្រប់យ៉ាង ជាពិសេសស្នាមញញឹមមួយនេះ»Jungkook ថើបក្រញិចថ្ពាល់ក្រពុំអោយគេសើចកក្អឹក ព្រោះរសើប ។
«បានហើយ Jung ខ្ញុំឈប់លេងហើយ!!»
«ទេ!ទេ! ពួកយើងមករកអ្វីសប្បាយៗលេងជាមួយគ្នាវិញល្អដែរទេ?»Jungkook បញ្ចេញទឹកមុខព្រាន ទ្រោមពីលើមាឌល្អិតវាយចិញ្ចើមដាក់គេទ្រើតៗ យ៉ាងកំហូច ។ (មិនបាច់ឆ្ងល់ទេ កូនខូចកាត់រកអ្នកណា)
«មិនល្អទេ អ្ហឹម...»មិនចាំអោយនាយតូចព្រមទេ យ៉ាងណាក៏គេគេចមិនរួចដដែល ។ Jungkook សង្គ្រប់បឺតបបូរមាត់ក្រហមទុំ គៀរយករសជាតិពីក្នុងក្រអូមមាត់ ដោយរាងតូចក៏ព្រមសម្របតាម អោប.ក រាងក្រាស់បើកផ្លូវអោយគេចាត់ការខ្លួនទាំងមិនបង្អង់។
ដៃរហ័សដូចមឹក កាយវិការយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ រាងសង្ហាចាប់ដោះភាពទើសទាល់របស់ Tae និងខ្លួនឯងចេញអស់មិនចាំយូរ មុននឹងបង្អូសបបូរមាត់ថែលថើបលើកាយស្រឡូនក្រអូបសខ្ចីមួយនេះ ។
«Jungkook កុំ!!»
«ហេតុអី? បើអូនបញ្ឈប់ពេលនេះ បងស្លាប់មិនខាន Tae!!»
«កុំធ្វើអោយមានស្នាម...ខ្ញុំខ្លាចលោកប៉ាដឹង» Jungkook លឺដូចនេះក៏ដឹងថាគេបើកភ្លើងខៀវទៅហើយ មិនចាំយូរ ក៏ត្របាក់បបូរមាត់សិចសុីមួយនោះបឺតជញ្ជក់យ៉ាងឈ្លក់វង្វេងម្ដងទៀត ។
នរណាថាគេហាម ប្រាប់តាមត្រង់ រាងកាយប្ដីគេទាក់ទាញណាស់ ជាពិសេសបន្ទះសូកូឡាកង់ៗ រាងកាយមាំមួនគួរអោយចង់ស្ទាបអង្អែល ពេលខ្លះហាមខ្លួនឯងដែរមិនអោយគិតអ្វីឆ្កួតៗ តែពេលដែលនាយបង្អួតស្រស់ៗនឹងភ្នែកបែបនេះ Tae ក៏លួចជ្រួលជ្រើម ចង់ថ្វាយខ្លួនអោយប្ដីថ្នាក់ថ្នមពេញមួយយប់ ។ ដោយសារតែភាពឥតខ្ចោះរបស់នាយបែបនេះហើយ ទើបធ្វើឱ្យស្រីៗជ្រួលជ្រើមជាន់កគ្នាមកថ្វាយខ្លួនអោយ Jungkook តែគួរអោយស្ដាយ ប្រុសម្នាក់នេះជារបស់គេហើយ ដូច្នេះកុំសូម្បីតែគិត។
រំលងទៅមិនរហ័ស សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់នៅតែបន្តបន្លឺឡើងឥតដាច់ ។ Taehyung បើកបំពង់កថ្ងូរខ្លាំងៗមិនអៀនមាត់អោយប្ដីបានស្ដាប់ សាប់ចង្កេះអង្រួនកាន់តែខ្លាំងសម្រុកចូលល្អាងស្នេហ៍ដែលហៀរហូរដោយទឹកអម្រិតដ៏ស្អិតរមួតដែលពួកគេបញ្ចេញកាលពីបីទឹកដំបូងមុននេះ ។
ផ្លាប់!ផ្លាប់!ផ្លាប់
«អ្ហាសសស៎ អ្ហាសសស៎»Tae រង្គើរតាំងពីខ្លួនដល់សក់ក្បាល ដៃអោបស្មារបស់ Jungkook ជាប់ថ្ងួចថ្ងូរក្បែរត្រចៀករបស់គេ ។
«អ្ហឹសសសស អស្ចារ្យណាស់ អូនសម្លាញ់»ចង្កេះដូចម៉ាសុីន សាប់ញាប់ស្មេរមិនថមថយ អង្រួនបំបុកត្រង់កន្លែងពិសេសអោយ Taehyung ញ័រខ្លួន ខ្ញាំជើងកាន់តែស្រើបស្រាល ។
«អ្ហាសសសស៎ Jung-Kook អូន អ្ហឹសសសស បងសម្លាញ់ ត្រង់នោះហើយ អ្ហា៎...»គេស្រៀវស្រាញ់សឹងតែដកដង្ហើមមិនដល់គ្នា ខ្លាំងជាងត្រូវថ្នាំសម្រើបទៅទៀត ប្រឹងរមួលខ្លួនអោយកកិតប៉ះនឹងរាងក្រាស់ដើម្បីជួយបន្សាបកម្ដៅក្នុងខ្លួនដែលកំពុងតែកើន ។
«សឺតត អ្ហា៎...ស្រួលណាស់ Tae»
ផ្លាប់~ផ្លាប់
«អ្ហាសសស៎ អ្ហាសសស៎ អ្ហាសសសស៎ Daddy Jeon អ្ហា៎...ហ្ហឹក អ្ហឹសសស៎»នាយតូចស្លឺភ្នែក ជាមួយនឹងការបំបុកចុងក្រោយអោយគេដល់គោលដៅ ទាំងបែកញើសខ្ចាយ ។
«បន្តទៀត...»Jungkook ចាប់បង្វិលអោយគេគេងផ្កាប់មុខ ទាញត្រកៀកងខ្ទើតមកប៉ះនឹងកូនប្រុសរបស់ខ្លួន មុននឹងសកចូលមិនចាំស្អែក ។
«អត់ទេ Jung អ្ហឹសសសស៎....»
(ងាប់កូនខ្ញុំហើយ🤧)
To be continued
Lie Naa