ក្រឡេកមកមើលថេយ៉ុងដែលខំធ្វើចិត្តរឹង ខឹងនឹងកូនដាច់ក្បាលដាច់កន្ទុយមិញនេះវិញ ពីដំបូងខ្លាំងក្លាសម្បើមណាស់អីឡូវកំពុងតែដើរឆ្លេឆ្លារពេញ បន្ទប់ទទួលភ្លៀវ អត់មិនឲ្យហារ៉ូគិ ហាស្ដីសួរពុំបាន
" លោកម្ចាស់កើតអី "
" អត់ទេ "
" មុខនិងឈ្លោះជាមួយអ្នកប្រុសតូចទៀតហើយមើលទៅ "
" អើ ... បើដឹងហើយប្រកាច់សួរធ្វើអី អាស្អីគេនេះ "
" ពូកែជេរ ថ្នាក់នឹង ចឹងហើយអ្នកប្រុសតូចថាលោកម្ចាស់ញេញមិនខុសទេ " ផឹប និយាយមិនទាន់ផុសពីមាត់ផងស្រាប់តែខ្នើយហោះចំពេញកណ្ដាលមុខតែម្ដង
ផាំងៗ ៗ ( សម្លេងរន្ទះបាញ់ ) ភ្លាមនោះស្រាប់តែរន្ទះបាញ់ឡើងផ្ទួនៗគ្នា ហាក់ដាស់សតិអារម្មណ៍របស់ថេយ៉ុងឲ្យគិតឡើងម្ដងទៀត
" ជុងគុក " ថេយ៉ុងស្ទុះរត់ទៅខាងក្រៅស្របពេលមេឃកំពុងតែភ្លៀងខ្លាំងអមជាមួយផ្គររន្ទះគួរឲ្យខ្លាច មិនខុសពីអាល្អិតកំសត់កំពុងសម្ងំអោបខ្លួនយំក្នុងឡាន
" លោកម្ចាស់ទៅណា " ហារ៉ូគិចាប់ផ្ដើមស្លន់ស្លោរត់តាមថេយ៉ុង ពេលឃើញគេខ្លួនម្នីម្នារត់ចេញទៅក្រៅវិមាន
" ហឹក ... ជុងគុក " ថេយ៉ុងចាប់បើកទ្វារឡាន គេពិតជាបានឃើញជុងគុកនៅក្នុងឡានមិនទាន់ចេញមកដូចជាគេគិតពិតមែន
" អឹ្ហកៗ ប៉ាកូនខុសហើយ កូនសុំទោស " ទឹកភ្នែកហូរជោគជាំ ព្រមជាមួយការដឹងខុស បើគេមិនធ្វើឲ្យប៉ាគេខឹងក៏គេមិនធ្លាក់ក្នុងសភាពដូច្នោះដែរ.
" អត់ទេៗ កូនមិនខុសទេ ប៉ាខុសខ្លួនហើយ រ៉ូគិទៅយកឆ័ត្រមក "
" បាទ " រ៉ូគិ ងក់ក្បាលទទួលបញ្ជាហើយក៏រត់ចូលទៅក្នុងវិមានវិញទាំងទទឹកជោគ ដើម្បីយកឆ័ត្រមកបាំងឲ្យអាល្អិតជុងគុក មិនអាចឲ្យគេចូលមកក្នុងទាំងទទឹកបានទេ ខ្លាចគេឈឺព្រោះគេចាញ់ទឹកភ្លៀង កុំថាឡើយទឹកភ្លៀងសូម្បីតែអាកាសធាតុក្រោយភ្លៀងរួចក៏អាល្អិតទ្រាំទ្រមិនបានដែរ .
Skip
" គេងទៅប៉ាសុំទោស " ថេយ៉ុងអង្អែលក្បាលអាល្អិតតិចៗលួងឲ្យគេគេងលក់ , ក្នុងចិត្តបន្ទោសខ្លួនឯងមិនស្ទើរទេ ដោយសារតែគេម្នាក់គត់ ដឹងខ្លួនច្បាស់ថាជុងគុកមិនចូលចិត្តឲ្យខ្លួនសម្ដីធ្ងន់ប្រងើយកន្ដើយដាក់ទេប៉ុន្ដែគេនៅតែហាមឃាត់អារម្មណ៍ខ្លួនឯងពុំបាន
" ប៉ាឈប់ខឹងកូនហើយមែនទេ កូនសុំទោសអឹ្ហក កូនឈប់និយាយរឿងនោះទៀតហើយ សុំតែម្យ៉ាងឲ្យតែកូនបាននៅជិតប៉ា ហឹកៗ "
" បំភ្លេចចោលទៅ កុំនិយាយអី "
" ហឹក ... " ជុងគុកដេកបង្ហូរទឹកភ្នែក ថេយ៉ុងមិនព្រមទទួលក្ដីស្រឡាញ់របស់គេ តើឲ្យគេធ្វើយ៉ាងមិចដើម្បីឲ្យថេយ៉ុងដឹងពីទំហំចិត្តដែលមានចំពោះគេ , ចង់ស្រែកប្រាប់ប៉ារបស់គេខ្លាំងៗថាទោះជាគេនៅក្មេងពិតមែន តែអារម្មណ៍ស្នេហា បេះដូង របស់មិនមែនក្មេងដូចរូបរាងនឹងអាយុគេឡើយ
" ឈប់យំហើយគេងទៅ " ថេយ៉ុងយកខ្នងដៃជូតទឹកភ្នែកឲ្យកូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់ គ្រប់យ៉ាងតែងតែមានហេតុមានផល
" អត់ទេ កូនចង់ទៅរកពូរ៉ូគិ " ជុងគុកប្រឹងស្ទុះក្រោកចង់ចុះពីលើគ្រែប៉ុន្ដែត្រូវថេយ៉ុងចាប់សង្កត់ស្មាជាប់
" ប៉ាប្រាប់ឲ្យគេងទៅ ហេតុអីរឹងចចេសបែបនេះ មិញជាប់នៅខាងក្រៅជាយូរ បើកូនមិនគេងយកកម្លាំង ចុះបើសិនជាឈឺគិតយ៉ាងមិច "
" កូនរឹងមាំណាស់មិនងាយឈឺទេ ហើយកូនមិនងងុយដែរ ដេកមិនលក់ "
" ហេតុអីមិនស្ដាប់ប៉ា "
" ហេតុអីប៉ាតែងតែបង្ខំកូន ឲ្យកូនធ្វើអីដែលកូនមិនចូលចិត្ត "
" រឹងបែបនេះ ប្រហែលជាប៉ាត្រូវបញ្ជូនកូនឲ្យទៅនៅប្រទេសជប៉ុនជាមួយលោកយាយឲ្យពុតចរិកកូនហើយ "
" មួយម៉ាត់ដេញពីរម៉ាត់ដេញ ប៉ាទើសមុខកូនខ្លាំងណាស់ឬ "
" ហេតុអី ច្រឡោតដាក់ប៉ា ប៉ាមិនចូលចិត្តក្មេងរឹងរុស និយាយមិនចេះស្ដាប់គ្នាទេ "
" ប៉ាថាឲ្យតែកូន មើលតែខ្លួនឯងនិយាយស្រួលស្ដាប់គ្នាសម្បើមណាស់ ក្បាលរឹង និយាយមិនបាន ចរិកឆ្មើងឆ្មៃ ឆ្នាស់ឆ្នើម ញេញដូចមេខ្លា "
" គីម ជុងគុក អាកូនឆ្កួត " អ្នកផ្សេងនិយាយឈឺមិនស្មើរនិងជុងគុកនិយាយទេ ឲ្យតែជុងគុកនិយាយពេលណាថេយ៉ុងចាប់ផ្ដើម ធ្វើរឹកម៉ួម៉ៅ ក្និកក្នក់ សម្លក់សម្លឹងសង្រ្គឺតរកវៃជុងគុកហើយ
" កូនឆ្កួតក៏ដោយសារតែមានមេខ្លា រករឿងរាល់ថ្ងៃដែរឆឹស "
" អាយ៎ .... គីមជុកគុក អាកូនទូរទស្សន៍ ចាំមើលណាប៉ានិងវៃឯងឲ្យរៀងចាលម្ដង "
" ឃើញទេ និយាយមិនទាន់ផុតពីមាត់ផងចាប់ផ្ដើមញេញទៀតហើយ "
" យឺស ! ឯងចាំមើលណាអាកូនក្បាលខូច ប្រដៅឯងចេញម្ដង " ស្មានតែជុងគុកល្ងង់ឲ្យថេយ៉ុងចាប់វៃបានងាយៗហី ឆឹស ជុងគុកស្ទុះផ្លោះគ្រែរត់ចេញទៅខាងក្រៅភ្លាមៗតែសុំទោសផង បើថេយ៉ុងគេតាំងចិត្តថាប្រដៅអ្នកណាហើយគេមិនឲ្យគេចបានងាយៗឡើយសូម្បីតែជុងគុកជាកូនសំណព្វចិត្តក៏ដោយ
" ប៉ាលេងខូច .... " ជុងគុកឈប់ង៉ក់នៅមាត់ទ្វារបែរមកឈរសម្លក់ថេយ៉ុងថ្លែរ ក្រោយពេលគេបើកទ្វារពុំបានដោយសារតែជាប់សោ
" ត្រង់ណាថាប៉ាលេងខូច "
" ហេតុអីចាក់សោ "
" ទេប៉ាមិនបានចាក់ទេ កុំមកចោទ "
" ហឹស ប៉ាតែងតែខ្សែលើគ្រប់ពេល អាងតែខ្លួនឯងមានសិល្ប៍មែនទេ "
" ចោទប៉ាទៀតហើយ ប៉ាមិនទាន់បានប្រើឯណា " ថេយ៉ុងលើកស្មារធ្វើមុខហីៗ បែបមិនដឹងអី
" Vampire ពាន់ឆ្នាំម៉ាកអី អាងអីតិចប្រើសិល្ប៍ ខ្លាំងកុំប្រើសិល្ប៍ លេងខូចគេ "
" ចុះកូន មិនធ្លាប់ប្រើសិល្ប៍ធ្វើបាបពួកស្រីៗដែលមកញ៉ែប៉ាទេឬ ហឹស ៗ "
និយាយឲ្យចំ ជុងគុកជា Hybrid គេអាចប្រើសិល្ប៍បានតិចតួច ប៉ុន្តែមិនមែនសិល្ប៍ខ្លាំងក្លាអីនោះទេអាចនិយាយងាយៗបានថាយករួចខ្លួនមួយគ្រាៗបាន ,
ឯថេយ៉ុងវិញក៏មិនធម្មតា ជា Vampire មានអាយុដល់ទៅ3500ឆ្នាំ ហារ៉ូគិ និងអ្នកដែរស្ថិតក្នុងវិមានមួយនេះក៏សុទ្ធតែជា Vampire ពាន់ឆ្នាំទាំងអស់ , ដូច្នេះហើយ ទើបនិយាយតាំងពីដើមរឿងដំបូងថា
ប្រវតិ្តរូបថេយ៉ុងអាថ៍កំបាំង សូម្បីតែអាយុក៏គ្មានអ្នកដឹងពិតប្រាកដ ..... សាច់រឿងលំអិតនិងបញ្ជាក់ម្ដងមួយៗនៅភាគបន្ដបន្ទាប់ ｡◕‿◕｡
" តែកូនប្រើមិនបានច្រើនដូចប៉ាទេ "
" យ៉ាងណាក៏នៅតែប្រើ "
" បានហើយ មកនេះមកប៉ាមានរឿងចង់ប្រាប់កូន "
" អត់ទេប៉ាវៃកូន "
" អត់ទេ ... ប៉ាមានរឿងសំខាន់ចង់ប្រាប់ ប៉ាតែងតែប្រាប់ ហាមដោះខ្សែករចេញឮទេ ហាមដាច់ខាត បើសិនជាខ្សែករ របូតចេញពីករ កូនសមាសភាពពិតកូននិងលេចចេញមកដូចគ្នា មានរឿងម្យ៉ាងទៀតកុំឧស្សាហ៍ប្រើសិល្ប៍ផ្ដេសផ្ដាស ទោះស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ បើអាចប្រើតែពេលចាំបាច់ប៉ុណ្ណោះយល់ទេ ត្រូវចាំពួកយើងរស់ប្រើសមាសភាពជាមនុស្សធម្មតាគ្មានសិល្ប៍មានមន្ដវិជ្ជាអ្វីទាំងអស់ "
" បាទ "
---------------
To be continued 🩷🐰