გაბრიელი
ელენა ისევ ჩემს ქვეშ იწვა და შეშინებული მიყურებდა. ეს უკვე მეორედ ხდებოდა იმისგან განსხვავებით რომ ამჯერად ტყეში ვიყავით.
ის სულ ცახცახებდა, გაფართოებული თვალებიდან შიშით მიყურებდა, ტუჩები გაფითრებოდა და ლოყებზე ტალახი ესვა. მისი წითელი ნახევრად შემოხეული კაბა კი მკერდს ძლივს უფარავდა. საიდანაც გულისცემა და მკერდის ჩქარი მოძრაობა მესმოდა. ცოტაც და გული გაუსკდებოდა მაგრამ მე მაინც საშინლად გაბრაზებული ვიყავი და მის დამშვიდებაზე სულ არ ვფიქრობდი.
წამებში მოგონებასავით გამიელვა მანქანასთან როგორ გავჩერდი და ძირს დაგდებული მძღოლი დავინახე. პირველი რაც გავიფიქრე იყო მათ თავს დაესხნენ! ელენა გაიტაცეს! სანამ მძღოლი გამოვაფხიზლე და ყველაფერი გამოვკითხე ჩემი დამემართა. ასე ძალიან არავისზე მინერვიულია. ეს არავინ კი ელენა იყო.
როცა გავიგე ეს ელენას მორიგი ოინი იყო ვაღიარებ ცოტა მომეშვა და გულში მის მცდელობაზე გამეცინა კიდეც.
მისი დევნა ხომ ცხოვრების წესად მექცა...
ტყეში საძებნელად მარტო შევედი, ყველა გავუშვი და მარტო ერთი მანქანა დავიტოვე. ამ ტბის შემოგარენი ხუთი თითივით ვიცოდი. აქ ხომ კოტეჯი მქონდა?! თუმცა ელენას ეს ამბავი საიდან უნდა სცოდნოდა... მიუხედავად ამისა ღამით მაინც გამიჭირდა მისი პოვნა.
ამ ნადირობასავით ჩამთრევ და საინტერესო თამაშს ერთი მინუსი ქონდა შეიძლებოდა ის ჩემზე ადრე რომელიმე ცხოველს ან მეტყევეს გადაყროდა. ცუდად მხდიდა ფიქრი რომ მას ცოცხალს ვერ მივუსწრებდი. თუმცა მე ის ვიპოვე და ყველა ცუდი ფიქრი უკან დარჩა.
წამოვდექი და ჩემი ნანადირევი-მსხვერპლი ფრთხილად ავაყენე. ელენამ თმიდან ფოთლები მოიშორა, დაცემისგან დარტყმული თავი დაიზილა და ნახევრად შიშველი მკერდი ხელით დაიფარა.
-რა ჯანდაბაზე ფიქრობდი? სად გარბოდი?
უხმოდ მიყურებდა და ხმას ვერ იღებდა.
- გეკითხები რა ჯანდაბაზე ფიქრობდი?! რომელიმე ცხოველს რო შეხვედროდი რას იზავდი? - გავუმეორე ისევ.
- შენ ნებისმიერ ცხოველზე საშიში ხარ. ამიტომ არაფრის შემშინებია.
- შენ მე დამპირდი! -ვუთხარი და მისკენ ნაბიჯი გადავდგი.
- შენ მე დამპირდი! დამპირდი გესმიის? რომ აღარ გაიქცეოდი. -გავუმეორე. უკან უკან წასულ ელენას კისერში ხელი მოვუჭირე და ხეს ავაკარი. ვერ მოვითმინე რადგან მისი სიჩუმე უარესად მაბრაზებდა.
ჩვენს შორის მხოლოდ უსასრულო სიბნელე, მისი ნახევრად შიშველი სხეული და ჩემი გამწყდარი მოთმინების ძაფიღა დარჩენილიყო...
-მითხარი რა მოგიხერხო? რა გიყო ელენა, რა? -ამაზე ფიქრში უცებ საშინელი ხმაურით გაიელვა და ცა განათდა. სადღაც მეხი ჩამოვარდა, ჩვენს ცაზე კი წვიმის ღრუბლები შეიყარა. ნელ ნელ წვიმის წვეთებმა სვლა დაიწყეს.
ამ საზარელ ჭექა-ქუხილზე ელენა შეხტა და უფრო მომეკრო. მისი სურნელის შეგრძნებისგან გონება დამებინდა, სუნთქვა გამიხშირდა და თვალები დავხუჭე. ღრმად ჩავისუნთქე. თავისუფალი ხელის თითები მკერდზე ჩამოვატარე, შერჩენილი კაბის ნაგლეჯი უხეშად ჩამოვახიე და მისი მკერდი ხელში მოვიქციე. სრულად დაბინდული გონებით რას ვაკეთებდი არ ვიცოდი. ის ჰაერს ძლივს ყლაპავდა მე კი მის ყოვლად უსუსურ სხეულზე ხელებს დავასრიალებდი.
-გამიშვი შენი ბინძური ხელები. - მუქარად ამოთქვა მან ეს სიტყვები და მეც გონზე მოსულმა კისრიდან ხელი მოვაშორე. თავისუფლად ამოსუნთქვასთან ერთად უცებ ძალაგამოცლილი ჩაიკეცა. მაშინვე წელზე ხელები მოვხვიე და დავიჭირე. თავი ავაწევინე, თვალებში ჩავხედე და ვკითხე.
-რატომ მხოლოდ ეს მითხარი და მეტს აღარ გკითხავ.
-გინდა გაიგო?
-მინდა ელენა უნდა ვიცოდე.
-შენ მე მასხრად ამიგდე!
-რაზე ლაპარაკობ?
-იმაზე რომ ლამაზად გამომაწყვე და საპატიო სტუმარივით გამატარე წითელ ხალიჩაზე. თუმცა მათ ისიც გააგებინე ვინ ვარ და რა გზებით ვარ შენთან. რომ ვალების გამო მომიტაცე. ეს ისეთი შეურაწმყოფელია ისეთი დამამცირებელია ! ჯობდა ისევ ოთახში გამოგეკეტე.
-რას ამბობ ელენა ეს არავისთვის მითქვამს. რა გგონია მე მეტი საქმე არ მაქვს რომ შენი დამცირებით გავირთო თავი?
-შემდეგ კი იმის გამო რომ თავს უფლება მივეცი და დავლიე გამიბრაზდი! დასჯაც მოინდომე რომელიც კაცმა არ იცის რა სახის იქნებოდა. - ის არ მისმენდა, გადაბმულად იმეორებდა თავისას, მიყვიროდა და მუშტებს მიშენდა.
-რაღაცას ბოლომდე არ მეუბნები.
-განა ეს ცოტა მიზეზია რომ მძულდე?!
-არა შენ ისედაც საკმარისი მიზეზი გაქვს ჩემს შესაძულებლად. ახლა კი დამშვიდდი და მომისმინე. -სხვა გზა რომ აღარ დამიტოვა ხელები გავუკავე, შევატრიალე და ზურგით მივიყრდენი.
-ახსნას და განმარტებას არუნდა გაძლევდე თუმცა ერთხელ და სამუდამოდ გეტყვი რომ შენ ჩემი ხარ! ვერსად გამექცევი და როცა დააშავებ დაგსჯი კიდეც. მაგრამ მე არავის მივცემ უფლებას არათუ საქციელით არამედ სიტყვებით რამე დაგიშავოს. ყოველთვის დაგიცავ და გადაგარჩენ ყველა საფრთხისგან. გასაგებია? გასაგებია მეთქი?
-გასაგებია მაგრამ..
-ახლა კი გაჩუმდი . - ტუჩებზე ხელი ავაფარე და სხეულზე უკნიდან უფრო მაგრად მივიკარი - ვიცი როგორ დავამშვიდო გაბრაზებული ქალი..
ვუთხარი და მეორე ხელი მოშიშვლებული მკერდის გავლით მუცელზე ჩავუცურე. ის შეკრთა, გაიბრძოლა მაგრამ კაბის დანარჩენი ნაწილიც შემოვახიე და ტრუსებამდე გზა გავითავისუფლე. ჩემი პირველივე შეხებისთანავე ტანში დააჟრიალა, ძლიერად შემეწინააღმდეგა თუმცა მალევე სიამოვნებას დანებდა.
მის კვნესაზე მეც საშინლად აღვიგზენი და ბოლომდე მივეცი უფლება ესიამოვნა მანამ სანამ სასჯელის დრო დადგებოდა. თითებს მის სველ ვაგინაზე ვასრიალებდი, უკანალზე ვეკვროდი, კისერზე კანს ვუწოვდი. მას კი ჩემს აფარებელ ხელზე კვნესისგან დაღლილი თვალები უკან მისდიოდა. ეს ისეთი სასისმოვნო პროცესი იყო შემეძლო საათობით მეკეთებინა. თავიდან ნაზად, შემდეგ უფრო სწრაფად ვამოძრავებდი თითებს და მისი სხეულის ენიდან გამომდინარე ვგრძნობდი ის მე პირველად დამმორჩილდა.
რომ ძალიან მოსწონდა ეს. ..
რომ მისი სხეული კანკალებდა ჩემს ყოველ მოძრაობაზე..
-ასე მალე არა..-ჩავჩურჩულელე და გავჩერდი. სიამოვნებას მოწყვეტილი და გაღიზიანებული ელენა ღრმად სუნთქავდა.
-გინდა გავაგრძელო? მთხოვე პატარა მინდა რომ შენგან გავიგო.
-გთხოვ. -ამოიკვნესა და მეც საქმე ბოლომდე მივიყვანე. მან ჩემ ხელზე გაათავა და ძალა გამოცლილი სხეულზე დამესვენა.
-ძალები შემოინახე, ღამე მხოლოდ ახლა დაიწყო.. - ჩავჩურჩულე, შემოვაბრუნე თუმცა თვალებში ვერ მიყურებდა.
-მოგეწონა? ნუ გრცხვენია მითხარი.
-ძალიან..
მაშინ პიჯაკი გავიხადე, ჩავაცვი, ხელში ავიყვანე და კოტეჯამდე გზა განვაგძე.
ესეც +18 .. თუმცა ნაკლები აქტიურობის გამო ძალიან მიჭირს გაგრძელება. ასე რომ იაქტიურეთ და გამიზიარეთ აზრები.. ღირს კი მათი ამბის კიდევ თხრობა?