*ភូមិគ្រឹះចន
ថ្ងៃនេះលោកស្រីចិនបានរៀបចំកម្មវិធីតូចមួយដើម្បីត្រៀមទទួលកូនប្រុសត្រឡប់មកពីបរទេសវិញរយៈពេលមួយឆ្នាំហើយដែលគេបានធ្វើការវះកាត់ព្យាបាលជើងរបស់នៅឯបរទេសថ្ងៃនេះផងដែរជាថ្ងៃដែលគេត្រូវត្រឡប់មកប្រទេសកូរ៉េវិញ
« អូនរៀបចំរួចហើយមែនទេ »លោកចន
« ចា៎បងរួចហើយ »លោកស្រីចន
« លោកប្រុសអ្នកប្រុសតូចបានមកដលហើយទាន់ »យ៉ុនស៊ូ
« មកហើយហ៎ចឹងបងទៅទទួលកូនសិនហើយអូន »លោកចន
« ចា៎បងទៅចុះ »លោកស្រីចន ប្រាប់ទៅប្តីរួចគាត់ក៏បានមករៀបចំអាហារសម្រាប់ទទួលជុងហ្គុកវិញជាមួយនិងម៉ែដោះម្ហូបអាហារជាច្រើនបានរៀបចំរួចរាល់ជាស្រេចដាក់លើទុកអាហាររង់ចាំតែកូនប្រុសមកដល់នឹងបានបរិភោគជុំគ្នា
« មើលចុះសុទ្ធតែម្ហូបដែលអ្នកប្រុសតូចចូលចិត្តតែម្ដងហើយលោកស្រី »ម៉ែដោះ
« មែនហើយម៉ែដោះ »លោកស្រីចន
បន្ទាប់ពីរៀបចំអាហាររួចរាល់អស់សព្វគ្រប់មួយសន្ទុះក្រោយមកក៏ឮសំឡេងជាន់ហ្វ្រាំងឡាននោះបញ្ជាក់ថាឡាននោះជាឡានរបស់ត្រកូលចនលោកចនបានត្រឡប់មកពីទទួលជុងហ្គុកវិញហើយពេលមកដល់មេឃក៏រាងងងឹតណាស់។ហើយដែល
« ប្រហែលជាអ្នកប្រុសតូចនិងលោកប្រុសធំមកដល់ហើយអ្នកស្រី »ម៉ែដោះ
« អញ្ចឹងយើងឆាប់ទៅមើលទៅម៉ែដោះ »លោកស្រីចនថាហើយអ្នកទាំងពីរក៏នាំគ្នាចេញទៅក្រៅដើម្បីទទួលកូនប្រុស
« អ្នកម៉ាក់នឹកណាស់.សឺត..សឺត »ជុងហ្គុកបានរត់ទៅឱបហើយក៏ថើបម៉ាក់របស់គេពីរបីខ្សឺតដោយការនឹករលឹក
« ម៉ាក់ក៏នឹកកូនដូចគ្នាស្វាគមន៍ការវិលត្រឡប់មកវិញណាកូនសម្លាញ់ »លោកស្រីចន
« បាទម៉ាក់ម៉ែដោះនឹកណាស់ »ជុងហ្គុករត់ទៅឪបម៉ែដោះដែលគេស្រឡាញ់ចាប់ទុកគាត់ដូចជាម្ដាយទីពីរយ៉ាងអញ្ចឹង
« អូហូអ្នកប្រុសតូចរបស់ម៉ែដោះពេលនេះបានដូចដើមវិញហើយអស់គ្រោះអស់ភ័យហើយណា »ម៉ែដោះ
« បាទ »ជុងហ្គុក
« បានហើយអញ្ចឹងយើងនាំគ្នាចូលទៅក្នុងទៅម្ហូបត្រជាក់អស់ហើយ »លោកស្រីចន
« អូហូអ្វីខ្លះហ្នឹងម៉ាក់ច្រើនដល់ហើយ »ជុងហ្គុក
« ទាំងនេះសុទ្ធតែម្ហូបដែលកូនចូលចិត្តម៉ាក់និងម៉ែដោះខំធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីទទួលកូនណា »ជុងហ្គុក
« ពិសេសដល់ម្លឹងផង។អញ្ចឹងកូននឹងញ៉ាំឲ្យបែកពោះតែម្ដង »ជុងហ្គុក
« បានហើយម្ដាយកូននេះពេលបានជួបគ្នាសាសងមិនមើលក្បាលឯងសោះ»លោកចន
« ស្អីរបស់បងហ្នឹងយូរទៅមកច្រណែនសូម្បីតែកូនខ្លួនឯង »លោកស្រីចននិយាយទាំងសម្លក់មុខប្ដីមើលចុះធ្វើចរិតដូចកូនក្មេងអញ្ចឹង។យ៉ាប់តែម្ដងហើយប្ដីរបស់គាត់នេះ
« ហៃយ៉ាយ៉ាប់ទៅម្ដងហើយលោកស្រីនិងលោកប្រុសនេះនៅប្រកែកនិងហើយអ្នកប្រុសតូចឃ្លានហើយ »ម៉ែដោះ
« គឺលោកបងហ្នឹងណាម៉ែដោះគាត់មកបញ្ចូលខ្ញុំទៅកើត »លោកស្រីចនគាត់និយាយហើយងាកទៅមើលមុខប្តីទាំងម៉ែដោះទាំងជុងហ្គុកនិងនិងអ្នកបម្រើនៅក្នុងផ្ទះទាំងអស់នាំគ្នាសើចនិងចរិតរបស់ពួកគាត់មើលចុះនៅតែប្រកែកគ្នាដូចក្មេងនៅឡើយ។
« អាៗបងឈប់ក៏បានកូនយើងគេឃ្លានហើយ »លោកចន
« ឆឹស.មកកូនជុងអង្គុយទៅកូននេះញាំុំឲ្យច្រើនណាឆាប់មានកម្លាំង »លោកស្រីចន
« បាទម៉ាក់ »ជុងហ្គុក
*ភូមិគ្រឹះគីម
ក្នុងផ្ទះបាយលោកស្រីគីមកំពុងតែប្រញាប់ប្រញាដៃជើងរូតរាស់ធ្វើម្ហូបដើម្បីទទួលស្វាមីនិងកូនប្រុសទាំងពីរថ្ងៃនេះពួកគាត់មិនបាននៅផ្ទះទេព្រោះរវល់រៀងៗខ្លួននៅតែអ្នកស្រីគីមនិងអ្នកបម្រើតែប៉ុណ្ណោះ
« ម៉ាក់ពួកខ្ញុំមកវិញហើយ »ថេយ៉ុងនិងស៊ុកជីនស្រែកប្រាប់ម៉ាក់របស់គេទាំងពីរនាក់
« មកហើយហ្ហេសកូនចុះលោកប៉ាកូននោះ »អ្នកស្រីគីម
« គឺនៅជាប់អតិថិជនម្នាក់ទៀតបន្តិចទៀតគាត់នឹងមកហើយ »ស៊ុកជីន
« ចឹងទេហ្ហេសកូនទៅងូចទឹកផ្លាស់ប្ដូរសំលៀកបំពាក់សិនទៅនិងអាងបានមកញាំុំបាយជុំគ្នា »អ្នកស្រីគីម
« បាទ/បាទ »ថេយ៍/ជីនថាហើយពួកគេក៏ទៅបន្ទប់រាងៗខ្លួន
មួយសន្ទះក្រោយមកលោកគីមក៏បានមកដល់ផ្ទះ
« អូនបងមកដល់ហើយ »លោកគីម
« បងមកហើយហ៎ចឹងបងឡើងទៅសំអាតខ្លួនសិនទៅនឹងអាងបានមកញាំុំបាយជុំគ្នា »អ្នកស្រីគីម
« បាទអូន »លោកគីម
មួយសន្ទុះក្រោយមកពួកគាត់ក៏បានមកជួបជុំគ្នាអស់ក៏បន្តការញ៉ាំអាហារយ៉ាងរីករាយ
« អូមែនហើយថេយ៍ប៉ាបានឮមកថាជុងហ្គុកមកដល់កូរ៉េវិញហើយ »លោកគីម
« កូនមិនដឹងទេព្រោះគេមិនបានប្រាប់កូន »ថេយ៉ុង
« ប្រហែលគេចង់surpriseឯងទេដឹងថេយ៍ »ស៊ុកជីន
« ហេតុអីចាំបាច់Surpriseដែលខ្ញុំមានអីសំខាន់ដល់ថ្នាក់ហ្នឹង »ថេយ៉ុងនិយាយតែឆ្ងល់ចាំបាច់ surprise គេធ្វើអី? បើគ្មានអីទាក់ទងគ្នាផងប្រាប់ធម្មតាគឺចប់បាត់ទៅហើយចាំបាច់ដល់ថ្នាក់មានការភ្ញាក់ផ្អើល
« ព្រោះកូនជាពេទ្យធ្លាប់មើលថែគេនោះអីបានជាគេចង់ឃើញកូនភ្ញាក់ផ្អើល »អ្នកស្រីគីម
« បានហើយនាំគ្នាញ៉ាំបាយសិនទៅចាំពេលទំនេរយើងទៅលេងពួកគេទៅ »លោកគីម
« ចា៎បង/បាទប៉ា »ថាហើយពួកគាត់ក៏បន្តការញ៉ាំអាហារទៅយ៉ាងរល
*កាត់មកថ្ងៃស្អែក
ភូមិគ្រឹះចន
« ជុងចង់ទៅណាមែនទេកូនទាំងព្រឹកនិង »លោកស្រីចន
« គឺកូនទៅមន្ទីរពេទ្យនិងណាម៉ាក់ »ជុងហ្គុក
« ទៅមន្ទីរពេទ្យកូនកើតអ្វីមែនទេឯរណាម៉ាក់សុំមើលតិចមើល »លោកស្រីចន
« កូនអត់បានកើតអីនោះទេម៉ាក់កូនទៅមន្ទីរពេទ្យដើម្បីទៅរកថេយ៉ុង »ជុងហ្គុក
« អញ្ចឹងទេម៉ាក់ខំតែភ័យតែកូនមិនបាច់ទៅទេបន្តិចទៀតថេយ៉ុងនឹងមកលេងកូនជាមួយនឹងប៉ាម៉ាក់របស់គេ »លោកស្រីចន
« បាទម៉ាក់អញ្ចឹងកូនសុំទៅបន្ទប់សិនហើយ »ជុងហ្គុក
ថាហើយគេក៏ឡើងទៅបន្ទប់បាត់បន្តិចក្រោយមកក៏ឮសំឡេងឡានបើកចូលក្នុងភូមិគ្រឹះ
« អ្នកណាមកហ្នឹងនាងជី »លោកស្រីចន
« ខ្ញុំមិនដឹងដែរលោកស្រីចាំខ្ញុំទៅមើលសិន »នាងជីក៏បានចេញមកមើលហើយក៏បានដឹងថាអ្នកដែលមកនោះគឺជាកញ្ញារូបស្រស់អេណាយើងនេះឯងនាងបានដឹងដំណឹងថារាងក្រាស់ត្រឡប់មកវិញនាងក៏ប្រញាប់ប្រយាលមករកនាយតែម្ដង
« អ្នកនាងអេណាមានការអ្វីដែរបានជាមកទីនេះទាំងព្រលឹម »នាងជីសួរទៅកញ្ញារូបស្រស់ដែលចុះមកពីលើឡានទាំងសម្លក់សម្លឹងនាង
« យើងមកមានការអ្វីមិនពាក់ព័ន្ធនឹងនាងទេ។ត្រឹមតែជាអ្នកបម្រើកុំចេះដឹង »អេណា
« មើលសម្ដីចុះលោកអើយជាកូនអ្នកមានថ្លៃថ្នូរទេតែអត្តចរិតអន់ជាងសទ្ធាទៅទៀត »នាងជីមិនឱ្យចាញ់តបទៅវិញទាំងមិនញញើតគិតថាគេខ្លាចអ្ហេសសម្បត្តិត្រឹមនាងនោះមនុស្សណាដែលឲ្យគេគោរពគេនឹងគោរពតែបើមនុស្សដូចជានាងឲ្យគេគោរពនោះកុំសង្ឃឹម
« នែ៎នាងឆ្កួតនាងឯងថាឲ្យអ្នកណា »អេណាតបទាំងខឹងសម្បត្តិត្រឹមអ្នកបម្រែសោះហ៊ានមកស្ដីថាឲ្យនាងមិនស្គាល់ខ្ពស់ទាប់មែន
« គឺខ្ញុំថាចោលតើបើអ្នកនាងមានខ្លួនក៏រើសយកទៅ »នាងជី
« អាយយយ.នាងឆ្កួតចាំមើលណាបើយើងបានធ្វើអ្នកស្រីក្នុងផ្ទះនេះយើងនិងដេញពួកឯងចេញទាំងអស់ »អេណា
« ក៏ចាំដល់ពេលនិងសិនទៅចា៎ ហិកក..ហឹក »នាងជីតបទាំងសើចពេលឮនាងនិយាយថាបានក្លាយជាអ្នកស្រីក្នុងភូមិគ្រឹះនេះ
« មានរឿងអីនិងនាងជី »លោកស្រីចនដែលបានឮសំឡេងឡូឡានៅខាងក្រៅភូមិគ្រឹះក៏បានដើរចេញមកមើលរួចក៏ស្រែកសួរទៅនាងជី
« គឺអ្នកនាងអេណាអញ្ជើញមកចាសលោកស្រី »នាងជី
« អ៎រក្មួយមានការអីមែនទេ »លោកស្រីចន
« គឺខ្ញុំឮមកថាបងជុងគាត់ត្រឡប់មកវិញហើយចឹងខ្ញុំក៏មកសួរសុខទុក្ខគាត់ »អេណា
« អ៎រមែនហើយកូនជុងទើបតែមកពីរម្សិលមិញនេះឯងក្មួយចូលមកក្នុងសិនទៅ »លោកស្រីចន
« ចា៎ម៉ាក់អ៊ុំមើលជៀសចេញ »អេណាដើរទៅហើយក៏បានរុញនាងជីឲ្យចេញពីផ្លូវនាង
« ព្រះអើយមើលចរិតចុះប្រសិនបើអ្នកប្រុសតូចព្រមត្រូវរ៉ូវជាមួយនាងហើយយកនាងមកធ្វើជាអ្នកស្រីនៅក្នុងភូមិគ្រឹះនេះប្រាកដជាចាប់ជាមិនខាន »នាងជីនិយាយទាំងក្រវីក្បាលហួសចិត្ត
« ក្មួយអង្គុយទីនេះសិនហើយកូនជុងនៅក្នុងបន្ទប់ចាំឲ្យម៉ែដោះទៅហៅមក »លោកស្រីចនគាត់ក៏មិនបានស្អប់នាងអីណាស់ណាទេគាត់គ្រាន់តែមិនសូវទុកចិត្តនាងដូចមុន
« ម៉ែដោះទៅហៅកូនជុងមកថាមានអ្នកចង់ជួប »លោកស្រីចន
« ចា៎សលោកស្រី »ម៉ែដោះ
តុក...តុក..
« អ្នកណា »ជុងហ្គុក
« គឺម៉ែដោះណាអ្នកប្រុសតូច »ម៉ែដោះ
« ម៉ែដោះមានការអ្វីមែនទេ »ជុងហ្គុក
« គឺមានអ្នកមកសួរសុខទុក្ខអ្នកប្រុសតូចចា៎ »ម៉ែដោះ
« បាទម៉ែដោះប្រាប់គេបន្តិចទៅថាខ្ញុំចង់ទៅឥឡូវហើយ »ជុងហ្គុក និយាយរួចក៏ប្រញាប់រូតរាស់រៀបចាំខ្លួនដើម្បីចុះទៅខាងក្រោមដោយនាយគិតថាអ្នកដែលមកសួរសុខទុក្ខលោកគឺជារាងតូចទើបប្រញាប់ប្រញាប់យ៉ាងនេះពេលចុះមកដល់ខាងក្រោមញញឹមបាត់អស់ព្រោះមនុស្សដែលមកសួរសុខទុក្ខគេនោះគឺជាអ្នកផ្សេង
« អេណា »ជុងហ្គុក
« បងជុង »អេណាងាកទៅពេលឮសំឡេងមនុស្សម្នាក់ហៅនាងនាងងាកទៅទាំងញញឹមយ៉ាងស្រស់តែម្ដងពេលឃើញមុខនាយតែកុំបាច់មើលមុខអ្នកមិនខានទៀត
សូមរង់ចាំភាគ
សរសេរដោយ:ថេ អាន់