បន្ទាប់ពីដើរលេងរួចអស់សក់គ្រប់ហើយពួកគេក៏នាំគ្នាត្រឡប់មកវិញពេលមកដល់ភូមិគ្រឹះមេឃក៏ចាប់ផ្ដើមងងឹតទៅហើយអ្នកស្រីផាកក៏បានឱ្យយ៉ុនហ្គីនៅសម្រាកនៅទីនេះមួយយប់សិន
« នេះមេឃក៏ងងឹតហើយកូនយ៉ុនសម្រាកនៅទីនេះសិនទៅកូនចាំព្រឹកចាំត្រឡប់ទៅវិញ »អ្នកស្រីស៊ូជី
« បាទម៉ាក់ »យ៉ុនហ្គីតបទៅគាត់ទាំងញញឹមតែកុំបាច់មើលមុខរបស់ជីមីនទេគេមិនចង់ឱ្យនាយនៅប៉ុន្មានទេត្រឹមដើរលេងមួយថ្ងៃគេមិនចង់ទៅផងមេឃក៏មិនងងឹតអីដែរអាចទៅផ្ទះវិញបានសោះតែម៉ាក់របស់គេបែរជាឃាត់ឲ្យនៅទីនេះទៅវិញ
« ខ្ញុំថាមេឃមិនងងឹតអីណាស់ណាទេម៉ាក់គេអាចទៅវិញបាន »ជីមីនតបទៅវិញទាំងសម្លក់មុខរាងក្រាស់ដែលកំពុងតែឈរញញឹមឌឺមកកាន់ខ្លួន
« មីននីមិចបាននិយាយបែបនេះដាក់បងហា៎សកូន »អ្នកស្រីស៊ូជីហាក់មិនពេញចិត្តពេលឮកូនប្រុសប្រើសំដីមិនសមរម្យបែបនេះដាក់មនុស្សចាស់
« ក៏កូននិយាយពិតតើម៉ាក់ »ជីមីន
« ខ្ញុំថាមិនអីទេម៉ាក់ខ្ញុំទៅផ្ទះវិញក៏បាន »យ៉ុនហ្គី
« មិនបានទេកូននេះយប់ហើយបើទៅមានគ្រោះថ្នាក់ហ្នឹងគិតយ៉ាងម៉េចកូននៅគេងទីនេះហើយកូនយ៉ុនមីននីក៏ដូចគ្នាកូនអាយុប្អូនបងចឹងត្រូវគោរពបងខ្លះផងមិនមែនប្រើសំដីមិនសមរម្យដាក់បងបែបនឹងទេ »អ្នកស្រីស៊ូជី
« គោរពចុះមុនៗខ្ញុំក៏គោរពគេតែគេដែលឃើញពីតម្លៃរបស់ខ្ញុំឬអត់បើម៉ាក់គិតថាខ្ញុំឈ្លើយប្រើសំដែងមិនសរម្យអញ្ចឹងខ្ញុំក៏មិនដឹងត្រូវនិយាយអ្វីទៀតដែរ។ខ្ញុំឡើងទៅសម្រាកហើយ »ជីមីនថាហើយគេក៏រត់ឡើងទៅបន្ទប់បាត់ទាំងអន់ចិត្តជាមួយនឹងម្ដាយ
« គេប្រហែលជាអន់ចិត្តទៀតហើយមិនអីទេកូនយ៉ុនឡើងទៅសម្រាកចុះម៉ាក់ផ្ញើផង »អ្នកស្រីស៊ូជី
« បាទអ្នកម៉ាក់ »យ៉ុនហ្គី
« សង្ឃឹមថាពួកកូននឹងឆាប់ត្រូវរ៉ូវគ្នាឆាប់ៗនេះចុះ »អ្នកស្រីស៊ូជីនិយាយទាំងដល់ដង្ហើមធំគាត់មិនចង់ឃើញកូនរបស់គាត់ត្រូវឈឺចាប់ទៀតនោះទេពេលនេះយ៉ុនហ្គីគេបានយល់មិនដឹងហើយថាមនុស្សដែលស្រឡាញ់គេពិតប្រាកដគឺមានតែរាងតូចម្នាក់នេះទេទ្រាំជាមួយនឹងគេមករហូតទាំងដឹងថាគេមិនបានស្រឡាញ់គ្នាដូច្នេះហើយគេចង់ប៉ះពៅនៅទង្វើដែលគេធ្លាប់ធ្វើពីមុនមកទៅកាន់រាងតូចវិញ
*បន្ទប់មីននី
« ហេតុអ្វីបន្ទប់មិនចេះដាក់គន្លឹះអញ្ចឹង »យ៉ុនហ្គី
« អ្នកណាឲ្យលោកចូលមក »ជីមីនងាកមកនិយាយជាមួយនឹងនាយទាំងទឹកភ្នែកនៅជាប់ថ្ពាល់
« គឺអ្នកម៉ាក់យ៉ាងម៉េចគ្រាន់តែម៉ាក់ស្ដីឱ្យតិចតួចក៏រត់មកសម្ងំយំទឹកភ្នែករហេមរហាមតែម្នាក់ឯងអញ្ចឹងឬ »យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងសើចពេលឃើញបែបនេះតែនាយមិនដឹងទេថាអ្នកម្ខាងទៀតអន់ចិត្តបែបណាពេលឮនាយមកនិយាយបែបឌឺដងដាក់
« សមចិត្តលោកហើយមែនទេដែលឃើញខ្ញុំបែបនេះវាប្រហែលជាបែបនឹងហើយព្រោះលោកតែងតែចង់ឃើញខ្ញុំយំខ្ញុំឈឺពេលនេះវាបានដូចបំណងរបស់លោកហើយ »ជីមីននិយាយទៅសម្លឹងមើលមុខរបស់គេចំៗចំណែករាងក្រាស់ពេលឃើញជីមីនគេយំខ្លាំងបែបនេះក៏កើតអារម្មណ៍មួយថាឈឺអួលចុកណែននៅចន្លោះទ្រូងខាងឆ្វេងពីមុនអាចថាវាមែនពេលឃើញជីមីនឈឺចាប់គេសប្បាយចិត្តប៉ុន្តែពេលនេះអត់នោះទេគេមានអារម្មណ៍ថាគេក៏ឈឺមិនចាញ់អ្នកម្ខាងទៀតដែរ
« វាមិនមែនបែបហ្នឹងទេពីមុនអាចថាមែនប៉ុន្តែឥឡូវវាមិនដូចមុនឡើយឯងឈប់គិតបែបហ្នឹងមកលើយើងទៀតទៅ »យ៉ុនហ្គី
« មិនមែនបែបហ្នឹងចុះបែបណាវិញឬលោកចង់ឃើញខ្ញុំឈឺខ្លាំងជាងនេះរហូតដល់ថ្នាក់ស្លាប់ »ជីីមីន
« យើងប្រាប់ហើយថាមិនមែនបែបហ្នឹងឯងឈប់និយាយពាក្យអាបប៉ុណមង្គលទៀតទៅបើឯងនៅតែមិនទាន់និយាយទៀតកុំថាយើងមិនបានប្រាប់ថា »យ៉ុនហ្គី
« បើខ្ញុំចង់និយាយលោកចង់ធ្វើអីខ្ញុំសម្លាប់ខ្ញុំមែនទេ »ជីមីនមិនព្រមចុះញ៉មនៅតែនិយាយតវ៉ាមិនឱ្យចាញ់អ្នកម្ខាងទៀតឡើយ
« យើងមិនចាំសម្លាប់ឯងទេតែយើងជាឯងសន្លប់ក្រោមទ្រូងរបស់យើងវិញ » យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងញញឹមចុងមាត់រួចក៏បន្តដើរម្ដងបន្តិចទៅរករាងតូចជីមីនឃើញបែបនេះក៏ចាប់ផ្ដើមភ័យ
« ចង់ធ្វើអីកុំចូលមកណា »ជីមីន
« យើងមានធ្វើអីឯណាយើងមកគេងតើ »យ៉ុនហ្គី
« ក៏ទៅគេងបន្ទប់ផ្សេងទៅមិនមែនទីនេះបន្ទប់នេះជាបន្ទប់របស់ខ្ញុំ »ជីមីន
« តែម៉ាក់ឲ្យយកមកគេបន្ទប់នេះក៏ឱ្យយើងមកប្រដៅក្មេងខ្លះដែលក្បាលរឹងដូចគ្នា »យ៉ុនហ្គី
« អ្នកណាក្មេងទីនេះក្មេងទេចេញទៅកុំចូលមកជិតខ្ញុំ »ជីមីនមិនស្ដាប់រាងក្រាស់នៅតែបន្តដើរទៅរកជីមីនជារឿយៗឯរាងតូចក៏ចេះតែខិតរហូតជិតផុតគ្រែទៅហើយ
« ក៏មានអ្នកណាទៀតមានតែឯងហ្នឹងហើយ »យ៉ុនហ្គី
« នែ៎លោកក៏ចូលមកទៀតណាកុំ..អឹ្ហម... »ជីមីនមិនទាន់បាននិយាយផងត្រូវបានរាងក្រាស់ចាប់ទាញកញ្ចឹងករួចក៏ទម្លាក់បបូរមាត់ក្រាស់ទៅថើបលើបបូរមាត់តូចយ៉ាងរលៀលអណ្ដាតដ៏សែនជំនាញលោកលុយចូលទៅក្នុងប្រអប់មាត់តូចយ៉ាងជំនាញតែម្ដងឯរាងតូចវិញខំប្រឹងរើផងលើកដៃគក់ខ្នងនាយផងតែមិនបានផលសោះយូរៗទៅក៏កាន់តែស្រើបៗរហូតធ្វើឲ្យអ្នកម្ខាងទៀតទន់ខ្លួនដូចសំឡីយ៉ាងអញ្ចឹងថើបបានមួយសន្ទុះរាងក្រាស់ក៏ដកបបួលមាត់ចេញ
« មីន យ៉ុនហ្គីមនុស្សចង្រៃហេតុអ្វីបានមកថើបខ្ញុំទៀតហើយលោកឯងជាមនុស្សគេងចំណេញ »ជីមីន
« គេងចំណេញអ្វីទៅគ្រាន់តែប្ដីថើបប្រពន្ធខ្លួនឯងហ្នឹងគ្រាន់តែថើបតើមិនបានធ្វើអ្វីលើសលប់ហ្នឹងឯណាឬមួយក៏ឯងចង់ »យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងញញឹមឌឺទៅកាន់រាងតូចអាចថានាយជាមនុស្សគេងចំណេញក៏ថាបានព្រោះមួយថ្ងៃនេះមិនដឹងថានាយថើបរាងតូចប៉ុន្មានដងទេពីមុនមាត់និយាយថាស្អប់ថាគេជាមនុស្សរំខានដល់ពេលឥឡូវតាមគេស្អិតជាងតុកកែទៅទៀត
« ឡប់ប្ដីប្រពន្ធឆ្កួតស្អីរបស់លោក »ជីមីននិយាយប្រកែកទាំងថ្ពាល់ក្រហមព្រឿងៗដូចប៉េងប៉ោះទុំយ៉ាងអញ្ចឹង
« ក៏ឯងហ្នឹងហើយជាប្រពន្ធរបស់យើងមានអ្នកណាទៀត »យ៉ុនហ្គី
« បានហើយឈប់ឆ្កួតទៅមិនគិតដេកទេឬ »ជីមីន
« បាទៗគេងតើប្រពន្ធសម្លាញ់ »យ៉ុនហ្គី
« នែ៎លោកល្មមឈប់បានហើយខ្ញុំនេះវាទ្រលាន់ណាស់ពេលឮលោកហៅបែបនេះប្រពន្ធសម្លាញ់ឆ្កួតស្អី »ជីមីនឮបែបនេះគេក៏មានអារម្មណ៍ថារំភើបខ្លះដែរប៉ុន្តែពេលនឹកដល់ទង្វើកន្លងមកថ្ងៃនាយធ្លាប់ធ្វើមកកាន់ខ្លួនវាឈឺចាប់ណាស់។
« ក៏បានឈប់ក៏បាន »យ៉ុនហ្គី
« លោកទៅងូចទឹកទៅសំលៀកបំពាក់ចាំខ្ញុំរៀបចំឲ្យ »ជីមីន
« បាទ »យ៉ុនហ្គីថាហើយក៏រត់ចូលទៅបន្ទប់ទឹកដើម្បីលេងជម្រះខ្លួន
*30នាទីក្រោយមក
« ខ្ញុំរួចហើយឯងចូលទៅងូចម្ដងទៅ »យ៉ុនហ្គីនាយចេញពីបន្ទប់ទឹកវិញដោយមានកន្សែងរួមត្រឹមចង្កេះចុះក្រោមបង្ហាញនូវសាច់ដុំជាកង់ៗសរស្លេកដូចខ្មោចឆៅរាងកាយមាំមួន។ដោយធ្វើឲ្យអ្នកម្ខាងទៀតត្រូវអង្គុយភ្លឹបមួយនឹងរដ៏សែនល្អមួយនេះ
« អ៎រ.រួ..រួចហើយមែនទេនេះខោអាវរបស់លោកយកទៅស្លៀកចុះ »ជីមីនឆ្លើយទាំងរដាក់រដូតព្រោះមិញនេះនៅឡើយភ្លឹកនឹងរាងកាយរបស់គេ
« អរគុណហើយ »យ៉ុនហ្គីថាហើយរាងតូចក៏បានដើរចូលបន្ទប់ទឹកដើម្បីងូតទឹកសំអាតខ្លួនមួយសន្ទុះក្រោយមកគេក៏បានដើរចេញមកវិញដោយស្លៀកពាក់រួចជាស្រេច។
« នេះលោកមិនទាន់គេងទេមែនទេ »ជីមីន
« ឃើញនៅទេយើងចង់បង្ហើយការងារបន្តិចសិន »យ៉ុនហ្គី
« អ៎រអញ្ចឹងលោកបន្តការងាររបស់លោកទៀតចុះខ្ញុំមិនរំខានទេ »ជីមីន
« ឈប់សិនកំដរយើងបន្តិចបានទេ »យ៉ុនហ្គី
« ក៏..បាន »ជីមីន
« អង្គុយត្រង់នេះមក »យ៉ុនហ្គីយកដៃទះភ្លៅខ្លួនឯងតិចៗដើម្បីបញ្ជាក់ថាឲ្យមកអង្គុយត្រង់នេះ
« កៅអីមានខ្ញុំចង់អង្គុយលើកៅអីវិញ »ជីមីន
« សូមប្រកែកឆាប់មកយើងមានរឿងច្រើនណាស់ចង់និយាយជាមួយឯង »យ៉ុនហ្គី
« ហ្ហើយ »ជីមីនដកដង្ហើមធំរួចក៏ដើរទៅតាមការហៅរបស់នាយតែក៏អត់ឆ្ងល់មិនបានថានាយកើតអីមួយរយៈនេះប្លែកៗសម្បើមណាស់ធ្វើឱ្យគេអត់
________________
សូមរងចាំភាគត
សរសេរដោយ:ថេ អាន់