Kimiz biz söyelsene?
Kardeşim mi?
Yoksa iki kimsesiz mi?
5. YIL SONRA..
☆☆
YAĞIZ YÜKSELEN
☆☆
Aldatmak ne demekti?
Birine ihanet etmek ne demekti?
Yada bencilik?
Bunlar ne demekti? Daha önce kafa yorup ciddi ciddi düşündüğüm olmamıştı. Ama bu son beş yıldır düşünüyordum.
Ama annem sağ olsun. Bana bunları tek tek düşündürmüştü. Oysaki bu duyguları zamanla yaşayıp görürsün. Ben bunları o gece aynı anda yaşadım.
Babama bir söz vermiştim. Ona asla ihanet etmeyeceğime. O her ne kadar onu bırakacağımı düşünsede asla onu bırakmayacağıma söz vermiştim.
Bir daha o kadının, adamın yada o kızın konusu açılmamasını istemiştim. Çünkü her konusu açıldığında babamla birbirimize gidiyorduk. Suçlu kim?
Bilmiyordum.
Çünki geçmişte neler olmuştu Bilmiyordum. Tek bildiğim şey babamın annemi çok sevmesi.
Annemi hiç görmedim. Anne nedir onu bile bilmem. Onu tanımayıp, görmeden o kadar çok sevmiştim ki. Tıpkı onu görmeden tanımadan nefret ettiğin gibi.
Hayatıma giren kişilere çok dikkat ederim. Neden mi? Çünkü ben bir kere sevdim mi onun hayatımdan çıkmasına asla izin vermezdim. Çok çabuk bağlanırdım.
Mesela Meriç, Atakan, Mert, Ayaz. Bu dörtlü benim hayatımın merkeziydi. Ezgi... Onu kız kardeşim gibi görüyordum.
Bazen onunla ilk karşılaştığımız gün aklıma geliyor. Gülümsemeden edemiyordum.
Bazen keşke onun yerine, o kız yerine benim kardeşim Ezgi olsaydı diyorum. Yemin ederim öğrendiğimde hiçbir şey demeden onu kabul ederdim.
Karşımda hasta yatağında uyuyan kıza baktım. Birbirimize o kadar çok benziyordu ki? Tıpkı ikiz gibiydik. Benim kız versiyonumdu. Ah, tabi ya biz ikizdik öyle değil mi?
Ama benim burnum onda daha güzeldi. Acaba estetik mi olmuştu. Bu kesin estetik olmuştur. Rezil kız! Tabi çekemedi burnumun güzelliğini gidip yaptırmıştır belkide.
Acaba beni daha önce gördü mü?
Aldığı nefes sesini duyuyordum. Biraz hızlı nefes alıp veriyordu. Canı çok yandımı bilmiyorum ama gergin duruyordu. Uyurken onu izleyip görme fırsatım olmuştu. Birazdan o uyunmadan gidecektim.
Acaba burda olduğumu bilse ne yapardı?
Melis.
İsmi Melis'di.
Ve o çok güzel görünüyordu. Tıpkı o kadın gibi.
Artık onu suçlamayı bırakmıştım. Eğer o adam gelip beni tehdit etmeseydi onu görmeye bile gelmezdim. O herif kimdi bilmiyorum ama ona değer veriyordu. Çünkü bu şerefsiz beni bulduğu an yakamdan tutuğu gibi İstanbul'daki bu özel hastaneye getirmişti.
Uzun zaman olmuş du İstanbul'a gelmeyeli. Ezgi ve Meriç'le birlikte yaşıyordum. Onlarla birlikte bir aile olmuştuk.
Beş sene önce Canan Teyzenin İzmir inadı tutmasıyla komşu kızım ve ailesi İzmir'e taşındılar. Bende okul tercihimi İzmir'de yapıp orda yaşmaya karar vermiştim.
Çünki peşimi bırakmayan bir ruh hastası kız vardı. Kendisi benim ikizim olurmuş. Kendi öyle diyor ben değil.
Acaba o da okuyor mudur? Gerçi bu beni ilgilemdirmezdi.
İzmir'de Tıp okuyordum. Dördüncü sınıf öğrencisiydim. Meriç'le aynı üniversitede okuyorduk. O baba mesleği deyip mimarlık okuyorudu. İç mimar üzerine ilerliyordu. Son senesiydi.
Komşu kızım ise Okul öncesi öğretmenliği okuyordu. Ama bir süreliğine okulunu dondurmuştu.
Bugün sabahın erken saatlerinde okula gitmek için çıktığım evden tanımadığım birileri tarafından kaçırılıp yaka paça İstanbul'a getirilmiştim.
Hiç yılmadan usanmadan beni arayan kızın adamlarıydı. Melis'in saldırıya uğrayıp bıcaklanmasıyla burdaydım. Ne olmuştu? Neden bıcaklanmıştı, bilmiyordum.
Ama beni görmesi gerektiğini söylemiş ve öyle ameliyata gireceğini söylemiş olduğunu duymuştum. Umurım babası olacak şerefsiz gelmezdi.
Geçmişte yaşanan olaylar ikimizin de suçu değildi. Ama onu hayatımda istemiyorudum. Hatamı ediyordum?
Eğer hayatıma girerse onu çok severdim. Bir daha bırakmak istemezdim. Bu berbat bir şeydi.
Odanın kapısı açılmasıyla sabah beni buraya getiren adamın içeri girdiğini gördüm. Gergindi. Yorgun ve uykusuz duruyordu.
"Uyanmasını bekleyeceksin!" Gelir gelmez emir vererek konuşmasıyla alayla gülüp karşılık verdim.
"Eee, başka?"dediğimde." Bana bak eğer uyandığında seni görmeyip bana kızıp ağlarsa kardeşinin çıktığı ameliyata bu kez sen girersin. O uyanana kadar burdasın!"
"Sen kimsin? Hayır anlamıyorum kimsin? Kim olarak benimle böyle konuşa biliyorsun? "
"Bu seni ilgilendirir mi?" Cevap vermedim. Çünki ikiside beni ilgilendirmiyordu.
"Seni dava edeceğim," dediğimde güldü. Bir gün o suratına bir tane geçirdiğimde de böyle güle bilecekmiydi acaba.
Daha fazla bu saçmalığa katlanacak değildim. Özelikle bu ego dan oluşma piçi hiç dinmeye halim yoktu. Oturuduğum koltuktan kalkıp çektimi üzerime geçirerek kapıya doğru ilerledim.
"Nereye gidiyorsun? Daha uyanmadı. "
Cevap bile vermeden odadan çıkacaktım ama onun sesini duymamla kala kaldım.
"Ge-geldi mi?"
Uyanıyordu. Uyanır uyanmaz beni mi sormak akıl ettmişti bu akılsız.
Ses etmedim. Yavaşça arkama dönüp kıza baktım. Gözlerini ovalayıp yanınada duran adama bakıyordu. Adam hiçbir şey demeden beni başıyla göstermesiyle kızın bakışları beni buldu.
Durup öylece bana baktı. Gözlerimi kaçırdım hemen. Ama onun gözlerinin hala benim üzerimde olduğunu biliyordum.
Bir kaç dakika öylece bana bakmıştı. Ve ben hala bu odadan çıkamamıştım.
"Y-yağız?"İsmimi söylemesiyle bir an boş bulunup ona baktım. Ve o an ilk defa göz göze gelmiştik.
Şaşkınlıkla bana bakıyordu. Gözleri dolmuştu. Benden bir şeyler söylememi beklerken ben öylece durmuş ona bakıyordum.
Bizi bu hale düşürenler utansın Melis. Biz kimiz ki? Kardeş miydik? Yoksa iki kimsesiz mi?
Sen söyle...
Çünkü ben bilmiyorumdum.
************************
Merhaba, nasılsınız? Nasıl geçiyor ramazan?
Bugün sizlerle Yağız'ın yılar sonraki halini okuduk. Bir anda İstanbul'a kardeşinin yanına hastaneye gelmesini eminim ki merak ediyorsunuz.
Melis de Yağız gibi inat. Bulacağım dedi ve buldu kardeşini. Melis'i okumanızı çok isterim. Bu kitabı final yaptıktan sonra artık ona geçeceğim.
Eee, tabiki Yağız da olacak o kitapta. Nede olsa Melis'le kardeşler. İkisinin de geçmişini okumak isterseniz sizi İntikam Oyunum kitabıma beklerim.
Gidip bir tanıtım bölümünü okumalısınız bence. Evet bir sonraki bölümde görüşmek üzere.
Kendinize iyi bakın. 🌺
Hayırlı Ramazanlar🙏
***
İnstagram; kitapcumleleri_11
***