Chapter 6: Danger
It's 10 a.m and we finally arrived in the island. The view is so nice. The air is crisp and the ocean breeze is carrying a hint of salt and sea. The sand is a beautiful shade of white, and the ocean water is crystal clear, with waves crashing against the shore. Birds are chirping in the distance, and the entire atmosphere is one of serene relaxation. Sa kabilang banda ng isla ay may kagubatan and it looks so creepy.
"Looking good Mrs. Avila" rinig kong sabi ng isang lalaki sa likuran ko.
Tumingin ako sa aking likuran at nakatayo doon ang kuya ni Archie.
"Thanks" I said and smiled at him.
He looks good today, hot as usual. He is wearing a black beach short at isang black din na polo na naka tanggal ang dalawang butones sa taasan and he is also wearing a black sunglasses. Shet ang init
"I'm sorry about last night" sabi nito sa akin at itinaas ko naman ang aking kilay.
"Sorry? Tungkol saan?" Wala naman siyang ginawang masama sa akin kagabi ah, Why is he apologising?
"My brother. He's being stubborn last night." Sabi nito at napatawa naman ako. Bakit naman siya ang naghihingi ng paumanhin about sa ginawa ng kapatid niya haha.
"Hindi naman dapat ikaw ang humingi ng tawad ah and wala lang naman sa akin yung nangyare kagabi dapat nga eh mag sorry si Archie sa mommy niyo, ang sama niya kay tita." Bakit ba ang sungit ni Archie sa mommy niya at sa kuya niya ha? May problema ba sila sa isa't isa?
Biglang dumating si Archie na naka poker face while glaring on his brother.
"Let's go" Archie said coldly at inilagay ang kaniyang kamay sa aking baywang. Ugh! Dumagdag pa ang init
"We are talking, can't you see?"
"I don't care" malamig na sabi ni Archie sa kuya nito at tinapunan lang din siya ng masamang tingin.
What the fudge don't fight please
Hinawakan ko ang kamay ni Archie para pakalmahin siya, parang hindi naman magkapatid 'tong dalawang 'to!
Archie's brother smirk at si Archie naman ay naka tingin lang dito ng masama.
"I'll go now Mrs. Avila" ani ng kuya nito at naglakad na papalayo sa amin.
"Ang sama mo naman sa kuya mo" ani ko at tinanggal ang kamay niya na nakalagay sa aking baywang.
"He's no--- uh nevermined tara na" hinawakan niya naman ang aking kamay at hinila.
"Aray! ang sakit na ng kamay ko kakahila mo!" pagrereklamo ko ngunit nginitian lang niya ako.
We are here right now inside a gazebo. The view here looks good, kitang kita mo ang ganda ng dagat mula rito.
Nasa harapan ko si Archie at naka cross ang leg habang kumakain ng prutas.
Tumikhim ako at napatingin naman ito sa akin.
"Uuwi na tayo tomorrow, right?"
"Yes, why?" Sagot nito habang nginunguya ang pinyang kinakain niya.
"My test kasi kami tomorrow" Sabi ko at natawa naman ito.
"Hoy! Nagsasabi kaya ako ng totoo! May quiz talaga kami tomorrow at over 50 pa!"
Hindi ito umimik kundi nagpatuloy lang sa pag-tatawa, natigil ang pagtatawa niya ng may lumapit na isang lalaki kay Archie at may sinabi sa kaniya. Hindi ko ito marinig ng maayos dahil sa ihip ng hangin, ang narinig ko lang ay tawag daw siya ng daddy niya.
Tumayo si Archie at nagpaalam sa akin
"I'll come back, stay here hm?" Ani nito at tumango naman ako.
Habang papalayo na ito ay ibinaling ko muli ang aking paningin sa may dalampasigan.
The wind was blowing softly at mga alon na humahampas sa buhangin, a soothing sound as it echoed through the air.
I am here seated on a couch inside the gazebo overlooking the ocean. It was a peaceful place away from the problems and stressful things in life. There's a sense of calmness here.
As I looked out at the beach, I felt the stresses and worries of life melt away. I could feel the warmth of the sun on my skin and the serenity of the moment.
This truly was a place of peace and beauty.
Habang ako ay nakatingin sa dalampasigan at ineenjoy ang preskong ihip ng hangin ay may narinig akong nagsalita galing sa aking likuran.
"Hey" sabi ng isang babae. She's a tall girl, naka suot ito ng black two piece at may shawl ang kaniyang baywang, bagay na bagay ang kaniyang suot-suot sa balat nitong kasing puti ng buhangin.
"Yes?" Ang ganda ng buhok nitong abot sa baywang at--- argh! Nagmumukha na akong insecure nito.
Umupo ito sa harapan ko at tinitigan ako pataas pababa.
"So you're that girl" sabi nito at nag smirk sa akin. Umupo ito sa harapan ko, kumuha rin siya ng prutas at kinain ito.
"Can we be friends?" Tanong niya sa akin at napakunot noo naman ako.
"Friends?" Tumango naman siya sa akin.
"Yes, friends" she said at ngumiti sa akin. nakakatunaw ang mga ngiti nito, kung lalaki lang siguro ako ay nahulog na ako sa babaeng ito.
"Sure" I said and smile at her. Hindi naman magagalit mga besties ko kung may dadagdag sa amin diba?
"Oh by the way, Archie told me na sunduin kita here. He's waiting there" tinuro niya ang bahagi ng kagubatan.
"There? Nasa loob siya ng cottage diba?" Tanong ko at napakunot noo na rin. Ano namang gagawin dun ni Archie sa loob ng kagubatan?
"Yeah earlier, pumunta na sila dun kasama niya ang kuya niya. Meron rin kasing cottage doon sa loob, mas malaki rin kesa dito." Tiningnan ko ang mga mata niya if she is lying or not people said na if you look in someone's eyes you can tell if they are lying or not pero hindi ko makita sa mata nito kung nagsisinungaling nga ba siya.
"Let's go" sabi nito sa akin at nauna ng mag lakad. Wala na akong sinabi pa at sinundan ko nalang siya papasok sa may kagubatan, kahit na takot akong pumasok ay sumama nalang ako sa kaniya total may tiwala naman ako sa kaniya, hindi naman siya mukhang masamang tao eh.
Nasa loob na kami ngayon ng kagubatan nag lalakad. Unti nalang talaga ay mauubos na ang dugo ko kaka-sipsip ng mga lamok, argh! Ang kati kati na!
"Malayo pa ba yung cottage?" Tanong ko sa babae habang nangangamot sa aking katawan
"Medyo malapit na" sagot nito at nagpatuloy lang sa paglalakad. Hindi ba siya nakakatihan? Ang tataas ng mga dahon at ang daming mga lamok, naka two piece pa siya at shawl lang ang tumatakip sa kaniyang legs.
Nagpatuloy lang kami sa paglalakad. Medyo kinakabahan na ako dahil malapit ng dumilim. It's already 4 p.m, ilang oras na kaming naglalakad ngunit hindi pa rin namin nararating ang cottage na sinasabi nitong babae na 'to.
Naglalakad pa rin kaming dalawa. Kailan pa ba namin yun mararating? jusko pagod na ako kakalakad. Naka short pa naman ako ngayon at pulang pula na ang mga legs ko kakakagat ng mga lamok huhu.
Napahinto ang babae at tumingin sa akin.
"Why?" Tanong ko habang humihingal dahil sa pagod sa pag-lalakad.
"Were here." Ani nito at napakunot noo naman ako.
"Were here??" Lumingon-lingon ako sa paligid pero wala akong makitang cottage na sinasabi niya
"W-wala akong makitang cottage, I only see trees and grasses." Kinakabahan na ako sa kaniya. Nag sisinungaling lang ba siya na may cottage dito at nandun si Archie? Pero bakit?
Tumingin lang ito sa akin at di umimik. Naglakad ito nang dahan dahan papalapit sa akin habang naka smirk ang mga labi.
"How did you make Archie fall for you?" Tanong nito at napakunot noo muli ako. Make Archie fall for me? Hindi naman ako gusto ni Archie ah. The relationship we have is all fake.
"Why?" Nagpatuloy pa rin itong mag lakad papalapit sa akin at napaatraas naman ako papalikod.
"Do you know..." hindi ako umimik kundi hinintay lang ang kasunod na sasabihin niya.
"Ikakasal dapat ako sa kaniya but... you ruined it" sabi nito na may halong galit. Nagpatuloy pa rin itong mag lakad papalapit sa akin at ako naman ay nagpatuloy lang din sa pag-atras.
"Hindi ko naman kasalanan na ako ang pinili niya diba?" Sige Allison very well said, hindi ka pinili ni Archie okay argh! galing mong mag acting ng tapang-tapangan, look dinadagdagan mo lang ang galit nito.
The girl stop smirking kundi ang mga kilay naman nito ay naging letter V, nagpatuloy pa rin siyang maglakad papalapit sa akin at ako naman ay nagpatuloy lang din sa pag-aatras.
Tumingin ako sa aking likuran kung may nakaharang bang puno, bangin ba 'yong nakikita ko? Please don't tell me oo, wala akong suot suot na glasses. I can't tell if it's really a ravine or not.
"H-huminto ka na sa pa---" putol kong sabi dahil nag salita siya bigla.
"He loves me and I love him, why would I stop doing this? Gusto kitang mawala para masolo ko na si Archie. He is mine only." Papalapit na ako sa may bangin, tatlong hakbang nalang ay mahuhulog na ako.
"He.is.mine." sabi nito muli sa akin at dahan-dahang inilagay ang palad nito sa aking dibdib
"Die." walang sabi sabi ay itinulak niya ako sa may bangin at nahulog ako, I try to reach for her hands ngunit umatraas ito papalayo sa akin at hinayaan akong mahulog.
"Ahh!" hindi ko na makita ang mukha ng babae dahil dumilim na ang paningin ko. Patuloy lang ako sa paggulong pababa at ang sakit na ng katawan ko. I tried to reach for the rocks, but they're too slick. Wala na akong makita kundi puro itim lang.
Is this the end of my life? Wag naman oh, hindi ko pa naaachieve mga dreams and goals ko sa buhay. May quiz pa kami bukas. Hindi pa ako nakapagtapos sa pagaaral, hindi pa ako naging professional surgeon. Hindi pa ako nakahanap ng the one ko. I haven't...thank my mom who's always there for me and my sisters. She would always make sure me and my sister is fed well, clothed, and have a roof over our head. I haven't---
Bogsh
"Ah!" may naramdaman akong dugo na tumutulo galing sa aking ulo, nabunggo ata ako sa may bato na nasa taasan ko.
Hindi ko magalaw ang aking katawan, nanghihina na ako dahil ang taas din ng hinulugan ko. Biglang may tumulong tubig sa kamay ko at nag simula ng tumulo ang ulan.
It's so dark. I can only hear the drops of the rain and frogs croaked... the air was heavy with the smell of the jungle.
"Tulong..." sigaw ko kahit na alam kong walang makakarinig sa akin, gabi na at umuulan pa, malayo rin ako sa cottage.
Nagsimula na akong umiyak. Alam kong wala na rin akong magagawa para makaalis dito kaya ang magagawa ko nalang ngayon ay umiyak. Takot ako, takot na takot.
ARCHIE SEV MARTINEZ
Narito ako ngayon nakaupo sa harap ni dad at ng kaniyang asawa't anak.
"What?" Tanong ko. I glared on his wife and to his son. I hate the both of them. I hate them. They only use my dad for his money!
"This is my last warning Archie. Respect your mothe---"
"She is not my mother!"
"Archie!" Sigaw sa akin ni dad. Kahit anong warning pa at pilit mo sa akin dad, I won't treat her as my mother.
"That slut woman is not my damn mother. Mom died because of he---" putol kong sabi dahil dumapo sa mukha ko ang kamao ni Vius.
"Don't call my mother like that." Sabi nito sa akin habang naka kumo ang kamay.
"Why? I am telling the trut---" hindi ko muli na tapos ang sasabihin ko ng dumapo muli ang kamao nito sa aking mukha.
"both of you stop!" Sigaw ni dad sa amin. Tumingin ako kay Vius, galit ito sa akin ngunit mas galit ako sa kaniya, galit ako sa kanilang lahat!
"Archie, you're 19 years old now act like your age. Matagal ng patay si Margaret, forget about your mo---" putol nitong sabi dahil nag walk out na ako.
I hate him even more, how can he easily tell me na kalimutan ang babaeng nag-luwal sa akin sa mundong ito? How can he easily forget about mom, forget about his wife?? How I wish mom is still here. I know dad will never be like this.
Naglakad ako papunta sa gazebo kung saan ko iniwan si Allison ngunit wala akong nakitang Allison dun kundi ang isang babae na matangkad at maganda ang nadatnan ko.
"Daphne, have you seen my girlfriend?"
Daphne Carson is the girl who my dad wants me to marry. I don't like this girl, she is very maldita and ang o.a not only that I just-- ugh I don't like her that's it. Tanong ko sa kaniya at kumunot naman ang noo nito.
"What happened to your lips? Sit down" sabi nito sa akin at napabuntong-hininga ako at tinitigan siya.
"Daphne, I have no time for this, tell me. Where is Allison?" Tumingin lang ito sa akin at biglang nag smirk.
"I don't know. I did not see her" sabi nito sa akin, why do i feel like she's lying? Tsk nevermind.
Hindi ko na pinansin si Daphne at aalis na sana ngunit bigla itong nagsalita na naging dahilan ng pagkunot ng noo ko.
"Forest" sabi nito sa akin. Humarap ako sa kaniya, nakatayo siya ngayon at lumapit sa akin.
"I saw her, she went their" tinuro niya ang kagubatan na hindi kalayuan sa lugar kung nasaan kami. Anong ginagawa dun ni Allison??
"Stop messing around daphne, I am serious right now." Sabi ko sa kaniya at ngumiti naman ito sa akin. Dahan-dahan niyang inilagay ang kaniyang kamay sa aking baywang kaya naitulak ko ito.
"What the fuck is wrong with you!?" Sigaw ko sa kaniya. I don't like people touching my body! This is why I hate this girl!
"Where is Allison? Tell me daphne!" Sigaw ko muli sa kaniya. Kinakabahan na ako, what if nandun nga talaga si Allison sa gubat na 'yon? Pero ano namang gagawin niya dun? Gabi na at umuulan pa.
"I already told you, Archie. I saw her walking inside the forest" sabi nito sa akin.
Hindi ko alam kung totoo nga ba ang mga sinasabi ni Daphne but I am here right now inside the forest searching for Allison.
I don't care if its raining or its already night. I will find Allison. I am responsible if something happened to her dahil ako ang nag dala sa kaniya dito. If something bad happened to her I swear--
"Allison!" Sigaw ko sa pangalan nito. Nasaan ka ba Allison? You're making me worried.
Ano ba ang ginagawa mo sa loob ng kagubatan na 'to?? Tumitibok na ang puso ko ng mabilis. I have a lots of things in my mind kung anong pwedeng mangyare sa kaniya here in this forest, pero wag naman sanang mangyare ang nasa isipan ko.
Nag-patuloy lang ako sa paglalakad at sinisigaw ang pangalan ni Allison.
"Allison! Where are you!? Please..." sabi ko at nag simula ng tumulo ang mga luha ko sabay sa mga patak ng ulan.
***
The rain was pouring down, blurring my vision. The cold air bit my skin, numbing it. My legs and arms ached because of falling here. My head hurts too and it keep bleeding dahil sa pag-untog ng ulo ko kanina.
Nakahiga ako ngayon sa damuhan at umiiyak. I couldn't think straight. It was getting harder to breathe with every drop that fell from the sky.
I am filled with thoughts of helplessness, wondering if I'll ever get out of here alive. If only someone could come and save me... but how would they even now I'm here?
As the rain fell down on top of me, I knew that this was it. Mamamatay na ako dito.
I'm so tired. My body is so weak. All I could do was crying. Maybe this is what death feels like.
As I thought about the end, I felt a sense of calmness wash over me.
I am very grateful to my friends and family who's always there for me. Solana, Jennifer, Jazie, I am very grateful to have them. Lagi silang nandyan if I nee--- napatigil ako ng may narinig akong tumatawag sa aking pangalan.
"Allison! Where are you!? Please..." rinig kong sigaw ng isang lalaki.
I don't know who he is dahil hindi ko ito marinig ng maayos, medyo nabibingi na rin ako at ang lakas ng ulan.
"I-I'm here!" sigaw ko with every ounce of my strength.
It was as if a light switch had been flipped on. I suddenly felt a surge of energy coursing through my veins. Hope was restored in my mind.
May naaninag akong liwanag sa itaas. Suddenly, I saw a familiar face. It's him. My saviour. He was standing on the edge of the ravine, his expression filled with worry.
Sumigaw muli ako, calling for him to come down. And then he did, risking his own life to save me. As he reached me, I felt a rush of emotions.
"Allison, what happened to you!? Paano ka nahulog dito???" Tanong sa akin ni Archie. He is crying right now at nakaplastar sa mukha nito ang pag-aalala.
Ngumiti lang ako at hindi ko na alam ang sunod na nangyare dahil pumikit na ang aking mata at dumilim na ang paligid.
I am laying on the hospital bed, my body still weak from the accident. Archie hasn't left my side since he saved me. His clothes are still wet from when he pulled me out of the ravine yesterday.
I'm so thankful that he was there to rescue me. He risked his own life and got soaked just to save me. I'm so grateful that he did that.
"A-archie..." sabi ko. My body still hurt, ang sakit sakit din ng ulo ko.
Umupo ng tuwid si Archie at tumingin sa akin. His face is full of worry and relief at the same time. May sugat ang bibig nito at medyo sariwa pa ang mga dugo mula sa labi nito, what happened?
"Allison, Are you okay now? Does your body still hurt??" Pag-aalalang tanong nito sa akin. Ngumiti naman ako sa kaniya.
"I'm okay now. What happened to your lips?" Tanong ko. May nangyare ba sa kaniya nung nawalan na ako ng malay? Argh this is my fault!
"Oh this... its nothing" nginitian naman ako nito. Alam kong may nangyare pero ano?
Nasugatan ba siya ng iligtas niya ako kahapon? Kasalanan ko talaga 'to!
"Is it becaus---" putol kong sabi
"It's not, it's not your fault hm?" he said with a smile. His gentle smile gave me reassurance.
"Can I ask you a question?" Tanong nito sa akin at tumango naman ako.
"Paano ka nahulog sa bangin na 'yon?" Tanong nito sa akin. Paano nga b--- right, that girl! Tinulak niya ako.
"Someone pushed me" ani ko at napakunot noo naman siya.
"Someone? Is she tall?" He asked. Matangakad ba--- argh nakakainis naman ng pagkauntog ko medyo nakakalimutan ko na ang nangyare!
"I am not sure, but base on what i remember yes she is tall." sabi ko at napataas kilay naman siya. Narinig kong may sinabi siyang pangalan, sino si dolphin?
"I already called your friend to come here. I don't know whats your parents phone number so sila nalang ang tinawagan ko." He said. Bakit niya naman sinabi sa mga kaibigan ko, I don't want them to worry about me.
Hindi na ako nag salita pa dahil medyo masakit din ang lalamunan ko. May kumatok sa pintuan at iniluwa nun ang tatlong mga babae na umiiyak papalapit sa akin.
"Allison!"
"Bestie!"
"Alli!" Tawag sa akin ng mga kaibigan ko at niyakap ako.
"A-ah" masakit pa ang mga parte ng katawan ko dahil sa pagkahulog kahapon.
"Allison, how are you? Ayos ka lang ba?" Tanong ni Solana sa akin habang umiiyak. Umiiyak din si Jazie at Jennifer, para silang mga bata, nakakatuwa.
"Bakit ka tumatawa d'yan! May gana ka pa talagang tumawa pag katapos ng nangyare sa iyo!" Sabi ni Jennifer habang umiiyak. Nakakatuwa talaga
"Ayos lang ako, don't worry." Sabi ko at niyakap nila muli ako. Tumingin ako kay Archie na nasa gilidan at nakasandal ang likod sa pader, nakatingin ito sa amin na naka poker face.
Alam ko ang iniisip mo Archie! iniisip mo na para kaming mga bata, tse
Tumikhim si Archie at napalingon naman ang aking mga kaibigan at ako sa kaniya.
"I-I'll go now" sabi nito at lumabas na ng kwarto.
"Hoy bestie! Sinong gumawa sa iyo nito ha!?" Sigaw ni Jennifer habang nakakunot ang noo.
"Kaya nga! Sino ba ang tumulak sa iyo at matulak ko rin sa bangin na puno ng mga ahas!?" Sigaw sa akin ni Solana and I saw her raising her eyebrows.
"Pagnalaman ko lang talaga kung sino ang tumulak sa iyo I swear..." Jazie said while frowning.
My friend's disbelief and anger reminded me that I should be careful. There were people out there who could be unpredictable and dangerous, at hindi dapat tayo basta bastang mag tiwala kahit kanino.
I'm so lucky to have them talaga. Lagi silang nand'yan para sa akin. I can count on them for support and advice, and they're always there with a smile on their faces, eager to help me when I need it most.
My friends are truly my lucky stars and I couldn't ask for better friends.
"By the way bestie, how's your vacation? Aside sa nangyare sa'yo, may mga magaganda bang nangyare?" Tanong sa akin ni Jazie.
Meron ba? Wala naman nangya--- ah tama.
"Wala naman talaga nangyare but meron." sabi ko at nag-simulang ngumiti
"Luh si Allison ngumingiti~ may nangyare ba sa inyo ni Arch---" hindi niya napatuloy ang pagsasalita dahil tinitigan ko ito ng masama. Tse! Excuse me hindi ko ibibigay ang pagkababae ko sa kaniya 'no!
"Hindi 'no!" Sabi ko at tinarayan sila, sila naman ay napatawa sa pagtaray ko.
It's been 1 week since the accident happened. Hindi na sumasakit ang katawan ko at ulo. Humingi na rin ng pasensya ang babaeng nag tulak sa akin sa bangin.
It's my 3rd day here at the hospital. Habang ako ay kumakain ng mansanas ay may pumasok na isang babae at napataas naman ang aking kaliwang kilay.
"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko na may halong galit. Galit ako ng sobra sa kaniya, after what she did hinding hindi ko siya papatawarin!
"Allison..." sabi nito at nagsimulang pumatak ang mga luha niya at lumuhod ito sa aking harapan.
"I'm really sorry for what I've done to you... I did not meant it, wala ako sa sarili that time, I-i don't know what I am doing. Please forgive me." Pagmamakaawa nito sa akin. Gusto ko siyang patawarin ngunit galit na galit ako sa kaniya. Malapit na akong mawalan ng buhay dahil sa pagkakabaliw niya sa lalaking iyon.
Umiiyak pa rin ito sa aking harapan habang naka-luhod.
"Please Allison, Forgive me." Ani nito. Naawa na ako sa kaniya but...
'"I'm Sorry, I won't forgive you." Bakit naman ako maawa dito eh hindi nga siya naawa sa pagtulak sa akin sa bangin nung araw na yun. She didn't even hesitate to pushed me.
"Please..." pagmamakaawa nito muli sa akin at mas nilakasan pa ang pag-hihikbi. Gusto ko itong patawarin but on the other hand I don't want to.
I want to let go of my anger and hurt, but it's difficult to do when I'm still feeling so raw from the incident.
"Allison, I am very sorry please forgive me." Pagmamakaawa muli nito sa akin.
Should I forgive her? But... she did something that I will always remember.
I think about that horrible moment when she pushed me into the ravine. The fear... the anguish...
Huminga ako ng malalim at nag-pasya na
"Fine, I forgive you." Lumapit ito sa akin at niyakap ako.
"Thank you" bulong nito at napangiti naman ako.
"I'm willing to forgive you, but what you've done will always be in my mind. I will never forget that traumatic experience of falling into the ravine." Sabi ko sa kaniya at tumango naman ito at humingi muli ng sorry.
I don't want to forgive her. She pushed me into a ravine and caused me so much pain. She doesn't deserve forgiveness, but I know that what she did will haunt her everyday. She will have to live with the guilt and the regrets.
It's 7:30 a.m at kakadating ko lang sa school. Naglalakad ako sa hallway dito sa school, papunta rin ako sa locker ko para kunin ang iniwan 'kong notebook.
Nakatayo ako sa locker ko ngayon at kinuha ang susi sa aking bag. Pag-kabukas ko nito ay kinuha ko na ang aking pink na notebook at napapikit mata naman ako.
After what daphne did to me give me a lesson. I learned from what happened to me is to not trust people too easily. I was too trusting and I didn't have my guard up, which is how I ended up being pushed into the ravine.
I learned that it's important to be cautious and keep my guard up around other people. I can't afford to let my trust get in the way of my safety.
Isinara ko na ang aking locker at---
"Jusko kang bata ka!" Sigaw ko habang nakalagay ang aking kamay sa aking dibdib, nahulog ko naman ang notebook na hawak-hawak ko. Sino ba ito at nanggugulat, argh! Ang pinakaayaw ko talaga sa lahat ay ginugulat ako! Ma-heheart attack talaga ako nito ng wala sa oras!
"Sorry po. Kayo po ba si Allison Avila?" Tanong ng isang lalaki sa harapan ko. Medyo Mapayat ito at naka suot ng glasses, may brace din ang mga ngipin niya, but not gonna lie ang pogi niya. Napansin kong may hawak-hawak itong tsokolate.
"Ako nga. May kailangan ka ba?" Tanong ko sa kaniya. Iniabot niya sa akin ang chocolate na hawak-hawak niya. Luh? Bakit niya 'to binigay sa akin?
Wait don't tell me crush ako nitong lalaking 'to??
"Pabigay ho sa inyo ng isang lalaki." Sabi nito sa akin. Bigay? Lalaki? Sino? Meron pa akong ibang admirers?
"Do you know his name?" Tanong ko sa kaniya ay tinanggap ang tsokolateng ibinigay niya sa akin.
"Hindi ho, sabi niya lang sa akin ibigay ko raw 'tong tsokolateng sa iyo." Ani nito.
"Mauna na po ako" sabi nito at umalis na papalayo sa akin.
Napakunot ako ng noo. Sino ba ang pwedeng mag bigay sa akin ng chocolate?
Tiningnan ko ang chocolate na hawak-hawak ko at may nakadikit doon na sticky notes at may nakasulat na
Hi Mrs. Avila. I hope you're okay now, be safe and take care of yourself. Enjoy your chocolate! :)
Hmm...
Writeriana✍️