« ថេយ៍ » ចាងអ៊ិនពេលដែលនិយាយរឿងនោះជាមួយជុងហ្គុកហើយគេក៏មករកថេយ៉ុងដើម្បីបបួលគេទៅញាំុំបាយថ្ងៃត្រង់ជាមួយគ្នា
« ចាងអ៊ិនលោកកើតអ្វីមែនទេបានមកមន្ទីរពេទ្យបែបនេះ » ថេយ៉ុង
« ខ្ញុំមិនបានកើតអីទេខ្ញុំចង់មកបបួលថេយ៍ទៅញាំុំអាហារត្រង់ជាមួយគ្នាថេយ៍ទំនេរឬអត់ » ចាងអ៊ិន
« អរចឹងទេហ្ហេសខ្ញុំស្មានតែលោកកើតអ្វីតើមានអីខ្ញុំទំនេរតើហើយក៏កំពុងតែឃ្លានដែលចឹងយើងទៅតែម្តងទៅ » ថេយ៉ុងក្រែងមិញនេះនៅជាមួយស៊ូយុនថាមិនឃ្លានណាហ្អីតែនេះមកនិយាយថាឃ្លានអីណាយ៉ាងណាស់ក្មេងនេះ
« តោះចឹងយើងទៅៗ » ចាងអ៊ិន
« បាទ » ថេយ៉ុង
___________
*ហាងអាហារ
« សូមស្វាគមន៍លោកទាំងពីរដែលបានមកហាងអាហារយើងខ្ញុំសូមអញ្ជើញចូលខាងក្នុងចា៎ » បុគ្គលិក
« បាទតោះថេយ៍ » ចាងអ៊ិន
« បាទ » ថេយ៉ុង
« ថេយ៍ចង់ញាំុំអ្វីដែល » ចាងអ៊ិន
« ចឹងខ្ញុំកម្មង់ហើយណាថ្ងៃនេះរាងច្រើនតិចហើយលោក ហិកហិក » ថេយ៉ុងនិយាយទាំងសើចយ៉ាងស្រស់ដែលធ្វើឲ្យនាយកំលោះចាងអ៊ិនអង្គុយភ្លឹបហ្នឹងសម្រស់មួយនេះនាយស្ទើរតែទុកអារម្មណ៍មិនបាន
« អរ..បា..បានថេយ៍កម្មង់ចុះច្រើនប៉ុណ្ណាក៏បានឲ្យតែថេយ៍ញាំុំអស់ » ចាងអ៊ិន
« មែនណាលោកនិយាយហើយបងខ្ញុំយកxxxxxxxប៉ុណ្ណឹងមកបង » ថេយ៉ុង
« ចា៎សូមរង់ចាំបន្តិចណាលោក » បុគ្គលិក
« អរមែនហើយថេយ៍ថ្ងៃនេះខ្ញុំក៏មានរឿងចង់សារភាពប្រាប់ថេ៍ដែល » ចាងអ៊ិន
« រឿងអ្វីទៅ » ថេយ៉ុង
« ខ្ញុំថាចាំយើងញាំុំអាហាររួចចាំនិយាយក៏បានកុំឱ្យខូចបរិយាកាស » ចាងអ៊ិន
« អូខេនោះអាហារមកដល់ល្មង » ថេយ៉ុងពួកគេក៏បន្តញាំុំអាហារយ៉ាងរីករាយមួយសន្ទះក្រោយមកពួកគេក៏ញាំុំអាហាររួចរាល់
« ថេយ៍ចង់ទៅណាទៀតឬអត់ » ចាងអ៊ិន
« ចឹងយើងទៅមាត់ទន្លេទៅខ្ញុំចង់លំហែខួរក្បាលខ្លះ » ថេយ៉ុង
« បាទ » ចាងអ៊ិន
*មាត់ទន្លេ
« ហ្ហើយស្រស់ស្រាយណាស់ » ថេយ៉ុង
« ថេយ៍ខ្ញុំ..គឺ...គឺខ្ញុំតើថេយ៍ខឹងខ្ញុំទេបើខ្ញុំនិយាយវាទៅ » ចាងអ៊ិននាយខ្លាចថាបើនាយនិយាយទៅគេនិងខឹងខ្លួនគេពិតជាពិបាកណាស់
« លោកនិយាយមកខ្ញុំមិនខឹងទេ » ថេយ៉ុង
« គឺខ្ញុំ..ខ្ញុំស្រលាញ់ថេយ៍ស្រលាញ់តាំងក្មេងមកម៉្លេះតើថេយ៍ខឹងស្អប់ខ្ញុំទេខ្ញុំចង់និយាយប្រាប់ថេយ៍យូរហើយតែខ្លាចថាថេយ៍និងខឹងហើយក៏ស្អប់ទើបលាក់ទុកតែម្នាក់ឯងតែពេលនេះខ្ញុំចង់និយាយចេញមកឱ្យថេយ៍បានដឹងថាខ្ញុំស្រលាញ់ថេយ៍ » ចាងអ៊ិន
« គឺខ្ញុំសុំទោលផងអ៊ិនខ្ញុំស្រលាញ់ចាត់ទុកលោកដូចជាមិត្តនិងបងប្រុសខ្ញុំម្នាក់ទៀតចឹងតែបើឲ្យស្រលាញ់ក្នុងន័យស្នេហាវាមិនអាចទេសង្ឃឹមថាលោកនិងយល់ទៅចុះខ្ញុំសុំទោល » ថេយ៉ុង
« មិនអីទេខ្ញុំក៏ដឹងដែលថាបើខ្ញុំនិយាយហើយឆ្លើយដែលទទួលបានបែបណាខ្ញុំក៏ដឹងដែលតែខ្ញុំចង់និយាយចេញមកឲ្យថេយ៍បានដឹងពីវាហើយមនុស្សដែលថេយ៍ស្រលាញ់ជាអ្នកណាក៏ខ្ញុំដឹងដែល » ចាងអ៊ិន
« ខ្ញុំសុំទោលពិតមែនចាងអ៊ិនតែយ៉ាងណាពួកយើងក៏នៅតែជាមិត្តនិងគ្នាដែលណា » ថេយ៉ុង
« បាទតែថាយើងទៅវិញទៅ » ចាងអ៊ិន
« បាទតោះចឹង » ថេយ៉ុង
មួយសន្ទះក្រោយមកពួកគេក៏បានត្រឡប់មកដល់មន្ទីរពេទ្យវិញចំណែចាងអ៊ិនបន្ទាប់ពីជូនថេយ៉ុងមកមន្ទីរពេទ្យហើយនាយក៏បន្តទៅក្លឹបដើម្បីកំដរអារម្មណ៍ព្រោះគេមានអារម្មណ៍ថាឈឺចាប់តិចតួចដែរពេលដែលត្រូវថេយ៉ុងបដិសេធស្នេហ៍
*ក្លឹប
« យ៉ុនជេហា៎ជួយយកស្រាទៅឲ្យចៅហ្វាយនៅបន្ទប់VIPបន្តិច » មេកា យ៉ុនជេបានធ្វើការនៅក្លឹបរបស់ចាងអ៊ិនតែនាយមិនបានដឹងទេហើយយ៉ុនជេក៏មិនបានដឹងដូចគ្នាថាម្ចាស់ក្លឹបនេះគឺជាចាងអ៊ិន
« បាទបង » យ៉ុនជេ
តុក..តុក..
« ចូលមក » ចាងអ៊ិន និយាយទាំងសំឡេងក្រងល់ព្រោះតែពេលនេះនាយស្រវឹងឡើងទន់ខ្លួនទៅហើយ
« ចៅហ្វាយខ្ញុំយកស្រ ..លោក » យ៉ុនជេបើកភ្នែកធំៗភ្ញាក់ផ្អើលព្រោះចៅហ្វាយខ្លួនគឺជាមនុស្សដែលគេមិនចង់ជួប
« យកស្រាមកយើងចង់ផឹក » ចាងអ៊ិន
« លោកបានហើយលោកស្រវឹងហើយ » យ៉ុនជេ
« កុំចេះឲ្យមកយើងត្រូវការស្រាឲ្យមក » ចាងអ៊ិន
« អត់ទេខ្ញុំមិនឲ្យទេលោកស្រវឹងឡើងទន់ខ្លួនហើយ » យ៉ុនជេនៅតែនិយាយដដែលៗថាមិនឲ្យចំណែកអ្នកម្ខាងទៀតពេលឮបែបនេះក៏កើតអារម្មណ៍ខឹងភ្លាមៗ
« មិនឲ្យហ្ហេសបានមកនេះ » ចាងអ៊ិន
« អូយ លោកធ្វើអីនិងខ្ញុំឈឺ » យ៉ុនជេ ស្រែកភ្លាមៗពេលដែលត្រូវរាងក្រាស់ចាប់ទាញដៃមួយទំហឹងដោយមិនឱ្យរាងតូចរើបានឡើយ
« អ្នកណាឲ្យឯងមកជជែកជាមួយនឹងយើងចង់ត្រូវខ្លាំងណាស់មែនទេ » ចាងអ៊ិន និយាយងងល់ទាំងភ្នែកបើកមិនរួចធ្វើឱ្យគេស្រវឹងមើលមុខអ្នកនៅចំពោះមុខមិនសូវច្បាស់ពេលមើលយូរៗភ្នែករបស់គេស្រវឹងឃើញថាម្នាក់នោះគឺជាថេយ៉ុង
« ថេយ៍ជាថេយ៍មែនទេខ្ញុំស្រលាញ់ថេយ៍ខ្លាំងណាស់ដឹងទេ » ចាងអ៊ិន
« លោកលែងទៅខ្ញុំមិ..អឺម. » យ៉ុនជេមិនទាន់បាននិយាយផងក៏ត្រូវរាងក្រាស់ចាប់ថើបភ្លាមៗតែម្តងធ្វើឲ្យគេភាំងបើកភ្នែកធំៗតែម្ដងថើបបានមួយសន្ទុះគេក៏ខំប្រឹងរើគក់ខ្នងរបស់គេផងវាយផងតែនៅតែមិនបានផលការថើបនៅតែបន្តថើបពីធម្មតារហូតទៅខាំបឺតជញ្ជក់ស្ទើរតែអ្នកម្ខាងទៀតអស់ខ្យល់ទៅហើយយ៉ុនជេពេលនេះគេមិនអាចធ្វើអ្វីបានមានតែនៅស្ងៀមឲ្យអ្នកខាងលើថើបតាមចិត្តទឹកភ្នែករបស់គេក៏ស្រកមកព្រោះតែទុកមិនជាប់សំឡេងនៃការថើបបន្លឺឡើង
« ដឹងទេមាត់របស់ថេយ៍ផ្អែមខ្លាំងណាស់ខ្ញុំមិនចង់ដកឡើយមកធ្វើជារបស់ខ្ញុំមកខ្ញុំស្រឡាញ់ថេយ៍ណាស់ » ចាងអ៊ិន
« អត់ទេលែងខ្ញុំទៅ ខ្ញុំមិនមែន គីម ថេយ៉ុងទេ » យ៉ុនជេ
« កុំរើអីព្រមនឹងខ្ញុំតាមសម្រួលទៅខ្ញុំនឹងទទួលខុសត្រូវព្រោះខ្ញុំស្រឡាញ់ថេយ៍ជឿខ្ញុំចុះ » ចាងអ៊ិន
« អត់ទេលោកច្រឡំមនុស្សហើយខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សដែលលោកស្រលាញ់ឡើយ។លែងខ្ញុំទៅសុំអង្វរ ហិក អ្ហឹកកៗៗ..លែងទៅ ឈឺកុំខាំ អាស៎សៗៗ លោកខ្ញុំឈឺ អ្ហាស៎សស » យ៉ុនជេ
« បន្ធូរអារម្មណ៍ទៅតិចទៀតលែងអីហើយជួយខ្ញុំចុះ អាស៎ៗៗ~~~អ្ហឺមមៗ .ស្រួលណាស់ថេយ៍ » ចាងអ៊ិន
« ខ្ញុំមិនមែនថេយ៍របស់លោកឡើយ អ្ហាស៎ស~~~ហឹកៗអាស៎សៗៗ » យ៉ុនជេ ពេលនេះអារម្មណ៍របស់គេមិននៅក្នុងខ្លួនឡើយណាមួយមនុស្សដែលគេងជាមួយខ្លួនបែរជាទៅហៅឈ្មោះអ្នកផ្សេងអារម្មណ៍របស់គេពេលនេះឈឺផងស្រួលផងលាយឡំគ្នា
« ពេលនេះថេយ៍ជារបស់ខ្ញុំហើយគ្មានអ្នកណាអាចយកទេចេញពីខ្ញុំបានឡើយ » ចាងអ៊ិន
« លោកខ្ញុំឈឺណាតិចៗទៅ » យ៉ុនជេ
ផ្លាប់ៗ ផ្លាប់ៗ💦💦💦
សំឡេងសាច់ប៉ះសាច់នៅតែបន្លឺឡើងរហូតដល់អស់ជាច្រើនម៉ោងក៏នៅតែមិនទាន់ឈប់ទៀតដោយអ្នកម្ខាងទៀតសន្លប់បាត់ស្មារតីតែម្ដង
« ក្រអូបណាស់គេងទៅ ជុបៗ » ចាងអ៊ិនដោយអស់កម្លាំងនាយក៏បន្តគេងឱបមនុស្សដែលនៅជិតខ្លួនតែគេមិនដឹងឡើយថាមនុស្សម្នាក់នោះជាអ្នកណាដោយការគិតរបស់គេថាម្នាក់នោះគឺជាថេយ៉ុងបានបន្តិចក្រោយមករាងតូចយ៉ុងជេរក៏បានដឹងខ្លួន
« អូយឈឺណាស់ អ្ហឹក ហិឹកៗៗ ម៉ែកូនខុសហើយហិកទុកថានេះជាសុបិនអាក្រក់របស់កូនទៅចុះលោកក៏ដូចគ្នាសង្ឃឹមថាពីពេលនេះទៅយើងកុំជួបគ្នាទៀតអីពេលនេះលោកធ្វើឱ្យខ្ញុំស្អប់ខ្លួនឯងខ្លាំងណាស់ » យ៉ុនជេ
« អេយ៉ុនជេម៉េចក៏យូរយ៉ាងនេះចៅហ្វាយធ្វើអ្វីឯងមានឬអត់ហើយចុះខ្លួនប្រាណឯងទៅត្រូវដើម្បីមកនេះកុំប្រាប់ណាថាចៅហ្វាយ » មេកា
« បងមេការកុំប្រាប់រឿងនេះតើអ្នកណាឱ្យសោះហើយខ្ញុំក៏សុំលាឈប់ដែរឱ្យខ្ញុំសុំទោសបងផងដែលធ្វើការមិនបានល្អ » យ៉ុនជេ
« បងទេដែលជាអ្នកខុសដែលឲ្យឯងយកស្រាទៅឱ្យចៅហ្វាយមិនអីទេបងមិនប្រាប់រឿងនេះតែអ្នកណាឡើយ។ចុះឯងចង់ឈប់ថ្ងៃនេះមែនទេ » មេកា
« បាទបងអញ្ចឹងខ្ញុំសុំលាបងទៅសិនហើយខ្ញុំដូចជាមិនស្រួលខ្លួនសោះ » យ៉ុនជេ
« ចាំបងឱ្យមនុស្សជូនទៅ » មេកា
« មិនអីទេខ្ញុំទៅខ្លួនឯងបានខ្ញុំលាបងសិនហើយ » យ៉ុនជេថារួចគេក៏លាមេការដើម្បីត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញតែមិនដឹងថាទាល់តែមុខទៀតនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើងឡើយ។ពេលនេះខ្លួនរបស់គេមិនមែននៅល្អបរិសុទ្ធទៀតឡើយ។ត្រូវបានមនុស្សប្រុសម្នាក់បំផ្លាញអស់ទៅហើយ
_________
សូមរង់ចាំភាគបន្ត
សរសេរដោយ:ថេ អាន់