Nasılsınizzz
İlk olarak 1k okunma olduk arkadaşlar benim ruhum fakir buna çok sevindim...
Fakir insanları böyle mutlu edebilirsiniz😗
Önceki bölümde oy verenin dileği gerçekleşsin dedim oy vermeyenler vermiş ndkdbdidbdid
Şimdi de hayrına oy verir misiniz?
İyi okumalar...
Alarm sesi ile uyandım günlerden pazar sonuçta ders çalışırım diye kurmuştum ama o kadar yorgundum ki... Alarmı kapattım o sırada açılıp kapanan dış kapının sesini duydum. Bir kaç dakika sonra odamın kapısı açıldı ve babam içeri girdi.
"Kalk yemek hazırla." Bu adam insanı hasta eder annem bu lavukta ne bulmuş!
"Git kendin yap." Bana döndü. Tam konuşacakken annem arkadan görüldü.
"Kızın bacağına dikiş attılar! Dün evde olsaydın bilirdin tabi!" Annem babama ilk kez yükselmişti. Babam ise anneme bakıp:
"Bıktım be sizden ömrümü yediniz!" Dedi, biz mi yedik baba?
Annem sinirle odasına gidip kapıyı çarptı. Ardından evden çıktı. Annemin bana İnancağına emindim. Babam ise hala odamdaydı. Yüzsüz gibi bana bakıyordu onu gördükçe midem bulanıyordu. Zaten babasızdım ama her zaman belki bir gün bana iyi davranır diye ümit etmiştim. İmkansızmış.
"Bir boka yaradığın yok." Dedi bana bakarak beyefendi nefretini bana kusuyordu.
"Ben yarıyorum da... Sen, anca ye iç yat hayata başka amaçla gelmemişsin." Bu olaylardan sonra artık çok sinirlenmiştim. Şu zamana kadar ses çıkarmamamın tek sebebi annemdi o hiç fark etmezdi. Mutluydu. Ama artık yalanlara gerek yoktu.
"Seni var ya-" üstüme yürüyünce bende bir hışımla ayağa kalktım bacağım acımıştı ama bunu belli etmedim.
"Ne var be bıktım senden adam gibi babalığını yaptığın yok. Rahat bırak bizi git dışarıda nerede sürtüyorsan orada kal istemiyorum seni evde!" Sona doğru sesimi yükseltmiştim. Bu sefer ileri gitmiştim. Babamdan korkuyordum. Bana bu tohumları ben küçükken ekmişti. Saçımı tutup geriye doğru çekti. Saçlarımın derinden söküldüğünü hissettim.
"Seni orospu! Ne diyorsun lan sen piç!" Beni yere doğru itti bacağım sanırım dikiş patladı sikecem ama! Babamı bölen şey kapının çalan ziliydi. Beni bırakıp odasına geçti hızla üstümü düzelttim ve kapıya ilerledim kapıyı açınca Arslan hocayı kapımın önünde görmeyi beklemiyordum.
"Hocam... Burada ne işiniz var?" Bana baktı Allah'tan taytım siyahtı akan kan gözükmüyordu.
"Bisikletin, onu getirdim. Nereye bırakmamı istersin." Onun yanına geçtim ve kapıyı kapattım.
"Şurası." Evimizin önündeki duvarı gösterdim.
"Sen iyi misin?" Hayır. O gelmeseydi temiz dayak yiyecektim.
"İyiyim hocam neden sordunuz?"
"Hiç kötü gözüktün gözüme." O da yorgun gözüküyordu.
"Siz iyi değilsiniz ama." İnsan sarrafı biriydim.
"Evet değilim." Dedi.
"Yani özel değilse anlatmak ister misiniz?" Dedim.
"Buraya çok yakın bir kafe var gel oraya gidelim." Kafamı salladım hızla içeriden kabanımı aldım bacağım sızlıyordu kafeden sonra hastaneye gitmeliyim beraber kafeye doğru yürüdük. Kahve sipariş ettik.
"Neyiniz var?" Dedim.
"Öğretmenliği bırakacağım." Dedikleri ile afalladım.
"Ne nasıl?"
"Şirkete yönetime geçmem lazım."
"İkisini bir arada götüremez misiniz?"
"Zaten götürüyordum. Ama it olacak kardeşimin tek derdi gece, kadın, alkol olduğu için onun hisselerini de yönetmeliyim." Bu haksızlık beni sinirlendirmişti.
"Niye siz yapıyorsunuz ki! Ben yerinizde olsam onun arkasını toplamak yerine onu salarım. Biraz çaresiz kalsın onu bazı şeylerden mahrum bırakın her zaman arkasında bir abisi olmayacak bunu öğrenmeli." Bir kaç dakika boyunca susup dediklerimi düşündü.
"Peki sıra sende dökül bakalım."
"Babamla tartıştım. Bisiklet sürerken dikkatsiz olduğum için biraz kızdı ama iki güne barışırız beni çok seviyor dayanamaz." Harika bir baba imajı çizmiştim. Gerçekleri söyleyecek kadar aptal değildim her ne kadar şu an onu çok sevsemde bugün dost yarın düşman...
Masadan kalktım o da benimle beraber kalktı.
"Evine kadar eşlik edebilirim." Hastaneye gidecektim olmaz. Annem eve gelmeden halletmeliydim. Onunla konuşmak için kafamı kaldırmam gerekmişti!
"Yok ben eve gitmeyeceğim zaten Azra'ya uğramalıyım." Başını salladı ve ters yönlere ilerledik. Taksi çevirip hızla hastaneye gittim. Yine dikiş atılacaktı bu sefer kolunu koparacağım biri yoktu yanımda. Acılı yaklaşık on beş dakikadan sonra işlem bitti.
"Bir dahakine daha dikkatli ol." Kafamı salladım ve hastaneden çıktım. Bu sefer taksi param yoktu. Yürüyerek eve gitmeliydim. Bu bacakla bir de.
"Arada bir kalbini yokluyorum." Şarkı söyleyerek yürümeye başladım.
"Cenetten çiçek mi topluyorum ayol." Canım sıkılmıştı. Sonunda eve ulaşınca annem hala yoktu. Babam da odasından çıkmıyordu. Bunların ergenliklerini çekiyorum! Canım sıkıldığı için Azra'ya yazdım. Ama ne dese beğenirsiniz? Cem ile buluşmuş! Saat 19.00 a geliyordu.
Aklıma gelen fikirle sırıttım. Azra'yı gizli numaradan aradım bilgisiyardan da erkek sesi açmıştım.
"Alo?" Azra'nın sesini duyunca yazdığım kelimeleri başlattım.
"Alo!" Erkek sesi ile Azra konuştu.
"Siz kimsiniz?"
"Sen benim kim olduğumu bilmiyor musun?"
"Yok biliyorum anasını satıyım uzatma!" Sinirlenmişti. Arkadan Cem'in merak dolu sesi duyuluyordu.
"Cem'i rahat bırak kızım."
"Ne nedenmiş o?" Geldik zurnanın zort dediği yere.
"Çünkü o gay onun eski sevgilisiyim." Azra Cem'e soru sordu.
"Sen gay misin?"
"Ne gayi güzelim versene telefonu taşak geçiyorlar." Bunu diyen Cem'di.
"Sen kimsin kardeşim."
"Cem beni bu kadar kolay unutamazsın!" Cem artık gay olmuştu.
"Allah'ım sabır ver sen!" Telefonu suratına kapattım. Bu kadar dram yeterdi artık. Canım tekrar sıkılmıştı. Bu sefer de Arslan hoca'yı aradım bu sefer kadın sesi yapmıştım.
"Alo?" Sesine düştüğüm adam!
"Alo?" Ses cilveli çıkmıştı.
"Kimsiniz?" Çok nazikti.
"Sen beni tanımıyorsun ama ben sana çok hayranım hocam!" Bence telefonu yüzüme kapatırdı diye düşündüm ama o gülerek konuşmayı devam ettirdi.
"Hmmm hayransın demek benim çok hayranım var hangisisin sen?" Pardon da BU HER ÖNÜNE GELENLE FLÖRT MÜ EDİYORDU?
"Eski okulunuzdaydım size karşı bir şeyler hissediyorum."
"Ece sen misin?" ALLAH'IM ÇILDIRIYORUM.
"Bunu söyleyemem ama rahatlamaya ihtiyacım var."
"Kim olduğunu bilmeden seni rahatlamam." Ay bayılcam.
"Önceden çoğu öğrencinizi rahatlattığınızı duydum."
"Halla halla bundan neden benim haberim yok." Bir süre sessiz kaldım yeni kelimeler yazdım bilgisiyardan ve cümlenin üstüne tıkladım.
"Hadi ama bu kadar zor olmamalı. Benim gibi güzel bir kızı geri çeviremezsiniz." Saniyelerce güldü ardından bana cevap verdi.
"Defne niye böyle oyunlara kalkışıyorsun." BENİM OLDUĞUMU NASIL ANLADI?
"Ecemiz vardı Defnemiz eksikti hocam." Kendimi ele veremem.
"Defneciğim akşam akşam saflığın mı tuttu?" Ben cevap vermiyince devam etti.
"Özel numaradan aramamışsın." Siktir ya.
Utançtan yerin dibine gircem.
Yer yarılsında yerin içine giriyim.
Telefonu adamın yüzüne kapattım. Bir yastık alıp yüzümü gömdüm ve çığlık attım. Bu kadar salak olmak zorunda mıyım? Şuan kahkahalarla güldüğüne yemin edebilirim ama ispatlayamam.
😗
Saat akşamın on ikisi olmuştu annem gelmemişti. Aramalarıma dönmüyordu. Endişelenmiştim geç olmadan ona gerçekleri anlatmalıydım. Babam hala uyuyordu camış gibi. Arslan hocaya rezil olmasam onunla iki kelime konuşurdum ama iki kelime diyecek yürek yoktu ben de. Azradanda ses soluk yoktu.
Gereksiz kişi: Utandın mı?
Gelen mesaj ile heyecanlanmıştım. Yok hocam hiç utanmadım.
Defne: Bu konu hakkında konuşmayı reddediyorum.
Gereksiz kişi: Rahatlamak isterken öyle demiyordun.
Defne: Bu davranışınız hiç etik değil.
Gereksiz kişi: Senin davranışın çok mu etik?
Defne: İSTİSNA.
Gereksiz kişi: Eski okulumdasın bir de. 🤨
Defne:
Gereksiz kişi:
ĞFŞWĞFPDÜĞWĞDĞD
Defne: RANDOM ATABİLİYORSUNUZ!
Gereksiz kişi: Ben insan değil miyim Defne?
Defne: Stickerlarınız var mı?
Gereksiz kişi: Var Defne iyice beni medeniyet dışı yaptın.
Defne: Atsanıza bir iki tane.
Gereksiz kişi:
Gereksiz kişi: Bir tek bu var. Bu da Esra'nın işi.
Defne: Esra kim?
Gereksiz kişi: yeğenim 15 yaşında.
Defne: Heee tamam.
Gereksiz kişi: Neden sordun. 🙂
Defne:
Gereksiz kişi: ?
Defne: ??
Gereksiz kişi: Soruma cevap alamadım.
Defne:
Gereksiz kişi: Defne...
Görüldü atıp çıktım. Mesaj boyu sırıttığımı telefonun siyah ekranına bakınca fark etmiştim. Çarpan dış kapı sesi yerimden sıçradım.
"Yavuz Allah belanı versin senin!" Annem bunu bağırarak söylemişti.
(Baba adı Yavuz Ana adı Gülten.)
"Ne oluyor lan?" Babamda onun gibi bağırmıştı.
"Şerefsiz boyun kadar kızın var utan biraz!" Annem sanırım herşeyi öğrenmişti. Odamdan çıktım. Annem cebinden telefonu çıkarıp babamın önüne attı. Babamın o kadın ile fotoğrafıydı.
"Allah cezanı versin senin karaktersiz soytarı ama yok bir daha ne benim ne de Defne'nin yüzünü göreceksin!" Bağırdığı için insanlar evlerinden çıkmış olmalıydı. Babam bir şey demedi sadece sustu. Annem dışarı çıkınca peşinden çıktım.
"Anne nereye gidiyorsun." Dedim elini tutarak.
"Defne iki gün ver bana biraz kafa dinlemem gerek sen de Azra'da kal." Parçalanan ailem daha çok parçalanmıştı.
BÖLÜM S-O-N-U
BİLİYORUM KISA OLDU AMA BEKLETMİYİM DEDİM.
DESTEK OLAN HERKESE
AYYAYAYAYAYAY çok mutluyum nedeni yokkk💓💓💓💓💓💓
Görüşmek üzereeseeee